Helgarpósturinn - 13.10.1994, Blaðsíða 28

1-
28
Parið Elín Ásvaldsdóttir fyrirsæta
og Arnór Bieltvedt, viðskiptafræð-
ingur og myndlistarmaður, eru að
gera það gott í landi tækifæranna,
nánar tiltekið í St. Louis í Banda-
ríkjunum. Meðal annars hefur Elín
fengið atvinnuleyfi í þrjú ár sem er
nokkuð sem eingöngu fyrsta flokks
fyrirsætur fá, segir í bréfi frá parinu
sem nýverið barst inn á borð
MORGUNPÓSTURINN MANNLÍF
FIMMTUDAGUR 13. OKTÓBER 1994
blaðsins. Elín hefur í nógu að snú-
ast, meðal annars hefur hún komið
fram í sjónvarpsauglýsingu fyrir
pelsaframleiðanda, verið í ýmsum
blöðum og bæklingum, auk þess að
sýna á tískusýningum. Þá hafa út-
sendarar frá Click í New York og
Flash í Milano sýnt henni áhuga.
Meðfram stundar hún nám í gler-
gerð við Washington Univeristy í
Arnór Bieltvedt listmálari og Elín Ásvaldsdóttir fyrirsæta gera það gott
saman í St. Louis.
frítíma sínum.
Sambýlismaður hennar, Arnór, hef-
ur hins vegar hlotið mastergráðu
bæði í viðskiptafræði og myndlist,
auk þess að hafa sýnt á nokkrum
samsýningum, en hann sýndi í
fyrsta sinn einn 25. ágúst síðastlið-
inn. Islensk kona, Guðrún Ólafs-
dóttir Newman sem rekur Paradise
Gallery Sarasota í Florída gerðist á
svipuðum tíma umboðsmaður
verka Arnórs. Hann stundar einnig
kennslu og hefur ráðið sig í eitt ár í
einkamenntaskóla, sem viður-
kenndur er fyrir sterka listadeild,
þar í borg.
Þau skötuhjú hyggja ekki á heim-
ferð fyrr en í fyrsta lagi næsta sum-
ar.
Allir voru
HOLL
stiörnur í

Það var snemma á árinu 1978 að
Ólafur Laufdal keypti skemmtistað-
inn Sesar í Ármúlanum, sem þá var
að syngja sitt síðasta. Hann gjörbreytti
staðnum, gaf honum naínið Holly-
wood, og þegar hann opnaði 2. mars
með pompi og pragt, var nýtt tímabil
í íslenskri skemmtanamenningu haf-
ið. Það er óhætt að fullyrða að fáir —
ef nokkrir — skemmtistaðir síðan
hafi komist nálægt „Holly“ að vin-
sældum.
Frá fyrsta degi var staðurinn troð-
fullur og stemmningin í lagi, enda all-
ir stjörnur í Hollywood. Opnunar-
gestir áttu margir í erfiðleikum með
að átta sig á allri dýrðinni, enda hver
nýjungin annarri flottari, sama hvort
rnenn horíðu oní gólf, upp í loít eða
út í horn. Dansgólfið var upplýst og
blikkaði í öllum regnbogans litum í
takt við tónlistina, „diskókúla" skaut
gneistum yfir höíði þeirra og stærsta
undrið var fyrsta myndbandstækið á
landinu. Þegar sýnd voru myndbönd
með erlendum stórstjörnum störðu
gestirnir á skjáinn og trúðu vart eigin
augum. Nýjasta diskótónlistin frá
Bretlandi, Bandaríkjunum og K-Tel
dundi svo á hlustum manna úr full-
komnara hljóðkerfi en menn áttu að
venjast annars staðar frá.
Staðurinn var opinn alla daga vik-
unnar og fullur út úr dyrum ffá
fimmtudegi til sunnudags. Það þýddi
lítt að mæta seint, því strax klukkan
tíu var komin löng biðröð fyrir utan. núverandi
Þar norpuðu gæjarnir í þröngum sa- eigandi Casa-
tínbuxum og skærlitum satínskyrt- blanca) sneri
um, flegnum oní nafla, eða hvítum snúðum og
jakkafötum með leðurbindi um háls- Maggí fíni
inn. Hörðustu töffararnir bundu klút (Magnús
um enni sér. Stelpurnar voru í strets- Kristjánsson,
buxum og síðum bolunr bundnum í Stöð 2) sá um
hnút á hliðinni eða polyesterpeysun- að kynna
um sínum, ef þær voru ekki í satín- tónlistina og
samfestingi. Háhælaðir skór og gloss m a g n a
yfir skærbleikum varalitnum kórón- stemmning-
uðu dásemdina. Málið var _________ ______
að vera töfF í tauinu og §eta 1 sorduriMdttrúðfþm^'"^
dansað. Fyrirmyndirnar Sýningarsamtök
voru sóttar í Saturday Night ben(||ud væn(b
Fever og menn urðu að hafa si.mxnd mrum mNorAuMnd
sporin og taktana á
hreinu. Þeir bestu
mættu snemma til að
hafa pláss til að
sýna tilþrifin.
Fyrstu tvö árin
spilaði engin
hljómsveit í
Hollywood, að
sögn Ólafs Lauf-
dal þýddi ekkert
að bjóða upp á
slíkt — fólkið
vildi diskó og aft-
ur diskó. „Diskóið var algjörlega
ríkjandi á þessum tíma, það var
sú tónlist sem fólk vildi heyra og
dansa við.“ Og fólkið dansaði og
dansaði út í eitt.
Villi (Vilhjálmur Ástráðsson,
m
c s.
'm J
L. 3
-4) «0
1 ?
ra c.
1«
2 •
•S V
una. Ásgeir Tómasson og
Leópold Sveinsson voru líka
plötusnúðar í Hollywood.
„Við lögðum mikla áherslu á
að bjóða eingöngu upp á nýj-
ustu tónlistina, alla vega ffá
fimmtudegi til sunnudags," sagði Le-
ópold. „Village People, Bee Gees, Ko-
ol & the Gang, Marvin Gaye, Forrest,
Donna Summer, Michael Brown og
Sister Sledge voru alltaf mjög vinsæl á
þessum árum. Svo voru alltaf valin tíu
vinsælustu lög Hollywood. Spiluð
voru nokkur lög fyrir nokkurra
manna dómnefhd og gaf hún hverju
lagi einkunn með því að rétta bleik
spjöld upp í loffið, þar sem á stóð
hvað lagið hlyti mörg stig. Það þótti
mjög flott að komast í þessa dóm-
nefnd, sem var valin úr gestum stað-
arins. Enda var hún staðsett á miðju
dansgólfinu og borið í hana kampa-
vín.
En það var gert meira en að dansa í
Hollywood, mikið var líka um alls
kyns uppákomur aðrar. Plötusnúðar
voru fengnir frá Englandi og Hol-
landi, svo og erlendir tónlistarmenn
eins og John Paul James with Amour,
„heimsfrægt" breskt söngtríó,
sem flutti látbragðsleilc við und-
irleik eigin tónlistar og þótti
töff. Baldur Brjánsson sagaði
sundur konur og Halli og Laddi
sáu um húmorinn, það var farið
í Stjörnuferðir til Ibiza, hald-
in grímuböll og lim-
bókeppni, hár-
greiðslusýningar,
hingó og fleira. Mod-
el ‘79 héldu tískusýn- /
ingar um hverja ,
helgi.
Model ‘79
Matthildur,
Guðmundsdóttir
(Lóló) var ein aðal- '
manneskjan í Model
‘79. „Við sýndum alltaf í
Hollywood á sunnudögum
og stundum offar. Samtökin
voru stofnuð mikið til að
ffumkvæði Óla Laufdal og ætl-
unin var að reyna að gera tísku-
sýningar að meira „showi“ en
verið hafði. Við fléttuðum inn í
þetta dansatriðum og reyndum að
hafa léttara yfirbragð á sýningun-
um. Þetta varð rosalega vinsælt og
við slógum í gegn. Fólk kom á
sunnudögum til að horfa á sýning-
arnar og það sá varla vín á nokkr-
um manni, fólk kom til að vera í
þessari stemmningu sem var svo
mikil í kringum okkur, hvar sem
við sýndum," segir Mattlrildur.
Danssýningar
En það voru ekki bara tískusýning-
ar í Hollywood, Óli bauð gestum sín-
um líka að horfa á jazzballettsýningar
á vegum Dansstúdíós Sóleyjar. Ein af
þeim, sem hvað duglegastar voru við
að dansa fyrir gestina á þessum tíma,
var Unnur Steinsson. „Ég átti auð-
vitað ekkert að komast þarna inn, en
maður fór ekkert þegar sýningin var
búin. Maggi Kristjáns var auðvitað
líka allt of ungur, en hann var nú samt
að vinna þarna og það voru fleiri
þarna í yngri kantinum á svipuðum
forsendum. Þetta var stíft prógramm
Q. . J£

w 3
t 5 S
tn CO .*
2=0!
fll
§’ C i
K S 1
5 2 5
en skemmtilegt og ekkert nema gott
eitt um það að segja.“
Ólafur Laufdal, Hollywoodmógúll færði íslendingum glimmer,
blikkandi gólf, geislandi kúlur og The Nolans - muniði ekki eftir þeim?
Hollywood nafli
alheimsins
í Hollywood var allt
„inn“ lið bæjarins saman
kornið og stór hluti þess
var einmitt í Model ‘79>“
segir Leópold. Þar á
meðal þær Kristín og
Sigrún Waage, Bima
Guðmundsdóttir,
Brynja Nordquist,
Dúddi rakari, íris
Sveinsdóttir, Viktor
Urbancic, ReynirVign-
isson og Helga Möller.
Svo hafi tískubúðageng-
Reynir Vignisson sýnir nýjustu tjúttarana.
„Maður var klæddur eftir nýjustu diskótísk-
ið verið áberandi, íþróttamenn og
poppstjörnur mættu þarna í
hrönnum, þeir Bjöggi Halldórs
og Gunnar Þórðar voru tíðir
gestir. „Það var mikið af „stjörn-
um“ í Hollywood, fólk kom
þarna til að sýna sig og sjá aðra.
Það var oftast orðið ffillt strax
klukkan tíu. Samt var enginn
áberandi fullur. Það var alltaf
röð fyrir utan og til að bæta
fólki það upp voru leiddir há-
talarar út og
þjónar fóru og
buðu tröppu-
gestum veiting-
ar. Það var líka
oft að fólk
kynntist í röð-
inni og fór aldr-
ei inn heldur
beint upp í
leigubíl og
heim.“
F 1 e s t i r
héldu þó leng-
ur út í biðröð-
inni og létu
misjöfn veður
ekkert á sig fá.
Fólk stappaði
niður glans-
andi mokka-
sínum og flug-
beittum hæl-
um og blés í
gaupnir sér.
Gæjarnir máttu helst ekki
vera í ffakka, því þeir huldu
töffaragallann. Húfa var
auðvitað alveg út úr dæm-
inu enda vart til neitt hall-
ærislegra og Jón Baldvin
var ekki búinn að innleiða
hattinn aftur. Stelpurnar
voru betur settar um sig
miðjar, en hausinn á þeim
var jafn varnarlaus fyrir
slyddunni og á strákunum,
og fæstar stigu þær heitum
fótum inn fyrir gleðinnar
dyr. Nema auðvitað þær,
sem voru svo heppnar -
eða forsjálar - að vera í
ii'ii
Ixt
v. Q)
1, B W
J
< >g O g
* C C\i
> 3 *= í-!
3
3 )©
ö)
? E
I >
ro —
>
« ~ t
‘Z “O 2 "D
* I £ J
III
“ _ ra
.3 r '
ra -o.
a ;q S |
O) 'O
a) o)
ra
S S
e ‘c > c
o c 2 E
-9 :0 § O
£ (/) > JC