Helgarpósturinn - 28.11.1996, Síða 18

18
FIMMTUDAGUR 28. NÓVEMBER1996
Ein af þeim hljómsveitum sem senda frá sér geisladisk fyrir jólin er tríóið Botnleðja, sem hefur verið
talsvert í sviðsljósinu á líðandi ári. Svana Gísladóttir fann þá félaga
á Bíóbarnum x)g höfðu þeir ýmislegt fram að færa...
Pað hafa eflaust margir beðið
spenntir eftir nýrri plötu frá
hljómsveitinni Botnleðju sem kom eft-
irminnilega á óvart með fyrri plötu
sinni, Drullumalli, fyrir ári. Síðan þá
hafa Botnleðju-piltar verið iðnir við
að spila út um allt land og meðal ann-
ars spilað á tónleikum með nokkrum
þekktustu sveitum Bretlands og
ávallt fengið frábærar viðtökur. Þeir
eiga nú aðdáendur á borð við Bubba
Morthens og Damon Albarn og virð-
ist æska landsins hafa tekið ástfóstri
við þessa hafnfirsku drengi. í kvöld
eru útgáfutónleikar í íslensku óper-
unni til heiðurs nýútkominni plötu
piltanna sem kallast Fólk er fífl. Lá því
beinast við að spyrja þá Halla, Heið-
ar og Ragga hvort þetta væri ekki full-
yfirlætisleg yfirlýsing á landann
svona rétt fyrir hátíðirnar?
Heiðar: „Nei, alls ekki, við erum
ekki að tala niður til neins og í raun
ekki að segja neitt nýtt. Mannskepnan
getur verið fífl og við þar með taldir,
við erum fólk og bölvuð fífl! Það er
engin ástæða til að móðgast."
Er þetta þá kannski þema plöt-
unnar, fjalla textarnir um mann-
lega hegðun?
Haili: „Heiðar semur nú flesta text-
ana.“
Heiðar: „Ja, ég var í verbúð á Vest-
fjörðum og kynntist þar miklu af góðu
fólki, var þarna í þrjár vikur, borðaði
góðan mat og reyndi að kynnast fólk-
inu. Þarna urðu textarnir svo til, þessi
verbúðar-fílingur er gegnumgangandi
á plötunni; fiskurinn, kreppan, slor-
ið...“
Hmmmm?
Heiðar: „Neinei, textarnir fjalla
bara um hversdagsleikann og ekki
neitt. Þetta eru allt æðislegir textar!"
Fyrri platan ykkar gekk vonum
framar og vakti athygli fyrir fersk-
leika og kraft, notuðuð þið sömu
aðferðir við upptökur þessarar
plötu?
Raggi: „Nei, þessi er mun vandað-
ari, enda lögðum við mun meiri tíma í
þetta núna.“
Heiðar: „Við fyrri plötuna notuðum
við tuttugu og fimm stúdíótíma, eða
tvo daga, í upptökur og höfðum því
engan tíma til að nostra við útsetning-
ar eða spilamennsku. Það gerði það
að verkum að platan virkaði hrá, sem
kom bara vel út. Núna hins vegar vor-
um við rúmar tvær vikur í hljóðveri
og vönduðum okkur meira, lögðum
mun meiri vinnu í allan frágang og er-
um bara mjög ánægðir með útkom-
una. Þetta er frábær plata!“
Það hefur verið sagt ykkur til
hróss að þið séuð blessunarlega
lausir við svokölluð „MTV-áhrir‘
ogykkur hefur jafnvel verið líkt við
S/H-draum...
Raggi: „Ég hef nú bara aldrei heyrt í
S/H-draum!“
Halli: „Ég var að hlusta á þá fyrst í
gær og þeir eru frábærir. En það er al-
gjör tilviljun að tónlistinni okkar svip-
ar til þeirra."
Heiðar: „Fólk er sífellt að líkja okk-
ur við hitt og þetta, en það er alveg úr
lausu lofti gripið. Við erum sjálfsagt
undir áhrifum frá þeirri tónlist sem
við höfum hlustað á í gegnum árin, en
það er engin ein hljómsveit öðrum
fremur."
Halli: „Við vorum í því á tímabili að
grafa upp helst óþekktar hljómsveitir
sem enginn hafði heyrt um og segja:
Hey, þú verður að heyra í Skúbbídú,
tvær góðar plötur. Það er kominn tími
til að breyta um umhverfi og við erum
að gæla við að fara til Lundúna í vor.
Raggi: „Það er eins og það liggi álög
við að segjast ætla að fara út að meika
það, þannig að við segjumst bara ætla
að flytja út og hafa gaman; njóta lífs-
ins.“
Halli: „Og það vill svo skemmtilega
til að við erum í hljómsveit og höldum
því kannski nokkra tónleika..."
Er stefnan sett á heimsfrœgð?
Halli: „Við hugsum nú lftið um svo-
leiðis, þetta er ekki spurning um
frægð. Það væri bara skemmtilegt að
geta lifað á því sem maður hefur gam-
an af að gera, en þetta er líka spurn-
ing um að vera heppinn.“
Eruð þið tilbúnir með eitthvert
efni á ensku?
Heiðar: „Við erum að vinna að því
núna. Það er ferlega skrýtið að heyra
lögin okkar á ensku, — við erum eig-
inlega hálffeimnir við þau!“
Halli: „Kannski gefum við þetta
bara út í Færeyjum eða Indlandi..."
Raggi: „Vissuð þið að það eru fram-
leiddar miklu fleiri kvikmyndir á Ind-
landi en í Hollywood!“
Heiðar: „En við erum komnir með
enskt nafn; Silt!“
Halii: „Fleiðar fann það inni á kló-
setti...“
Heiðar: „Nei, ég fann það á Vest-
fjörðum, enda uppalinn þar og...“
þeir eru geð-
veikir! Þannig
datt maður
niður á alls
k o n a r
skemmtilega
tónlist. En
það er rétt að
við horfum
aldrei á
MTV.“
Raggi: „En
við ætlum
samt að
senda þeim myndbandið okkar..."
Heiðar: „Við vorum einmitt að
klára eitt núna, eiginlega svona saka-
mála-stuttmynd; morð og læti.“
Halli: „Og við erum í jakkafötum
með sítt að aftan..."
Fylgist þið með því sem er að ger-
ast í íslenskri tónlist og útgáfu?
Raggi: „Meirihlutinn er sama fólkið
að gera sama hlutinn aftur og aftur,
eina breytingin sem verður er hver
vinnur með hverjum. Maður er löngu
búinn að missa alit álit á þessu."
Heiðar: „En það er hellingur að ger-
ast, bara ekki endilega í útgáfu. Þetta
fer að breytast, „undergroundið" er
að koma upp á yfirborðið.“
Halli: „Það er fullt af góðum bönd-
um að spila; Stjörnukisi, Maus, Mósa-
ík... og tölvuhljómsveitin Hankar frá
Keflavík!"
Raggi: „Brim, Indígó og fleiri. Málið
er bara að markaðurinn er svo lítill og
ekki bætir úr skák þegar örfáir aðilar
stjórna honum.“
Halli: „Þess vegna er svo freistandi
að fara út. Það segir nú sitt þegar ein
hljómsveit er farin að fá sem nemur
höfðatölu íslands á eina tónleika!"
Þið eruð þá að hugsa ykkur til
hreyfings?
Heiðar: „Ja, okkur finnst við vera
búnir að gera það sem við stefndum
að hér heima, — bara Hemmi Gunn
eftir og þá er þetta búið! Við erum
búnir að spila mikið og komnir með
Desert Storm...
Ari Eldjárn
skrifar um
kvikmyndir
Franskur fíflaskapur
Courage Under Rre
★ ★★
Aðalleikendur: Denzel Washing-
ton, Meg Ryan, Lou Diamond
Phillips og fleiri.
Leikstjóri: Edward Zwick.
Denzel Washington fer með
aðalhlutverkið í þessari mynd
sem er eftir Edward Zwick,
leikstjóra hinnar stórgóðu
myndar Glory.
Washington leikur foringja í
hernum sem drepur fyrir
slysni einn af sínum eigin
mönnum og gerist í kjölfar
þess drykkfelldur og einangr-
aður. Til að rífa hann upp úr
ruglinu bregður háttsettur vin-
ur hans á það ráð að fela hon-
um rannsókn máls í tengslum
við heiðursorðu þingsins, en í
fyrsta skipti í sögu Bandaríkj-
anna er það kona sem er til-
nefnd. í fyrstu virðist ekkert
sérstakt vera til þess að at-
huga; menn eru ásáttir um at-
burðinn, en þegar Washington
fer að taka eftir misræmi í frá-
sögn mannanna kemst hann að
því að eitthvað er ekki með
felldu. Meg Ryan leikur hetj-
una Karen Walden sem er til-
nefnd til orðunnar og Lou Di-
amond Phiilips leikur hörku-
tól úr hópi hennar sem virðist
hafa átt erfitt með að beygja
sig undir stjórn konu. Ryan er
góð og skilar persónunni án
þess að ofleika eða verða kven-
remba og Phillips er týpískur
„Tough Guy“.
Bardagasenurnar í Persa-
flóastríðinu eru einstaklega vel
útfærðar og grípandi og eru
þar að auki allar í flassbakki og
koma margar útgáfur af þeim.
Ofan á allt saman bætist Wash-
ington, með allar sínar sálar-
flækjur, og verður rannsóknin
smátt og smátt leit að sann-
leikanum en ekki að verðandi
orðuhafa. Denzel verður að
gera upp við sig hvort hann
vill njóta verndar ríkisstjórnar-
innar eða hvort hann vill segja
sannleikann um ábyrgð sína á
dauðsfalli í sínu eigin liði og
gera það upp við samvisku
sína.
Edward Zwick er mjög fær
leikstjóri, að vísu fannst mér
seinasta mynd hans, Legends
of the Fall, ekki góð (Brad Pitt
eyddi meiri tíma í að strjúka
um sítt hár sitt og sýna betri
vangann heldur en að leika
vel) en þessi olli mér ekki von-
brigðum. Mér fannst leikararn-
ir standa sig stórvel og sömu-
leiðis leikstjórinn, en það
besta var án efa þessi réttlæt-
istilfinning sem myndin bar
með sér. Hún sýndi mjög vel
hversu blind bandaríska þjóð-
in getur verið og hin fáránlega
þjóðremba sem fyrirfinnst í
myndum á borð við ID4 er ekki
til staðar. Myndin er yfirhöfuð
mannleg, spennandi og
skemmtileg.
Verndarenglarnir
★
Aðalhlutverk: Gérard Depardieu
og Cristian Clavier.
Leikstjóri: Jean-Marie Poire.
Flestir kannast án efa við
hinn stórgóða franska leikara
Gérard Depardieu og minnast
stórleiks af hans hendi í mynd-
um á borð við Cyrano de Berg-
erac. Það hljómaði hreint ekki
illa að myndin væri grínmynd
eftir leikstjóra Les Visiteurs og
með Depardieu I aðalhlutverki,
og varð það helst til þess að ég
varð fyrir vonbrigðum með
hana. Depardieu ofleikur svo
innilega að það er sorglegt og
mótleikari hans, Christian
Clavier, er hreint út sagt hund-
leiðinlegur.
Myndin stólar á aulahúmor
sem er keyrður áfram á svo
miklum hraða að manni líður
illa. Ef maður missir úr ekki
nema tíu sekúndur þá er mað-
ur strax kominn í vanda með
að fatta hvað er að gerast. Plús
það tala leikararnir svo hratt
að þýðandinn hefur varla við
og kemur textinn ýmist of
seint, of hratt eða þá að hann
kemur alls ekki.
Klippingin er léleg sem og
myndatakan og bætir það ekki
úr skák að leikstjórinn hefur
þann galla að keyra myndina
hvað eftir annað á vitlausum
hraða og með vitlausum
áherslum. Kemur þetta fyrir
hvað eftir annað og nægir að
nefna það hversu langdregin
og leiðinleg byrjunin og
hversu fijótur og torskilinn
endirinn er.
Verndarenglarnir eru mis-
heppnuð mynd sem menn hafa
greinilega ekki vandað sig við
að gera og sést það best á end-
atekreditnum, þar sem maður
heyrir hvernig leikstjórinn
stjórnar leikurunurti. Frekar
kysi ég franska mynd sem reið-
ir sig á gott handrit og góða
leikstjórn en ekki bara góða
leikara og góðan leikstjóra.