Alþýðublaðið - 11.01.1971, Blaðsíða 2

□ Olíti á sjónu.T! «r é.kki eytt, héldur sökkt.
i JT] Að sópa mslinu undir gólfteppíö.
□ Þykka ilfrffjan 'á-háfsbotni sem drepur allan
rgróSur.
□ Hálfsannleikur sem oftast er lygi.
i □ Sérfræðingar of fííótir aff fullyrða.
EITILL sendir 'tnér éftirfarandi ibréf. ý,Götu-
Gvendur seéll! *i' þœiii þínum <i gser iraéðir í>ú
nókkuð um liimunir -líreta til iþess að sténijma
stigu éið ðlíumensun. Vimar.þú í fræðslumynd,
sem shfd var i sjónvarpinu um þcssar tilraunir
fyrir nókkrum dögum. "Sýnist mér, sem þú sért
nijög ánsegrðúr’með þaó, sem þarna er að ske.
Ekkj er mín ánægja álveg óblandin yfir þess-
um nýju aðferðum og ef tíl vill veitt þú ékki,
Gvendur sseil, í hverju þaer felast. Tilraunir þaer,
sem greint var frá í sjónvarpinu, voru íviþaétt.
ar. Aunars vegar var lóftslangra iögð unihverfis
éiiubrákina til þess að hefta útbreiðslu heimar,
og er það góðra gjalda vert út af fyrir sig. Ilins
végar var rætt um ke.miskt efiii, sem úðað væri
ýfir olíuna á eftir til þess að „leysa hana upp,“
eins og sagt var,
SLÍKT IIEFUR VERIÐ gert áður. En það er
sennilega orðalagið „að leysa upp“, sem villir
fyrir þér. í því felst við fyrstu sýn, að olían
hverfi bara svona af sjálfu sér og alU vcrði svo
éinsog var, — hreint og fínt. En því er nú
aldeilis ekki aff fagna. Olían hverfur aff vísu af
sjónum en ekki ÚR SJÓNUÍYI og þaff er megin-
atriði málsins. Þessi kemisku efni, sem um
ræðir, eru naer öll Þannig, aff þau sökkva olí-
unni. 'þegar þau komast í samband viff hana og
leggst hún einfaldiega á sjávarbotninn se.m þykk,
drepandi ? Jéðja. Þar drepur hún áltan bötngróð-
ur og eyðir lifi.
f.
FYRIR SKÖMMU sögðuð þið á Alþýffublaðinu
frá slikri éyðileggingarstarfsemi er diúpsjávar-
vísindamaðurinn Cousteau greindi frá. Fann
liann slíka leðju þekja fleiri ferkílómetra svjeði á
hafsbolninum umhveýfis'Catalína eyjar og hafði >
hun eytt ÖliUm botngróðri og öðrtt ilfi‘á sjávar-
botni. Þessi i ieðja var einmitt til komin vegna
sókkinnar olíu. Oglþað er cirtmitt Það, sem veriff
er áð sg-era ^tiiraúnir iWeff tnfi ií síféllt aúknum f
maéti. Olfu á yfirborði sjávav er ,;eýtt'“ méð ijíví
áð sökkva hertrti. Hún iléggét á botninu, .þékur j
þar fléiri ferkilómétra og drepur áUt ‘Ufartdi.
iÞarinig ér haldið áfram að sópa öilu ‘ ruslinu í inn '%
undir tepplð.' Og ért' þú tíú ánægður, Götu-Gvend
ur? — Éitill.“
NEI. I>AÐ er ég svo saunarléga ekki. Ég gerði
;mér enga gréin fýrir áð óþverranUm *vaéri bara í
sópaff undir góifteppið. En ég hef tekið eftir áð
fréttir af vísindaicgum rannsóknum sem standa
ií sambandi við viðskipti og kaupsýslu eru stUnd- |
r,m á þessa vísú, áff sieppa áframhaldinu svo
mcnn haldi annað en það em er. Sérfræðingar
eru stundum of fljótir að fuilýfða, t.<d. er<sagt \
úm væiitarilega olíuhreinsunarstöð á íslandi að
mengunarhættu þurfi ekki að óttast, en ;það ;
Verður þá eina olíuhreinsurtarstöðin í heiminum |
jþarsem mengunarspursmáiinu er ‘bægt frá, og
vandséð hvaða sérréttindi víð á þessu’landi höf-
u,m hjá náttúrúiögmáiunUm í því efni. Aflstaðar
er olíuvinnsla og ólíuflutnirtgar baéttuiegir áð i
þessu leyti.
GÖTU-GVENDUR
Meö hógværö get ég verið djarf-
ur. Með sparsemi get ég verið
örlátur. Með lítillæti get ég hlotið
hinn æðsta heiður. — Lao tse. í;
VEUUM ÍSLENZKT-
fSLENZKAN IÐNAÐ

VEUUM ÍSLENZKT-
fSLENZKAN IÐNAÐ
VELJUM ÍSLENZKT- /Mh
I5LENZKAN IDNAÐ
Minningarorð:
Einar Ingimundarson
Fæddur 24. ’júní 1906
Dáinn 4. janúar 1971.
Hann ikvaddi er þetta nýbyrj-
a-ða ór var aðeins fjögun-a nátta
gamalt. ■ Bríiðu og síársaukafullu
sjúkdómsstríffi var lokiff. Vanda
menn og vinir, 'sem, Ihöfðu séð.
hvernig líísorka þessia hi’austa
mann‘5 fjaraði srnótt og srtiótt út,
drúptu höífði —i en iétu huggast
af hanmi í þeirri vissu, að dauð-
inn kom hér, eins o’g svo oft
endranær, sem itknandi engill.
Einar var fæddur 1 Reykjavík
24. júní 1906, sonktr hjónanna
Jr.gimundar Einarssonar, verka-
msnr.s og Jóhönn.u Egilsdóttur.
Ingimundur var fæddur
að Stöffium í Arr.arl«æ!is'hverfi í
ÖliBusi 7. febrúar 1874. Hann .jiéít
hér í Reykjavfk 4. marz 1961.'
Ingímundur var thaeggerður ljúfl-
ingsmaður, þóttur á velli og ®Vo
jafnlyndur að Ifáiriéffa engfr mþlnu
hafa séð hann Skipta skapi. Jó-
hanna móðir Einars, Iþjóðkunn
heiðurskona, eir fædd 25. nóvem-
ber 1881 í Hörgslandskoti í Vest-
ur-SkaftaífellSsýislu. Hún lifi-r
þennan lelzta son isinn, sem hún
hefur alktaf verið samvistum við,
frá því liann fæddist.
Hegar Einar var að slfta barns-
skónum hér í Rej'kjavík voru en£
iðir tímiar. Fonvldrar hans höíffu
flutzt hingað austan úr Árnes-
sýsiiu órið 1904, og helfur Jó-
hanna lýst eftirminnitega í hók-
inni „Við, siem byggg|:im þeSsa
borg“ hvo óvægin og ertfið ilifs-
barátlan var þá Ihér í Rieykjavík
fyrir fátækt verkafólk, sem átti
að ibúa við stopulla ativinnu og
stöðiugt öi-yggisleysi. Einar m.un
ekki hafa verið ga.ma'll er hann
byrjaði að taka til hendi, enda
frá harnæsku óvenju tápmikill og
vinnusamor. Ei-nis og vænta mátti,
voru möguleikar á skólagöngu af
ekornuim skammti. Þó var Eimair
eitthváð í fcvöldskóla og Samvinnu
skólanum ,að lloknu toarnasfcóla-
n'ámi. Um ÆerminigarallidJ-jr var
Einar orðinn seindisveinn lijá
Kaupfélagi Reykjavíkur, og þar
■ stanfaði hann síðan við afgreiðslu
■ Störf fram á árið 1927 að rekSbri
ka.upfélagsins var hætt. Þá st.ofn-
aði Einar eigin verzlun á@ Hverf-
iógötu 82 hér í bæ og rak hana
af miklum dugnaði og stórhuig
í noikkur ár. Haain var þá eins
óg æ s/ðar rneð' afbrigffum Vinsæll,
e.nda heill í ölluim vðBskiptruim og
srvio fyringrieáðsiliUsamlnr að oft v'ar
uan-oíf. Viðskiptiin, bæði í bæn-
um og við toændur í nærsveiV ni,
fóiu ört vaxandi, en hér var einn
ljóður á, sem Einar 'átti við að
stríða, og varð þess að lokum
valdandi að hann varð að hætta
verzlunarrekstri isin'um eftir ein
þrjú eða fjögúr ái* — en hann
var 'sá, að hann gat ekki neitað
néinum um úttékt. Á þesísum ár-
l lm voru mildir erífíðleika- og at-
vinnuleysistímar og ifeusviðsfc'tpti
í stóriuim Etíl við ifévana fólk
ekki s'á grundvölliur, sem hægt var
að þyggja á halirJausan verríun-
arrekstur. Einmitt hér komu fraim
þeir þættir i teðíli Einars og skap-
gerð, siem voru thonum svo í blóð
bornir, að 'hann félck aldrei við
ráðið, en það voru takmarkí! vjs
góðsemi og hjálpseimi við ;þá, sem
áttu við sikarðan hlut að búa. Eg
fcefi m.afgan manninn fyrir h.itt
miað viðkvæma iland, en 'engan
?iem 'Einar. Að geta ekki bætt böl
annarra eða ileyst vanidræði lítit
miagnians snart Einar dýura en
að'ra. Þegar Einar 'hætti ven ' i-
arrekstri á áriniu 1930, réðst Ihann
sem afgreiðslumaðiur til þieirra
félaiga Sillia og Va’.da og vanni
þar samifleytt í 35 ár. Öll þessi
ár starfaði -hann í verzlun Siila
og Valda í Aðalsbraeti, og eni það
áreiðanlieiga ekfci imargir núlifandi
grónir Reykvífcingair, fcomnir yf-
ir miiðian aldur, íem i&fcki rpirm-
ast Einiarls hjá Si'Iila og Vr.’da.
Einar var sérlega lipur og héið-
aríegur verz’. unarirn aður. Horlur
húsbændum ríiumi og víðsdtfóla-
vinlflm. VinnuS'eimi hans og vinn.u
[hju-gur var slíkur iað hann næstum
hijóp við fót við aifgreiðsluna,
að maðiuir nú ekki tali um, ef
mifcið var að gera, því þiá bó’: = !af
ierga hljóp 'hann. Það var 'kki
Framh. á bls. 10
frá ríkisskattsfjóra
til launagreiðenda
Sérstök athygli skal vakin á því, að tiigreina þarf á launamiðum heildar-
fjölda unninna vinnustunda hjá öllum launþcgum, öðrurn en föstum starfs-
mönnum, sem taka máhaðarlaun eða árslaun, en hjá þeim skal tilgreina
heildarfjölda unninna vinnuvikna.
RÍKISSKATTSTJÓRI
2 MÁNUDAGUR 11. JANÚAR J971 * , i