Alþýðublaðið - 16.09.1972, Blaðsíða 5

Alþýðublaðið - 16.09.1972, Blaðsíða 5
HAIþýðublaðsútgáfan h.f. Ritstjóri Sig- hvatur Björgvinsson (áb). Fréttastjóri, Bjarni Sigtryggsson. Aðsetur ritstjóm- ar Hverfisgötu 8-10. — Sími 86666. ! Blaðaprent h.f. ! ÞEIR BRJÓTA LÖG VIÐ GÆTUM LAGA Allar likur benda nú til þess, ef ekkert óvænt kemur fyrir, að viðræður um landhelgismálið hefjist senn hvað liður á milli islenzkra og brezka stjórnvalda. Hafa báðir aðilar látið i ljós óskir um, að samkomulagsleiðir verði þraut- reyndar. Vegna ihöndfarandi viðræðna hafa Bretar beiðst þess, að Islendingar aðhafist ekkert það á miðunum, sem talist geti ögrandi, svo notað sé orðalag brezkra blaða. En Alþýðublaðið vill benda á, að það eru ekki Islendingar, sem ögra. Það eru brezkir togaramenn, sem ögra islenzk- um löggæzlumönnum með þvi að brjóta islenzk lög á islenzku yfirráðasvæði. ,,Það er vel trúlegt að brezka stjórnin vilji gjarna, að af samningum geti orðið og óski þess vegna eftir þvi, að sem minnstir árekstrar verði á miðunum áður en viðræður geti byrjað. En vilji hún i raun og sannleika forðast slikt ætti hún frekar að biðja sina eigin menn að hætta að brjóta islenzk lög heldur en að fara þess á leit við islenzka löggæzlumenn, að þeir hætti að gæta laga. Á meðan brezkir togaramenn veiða i óleyfi i islenzkri landhelgi er eins og íslendingar hafi innbrotsþjófa i húsum sinum. í þvi felst ögrunin, en ekki i hinu, að islenzkir iöggæzlumenn skuli reyna að stugga innbrotsþjófunum burtu. Þetta ætti brezka stjórnin að gera sér ljóst. VERÐSKULDAÐUR DOMUR 1 forystugrein sinni i fyrradag kvartar Þjóð- viljinn sáran yfir ávitunum Alþýðublaðsins frá deginum áður vegna itrekaðra tilrauna Þjóð- viljans til þess að rjúfa einingu þjóðarinnar i landhelgismálinu. Kveinar Þjóðviljinn yfir þvi, að Alþýðublaðið skuli hafa notað hörð orð um þetta framferði. Þegar Þjóðviljinn ræðst dag eftir dag með landráðabrigzlum að Alþýðuflokksmönnum og öðrum landsmönnum i sambandi við landhelgis- málið, þá er hann visvitandi að reyna að rjúfa þá þjóðareiningu, sem góðir Islendingar hafa skapað með mikilli fyrirhöfn. Þessi iðja Þjóðviljans, sem eingöngu byggir á ósönnum óhróðri eins og t.d. þeim, að Bretar hafi sent herskip á íslandsmið árið 1958 fyrir orð Alþýðu- blaðsins, er þjóðhættuleg. Menn, sem byggja á sliku hugarfari ódreng- skapar i skrifum sinum um landhelgismálið, eiga skilið að hljóta þann þyngsta áfellisdóm, sem þjóðin getur upp kveðið. Hafi eitthvað mátt finna að þeim orðum, sem Alþýðublaðið lét falla um framferði Þjóðviljans, þá er það ekki, að þau hafi verið of stór. Þvert á móti. Aðilar, sem visvitandi reyna að sundra órofa samstöðu þjóðarinnar um landhelgismálið og leitast við að draga það niður i svað pólitiskra illdeilna eiga slik orð margfaldlega skilin, — og raunar miklu meira. Islenzk tunga á varla nógu sterk orð um athafnir þeirra. Þær eru fyrirlitlegar og þeir, sem þær iðka visvitandi og án afláts, eiga skilið að hljóta dýpstu fyrirlitningu allra góðra og sannra íslendinga fyrir vikið. Laugardagur 16. september 1972 „VATNSSÖLAN STOÐ INN ISTÝRISHÚSIД bannig var sagt frá „herferð- um” Mariu Júliu i Alþýðublaðinu fyrir 14 árum, en þetta litla skip var eitt athafnasamasta varðskip Islendinga i þorskastriðinu og varð frægt i heimspressunni": „MARiA JÚLÍA, athafnamesta varðskipið, kom inn til Reykja- vikur i fyrrakvöld eftir 17 daga útivist. Hafði Maria Júlia skrifað upp yfir 30 brezka togara i land- helgi eða meira en helming þeirra brezkra togara, er „teknir” hafa verið siðan landhelgin var stækk- uð 1. september. Fréttamaður blaðsins brá sér niður i Mariu Júliu i gær. Var þar fyrir Kristján Bjarnason háseti, elzti skipverjinn á Mariu, en auk þess voru um borð nokkrir yngri skipverja. ,/Vatnssúlan stöð inn um stýrishúsið,, Kristján hefur verið á Mariu siðan 1950, að skipið kom hingað til lands. Er hann eini skipverjinn er hefur verið á skipinu frá upp- hafi. Kristján kvaðst hafa verið við stýrið, þegar María renndi að Lifeguard. Vissi hann ekki fyrr en vatnssúlan stóð inn um gluggann á stýrishúsinu. Var það kaldur sjór og sakaði ekkert. Allir með barefli nema fréttaritarinn Svo virtist sem hver einasti skipverji á Lifeguard væri með barefli. Við sáum blika á krók- stjaka, axir, skörunga, meitil- hamra, skrúflykla og þvi um likt. Eini vopnlausi maðurinn um borð var fréttaritari nokkur, er stóð i brúnni og tók myndir i ákafa. Alþýðublaðið náði einnig tali af Erling Magnússyni, stýrimanni á Mariu Júliu i gær, Sagði hann a viðureignin við Lifeguard hefði ckki verið eina sögulega atvik fcrðarinnar. Þeir hefðu stöðugt verið að renna að brezkum tog- urum og Bretarnir óttast þá mjög þar eð Maria er snör i snúningum og getur tckið snögglega áfram og aftur á bak og rennt alveg að siðum togaranna. Og enn heldur áfram baráttan við Englendinga, — og Þjóð- viljann. Hinum siðarnefnda gramdist svo, að ábyrgari menn i islenzku rikisstjórninni skyldu hafa skákað æsingamanninum Lúðvik Jósefssyni út i horn, þar sem hann hafði engin minnstu áhrif á meðferð landhelgis- málsins, að blaðið lagði þá menn, sem veittu þjóðinni forystu i málinu, Hermann Jónasson og Guðmundi I Guðmundsson, i ein- elti. Einkum gerði hann sér far um, að brigsla hinum siðarnefnda um svik og óheilindi. Þessum árásum svarar Alþýðublaðið m.a. svo i forystu- grein fyrir 14 árum: „A sunnudag heldur Þjóðviljinn Eltu St. Nectan út úr landhelgi Eitt sinn eltum við brezkan tog- ara út úr landhelginni, sagði Er- ling. Var það St. Nectan, er við áttum þá i höggi við. Var sá brczki svo hræddur við okkur, að hann lagði á flótta út úr landhelg- inni. A flóttanum reyndi hann þó að tefja fyrir okkur og kastaði út alls konar netadrasli til þess að flækja i skrúfuna i Mariu. Ekki tókst þeim þó að koma neinu i skrúfuna hjá okkur.” þvi fram, að ofriki Breta á tslandsmiðum sé sök Guðmundar i. Guðmundssonar utanrikisráð- herra — hann hafi ekki gert þeim nægilcga grein fyrir rökum islcnzka málstaðarins. — Furðu- lcgri ásökun cr varla hægt að hugsa sér. Þjóðviljanum hefur láðst að þakka Guðmundi 1. Guðmundssyni og starfsmönnum islenzku utanrikisþjónustunnar hann árangur, að allar þjóðir að Bretum undanskildum hafa i framkvæmd viðurkennt nýju islcnzku landhelgina. En kommúnistablaðinu dettur i hug, að það geti kennt utanrikisráð- herra frumhlaup og ofriki Breta á tslandsmiðum. Þó liggur i augum Framhald á bls. 6 ÞREKVIRKIÐ VAR ÞÁ EKKl ANNAD EN AD PÁRA NIÐ- UR NAFNID SITT MINNINGSRORD: MAGNUS S. RðGNVALDSSON VERKSTJÓRIFRÁ BÚÐARDAL Magnús Rögnvaldsson vega- verkstjóri i Búðardal verður i dag jarðsunginn frá Hjarðar- holtskirkju. Hann féll alltof snemma og hans er saknað, ekki aðeins i heimabyggð hans heldur og af vinum um land allt. Heimsbyggðin hefur undan- farna áratugi verið að safnast meir og meir i stóra þéttbýlis- kjarna, þar sem mannfólkið er rótlaust og iðandi. Siðustu árin hefur þó skapazt nýr skilningur á náttúrunni, skyldum manns- ins við hana og þörf hans fyrir tengsl við jörðina. 1 öllu þessu róti lærum við að meta meir þá menn, sem aldrei hafa glatað sambandi sinu við jöröina, sem lifað hafa i nánum tengslum um náttúrulegt umhverfi sitt. Magnús Rögnvaldsson var einn slikur maður. Hann ól ald- ur sinn i Dölum vestur og hann unni þvi héraði — varð hluti af þvi. Hann hafði aldrei orð á þessu — þess þurfti ekki. Þótt farið væri með Magnúsi til að skoða vegagerð eða brúarstæði, varð ferðin ósjálfrátt að sam- skiptum bæði við land og sögu. Hann þekkti hverja þúfu og hvern hól, hann þekkti söguna aftur á landnámsöld, hann þekkti fólkið og örlög þess. Allt ófst þetta saman i heimi Magnúsar og hann brá fyrir sig Laxdælu eða ljóðum þjóðskáld- anna jafnt sem siðustu fréttum dagblaða eftir þvi sem um- hverfið gaf tilefni til. Magnús fæddist 2. júni 1908 að Neðri-Brunná i Saurbæ og hann kaus að búa i Dölum og starfa þar alla tið. Hann varð verk- stjóri hjá Vegagerð rikisins 1934 og þjónaði henni dyggilega alla tið siðan. Þar komu hæfileikar hans og skapgerð að góðum not- um, þvi hann bæöi þekkti starfs- svæði sitt og var hluti af þvi, og svo var hann raunsær og góður starfsmaður með mikla verk- þekkingu. Hann tók við gömlum og merkum þjóðvegum og end- urbætti þá jafnframt þvi að hann lagði nýja vegi ár eftir ár eftir þvi sem geta þjóðarbúsins leyfði. Þannig tengdi hann heimabyggð sina æ traustari böndum við næstu byggðir, norður, suður, vestur og austur. Hann valdi sér ný verkefni jafn- óðum og önnur leystust og barð- ist fyrir framgangi þeirra með góðum árangri, þvi að ráða- menn heima og i höfuðstaðnum lærðu fljótt að meta ráð hans. Þau voru jafnan byggð á traustri þekkingu á öllum að- stæðum og skynsamlegu mati á þvi, sem unnt var að gera hverju sinni. Svo sem vænta mátti um svo mikilhæfan mann, sem stóð svo traustum fótum i heimabyggð sinni, voru honum falin marg- visleg trúnaðarstörf. Magnús var jafnaðarmaður að hugsjón, en af sögulegum ástæðum hefur enn ekki verið margt um slika menn I sveitahéruðum. Þrátt fyrir þetta og vegna persónu- legra verðleika sýndu sveitung- ar Magnúsar honum margvis- legan trúnað og fólu honum ým- is konar störf. Hann sat um skeið I hreppsnefnd Laxárdals- hrepps, skipulagsnefnd og sið- ast en ekki sizt má nefna bygg- ingarnefnd félagsheimilisins i Búðardal. Sú veglega bygging er héraðsprýði, og Magnús á mikinn hlut i þvi, að hún skyldi komast upp. Magnús var tvigiftur. Siðari kona hans, Kristjana Agústs- dóttir, lifir mann sinn ásamt myndarlegri dóttur. Hún er mikil dugnaðarkona, sem hefur við hlið manns sins tekið virkan þátt i félagsmálum Dalamanna. Heimili þeirra var jafnan opið vinum sem vandalausum og var þar tiðum gestkvæmt. Eru þeir Framhald af bls. 6. 5

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.