Alþýðublaðið - 16.09.1972, Blaðsíða 9

og Óskar Sigurpálsson
IR Ani OLYMPIUMET
(KRAR KLUKKUSTUNDIR
fyrir lá að fella pressu úr
þríþrautinni enda var það
samþykkt strax að leikun-
um loknum. Verður því
héreftir eingöngu keppt í
tvíþraut, snörun og jafn-
höttun. Og til þess að
kóróna allt saman hafði
Guðmundur verið tekinn í
eiturlyfia-prufu. Þrátt fyr-
ir þetta tókst honum að
krækja sér í 13. sæti, af um
25 manns sem kepptu í báð-
um grúppunum í hans
þyngdarflokki. Árangur
hans varð: Pressa 142,5 kg.
Snörun 135 kg. Jafnhöttur
177,5 kg. Samanlagt 455 kg.
Er þeir komu til landsins lagði
blaðið fyrir þá nokkrar spurning-
ar.
Hvernig var aðbúnaðurinn?
Óskar: Þarna var alveg einstak-
ur aðbúnaður og i alla staði betri
en i Mexico. Æfingaaðstaðan frá-
bær og maturinn einstaklega góð-
ur. — Er hér var komið skaut
Guðmundur inn i. — Enda þyngd-
ist Óskar um 5 kiló og stóð i
ströngu við að létta sig niður i
sina eðlilegu keppnisþyngd,-
Teljið þið, að þið hafið lært eitt-
hvað á þessari ferð?
Óskar: — Við fengum margar
góðar upplýsingar um mataræði
og æfingakerfi hjá mörgum af
beztu lyftingarmönnum heims.
Eftir að þeim hafði skilizt við
hvernig aðstæður við æfðum hér
heima með fullri vinnu fram á
siðasta dag, þá göptu þeir. All
flestir þeirra höfðu dvalið i tvo
eða fleiri mánuði i æfingabUðum
fyrir leikana. Enda stóð ekki á
vinsemdinni þegar þeir höfðu al-
gjöra áhugamenn i nálægð sinni.
Til að mynda vildi Kaarlo
Kangasniemi ólmur og uppvægur
koma til tslands og gerast þjálf-
ari. Kvaðst hann skyldi gera Guð-
mund að heimsmeistara á einu
ári, eftir að tviþrautar fyrir-
komulagið er komið á.-
Hvað hefur þú um það fyrir-
komulag að segja?
Óskar: — Lyftingamótin verða
tvimælalaust skemmtilegri fyrir
áhorfendur, og taka miklu styttri
tima en ella. En reynslan verður
að skera Ur um ágæti fyrirkomu-
lagsins. Án efa verður betri
árangur i snörun og jafnhöttun,
þegar pressan er dottin Ut.-
Hvernig var viðkynning ykkar
við aöra keppcndur?
Guðm : — Viðstofnuðum til kynna
við lyftingamenn hvaðan æfa að
Ur heiminum. Og það ánægjulega
við þau kynni var það, að þeir
báru fulla virðingu fyrir okkur
sem keppendum þeirra á alþjóða-
mælikvarða. Þó skyggðu morðin
á israelsku iþróttamönnunum
nokkuð á. Lyftingarmennirnir
þrir sem myrtir voru, æfðu á
sama tima og við, og næsta palli
við okkur. Höfðum við orðið fjári
góðir félagar þann stutta tima
sem samvera okkar varð. Það er
von min að heimurinn eigi aldrei
eftir að lita jafn viðbjóðslegan
verknað,-
Litið á það með augum leik-
inanns, stóðuð þið ykkur mjög vel
i sjáifri keppninni. En hvernig
ieið ykkur?
Guðm: — Ég verð að viðurkenna
það, að miðað við aðstæður má
vel við una hvað liðan viðvék.
Þarna horfði maður upp á heims-
meistara og heimsmethafa fara á
taugum. Persónulega fannst mér
við Óskar standa okkur vel i þvi
taugastriði sem þarna átti sér
stað. 1 þeirri hörðu keppni sem
þarna var, og þegar margir kepp-
enda voru álika að getu, þá var
ekki við öðru að bUast. Meira að
segja hinir leikreyndu RUssar
urðu taugastriðinu að bráð. Ekki
bættu hinir ströngu dómarar úr
skák. Til marks um alla þá
spennu sem þarna var get ég
nefnt dæmi. RUssinn Riggert sem
er heimsmethafi i milliþungavigt,
var af öllum talinn öruggur sigur-
vegari fyrir leikana. En hann
ætlaði sér of mikið og féll Ur. Það
var leiðinlegt að sjá hann, þann
öruggasta af öllum, þegar hann
gerði sér ljósa þá staðreynd að
hann var búinn að missa af
Ólympiugullinu. Hann reif i hár
sér, og stóð svo á sviðinu með
báðar lúkurnar fullar af hári á
meðan krampadrættirnir fóru um
ásjónu hans. Ég efast um að
nokkur hafi getað annað en vor-
kennt þessum frábæra iþrótta-
manni á þeirri stundu.
Flestum lyftingarmönnunum
kom það spánskt fyrir sjónir
þegar hinir ströngu dómarar
dæmdu af mér tvær tilraunir i
pressu, en það þýðir ekki að deila
við dómarann. En óneitanlega
hafði dómurinn neikvæð áhrif á
mig,-
Óskar: — Það er satt, Guðmund-
ur var óheppinn, en mér fannst
hann taka þvi vel. Og þvi verður
ekki neitað, að i þvi andrúmslofti
sem þarna rikti, varð það okkur
lil trausts og halds, að vita af
nálægð þeirra Gisla Halldórsson-
ar og Björns Vilmundarsonar
ásamt öðrum félögum sem hvöttu
okkur óspart til dáða. Og gaman
var að fylgjast með viðbrögðum
Courrier, hins franska, þegar
Guðmundur gekk á pallinn til
þess að reyna við 182 kilóin. Ég er
viss um að það voru ekki góðar
fyrirbænir sem svifu fyrir hug-
skotssjónum hans,-
Hvernig finnst ykkur svo um
eiginn árangur?
Guðm: — Það var óneitanlega
gaman, að Óskar skyldi verða til
þess að eignast Ólympiumet.
Slikt afrek hefur enginn Islend-
ingur unnið siðan Vilhjálmur Ein-
arsson, var að verki i Melbourne.
Við höfðum lagt upp vissa
bardagaáætlun fyrir pressuna hjá
Óskari, og stóðst hún á allan hátt.
Við hefðum getað náð betri
árangri, ef meiri reynslu væri
fyrir að fara hjá okkur, þvi að
keppa á svona móti og i sliku lævi
blöndnu lofti dregur mann frekar
niður en hitt. En við komumst i
gegn með þriþrautina og það var
meira en mörgum okkar reyndari
mönnum tókst, en það stafar lik-
lega af þvi, að þeir byrja á sinu
bezta, en við reynum að halda
uppi heiðri íslands, og detta ekki
Ur. Vonandi kemur að þvi að við
getum gefið i, ef svo má að orði
kveða, og þá er að sjá hvers við
erum megnugir,-
099
Laugardagur 16. september 1972
9