Alþýðublaðið - 16.09.1972, Blaðsíða 7

AB KEPPA
VHI AT-
VINNUMENN
Vegna hinnar hörðu gagnrýni
sem fram kom á störf íslenzku
Olympiunefndarinnar og þá um
leið á störf stjórnar t.S.I. um
mannaval og fjölda i fararstjóra-
hóp, áður en haldið var til leik-
anna i Munchen, átti Alþýðublað-
ið eftirfarandi viðtal við Gisla
Halldórsson forseta t.S.t.
A visu má lengi deila um þau
atriði sem urðu fyrir mestri
gagnrýni og sitt sýnist hverjum.
En það þykir léleg blaðamennska
að leyfa mönnum ekki að bera
hönd fyrir höfuð sér.
Þess má geta, að með þessum
orðum er ekki verið að hvitþvo
einn né neinn fyrirfram, og það er
ennþá bjargföst skoðun undirrit-
aðs, að margt af þvi sem hann
sagði og skrifaði um þessi mál
átti rétt á sér.
En við skulum snúa okkur að
Gisla, og heyra hvað hann hefur
um þessi mál að segja.
Hvcrnig fannst þér islenzku i-
þróttamennirnir standa sig á
Olympiuieikunum i Munchen?
Mér fannst i heild að iþrótta-
mennirnir stæðu sig með ágæt-
um, og mér fannst mjög ánægju-
legt að fá tækifæri til þess að
fylgjast með þeim og þeirra getu.
í heild voru þeir svona rétt fyrir
neðan miðju og þar fyrir neðan og
tel ég það mjög góðan árangur.
Við megum ekki vænta þess að
þeir geri betur miðað við þær að-
stæður sem eru hjá þeim. Þeir
eru fyrst og fremst áhugamenn. A
Olympiuleikum keppa þeir við
menn, sem við vitum að eru at-
vinnumenn i sinum greinum. Þvi
var það vissulega ánægjulegt að
sjá að þeir voru oftast nær i miðj-
um hóp, og i topp þjálfun sem
kom fram i þvi, að þeir settu 7 Is-
landsmet á leikunum.
En svo að við snúum okkur að
framkvæmd leikanna, hvernig
fannst þér hún fara fram?
— Allur undirbúningur að
Olympiuleikunum var með mikl-
um ágætum, allt skipulag mikið
betra og nákvæmara en áður hef-
ur þekkst og allur aðbúnaður hjá
iþróttafólkinu var eins góður og
frekast var á kosið. Þjóðverjar
höfðu lagtsérstaka áherzlu á það,
að það yrði stutt fyrir þátttakend-
ur að leikvanginum og iþrótta-
húsunum þar sem keppt var, en
einnig að það yrði stutt á æfinga-
svæðin.
Þetta höfðu þeir leyst mjög vel
af hendi, og með þvi komið i veg
fyrir vandamál sem aðrir hafa
ekki getað leyst á undanförnum
leikum. 1 stærri borgum, ef mað
ur t.d. minnist á Tokio, þá
þurfti ávallt að aka þátttakendum
langar leiðir, bæði fyrir keppni og
eins á æfingavellina. Þetta var
leyst á svo einfaldan hátt, að þeir
gátu gengið allflestir til sinna
keppnisstaða og æfingavalla og
húsa.
Nú voru uppi raddir um það,
áður en þið fóruð að þarna ætti
sér stað keppni milli farastjóra og
iþróttamanna um það hvor hóp-
urinn væri stærri. Hvað vilt þú
segja okkur um þá hluti?
— Jú, það hefur verið mikið um
það rætt, að það hafi verið allstór
hópur farastjóra sem fór á þessa
leika. Það má sjálfsagt alltaf
deila um það hvernig skiptingin
eigi að vera milli fararstjóra og
iþróttamanna. Eftir að ég átti
þess kost nú i fyrsta sinn að vera
með og sjá leikana innan frá, ef
svo má að orði komast, er ég
sannfærður um að það þarf að
veita iþróttam. verulega að
stoð, og hjálp á keppnisstað á
svona umfangsmiklum iþrótta-
mótum eins og þarna fóru fram.
Þessvegna tel ég, að við höfum oft
áður sparað um of aðstoðarmenn,
og það réttilega vegna fjárskorts.
Einkum og sér i lagi vil ég taka
fram, að þar er mikil nauðsyn og
sjálfsagt að þjálfarar fái ætið að
mæta á slíkum leikum i stærri
mæli en hefur átt sér stað á und-
anförnum árum. Þjálfarar vinna
oft á tiðum i allt að 40 ár á vegum
iþróttahreyfingarinnar, og þegar
þeir komast á slík stórmót geta
þeir lært mjög mikið af hinum
færustu mönnum. Þar hitta þeir
aðra þjálfara, sem sumir hverjir
eru mjög frjálslegir. Þvi hafa is-
lenzkir þjálfarar fengið tækifæri
til þess að ræða við þá, og fengið
að fylgjast með þvi á hvern hátt
þeir láta sina iþróttamenn æfa
sinar greinar.
Það er ekki nokkur vafi á þvi,
að slikt getur komið að miklu
gagni fyrir islenzka iþróttahreyf-
ingu. Þar fyrir utan er þjálfarinn
mikill styrkur fyrir iþróttamann-
inn sem mætir þarna til leiks,
með þá kröfu á herðum sér að
hann geti náð sinum bezta
árangri.
Nú var sagt að Sigurður
Magnússon hefði farið utan f boði
þýzka rikisins. Eftir að hann kom
út, voru uppi raddir um það, að
hann væri hálfgerður huldumað-
ur og dveldist i Olympiuþorpinu
sein nuddari. Hvað hefur þú um
það að segja?
OL-rabb við Gísla Halldórsson
— Sigurði Magnússyni var boð-
ið af þýzka rikinu að koma og
fylgjast með seinni hluta leikanna
og aðstöðu allri i Þýzkalandi eftir
leikana. Boðið stóð frá 8. septem-
ber fram að 20. sama mánaðar.
Þar sem boðið til Sigurðar hljóð-
aði aðeins upp á seinni hluta leik-
ana, fannst okkur sjálfsagt að
hann fengi að fylgjast með þeim
frá upphafi, vegna þess að það er
ætlun okkar að gefa út sérstakt
iþróttablað nú i vetur, helgað
Olympiuleikunum. Þar sem
Sigurður er ritstjóri Iþróttablaðs-
ins kemur það á hans herðar að
sjá um þetta blað. Þar sem boðið
gilti aðeins frá 8. september varð
Sigurður að fá aðstöðu i Munchen
fyrstu tólf dagana. Þar sem það
var erfitt um vik, skortur á hótel-
rými og öðru nema með ærnum
tilkostnaði var það gert i samráði
við Olympiunefnd að Sigurður
var skráður sem aðstoðarmaður,
nánar nuddari, hjá hópnum. Vann
hann mikið starf til aðstoöar
þessa 12 daga sem hann bjó I búð-
unum.
Þetta er ekkert meira en gert er
hjá öðrum þjóðum vegna þess, að
ýmsir aðstoðarmenn eru ekki
taldir upp sem fararstjórar. Er
það fullkomlega heimilt að láta
slika aðstoðarmenn mæta i búð-
unum. Enda höfðu þjóðverjar
ekkert við þetta að athuga. Þetta
sparaði okkur svo mikið fé, þar
sem uppihaldið i iþróttabúðunum
var mjög ódýrt.
Til fróðleiks má geta þess, að
Frjálsiþróttasambandið naut
sömu fyrirgreiðslu, þvi þegar
Sigurður fór gátum við gefið okk-
ar ágæta iþróttamanni, Guð-
mundi Hermannssyni, tækifæri til
þess að yfirtaka herbergi Sigurð-
ar og búa i þvi til loka leikanna.
En Guðmundur fór einmitt til
Þýzkalands til þess að taka þátt i
iþróttamóti i Köln, hinu svokall-
aða heimsmeistaramóti öldunga.
Við minntumst á nuddara. Tel-
ur þú ekki æskilegt að nuddarar
verði hafðir með, þegar haldið
verður á svona stórmót i framtíð-
inni?
— Eins og ég sagði i upphafi
höfum við sparað of mikið til
fararstjóra og aðstoðarmanna,
allavega er það min skoðun. Ég
tel að i raun og veru sé það sjálf-
sagt að hafa nuddara með i svo
stórum hóp og nú átti sér stað.
Þetta leystum við nú með þvi að
fá þýzkan nuddara til þess að sjá
um og aðstoða islenzlu þátttak-
endurna eftir þörfum. Þá
var fyrirfram ákveðið, enda höf-
um við oft gert það áður. Að sjálf
sögðu er betra aö hafa islenzkan
mann, sem þekkir fólkið.
Að lokum Gisli. Að öllum öðruin
iþróttamönnum ólöstuðum stóðu
lyftingamcnnirnir sig sæmilega.
Nú aftur á móti er aðstaða þeirra
hérheima heldur bágborin. Ætlið
þið að bæta citthvað úr þvi?
— Ég vil fyrst taka undir það
a6 frammistaða lyftingamanna-
anna var með afbrigðum góð. Og
eftir að hafa fylgst með þeim i
keppni og séð hversu vel þeir
standa sig tel ég það einsætt að
við verðum að gera talsvert átak
og aðstoða þá meira en gert hefur
verið. Þeir hafa æft við léleg skii
yrði og þvi má segja að það sé
furðulegthve langt þeir hafa náð.
Að minu áliti verður að bæta úr
þvi nú þegar á þessu hausti og
skapa þeim betri aðstöðu. Mér
dettur i hug til dæmis, að þaö
þurfi að aðstoða betur þau félög
sem eru með lyftingar á stefnu^
skrá sinni. Að koma upp einhverj'
um samastað fyrir þau og einnig
að iþróttasambandið stæði að þvi
i samvinnu við þá sem vinna að
lyftingamálum að fá erlendan
þjálfara, til dæmis um mánaðar
skeið, og með þvi hleypa nokkru
fjöri i lyftingar almennt. Og þá
sérstaklega til þess að styrkja þá
þessa afburðamenn, sem ég tel að
séu, Guðmundu Sigurðsson og
Óskar Sigurpálsson, auk annarra
sem fylgja fast á hæla þeirra.
f.k.
ÞETTA ERU
í RAUNINNI
AHUGAMENN
Laugardagur 16. september 1972
7