Alþýðublaðið - 22.11.1972, Blaðsíða 6

BENEDIKT GRONDAL ALÞINGISMAÐUR
KVEFIÐ
HELDUR
VELLI!
Tæknin hcfur ckki hvaft sizt
vcrift nýtt i þjónustu heilsu-
j»æzlu or lækninga. A mynd-
inni cr tölva, sem getur vcrið
hjúkrunarkonum til lciðbein-
inj;ar um meftferft sjúklinga.
Tölvan cr mötuft á upplýsing-
um um liftan sjúklingsins meft
sjálfvirkum hætti. Siftan spyr
hjúkrunarkonan tölvuna: Get-
ur sjúklingurinn nú fengift aft
fara á fætur? Og töivan svar-
Næsta hálfan annan áratug
munum vift eyfta hlutfallslega
meira fé i heilsugæzlu en hingað
til og á sama hátt þarf rikisvaldift
að greiða siauknar fjárhæðir
vegna heilbrigðismála. Notkun
heilbrigðisþjónustu mun aukast
og kostnaður vegna læknishjálpar
mun hækka með þvi jafnvel þótt
draga kunni úr útgjöldum vegna
veikinda eftir þvi sem sjúkdóms-
greiningu er fiýtt og varnarlyf
verða virkari, þarf að greiða fyrir
hvoru tveggja, auk læknishjálp-
ar. bar við bætist að með bættum
lifnaðarháttum gerir fólk auknar
kröfur til heilbrigðisþjónustunnar
og þar af leiðandi þarf að byggja
fleiri sjúkrahús.
Sjúkrahúsmeðferð mun breyt-
ast mjög vegna þeirra framfara,
sem verða i baráttunni gegn viss-
um sjúkdómum. Kemur þetta
fram i skýrslu, sem Evrópuráðið
hefur nýlega birt og sem undirrit-
uð er af Aujaleu prófessor i Paris.
En samfara þessum framförum,
sem ná til liffæraflutnings og
gerviliffæra, er ástæða til að ótt-
ast að nýir sjúkdómar láti á sér
kræla (og þá sérstaklega á svifti
ávana- og fiknilyf janeyzlu og geð-
sjúkdóma).
Mislingar, rauðir hundar
og hettusótt
ættu að hverfa
A hvaða sviði verða endurbæt-
urnar? Á hvaða sviði veröa mestu
framfarirnar? Ætla má að það
verði á eftirtöldum sviftum:
— l.angvarandi sjúkdóma. sem
menn geta fengift oft. eins og
lungnakvefs og fjölda nýrna-
sjúkdóma (þar sem til kemur
aukin þekking, fljótari sjúk-
dómsgrcining, sérstök lyf, betri
varnir gegn mengun andrúms-
lofts og virkar vindlingasiur).
— Kyusjúkdóma (notkun
bóluefna).
— Veirusjúkdóma. Mislingar,
rauftir liundar og hettusótt ættu
aft liverfa og draga niun úr
inflúensufaraldri.
— Sjúkdóma, sem snikjudýr
valda. baft leiftir af auknu
hreiniæti og bættum lifskjörum
á svifti félagsmála og efnahags-
inálg.
— Truflana vegna taugasjúk-
dóma. Keynast ætti mögulegt
aft lækna ýmsa taugasjúkdóma
svo og flogaveiki og migraine.
Hægt ætti aft vera aft ráfta vift
90% truflana vegna taugasjúk-
dóma utan þær, er leifta af æfta-
kölkun.
— Sálsýki, lækninga sljóleika.
ættgengrar sálsýki og efna
skiptasjúkdóma.
— Truflunar á starfsemi innri
kirtla: Lækning ætti aft geta
verift möguleg og jafnvel ætti
aft vera hægt aft komast aft raun
um uppruna æftakölkunar.
— l.iffæraflutnings og gervilif-
færa. Væntanlega verftur
HflFfl
STJÓRNAÐ REYKJAVÍK?
mögulegt aft cndurnýja alla lik-
amshluta utan mifttaugakerfift
og mænuna. Ilægt verftur aft fá
gervi hjartalokur, æftar, bein,
liftamót og ýms liffæri. Nú þeg-
ar mun oft skipt um nýru, lifur,
lungu og meltingarveg. Aft þvi
er hjartaft varftar mun verfta
tekin upp notkun gervihjarta
frckar en aft vifthafa hjarta-
flutning. Vonandi verfta einnig
framfarir á svifti húftflutnings
og tanngræftinga.
Vonlaust um kvef
og krabbamein.
Hins vegar vitum við ekki hvað
verða mun um kvef og lifrar-
bólgu, þótt nýverið hafi verið
stigið stórt skref i áttina að á-
kvörðun orsaka siftarnefnds sjúk-
dóms. Einnig eru skoðanir mjög
skiptar að þvi er krabbamein
varðar.
Sumir telja að ekki finnist lausn
á vandamálinu verðandi krabba-
mein á næsta hálfum öðrum ára-
tug. beir ætla að framfarir tak-
markist við fljótvirka sjúkdóms-
greiningu og læknisaðgerðir
(þ.á.m. liffæraflutning) svo og
uppfinningu efna, sem verka á
vissar tegundir krabbameins.
Aðrir eru þeirrar skoðunar að
við munum að 15 árum liðnum
hafa skyggnzt inn i tilhögun
frumuskiptinganna og hlutskipti
efna, veira og hormóna, sem
valda krabbameini. Einnig er
reiknað með framförum á sviði ó-
næmisfræði. bá telja þeir að með
varnaraðgeröum verði hægt að
lækna 70% krabbameinstilfella,
en auk þess er álitið að þær teg-
undir krabbameins, sem nú eru
þekktar, muni hverfa og aðrar
koma i þeirra stað.
Nýir sjúkdómar.
Framfarir verða á öðrum svið-
um, en ný vandamál munu einnig
skapast. bannig mun t.d. fara um
hjarta- og æðasjúkdóma, sem eru
helzta dánarorsök i Evrópu. Von-
ir standa til að góður árangur ná-
ist á þessum sviðum með þvi að
beita varnaraðgerðum (t.d. i
sambandi við kransæðasjúk-
dóma, sykursýki. offitu og tak-
mörkun tóbaksnotkunar). En á-
stæða er til að óttast að sá árang-
ur leiði til þess að sjúkdómum,
sem fullþroska fólk kemst hjá,
Tillaga Alþýðuflokksmanna á
Alþingi þess efnis, að allt landið
verði þjóðareign, hefur vakið at-
hygli og umtal, sem von er. Hug-
myndin er á þá lund, að fyrst
verði allar óbyggðir eign þjóðar-
heildarinnar, en smám saman
allt landið, þótt undanþága sé
gerð varftandi bændur, sem yrkja
þær jarðir er þeir búa á.
bessar hugmyndir eru ekki
nýjar, heldur hafa þær verið á
stefnuskrá jafnaðarmanna frá
upphafi. Nú hafa orðið miklar
breytingar á viðhorfi mannsins til
náttúru og umhverfis, og er af
þeim sökum eðlilegt, að hin
gamla hugsjón um þjóðareign
landsins komi á dagskrá.
Morgunblaðið hefur tekið for-
ustu í baráttu gegn tillögu Al-
þýðuflokksmanna og skrifar á
móti henni af miklum æsingi.
Birtir blaðið furðulegar fantasiur
um „kratabroddana” og áform
þeirra.
1 þessu máli sem mörgum
öðrum er mikill munur á þvi, sem
ritstjórar Morgunblaðsins skrifa
og Sjálfstæðisflokkurinn gerir,
þarsem hann hefur völd. Má i þvi
sambandi minna á stefnu, sem
stjórnendur Reykjavikurborgar
hafa fylgt siðan um aldamót: að
ná sem mestu landi i eigu borgar-
innar. Að sjálfsögftu er þaft jafn
mikil þjóðnýting, hvort sem
sveitarfélag eins og Reykjavik
eða rikift sjálft kaupir upp landið.
Um siðustu aldamót keypti
Reykjavik jarðirnar Lauganes,
Klepp og Bústaði, aðallega til að
tryggja ibúunum búfjárhaga.Sið-
an voru keyptar jarðirnar Árbær,
Ártún og Breiðholt til aft tryggja
aðstöðu vatnsveitu. Um 1920
koma virkjunarsjónarmið til sög-
unnar og bærinn keypti Elliða-
vatn, en einnig um sama leyti
nokkrar jarðir i Mosfellssveit.
Enn voru keyptar margar jarðir
um 1940, og voru þá færð þau rök
fyrir kaupunum, að útvega þyrfti
ibúum Reykjavikur jarðnæði til
útivistar og byggingu sumarbú-
stafta. bar var um að ræða
Korpúlfsstaði, Keldnaholt, Ár-
land, Lambhaga, hluta Vatns-
enda og Grafarholtslands, Heið-
mörk og siðar Hólm.
Flestir landsmenn munu vera á
einu máli um, að þessi stefna
borgaryfirvalda i Reykjavik,
sjálfstæðismanna og fyirrennara
þeirra, hafi verið skynsamleg.
Danski húsameistarinn Breds-
dorff, sem mest hefur unnið að
framtiðarskipulagi höfuðborgar-
innar, segir, að þessi „fyrir-
hyggja, sem borgaryfirvöldin
hafa sýnt vift jarðakaup...” hafi
gefið „mjög frjálsar hendur” um
þróun borgarinnar og verið til
„mikils hagræðis”.
bessi fyrirhyggja hefur orðið til
þess, að Reykjavik hefur getaö
veitt ódýrar leigulóðir undir
ibúðabyggingar. Geta menn
imyndað sér, hvilikur baggi það
heffti reynst borgarbúum, ef land-
ið hefði verið einkaeign og þeir
hefðu neyðzt til að greiða lóða- -
verð ámóta við það, sem tiðkast
t.d. áArnarnesi.Hið sama á einnig
vift hvers konar aðrar byggingar,
svo sem fyrir iðnað, sjávarútveg
Æg aðrar atvinnugreinar, að ekki
sé minnzt á lóðaverð fyrir allar
götur og garða borgarinnar
sjálfrar.
betta dæmi ætti aft nægja til aft
svara Morgunblaftinu og sýna les-
endum, hvaft vakir fyrir þing-
mönnum Alþýftuflokksins. Vift
teljum, aft vegna bættra sam-
gangna. tækni og nýrra vifthorfa
til umhverfis mannsins sé nú kom
inn timi til aft gera fyrir landift
aflt þaft, sem Reykjavik hefur
verift að framkvæma siftan um
aldamót.
Viö teljum eðlilegt, að bændur
eigi sitt land og hafi á þvi erfða-
festu, en jafn óeðlilegt, að pen-
ingamenn þéttbýlisins kaupi upp

jarðir um allt land eins og nú
gerist i stórum stil.
Að sjálfsögðu mun taka langan
tima að gera allt landið að
þjóftareign, en þvi fyrr, sem byrj-
að er, þvi betra. Hvert skref, sem
stigið verður i þá átt, mun reyn-
ast þjóðinni jafn farsælt i fram-
tiðinni og landakaup Reykja-
vikurborgar hafa reynzt siðan um
aldamót.
Morgunblaðið hefur gefið i-
myndunaraflinu lausan tauminn i
Framhald á bls. 4
verði slegið á frest þar til i ellinni.
A þetta einnig vift um æftasjúk-
dóma, þótt sumir telji að komizt
verði að raun um raunverulegar
orsakir þeirra.
Einnig er sennilegt að bæta
megi úr um margs konar of-
næmissjukdóma, þótt til nýrra
komi vegna umhverfisbreytinga.
Ekki er þó eins bjart yfir öllum
þáttum framtiðarinnar. bannig
er t.d. talið vist að aukning verði
á taugasjúkdómum. Ekki er mik-
illa framfara að vænta i meðferð
skynklofa, hátternistruflana og
þá sérstaklega árásarhneigðar
(ýgju). Geðiyf verða efTaust tekin
almennt og mun það leiða til mik-
illa vandamála vegna væntan-
legra ættgengra áhrifa. Einnig
ber mjög að óttast uppfinningu
efna, sem geta haft áhrif á and-
lega hæfileika og sem kynnu að
verða notuð i óhófi.
Liklegt er að meðfæddir sjúk-
dóma og afbrigði færist i auk
ana með framförum á sviði lækn-
inga, sem gera sjúklingum fært
að ná kynþroskaaldri. Ekki væri
hægt að halda fjölda þeirra niðri
nema með róttækum kynbótaað
gerðum.
Ætla má að notkun ávanalyfja
verði mun meira félagslegt
vandamál en raun ber vitni i dag.
Fari svo að komizt verði að þeirri
niðurstöðu að lyfja ávani sé ætt-
gengt fyrirbæri, er hægt að gera
ráðstafanir til varnar.
Að sjálfsögðu er þetta eöins
mjög lausleg áætlun, en sérfræð-
ingar Evrópuráðsins telja ekki að
um neina spá sé að ræða þótt
skyggnzt sé fram i timann. bó
vitum við t.d. að meiðslum af
völdum slysa mun fjölga mjög og
að miklar framfarir verða á sviði
getnaðarvarna og að þeim mun
beitt til að draga úr erfðasjúk-
dómum. Eitt er þó vist og það er
að eftir 15 ár mun veikinda enn
gæta. En þá mun fólk ekki þjást
af sömu sjúkdómum og i dag og
meðferð þeirra mun einnig hafa
verið breytingum undirorpin.
HALDIÐ YKKAR
OG HVIKIÐ ÞAR HVERGI!
SEGIR BREZKUR TOGARASIÓMABURISENDIBRÉFITIL ÍSLENDINGA
VEIKINDI HALDA AFRAM EFTIR HALFAN ANNAN
ÁRATUG — EN SJÚKDÓMARNIR VERÐA ÞÁ AÐRIR
Brezkur togarasjómaður,
Richard Majer að nafni, hef-
ur skrifað islenzku rikis-'
stjórninni bréf, þar sem hann
hvetur Islendinga fram i
landhelgismálinu og lýsir
stuðningi við málstað okkar.
Segist hann hafa átt sam-
skipti við Isfirðinga og ber
þeim vel söguna, en er nú sjó-
maður á norsku fiutninga-
skipi. 1 bréfinu tekur þessi
brezki sjómaður afstöðu með
Islandi og segir rikisstjórn-
inni að hún megi gjarna birta
bréf sitt þvi til sönnunar.
Rikisstjórnin hefur þakkað
sjómanninum tilskrifið. Fer
bréf hans hér á eftir i laus-
legri þýðingu.
,,Ég skrifa þetta bréf
til þess, að þér vitið, að
margt fólk í Englandi
hefur samúð með og
skilning á stefnu ís-
lenzku stjórnarinnar
varðandi hina nýju fisk-
veiðilögsögu umhverfis
Island.
Ég er Englendingur,
og vinn nú sem sjómað-
ur í norska kaupskipa-
flotanum. Áður en ég
kom til Noregs var ég
enskur togarasjómaður.
Ég minnist gestrisni
og vináttu fólksins á
isafirði veturinn
1964—65, þegar við urð-
um að leita í var vegna
veðurs, og þegar einn af
skipshöfninni varð að
leggjast þar á spítala.
Brezkur almenningur
heyrir næstá lítið um á-
standið þarna á Islandi,
utan afskaplega hlut-
drægar frásagnir
brezkra togaramanna,
sem láta sig ekkert
varða nema eigin
stundarhagsmuni.
islenzka Landhelgis-
gæzlan hefursýnt mikið
hugrekki í starfi sínu
(enginn særður eða slas-
aður).
Ég velti því oft fyrir
mér, hvað brezka
stjórnin gerði, ef
sovézki fiskiskipaflot-
'nn tæki þá ákvörðun,
að virða ekki fiskveiði-
mörk hennar. Ég get vel
skilið, að stjórn yðar
eigi fullt í fangi með að
útskýra ástæðurnar fyr-
ir úffærslunni, en í eigin
landhelgi lútið þér ekki
öðrum.
I dag frétti ég, að svo
kunni að fara, að Norð-
menn færi fiskveiði-
mörkin í 50 mílur. Ég
vona að það veiti yður
stuðning og traust, sem
þér eigið sannarlega
skilið.
Haldið ykkar striki. í
Englandi eigið þér
marga stuðningsmenn
við sjónarmið yðar.
Island má ekki hvika
frá 50 mílum. Hvar á
EBE annars að fá fisk
eftir 10 ár?
Gerið svo vel, að
segja íslenzku þjóðinni,
að ekki eru allir Eng-
lendingar eins og enskir
fiskimenn. Við óskum
yður alls hins bezta í
hinu mikla og erfiða
starf i.
Ég sendi þakkir og
kveðjur til fólksins á
isafirði.
Yðareinlægur
Richard Majer",
2J>, oiar,
Ðeaj- Sih,
tfxixA. tfizM clac m<xn
C/o SCáJL,
Df-onjii/n^ó ^
á 0LATV. LOFtfórxj t(lL4% utílt to t/OU flth
1 u
thout theM clal ma.ny yoeopd-r t-n cuho conat'e/stOínai'
ccmal sicjnnjothtfuAi. U)i'íft tíit Jc.tLc* r»ric (joovmesch joolicu
/l^acclísnj tíít ntoJ U'rnib) Lri Lcjtltxmcic UiqtiJT.
y Oum (Xji Unqloy Crn cun. U)fu
cuu.
ou. ttnoos
4o tcno/eJséant?
Ourn Oji &r\ o lc&i m am þ
'fotuiejtám mer cn<x.iuL /uws
Í Uxxa ct tro. ’úLs - noouti *«
h* no'ú loo/Lá tn -ifjt
Ixil l/e/on / cexsruL to '/oSLOl
i ^ an (mo/C&fr J^L&íu.nt^ t/ooJbi. ^
fobp ' JclXíLj a.'nc/ ír*jL Uifio of l/U
“ tn iJt ntu o/ i9oU ' éS,
7
/ Kav ímltr ifu.
piooU of j±o f‘jOfUu.r
lJuaí lib. wiojt ' n to Jrom a. -jtorrrf, a.n r/ nJUt éö
pu/ a. Creu mr-.nthff i-nlo ihjt Aoyoééa/ tí/iM.
FWho. H tiú pcoolj. oi' Jcí-Uoo1 ítnc.u , ÚUi oJUL f/colu?iw«J
t\c\ uÉl cuir í1 CtAierweA, • M' |
Lle, ioúbuou. cocni sucuv, io>L(\ 'j0ue W at\t)
\ tvAlt Uct'ý.
\&a>*(i's and t>«yxteL \„ \(u' 0| j4<^jof^úr.
Rccfearcl 7\o.yo.r
V\oaAtcw\t5^*«. ^
P.i.
uubs. llui \ittir ou ut>u
c>u\ o, vy\ at\^*\ou^ v^ou. ýWz
o\i\\; ut\ 'Jull.txnc'Lt,
Vtc>V.
£f\.
Sendibréf brezka togarasjómannsins til rikis-
stjórnar íslands.
HELGI SÆMUNDSSON UM
ækdP
Blóm úr járni
Guðmundur Danielsson:
Járnblómið. Skáldsaga.
isafoldarprentsmiðja.
Reykjavik 1972.
BEZTU skáldsögur Guð
mundar Danielssonar gerast
fyrr á tið, svo sem A bökkum
Bolafljóts. Blindingsleikur,
tlrafnlictta og Sonur minn Sin-
fjötli. Guðmundi hefur engan
veginn heppnazt að láta eins
snjallar sögur gerast i samtim-
anum eða nálægt hon
um. Húsift mun þeirra skást,
en Turninn og tcningurinn virft-
ist ekki likleg til ianglifis, og
Járnblómifter þeirra lakast. Sú
tilraun hefur mistekizt.
betta er undrunarefni, þar eð
Guðmundi lætur oft vel að sál-
greina persónur i sögum og slik
túlkun ætti mjög aft hæfa i lýs-
ingu á samtiðinni. Ástæðan mun
hins vegar sú, að Guðmundur ,er
einkum frásagnarmaður, en
hefur enn ekki komið sér upp
tækni eða aðferð, sem þarf
til að spegla atburði og örlög lið-
andi stundar á listrænan hátt,
nema þegar hann fjallar um
sjálfan sig. Auk þess er Járn-
hlómiftósköp illa byggð saga. A
henni er einhver misbrestur,
sem klýfur hana og skemmir.
Höfundur ryftst inn i söguna i
byrjun eins og óeirftarseggur og
brýzt út úr henni að lokum eins
og flóttamaftur. Guftmundur
Danielsson er bæfti snjall og
hugkvæm^ rithöfundur, þegar
hann nýtur sin, en hér mis-
heppnast honum i senn upphaf
og endir. Sagan marar i kafi
eins og skip á hvolfi. Atburftirnir
niöri i Brimveri og uppi i
Hlaftbæ mynda hvergi sam-
ræmda heild fremur en rifin og
tætt kvikmynd. Helzt er þetta
örlitil kronika á við og dreif, þar
sem hneykslazt er á siftspillingu
og ýmiss konar ódyggftum, en
hún verður reyfaraleg likt og
skrumkennd predikun. Járn
blómift og krossinn geta ekki
heldur talizt þau tákn, sem höf-
undurinn ætlast til. bau gegna
hér ekki listrænu hlutverki og
eru sögunni aðeins til lýta.
Guftmundur Danielsson á
auftvelt meft aft lýsa sögufólki.
Svo er og i Járnblóminu. Les-
andinn sér margar þessar per-
sónur Ijóslifandi fyrir hugar-
sjónum. Samt eru persónulýs-
ingarnar þessum gáfafta og
reynda höfundi litt til sóma.
Guðmundi verður hér á að búa
til persónur eftir augljósum fyr-
irmyndum og reynir ekki einu
sinni aft breyta nöfnum nema
svo litift, aft sérhver kunnugur
þekkir fórnardýrin. Meftferftin á
þeim er ótilhlýöileg eins og þeg-
ar Agnar Mykle braut af sér i
þessum efnum fyrir nokkrum
árum. Listrænum rithöfundi
eins og Guftmundi Daníelssyni
eiga ekki aft liöast slik vinnu-
brögft. Hlutskipti margra per-
sónanna i Járnblóminu er svo
ömurlegt, að lýsingarnar á
þeim mega ekki lita út sem eins
konar ljósmyndir af fólki, sem
ekkert hefur til saka unnift.
Guftmundur Danielsson veröur
aft lýsa persónum sinum eins og
hann sé að gera frumlegar
teikningar, ef hann fer með þær
svipað og i þessari sögu. bá er
túlkunin aðeins umdeilanleg.
Hér er hún aftur á móti ófyrir-
gefanleg.
Aldrei dylst, hvað still Guð-
mundar Danielssonar er mikill-
ar iþróttar. Járnblómiðer lika
prýðilega skrifuð saga á köfl-
um, en samt virðist höfundinum
liggja allt of mikið á að ljúka
verkinu. Málfar er viða var-
hugavert, orðaval hæpið og
pennaglöp augljós. Er engu lik- |
ara en Guðmundur Danielsson
sé hér stundum þreyttur og of-1
bjóði sér. Prófarkalestri er og
ábótavant. Handrit Guðmundar
mun svo dyggilega þrætt, að rit-
villur hans og skekkjur koma
allar i leitirnar eins og próf-
arkalesarinn haldi lagaskyldu
að una þeim. Mörg þessi lýti eru
eins og ryð á góðu stáli. Guð-
mundur Danielsson ætti að láta
blása þvi burt með sæmilegum
prófarkalestri af bókum sinum
fyrst hann skilar enn handritum
i uppkasti.
Skýringin á öllu þessu fer
naumast milli mála. Guðmund-
ur Danielsson er metnaðargjarn
höfundur og staðráðinn að
semja snjalla nútimasögu. Hon- I
um liggur hins vegar svo mikið
á, þrátt fyrir annriki og vafstur,
að hann byrjar ferðina án þess
að vita, hvert hann ætlar, og vill
svo bæta þetta upp með undar-
legustu tilburðum. bess vegna
grípur hann til ýkjustilsins, sem
fór Landshornamönnum og
Spitalasögu sniildarlega, en er
viða afskræmi á Járnblóminu. |
Guðmundur Daníelsson getur
lýst sjálfum sér þannig, svo að
enginn núlifandi tsiendingur
geri betur eða nær lagi, en sú
aðferð hentar ekki listrænni
skáldsögu. Landshornamenn og
Spitalasaga hafa ruglað Guð-
mund svolitið i riminu, þó að
þær séu ógleymanlegar bækur.
Hann getur ekki gert lesendum
skáldsagna sinna til hæfis á
sama hátt og aðdáendum
þeirra. bess vegna hlýtur hann
að temja sér aðferð, sem túlki
skáldskap, sem fyrir honum
vakir að afkasta sögu á borð
við A bökkum Bolafijóts, Blind-1
ingslcik og Son minn Sinfjötla i
liðinni tið. Slikt tekst honum
engan veginn i Járnblóminu. |
Hins vegar er ekki nema við þvi
að búast, að fljóthuga og af-
kastamikill rithöfundur semji
misjafnar bækur, og Guðmund-
ur Danielsson fer svo geyst, að
margt getur fyrir hann borið.
Hér hefur honum mistekizt, en
hann er vis til að læra af þvi
mótlæti og sýna brátt á óve-
fengjanlegan hátt og gleðilegan,
hvert skáld hann er.
Væri ekki sæmst, að hann
reyndi að lýsa sjálfum sér niðri
á Eyrarbakka i sérstæðri og
frumlegri sögu fyrst hann er
setztur að uppi á Selfossi? Mér
litist sýnu betur á þá viðleitni en
þessa kroniku um Brimver og
Hlaðbæ, þó að sömu staðir séu.
bá má hann gerast eins óstýri-
látur og hann vill og hafa óspart
i frammi ýkjustilinn úr Lands- |
hornamönnum og Spitalasögu.
Ég trú þvi varla, að Guðmundi
Danielssyni sé ofraun að gera
Eyrarbakka viðhlitandi skil.
Hins vegar bið ég hann lengstra
orða að hlifa Stokkseyri til að
eiga ekkert á hættu.
Ileigi Sæmundsson.
Guðmundur Daníelsson
o
Miðvikudagur 22. nóvember 1972
Miðvikudagur 22. nóvember 1972