Alþýðublaðið - 16.03.1973, Blaðsíða 5

alþýðu
ilPmHI
Alþýöublaðsútgáfan hf. Stjórnmálaritstjóri Sighvatur Björgvinsson.
Fréttastjóri Bjarni Sigtryggsson. Ritstjóri og ábyrgöarmaður
Freysteinn Jóhannsson. Aðsetur ritstjórnar Hverfisgötu 8-10. Sími
86666. Blaðprent hf.
DOMUR KARVELS PALMASONAR
Það hlýtur að hafa vakið
athygli launþega með hviliku
offorsi leiðarahöfundar Timans
og Þjóðviljans hafa nú upp á
siðkastið ofsótt þann mann, sem
gegnir æðstu trúnaðarstöðu
verkalýðshreyfingarinnar.
Aróðurspólitikusar kommúnista
og Framsóknarmanna kunna
vart nógu ill heiti um Björn
Jónsson, forseta Alþýðusam-
bands lslands. Og hvers vegna?
Vegna þess, að hann hefur tvi-
vegis orðið til þess, að rikis-
stjórnin varð á elleftu stundu að
hætta við fyrirhugaðar árásir
sinar á kjarasamninga verka-
fólks og i sex skipti til viðbótar
hefur hann með áhrifum sinum
komið þvi til leiðar, að rikis-
stjórnin gæfi slikar hugleiðingar
upp á bátinn.
Karvel Pálmason, einn af
þingmönnum Samtaka frjáls-
lyndra og vinstri manna, sem
staðið hefur með Birni Jónssyni
i baráttunni fyrir að vernda
verkalýðshreyfinguna fyrir
rikisstjórninni, ritar i Alþýðu-
blaðið i dag grein um aðfarirnar
að Birni Jónssyni. Þar fer
Karvel Pálmason ekkert i laun-
kofa með álit sitt á þeim póli-
tisku tvitalendum i rikis-
stjórnarliðinu, sem skipulagt
hafa átta aðfarir að kjara-
samningum verkafólks á 15
mánuðum — að meðaltali eina
aðför annan hvern mánuð — og
ráðast nú á forseta Alþýðusam-
bands Islands fyrir að hafa ekki
viljað leggja með þeim hönd aö
þvi verki. Karlvel segir m.a. i
grein sinni:
„Það er engu iikara, en að
þeir leiðarahöfundar Timans og
Þjóðviljans, sem hér eiga hlut
að máli, ætlist til þess, að allt
þingiið stjórnarinnar sé til þess
reiðubúið, eins og þeir viröast
sjálfir vera, að fórna hvenær
sem er og á hvaða hátt sem er
hagsmunum verkalýðshreyf-
ingarinnar á altari hégóma-
skapar og beinlinis valdafýsn-
ar" . . .
. . . „Þegar nánar er að gætt
kemur i ljós, að orsökin fyrir
skrifum þessara blaöa er sú, að
Björn Jónsson hefur ásamt
undirrituðum tvivegis á stuttum
tima neitað að taka þátt i aðför
að gildandi kjarasamningum
verkalýðshrey fingarinnar —
aðför, sem þvi miöur mikill
meiri hluti núverandi þingmana
stjórnarflokkanna viröist hafa
getað fellt sig við og staðið að” .
. . „Það færi betur, aö þeir
leiðarahöfundar, sem þarna
eiga hlut að máli, létu sér það,
sem nú hefur gerzt, að kenningu
verða og geri sér það ljóst I eitt
skipti fyrir öll, að verkalýðs-
hreyfingin ætlast til annars og
meira af núverandi valdhöfum
en þvi, að stjórnað sé i algerri
andstöðu við verkalýðshreyf-
inguna.” .... „Kaldhæðni ör-
laganna er það, að sá stjórn-
mðlaflokkurinn, sem hvað hæst
hefur hrópað um sig sem hinn
eina og sanna verkalýösflokk
skuli nú vera orðinn málsvari og
predikari mestu kaupránstcfnu,
sem um getur”.
Þetta eru nokkrar af hinum
harðorðu — og sönnu —- tilvitn-
unum i grein stjórnarþing-
mannsins, en umfram allt
verkalýðssinnans Karvels
Pálmasonar. Hvaða flokk hann
er að dæma með siðustu tilvitn-
uðu ummælunum leikur vist
enginn vafi á — þar má glöggt
kenna Alþýðubandalagið,
predikara og málsvara mestu
kaupránsstefnu, sem um getur.
Þannig dæmir nú hver heiðar-
legur og sannsýnn þingmaður
stjórnarflokkanna á fætur
öðrum þá flátt hyggjandi for-
ingja Alþýðubandalagsins og
Framsóknarflokksins, sem i si-
fellu sitja á svikráðum við
verkafólk og yfirlýsta stefnu
sinnar eigin rikisstjórnar.
Verkalýösforingjar Samtaka
frjálsiyndra og vinstri manna
una þvi ekki, aö þá eigi að nota
til þess að svikja iaunafólkiö I
landinu. Hvenær brjóta hinir
kúguöu og niðurbeygöu verka-
lýðsforingjar Alþýðubandalags-
ins af sér hlekkina? Af hverju
þegir alltaf Eðvarð Sigurðsson?
KARVEL
PÁLMA-
SON
ALÞM.:
ÁRÁSIR TÍMANS OE ÞJDÐ-
VIUANS Á BlflRN iðNSSON
Þess munu fá dæmi, að mál-
gögn rikisstjórnar taki sér fyrir
hendur að standa fyrir árásar-
skrifum á þingmenn úr stjórnar-
liðinu. Nú hefur þetta gerzt. Bæði
Timinn og Þjóðviljinn hafa nú
hafið árásarskrif á Björn Jónsson
forseta Alþýðusambands Islands,
og þá um leið á forustu verkalýðs-
hreyfingarinnar i landinu, þvi
ekki er annað vitað en miðstjórn
Alþýðusambandsins hafi verið og
sé sama sinnis og Björn i þeim
málum, er að verkalýðshreyfing-
unni snúa.
Þessum skrifum er og einnig
beint gegn öðrum þeim þing-
mönnum úr liði stjórnarsinna,
sem rætur eiga i verkalýðs-
hreyfingunni, sem þvi miður
virðast nú vera orðnir fáir.
Það er engu likara en að þeir
leiðarahöfundar Timans og Þjóð-
viljans, sem hér eiga hlut að máli,
ætlist til þess, að allt þinglið
stjórnarinnar sé til þess reiðubú-
ið, eins og þeir virðast sjálfir
vera, að fórna hvenær sem er og á
hvaða hátt sem er hagsmunum
verkalýðshreyfingarinnar á al-
tari hégómaskapar og beinlinis
valdafýsnar.
Þessi skrif eru að minu mati
allrar athygli verö og ættu að
opna augu launafólks og almenn-
ings i landinu fyrir þvf á hversu
lágu plani stjórnmálabaráttan
virðist vera.
Þegar nánar er að gætt kemur i
ljós, að orsökin fyrir skrifum
þessara blaða er sú, að Björn
Jónsson hefur ásamt undirrituð-
um tvivegis á stuttum tima neitað
að taka þátt i aöför að gildandi
kjarasamningum verkalýðs-
hreyfingarinnar, aðför, sem þvi
miður mikill meiri hluti núver-
andi þingmanna stjórnarflokk-
anna virðast hafa getað fellt sig
við og staðið aö.
Ég segi þvi miður vegna þess,
að ég taldi og tel raunar enn, að
núverandi rikisstjórn hafi ætlað
sér annað og göfugara verkefni
en að taka upp baráttu við verka-
lýöshreyfinguna, baráttu, sem
núverandi stjórnarflokkar for-
dæmdu hvað harðast og með
réttu, þegar þeir voru i stjórnar-
andstöðu.
Visitalan
Annað þeirra atriða, sem virð-
ist hafa farið hvaö mest i taugar
áðurnefndra leiðarahöfunda var,
að ekki skyldi ná fram að ganga
hið svokallaða visitölufrumvarp
rikisstjórnarinnar, sem fól i sér
að minnsta kosti eins mikla ef
ekki meiri skerðingu á greiðslu
verðlagsbóta á laun eins og þá,
sem viðreisnarstjórnin fram-
kvæmdi með verðstöðvunar-
lögunum frá 1970, þeim lögum,
við forsvarsmenn launþegasam-
taka: „Hættuleg ögrun við lág-
launafólkið.” „Ósvifin árás.”
„Hvað gerir almenningur i vor?”
og svo framvegis.
En nú er öldin önnur. Nú kveður
við annan tón i blöðum þessara
aðila, sem haustið 1970 kölluðu sig
þarna eiga hlut að máli, létu sér
það, sem nú hefur gerzt að kenn-
ingu verða, og geri sér það ljóst i
eitt skipti fyrir öll, að verkalýðs-
hreyfingin ætlast til annars og
meira af núverandi valdhöfum en
þvi, að stjórnað sé i algjörri and-
stöðu við verkalýðshreyfinguna.
■ „ÞAÐ ER ENGU LÍKARA EN AÐ ÞEIR LEIÐARA-
HOFUNDAR TIMANS OG ÞJÓÐVIUANS, SEM HÉR
EIGA HLUT AÐ MÁLI ÆTLIST TIL ÞESS. AÐ
ALLT ÞINGLIÐ STJORNARINNAR SÉ TIL ÞESS
REIDUBUIÐ, EINS OG ÞEIR VIRÐAST SJALFIR
VERA, AO FÓRNA HVEHÆR SEM ER OG Á HVADA
HATT SEM ER HAGSMUNUM VERKALYDSHREYFING-
. mm. : ALTARI HEGOMASKAPAR OS BEÍ-
LINIS VALDAFYSNAR.....M
sem þáverandi stjórnarandstaða
gagnrýndi hvað mest og við skul-
um aðeins lita á orðaforða þess-
ara manna það herrans ár, haust-
ið 1970.
Þá sagði Þórarinn Þórarinsson
i ræöu á Alþingi um téð frum-
varp: að það væri rangt og hættu-
legt, að Alþingi rjúfi kjarasamn-
inga eins og ríkisstjórnin leggur
til.
Og það var enginn annar en nú-
verandi hæstvirtur fjármálaráð-
herra, sem sagði: að Fram-
sóknarflokkurinn tæki ekki þátt i
þvi að eyðileggja nýgerða kjara-
samninga.
Og núverandi hæstvirtur sjá-
varútvegsráðherra sagði á Al-
þingi 9. nóv. 1970 um áðurnefnt
frumvarp: að þaö væri árás á ný-
gerða kjarasamninga og fölsun á
visitölugrundvelli, og siðan spyr
hann: eru samningar einskis
virði? Og hann heldur áfram og
segir: Rikisstjórnin veit, að þeir
samningar, sem gerðir voru um
launakjörin 19. júni i sumar á
milli verkalýðssamtakanna og
atvinnurekenda voru alvöru-
samningar. Það voru samningar,
sem áttu að gilda.
Og i Þjóðviljanum þetta haust
mátti sjá eftirfarandi i viötölum
forsvarsmenn launþega. Nú telja
þessir aðilar sig þess megnuga að
hefja árásarskrif á þá, sem enn
halda uppi merki verkalýös-
hreyfingarinnar á Alþingi. Undir-
rituðum þykir það furöu gegna,
hverri hugarfarsbreytingu þessir
blessaðir menn virðast hafa tekið
frá þvi að vera i stjórnarandstöðu
haustið 1970 og til þess aö vera nú
1973 i stjórnaraðstöðu. Breytingu,
sem ekki verður skýrð á annan
veg en þann, að á þessum heimil-
um sé tækifærispólitikin I háveg-
um höfð, og það eitt látið gilda,
sem hentar hverju sinni. Vel má
vera, að þetta sé hinn eðlilegi
gangur stjórnmálanna, að menn
skipti um skoðun eftir þvi, hvar
þeir eru staddir.
Vona ber i lengstu lög, að skrif
og afstaða þessara aðila hafi ver-
ið mistök. En þvi skal ekki leynt,
að ýmislegt hefur til þess bent nú
upp á siðkastið aö svo sé þvi mið-
ur ekki.
Bæði Timinn og þó sérstakiega
Þjóðviljinn hafa i skrifum nú sið-
ustu vikur óspart gefið til kynna,
að ekki sé mikillar velvildar að
vænta úr þeim herbúðum i garð
verkalýðshreyfingarinnar, að
óbreyttu ástandi. Það færi betur,
að þeir leiðarahöfundar, sem
Rétt er i þessu sambandi að
minna á, að eitt af fyrstu verkum
núverandi rikisstjórnar eftir
valdatöku hennar var að skila
aftur þeim visitölustigum, sem
viðreisnarstjórnin tók með verð-
stöðvunarlögunum frá 1970. Þaö
var sem sé eitt af fyrstu verkum
núverandi rikisstjórnar að taka
inn i visitöluna áfengi og tóbak,
sem viöreisnarstjórnin hafði fellt
út, og þá var þvi fagnað bæði i
Timanum og Þjóöviljanum og
það talið sjálfsagt réttlætismál.
Ekki var þessu máli heldur hreyft
við gerð kjarasamninganna i
desember 1971, af þeim aðilum,
sem nú telja þjóðarnauösyn að
ógilda þá samninga. Það hefði þó
vissulega verið æskilegra tæki-
færi til endurskoðunar þessa
atriðis, en þá var þagað þunnu
hljóði af þeim, sem nú virðast
hafa fengiö vitrun um, að allt
verði i lagi sé með einhverjum
ráðum hægt að hafa hemil á
verkalýðshreyfingunni og með
þvi segja þeir beinlinis, að launa-
fólk hafi of mikið, i þvi liggi allur
bölvaldurinn.
Ég held, að ráðlegt væri nú hjá
umræddum leiðarahöfundum að
benda sinu forustuliði á að gera
tilraun með að byrja ofan frá með
skerðingu og láta lægstlaunaða
fólkið i friði með sitt, þvi öll
skerðing á launum hinna lægst-
launuðu, hverju nafni sem hún
nefnist er óréttlætanleg.
Rétt er að minna á, að eitt atriði
i tillögum þingsflokks Samtaka
frjálslyndra og vinstri manna
varðandi lausn efnahagsmálanna
var einmitt um þak á greiðsiu
verðlagsbóta þannig, að prósent-
hækkun gengiekki sjálfkrafa upp
i gegnum allt launakerfið.
Vestmannaey jamáliö.
Ég hefi hér aðallega vikið að
öðru þvi atriði, sem orsakað hefur
þau árásarskrif, sem Timinn og
Þjóðviljinn hafa nú hafið gegn
forseta Alþýðusambandsins og
verkalýðshreyfingunni.
Hitt atriðið, sem ég vil i lengstu
lög forðast að draga inn i umræð-
ur, sem deilumál, eru lögin um
Viðlagasjóð vegna jarðeldanna á
Heimaey. Ég fagna þeirri algjöru
samstöðu, sem um það mál náðist
á Alþingi, samstöðu, sem ég held
að þjóðin öll fagni.
Það eitt skal um það mál sagt
að þessu sinni er, að engar verð-
bólguaukandi ráðstafanir hafa
verið gerðar vegna þeirra
náttúruhamfara, sem þar hafa
átt sér stað. Allar fullyrðingar i
þá átt eru viðsfjarri sannleikan-
um.
Allt annað en alger samstaða
allra flokka um lausn á þeim
vanda hefði verið blettur á Al-
Framhald á bls. 2
AO UM SIG SEM KINN
EINA OG SANNA VERK-
ALYÐSFLOKK SKULI NU
VERA ORÐINN MAL-
SVARI OG PREDIKARI
MESTUKAUPRÁNSSTEFNU
SEM UM GETUR
11
o
Föstudagur 16. marz 1973