Alþýðublaðið - 25.02.1976, Side 11

FISKKASS AVERKSMIÐJ AN
STRANDAÐl Á VILJALEYSI
OG DnA VIÐ ÁHÆTTll
Eins og gamlir menn
muna, var á sínum tíma
sett á laggirnar undir-
búningsfélag að stofnun
fiskkassaverksmiðju hér
á landi.
Þetta var gert að til-
hlutan iðnaðarráðu-
neytisins. Margt var
talað og ritað þegar
undirbúningsfélagið var
stofnað, en umræðan
þagnaði og um langt skeið
hefur ekkert um málið
heyrzt.
Alþýðublaðið hafði tal af As-
geiri Leifssyni, verkfræðingi
hjá Iðnþróunarstofnun, og innti
hann eftir framgangi málsins,
en Asgeir hefur unnið nokkuð að
þessu máli.
Hann sagði:
„Undirbúningsfélag á borð
við þetta verður að hafa bak við
sig sterkan vilja og áhuga á
framgangi málsins. Slik öfl
standa ekki og hafa ekki staðið
að baki þessu félagi og er það
liklega meginástæðan til þess að
ekki er lengra komið málum en
raun ber vitni.
Það hlýtur að vera keppikefli
okkar Islendinga að gera aðal-
útflutningsvöru okkar, fiskinn,
að sem beztri vöru, og við ætt-
um ekki að láta neins ófreistað i
þvi sambandi. Það er hags-
munamál okkar að við fáum
sem mest fyrir okkar vöru meö
sem minnstum tilkostnaði.
Þetta verður að hafa i huga
þegar rætt er um arðsemi al-
mennt. Viö leitum leiða til þess
að ná sem mestri hagkvæmni
við framleiðslu vörunnar, og
það verður m.a. gert með þvi að
framleiða og taka i notkun
geymslukerfi sem þjónar þess-
um tiigangi. Kassi sem geymir
fiskinn betur en áður hefur verið
unnt, er þvi afleiðing.
Ef það tækist að safna saman
i einn stað þekkingu og reynslu
þeirra sem að fiskvinnslu
starfa, og vinna úr þeirri
reynslu, þá ætti að vera hægt að
búa til og þróa geymslukerfi
sem væri eftirsóknarvert. A hitt
ber að lita að vöruþróun er mjög
áhættu- og kostnaðarsöm i
framkvæmd. Það er sú stað-
reynd, að fá islenzk iðnfyrirtæki
hafa yfir verulegu áhættufjár-
magni að ráða — ásamt þvi að
menn eru hræddir við áhættuna.
— sem veldur þvi, að ekki hefur
orðið meira úr framkvæmdum
en raun ber vitni.
Gtarfsmenn Iðnþróunarstofn-
unar hafa hannað kassa sem
talinn er betri en þeir kassar
sem nú eru i notkun. Þess
má geta i framhjáhlaupi, að
framleiðandi einn erlendur,
sem rætt var við i sambandi við
stofnun kassaverksmiðju hér,
notfærði sér hugmyndir ís-
lendinganna, og hefur þegar
framleitt yfir 50 þús. kassa sem
ekki eru ósv.ipaðir þeirri
hugmynd, sem hér hefur verið
unnið að.
A það má benda, að nú eru um
1 millj. fiskkassar til i landinu,
og gera má ráð fyrir að til
jafnaðar verði um 600 þús.
kassar i notkun á næstu árum.
Af þessum 600 þúsundum má
gera ráð fyrir að endurnýja
þurfi um 100 þús. stykki á ári.
Þetta ásamt þeirri vernd sem
verksmiðjan myndi njóta hér
vegna fjarlægðar, er þvi vald-
andi, að við gætum framleitt
kassa hér, sem væru ódýrari en
þeir sem við kaupum núna.
Verðið er i dag um 90 kr. fyrír
90 litra kassa. Að réttu lagi ætti
það að vera u.þ.b. 55 kr., en
vegna þess aö framleiðandinn
sem er norskur, er i einokunar-
aðstöðu, þá getur hann sett
verðið þetta hátt.
Með þvi að framleiða þessa
kassa hér á landi myndi margt
vinnast. T.d. yrðum við óháðir
einokun og gætum þvi lækkað
verðið á þeim, það yrði örugg-
ara i sambandi við endurnýjun
kassabirgða, útflutningur væri
hugsanlegur, og ekki sizt að
þetta gæti leitt til þróunar
margvislegs iðnaðar hér á
landi, en hann er lifsnauðsyn,
ef við ætlum að lifa hér með
sama hætti og verið hefur, enda
getum við ekki veitt meira úr
sjónum en við gerum, og ekki er
hægt að skapa meiri verðmæti
af nytjun landsins, a.m.k. ekki
til útflutnings.
Við tökum meiri áhættu með
þvi að halda núverandi stefnu
en að leggja eitthvað af mörk-
um til vöruþróunar.
Það vantar skilning ráða-
manna Alþingis á mikilvægi
þessað efla islenzkan iðnað. Við
gáfum sjálfum okkur i þjóðar-
gjöf einn milljarð til þess að
klæða landið skógi. Mér finnst
við ættum að gefa okkur ein-
hverja svipaða upphæð til þess
að þróa iðnaðinn, hann verður
jú lifibrauð okkar þegar fram
liða stundir.”
Undir þessa siðustu ósk
Asgeir vill undirritaður taka,
þvi það er óliklegt að framtið
okkar verði fólgin i þvi að éta
laufið af trjám þeim sem
spretta upp um landið, fyrir
gjafféð frá þjóðhátiðarárinu
mikla. —EB
Ófremdarástand á bókasöfnum
— Ófremdar óvissa ríkir nú i
bókasafnsmálum þjóðarinnar,
segja ýmsir forsvarsmenn
bókasafna viðs vegar á landinu,
sem héldu fund i Norræna hús-
inu 15. þ.m. og fjölluðu um mál-
efni almenningsbókasafna.
i ályktun fundarins segir
m.a.:
„Starfhæf lög um almcnn-
ingsbókasöfn eru ekki lengur tii.
Fundarmenn telja mjög
varhugavert, ef rikið kippir al-
gjörlega aö sér hendinni með
fjárframlög, einkum mundi það
bitna illa á bókasöfnum i fá-
mennari byggðaiögum. Þvi
skorar fundurinn á Aiþingi að
samþykkja nú þegar óbreytt
frumvarp það um almennings-
bókasöfn, sem menntamálaráð-
herra lagöi fram á fyrsta degi
yfirstandandi aiþingis.”
Styrktarfélag aldraðra starfar með miklum
blóma I Hafnarfirði.
Hálfsmánaðarlega eru haldnir spila- og skemmtifundir i
Góðtemplarahúsinu i Hafnarfirði. Myndir er frá einum slík-
um fundi i siðustu viku, sem frú Asthildur ólafsdóttir stjórn-
aði. Kjartan Jóhannesson, varaformaður styrktarfélagsins,
flutti ávarp, Asgeir Jóhanncsson flutti erindi og fór með
smellnar visur, aðallega úr Þingeyingaþingi og Guðlaugur
Tryggvi Karlsson söng einsöng við undirleik Páls Kr. Páis-
sonar, organleikara. Að lokum var svo tekið i spii.
Miðvikudagur 25. febrúar 1976
Alþýðublaðið