Alþýðublaðið - 25.02.1976, Side 16

Útgefandi: Alþýðuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent h.f.
Tæknil. frkvstj: Ingólfur Steins-
son. Ritstjóri: Sighvatur Björg-
vinsson Ritstjórnarfulltrúi:
Bjarni Sigtryggsson Aðsetur rit-
stjórnar Siðumúla 11, simi 8-18-66.
Prentun: Blaðaprent h.f. Askrift-
arverð: Kr.: 800 á mán. Lausa-
söluverð: Kr.: 40,-
KÓPAVOfiS APÓTEK
t0piö öll kvöld til kl. 7
ÍLaugardaga til kl. 12
SENDIBILA STOÐIN Hf
Rltstjórn Slöumula II - Slml 81866
Flokksstarfiö
Kvenfélag
Alþýðu-
flokksins
i Hafnar-
firði
heldur fund miðvikudaginn 25.
febrúar klukkan 20.30 i
Alþýðuhúsinu. Fundarefni:
Kristin Guðmundsdóttir flytur
erindi um konur og Alþýðu-
flokkinn.
Annað: Upplestur, bingó og
kaffidrykkja.
Stjórnin.
Lesendur eru beðnir að
athuga þessar breyting-
ar, sem orðið hafa á
simaþjónustu Aiþýðu-
blaðsins. Simar ein-
stakra deilda verða eft-
irleiðis þessir:
Ritstjórn:
81866
Kvöldsími
ritstjórnar
81976
Auglýsingar
14900
og einnig
14906
Áskriftir, dreifing
og kvartanir í síma
81866
MEGUM
VIÐ KYNNA
Sigfinnur Karlsson, forseti
Alþýðusambands Austur-
lands og formaður verka-
lýðsfélagsins á Neskaup-
stað
er fæddur á Neskaupstað 19.
febrúar 1915 og hefur búið þar og
starfað alla tið. Foreldrar Sig-
finns eru Karl Arnason og Vigdis
Hjartardóttir, Eiginkona hans er
Valgerður Ölafsdóttir og eiga þau
tvö börn, Viggó, 36 ára og Ölu
Helgu, 26 ára.
Sigfinnur fór á Eiðaskóla, en þá
var skólastjóri þar sá ágæti mað-
ur Jakob Kristinsson, sem siðar
varð fræðslumálastjóri.
Sigfinnur Karlsson segir, að
verkalýðsmálin og verkalýðsbar-
áttan hafi alla tið verið sitt
hjartans mál og hafi hann verið
sá lánsmaður að hafa fengið tæki-
færi til að starfa mikið að þessum
málum.
Auk þess sem Sigfinnur starfaði
i verkalýðshreyfingunni, hefur
hann gegnt ýmsum trúnaðar-
störfum og- meðal annars verið
formaður verkalýðsfélagsins á
Neskaupstað og forseti Alþýðu-
sambands Austfjarða. bá hefur
Sigfinnur starfað sem gjaldkeri
bæjarútgerðarinnar, haft umsjón
með sildarsöltun, auk þess sem
hann hefur gengið til ýmisskonar
vinnu, bæði á sjó og landi.
Sigfinnur Karlsson hefur mik-
inn áhuga á iþróttum og horfir á
fótbolta og handbolta i sjónvarpi
og annars staðar, þegar tækifæri
gefst. Á sinum yngri árum tók
hann allmikinn þátt i iþróttum,
sérstaklega frjálsum iþróttum,
og er hann enn þeirrar skoðunar,
að iþróttir séu mannbætandi og
hressandi fyrir unga jafnt sem
aldna. Auk iþróttanna hefur hann
áhuga á flestu, sem viðkemur
mannlegum samskiptum. Þó seg-
ist hann aldrei hafa haft áhuga á
söng, og stafi það ef til vill af þvi,
að honum hafi ávallt reynzt nokk-
uð erfitt að hitta á réttan tón, eða
halda lagi, eins og það er
venjulega kallað.
BJ
0KKAR Á MILLI SAGT
Fræðslumynd um áhrif reykinga
sem sýnd var 1 sjónvarpinu s.l. sunnudagskvöld, hefur vakið mikla og
verðskuldaða athygli, og er Alþýðublaðinu kunnugt uVn inarga, sem
tekið hafa þá ákvörðun að hætta reykingum fyrir áhrif frá myndinni. I
þessu sambandi má rifja það upp, að nokkrir ungir þingmenn, undir
forystu Sighvatar Björgvinssonar, fluttu um það tillögu á alþingi i
vetur, að nefnd yrði skipuð til þess að gera tillögur um samhæfingu að-
gerða til þess að berjast gegn tóbaksreykingum og um aukinn stuðning
hins opinbera við þá starfsemi. Tillagan hefur verið til meðferðar hjá
allsherjarnefnd sameinaðs Aiþingis og hefur nefndin mælt einróma
með samþykki hennar.
Ýmsir hafa furðað sig á þvi,
að verkfallsmenn skuli ekki hafa veitt læknum á höfuðborgarsvæðinu
undanþágu til benzínkaupa. Alþýðublaðinu hefur verið bentá, að hér sé
ekki allt sem sýnist. Sjúkrabifreiðir og önnur slik öryggisþjónusta eru á
benzínundanþágum og geta þvi haldið áfram eðlilegri starfsemí. En
hvers vegna skyldi læknastéttin fá undanþágu einungis til þess að
komast i og úr vinnu frekar en aðrir? Viðbáran um húsvitjanir heimil-
islækna i Reykjavik heidur vart vatni. Er sú þjónusta ekki löngu dottin
upp fyrir?
Eftir þvi, sem næst verður komizt
er nú talið með öllu útséð um, að um frekari framkvæmdir verði að
ræða við byggingu málmblendiverksmiðju á Grundartanga. Union
Carbide mun hafa ákveðið að hætta við frekari framkvæmdir um sinn
og ekkert mun vera i samningum við þá, sem bindur fyrirtækið skyld-
um um að hefjast handa. Og hvað verður þá um hina miklu afgangs-
orku frá Sigöldu og Kröflu? Fróðir menn spá þvi, að um miklar
raforkuverðhækkanir verði að ræða til þess að unnt sé að láta þessar
tvær stórvirkjanir bera sig, þar sem ekki tekst að selja nema hluta af
raforkuframleiðslu þeirra.
Slæmar atvinnuhorfur eru nú
ibyggingariðnaði, einkum á höfuðborgarsvæðinu. Hafa menn veitt því
athygli undanfarna mánuði, að byggingafyrirtæki á þvi landssvæði
keppast um að undirbjóða hvort annað og mun sjaidan hafa verið hægt
að ná jafn hagstæðum samningum við byggingafyrirtæki og einmitt nú.
Leiðrétting
1 þessum kynningarþætti okkar i
gær misritaðist nafn eiginkonu
Þorsteins Þorsteinssonar, Höfn í
Hornafirði, en rétta nafn hennar
er Olga Meckle Guðleifsdóttir.
Biðjum við hlutaðeigendur vel-
virðingar á þessari skekkju.
Með tilkomu hinnar nýju Vestmannaeyjaferju
verður Herjóifur verkefnalaus. Þeirri hugmynd hefur skoti'ð upp
að gera á honum breytingar, svo að hann geti tekið gáma — og nota
hann siðan sem sérstakt Vestfjarða- eða Austfjarðaskip, en vöruflutn-
ingar tii þessara landshluta, sérstaklega yfir vetrarmánuðina, eru
miklum erfiðleikum háðir.
ÖRVAR HEFUR 0RÐIÐ 1^1
Hlutur lesenda eykst
i dagblöðunum
Þegar þessar linur eru
ritaðar, rikir óvissa um
hvort útgáfa dagblaðanna
muni halda áfram eða
stöðvast vegna verkfalls
prentara. Reyndar hafa
ýmsir furðað sig á þvi, að
Verzlunarmannafélag
Reykjavikur skuli hafa
veitt undanþágu til að
dagblöðin gætu komið út
— og vist er rökrétt, að
fólk spyrju, af hverju slik
undanþága sé veitt,
meðan ekki næst sam-
staða um aðrar undan-
þágur sem teljast verða
brýnar.
Nú má álita sem svo, að
það sé að mati forystu-
manna VR það nauðsyn-
legt, að almenn þjóð-
málaumræða geti farið
fram og ekki sizt meðan
þjóðinni er slikur vandi
að höndum sem i alls-
herjarverkfalli, að það
réttmæti undanþágur til
blaðanna. Vister um það,
að meðan meirihluti
verkafólks leggur niður
vinnu til áréttingar
kröfum sinum, þá hefur
það meiri tima til að
sinna félagsbaráttu og
þjóðmálaumræðum en
hversdags, og það hefur
sýnt sig, að þrátt fyrir til-
komu rafeindaf jöl-
miðlanna svonefndu, þá
er ekkert, sem örvar
þjóðmálaumræður og al-
menna þjóðfélagsskoðun
og blaðagreinar.
Útvarp og sjónvarp
með öllum sinum tækni-
legu hindrunum og af-
mörkunum, ná aldrei að
verða vettvangur um-
ræðna fjöldans, enda var
þeim alla tið sniðinn af
tækniástæðum sá stakkur
að verða fremur sjónar-
horn almennings i mál-
efnum dagsins en vett-
vangur fyrir þátttöku i
umræðum.
Þarna hafa blöðin skilið
sitt hlutverk nokkuð rétt.
Þau eru einmitt hinn
óformlegi vettvangur,
sem allir hafa aðgang að,
og hægt er að gripa til
lestrar hvenær sem er
dagsins. Blöðin hafa
aukið þjónustu við les-
endur og bjóða þeim nú
upp á að hringja inn
skoðanir sinar og álit á
atburðum liðandi stund-
ar, og i lesendadálkum
dagblaðanna verða oft á
tiðum hinar liflegustu
umræður með þátttöku
fjölda fólks úr öllum
stéttum, þótt óneitanlega
komi það fyrir, að um-
ræðurnar og umræðu-
efnið fari niður fyrir þau
mörk, sem góðu hófi
gegnir. Úr sliku má bæta
með góðri umsjón alikra
þátta.
FIMM á förnum vegi
Er samningaformið úrelt?
\
Sverrir Sveinsson, verkstjóri:
— Ég held að við verðum að
gera það. Við verðum að breyta
einhverju frá þvi sem nú er.
Likast til væri rétt að koma á fót
einhverju i likingu við starfs-
mat.
Friðrik flagsson, setjari:— Nei,
það held ég ekki, við skulum
bara láta þá vaka nógu lengi. Þá
er þetta allt i lagi. Það er engrn
ástæða til breytinga, þeir vilja
hafa þetta svona og þar við sit-
ur.
Guðmundur Þorláksson, setj-
ari: — Ég er hræddur um að við
verðum að gera það. Þjóðin hef-
ur engin efni á þvi að þorri verk-
færra manna fari i verkfall um
hábjargræðistimann. Það verð-
ur að finna aðra leið til þess að
leysa þessi mál, en ég tel mig
ekki geta sagt fyrir um, hvernig
á að standa að málunum.
Karl Jónsson. setjari:— Samn-
ingaformið er orðið úrelt. Ég er
þó ekki viss um hvérnig við eig-
um að breyta þvi. Verkföll eru
neyðarúrræði, en eins og málum
var orðið komið fyrir þetta
verkfall, þá átti fólkið engan
kost vænlegri, og þvi var ekki
unnt að komast hjá þeim.
Guðgeir Jónsson, bókbindari: —
Ég er orðinn svo gamall að ég er
alveg hættur að skipta mér af
þessum málum, og læt það þvi
eftiryngri mönnum. Ég var bú-
innað vasast það lengi i þessum
málum, að ég var búinn að fá
nóg.