Alþýðublaðið - 08.07.1976, Blaðsíða 13

Fimmtudagur 8. júlí 1976
SJÓNARMID 13
leitt til þess aö hömlur yröu
lagöar á þorskveiöar nú á þessu
ári, þrátt fyrir aö i þeirri marg-
umræddu og ivitnuöu „SVÖRTU
SKÝRSLU” sé hæfilegt afla-
magn miöaö viö 230 þúsund
tonn, og I enn nýrri skýrslu frá
Alþjóöahafrannsóknarráöinu
viö 150 þúsund tonn.
I gær og i dag
Siöastliöiö haust var fisk-
veiöilögsagan viö Island færö út
i 200 mflur. Þá var „skýrslunni
svörtu” óspart hampaö framan
i islenzkan almúga og útlend-
inga. Vigreifir stjórnmálamenn
lýstu þvi yfir aö hér væri komin
ástæöan fyrir útfærslunni, hér
heföum viö þaö svart á hvitu aö
þorskstofninn við ísland væri I
stórhættu. Framvegis yrðu of-
veiði og ránsskapur ekki liöin á
miöunum viö landiö. í þann tiö
þekkti veröldin ekki önnur eins
óskabörn náttúruverndarsjón-
armiða og þá sem fóru meö
völdin á eyrikinu íslandi.
En nú eru aörir timar, þeir
sem I haust hrópuöu hvaö hæst á
almættið að bjarga ofveiddum
þorskstofni hér i norðurhöfum,
og um leið bágbornu efnahags-
lifi landsmanna, lýsa þvi nú yfir
að ekki beri að taka of mikiö
mark á hinum ógnvekjandi niö-
urstööum okkar færustu vis-
indamanna, nei, nei, nú skal
eigið „hyggjuvit” ráöa.
Dansinn á
hengifluginu
Fyrir ekki löngu siöan sagöi
Jakob Jakobsson fiskifræöingur
i viðtali viö Alþýöublaöiö, aö
stefna stjórnvalda, hvað varö-
aöi þorskveiöar viö landiö, væri
dans á bjargbrún. Og eru þaö
orö aö sönnu.
Fyrir meir en áratug römbuö-
um viö á þessari sömu bjarg-
brún með sildarstofninn i fang-
inu. Þá hröpuöum við ofanfyrir
vegna þess aö þoka fávisinnar
byrgöi okkur sýn.
Nú, þegar férskur blær vis-
indanna hefir blásið þokunni á
burt og augu okkar eiga aö hafa
opnast fyrir þvi aö I skiptum viö
náttúruna er hófið happadrýgst,
ýta ráðamenn þjóðarinnar okk-
ur enn á ný fram á hengiflugiö,
meö þorskstofninn I fanginu.
Ekki heföi maöur haldið aö Is-
lendingar létu leiöa sig þannig
sem og viljalaus dýr, eöa er þaö
feigðin sem kallar...
Einar Sigurösson
legt neinum manni að vera svo
lengi i slikum hita.”
Arne Berg hefur það nefni-
lega aö iðju aö aka á mótorhjóli
i gegn um 20 metra eldhaf. En
hann leggur lif sitt i hættu á
fleiri vegu en þennan. Hann á
þaö til aö leggjast niöur i kistu
sem sett er mitt á milli
dynamitsprengja, Siöan er
kveikt i öllu saman og kistan
tætist i sundur. Eftir sprenging-
una skriöur Berg (vonandi) út
úr brakinu eins og ekkert hafi i
skorist. Einnig gerir hann
nokkuö af þvi aö fleygja sér úr
svimandi hæö niöur i stafla af
pappakössum. Arne Berg segir
þaö skipta mestu máli aö hafa
fullt vald yfir líkama sinum og
gæta þess aö koma rétt niöur,
þvi I fallinu nær hann allt aö 90
km hraöa.
Berg er einn færasti maöur á
sinu sviöi I öllum heiminum, en
hann er þó ekki einn um öll þessi
glæfraverk. Með honum i för
eru 4 breskir kappar — þar af
einn kvenmaöur. Rosalind Toon
heitir hún og er ein af fáum
stúlkum sem lagt hafa slika iöju
fyrir sig. Aöur var hún ljós-
myndafyrirsæta og lék auka-
hlutverk i nokkrum kvikmynd-
um. Sérgrein hennar er vél-
hjólaakstur, og á hjólinu sinu
stekkur hún yfir bila og ekur i
gegn um eld. Ef hún er spurö aö
þvi, hvort hún sé aldrei hrædd,
svarar hún: „Vissulega er ég oft
taugaóstyrk, en ég er aldrei
reglulega hrædd.”
Sýningarnar geta einnig ork-
aö taugatruflandi á áhorfendur,
einkum ef eitthvaö fer
Líggur
Þér
eitthvað
á hjarta
Hafðu þá
samband
við Hornið
JÓNI 0G SÉRA JÓNI
Glæframennirnir: Trúðurinn Danilo, Arne Berg,
David Black, Pete Olridge, Rosalind Toon og
aldursforsetinn Bill Sawyer, 49 ára gamall.AB
úrskeiöis. En þá er trúöurinn og
dvergurinn Danilo þegar kom-
inn af stað til aö lifga áhorfend-
ur. Hann á sjálfur litiö mótor-
hjól og gerir nákvæmlega þaö
sama og „stóru strákarnir” á
sinn sérstæöa hátt.
Hjá glæfrafólkinu er allt á
ferö og flugi og hættan er alltaf I
leyni. David Black er einn úr
hópnum og hans sérgrein er aö
stökkva á mótorhjóli yfir 16 blla
i röö. A meöan á æfingum stóö
stökk hann of hátt I loft upp,
þannig aö hann féll aftur yfir sig
ofan á bilana og varö þvi aö fara
I smá orlof, — á sjúkrahúsi. En
hann tekur þessu öllu með ró og
segir aö slysin tilheyri þessu
starfi.
Töframaöurinn Tore Torell,
sem hefur þann siö aö láta binda
Dansunnandi hafði samband við hornið og sagði sinar farir ekki sléttar af
árangurslausri bið sinni fyrir utan einn af skemmtistöðum borgarinnar.
Maður fær óneitanlega jk
fiðring i magann af þvi W
að sjá Arne Berg
fleygja sér niður þó svo
að hér sé „aðeins” um
10 metra fall að ræða
„Eg hef tvivegis ætlaö aö fara
að skemmta mér á diskótekinu
Óðali en aldrei komist lengra en
aö dyrum þess ágæta staöar. Aö
visu hef ég veriö heldur á seinni
skipunum samkvæmt mæli-
kvaröa þeirra sem danshúsin
sækja —meö öörum oröum hef
ég verið mættur þarna fyrir ut-
an um kl. 22.30 I bæöi skiptin
og hefur þá jafnan verið all-
nokkur röö fyrir dyrum úti.
Þarna hef ég svo beðiö I
rólegheitum fram yfir miðnætti,
en aldrei oröiö fyrir þvi láni aö
geta skoðað skemmtistaöinn að
innanveröu. Þetta er svosem
gott og blessaö ef þvi væri þann-
ig variö aö skemmtistaöurinn
væri oröinn svo troöfuilur áf
fólki aö ekki væri unnt aö hleypa
fleiri gestum inn. En I þessi
skipti hefur þvi greinilega ekki
verið aö heilsa. Þessa stund sem
ég beiö fyrir utan var fólki I si-
fellu hleypt út fyrir og var f jöldi
þess mun meiri en þeirra sem
úti biðu, þannig aö varla hefur
um of mikinn fjölda gesta veriö
aö ræöa.
Þaö sárgrætilegasta 'viö
þetta allt var reyndar þaö, aö
fólk kom þarna aövifandi,
heilsaöi dyravöröum eða öörum
fyrir innan meö nafniogfara.
siöan inn fram fyrir álla þá
sem úti biöu. Varö mörgum aö
oröi aö ekki væri sama hverjir
bæðu um inngöngu eftir vissan
tima. Væri ekki betra að
ákveöa I eitt skipti fyrir öll
hverjir ættu að fá inngöngu og
hverjir ekki, þannig aö „sauö-
svartur almúginn” þyrfti ekki
að biða þarna i von um aö
sig kyrfilega og síöan sökkva
sér I sjó niöur, hefur fram til
þessa, alltaf komiö upp á yfir-
boröiö aftur. Hann segir tækni
og stjórn á likamanum skipta
mestu máli. „Ég held aö mesta
gleöi glæframannanna sé sú, aö
finna aö þeir hafi fulla stjórn á
likama sinum og geti þannig
staöið meö annan fótinn i gröf-
inni án þess aö fara sjálfir alla
leiö niöur i hana.”
komast ef til vill inn ef dyra-
vöröum þætti ástæöa til.
1 bæöi skiptin hef ég einnig séö
lögregluþjóna fylgja fólki aö
dyrunum og fékk þaö þá inn-
göngu umyröalaust. Ekki ætla
ég að fara aö bera þaö upp á lög-
regluna aö hún sé meö I þessum
klikuskap, enda geta legiö
ýmsar ástæöur til þess arna. Ef
til vill hefur þetta fólk verið
kallaö út til yfirheyrslu, en
síöan veriö séö um aö þaö
kæmist inn á ný. Aö minnsta
kosti ætla ég aö vona aö þessu sé
þannig variö fremur en
lögregluþjónar okkar leggist
svo lágt aö trana hagsmunum
kunningja sinna og vina fram
fyrir almennings.
Svona klikuskapur við dyr
skemmtistaða ætti þó alls ekki
aö liöast og ættu stjórnendur
slikra staöa aö sjá sóma sinn I
þvi aö slíkt komi ekki fyrir.”
ÞAÐ ER MUNUR Á