Alþýðublaðið - 24.09.1976, Blaðsíða 3

ssr Föstudagur 24. september 1976
FRÉTTIR 3
Rannsókn
sjónvarps-
smyglsins
heldur áfram
í tveimur
umdæmun
— Þaö vinna þrir menn aö
rannsókn litsjónvarpssmyglsins
og ekki hægt aö segja tii um þaö
nú hvenær henni lýkur. Frétt út-
varpsins i hádeginu i gær þess
efnis aö rannsókninni væri að
ljúka var þvi alröng og i algjörri
mótsögn við þær upplýsingar sem
fréttastofan mun hafa fengiö hér,
sagöi Þórir Oddsson rannsóknar-
dómari i samtali við Alþýðublaöið
I gær.
Þórir sagðist ekki geta gefið
neinár nýjar upplýsingar i málinu
eins og sakir stæðu. Einn maður
sæti i gæzluvarðhaldi, en ekki
lægi ljóst fyrir, hvað mörgum
sjónvarpstækjum hefði verið
smyglað til landsins.
Þá var Þórir spurður hvort
þetta tengdist rannsókn á sjón-
varpstækjasmygli, sem fram fer i
umdæmi fógeta I Hafnarfirði.
Hann svaraði þvi til, aö enn hefði
hann ekki fengið fréttir af þeirri
rannsókn. Þeir Kristján Péturs-
son og Haukur Guðmundsson
segðu það vera annað mál og
kvaðst Þórir treysta þvi aö þaö
væri rétt. Ef einhverjar upplýs-
ingar kæmu fram við sina rann-
sókn sem gætu komið að gagni við
rannsóknina i Hafnarfirði léti
hann þær upplýsingar ganga
þangað, enda væri slikt venjulega
gagnkvæmt i svona málum.
Rannsóknarlögreglan i Hafnar-
firði hélt i gær áfram leit aö fleiri
smygluöum litsjónvarpstækjum,
en þegar hefur verið lagt hald á
eitt, sem búið var að fela.
— SG
Kröffuskjálftar
hafa aldrei
verið fleiri
„Samstarfsvilji,
góðvild og
gagnkvæmt traust”
Eftirfarandi hefur Alþýðublað-
inu borizt frá Vilhjálmi Hjálm-
arssyni, menntamálaráöherra:
„Vegna blaðskrifa um veitingu
embættis aðstoöarskólastjóra við
Fjölbrautarskólann i Breiðholti
vil ég greina frá meöferð málsins.
Umsækjendur voru þrir, dr.
Bragi Jósefsson, blaðamaður,
Rögnvaldur Sæmundsson, skóla-
stjóri, og Frimann Ingi Helgason,
tæknifræðingur.
Skólameistari, Guðmundur
Sveinsson, segir i bréfi til
fræðsluráðs dags. 28. ág.: „Hinn
20. ágúst s.l. rann út umsóknar-
frestur um starf aðstoðarskóla-
stjóra viö Fjölbrautarskólann i
Breiðholti. Þrjár umsóknir bár-
ust um stöðuna og fylgja' þær
bréfi þessu. Að vandlega athug-
uðu máli er það tillaga undirrit-
aðs að Rögnvaldur Sæmundsson
verði ráðinn i starf aðstoðar-
skólastjóra. Tillaga undirritaðs
byggist i senn á þvi að Rögnvald-
ur Sæmundsson hafi þá fyllstu
menntun sem krafizt verði til að
rækja umrætt starf og óvenju
mikla reynslu i skólastjórn, er
hlýtur að teljast ávinningur, eink-
um þegar hins er gætt að mikið og
gott orð fer af forystu hans i þeim
skóla, er hann hefur starfað
lengst við.” ,
Afgreiðsla fræðsluraös
Framhald á bls. 2
Alþýðublaðið haföi samband
við Eið Guðnason hjá Sjónvarp-
inu kl. 4 i gær, og spurði f regna af
deilu Sjónvarpsmanna.
— Það er ekkert að frétta. Það
hefur enginn fundur verið haldinn
ennþá.
— Fundurinn sem átti að vera
eftir hádegi i dag, hefur semsagt
ekki verið haldinn?
— Ja, eftir hádegi er ennþá.
— Og getur það orðið fram aö
kvöldmat?
— Já, eflaust má teygja það
þangað til. T.d. vita menn hér
ekki hvort Alþýðublaðið kemur út
fyrir eða eftir hádegi.
— Nei, þá er bara að kynna sér
það.
Sem sagt, skýr og greinileg
svör um stöðu deilumála, og
fundurinn eftir hádegið gæti
dregizt fram undir kl. 7. —AB
Innkaupastofnun ríkisins:
#■
Skapstirður
fréttamaður
íslenzki síldarstofninn stvrkist:
„Vona að hann
þoli 15 þús.
tonna veiði”
- segir Jakob Jakobsson, fiskifræðingur
„Hvað er aö frétta af sildveið-
um og útliti siidarstofnsins nú f
upphafi nótaveiða, Jakob?”
„Að okkar dómi er þetta allt á
réttri leið, og i reknetaaflanum
er nú 5 ára sild, sem búin er að
hrygna tvisvar. Stærðin er um
33 cm. Við vonum, að þessi ár-
gangur verði uppistaöan i siid-
araflanum á komandi hausti.”
„Hvað er að frétta af yngri
árgöngum?”
„Við teljum, að næsti árgang-
ur, fjögra ára sildin, sé iélegur.
Klakið 1972 hefur misheppnast,
en aftur á mdti virðist árgang-
urinn frá 1973 vera sterkur, og
það gæti valdið nokkrum erfið-
ieikum á sildveiðunum i haust.”
„Hverjum helzt?”
„Ef svo tækist til, að þriggja
og fimm ára árgangarnir blönd-
uðust saman á miðunum, gæti
svo fariö, að stöðva yrði veiðar
á þeim svæðum þar sem þannig
er ástatt, a.m.k. um stundar-
sakir. Þriggja ára sildin er um
það bii að ná 27 cm stærð, sem
er lágmark þess sem veiða má.
En á það er að lita, að þó hún
slyppi yfir lágmarksstærðina,
er hún á engan hátt sambærileg
við eldri árgangana að verð-
gildi, og það er fyrst I júii i sum-
ar, sem hún hrygnir. Veiöi á
henni væri þvi ákaflega misráð-
in.”
„Munuð þið hafa eftiriitsskip
á miðunum?”
„Já, örugglega.”
„Nú hafa fiskifræðingar gefið
yfirlit um seiðarannsóknir, en
þar vantar alveg yfirlit um siid-
ina. Hvernig stendur á þvi?”
„A þvi er eðlileg skýring. Það
er miklum erfiðleikum bundið
að rannsaka ástand sildarseið-
anna, einkum vegna þess, að
þau halda sig svo örgrunnt fyrst
i stað, eftir að þau eru þó komin
á seiðastigið. Þess er þvi naum-
ast að vænta, að yfirlit fáist fyrr
en siðar, þegar þau ganga sem
smásild inn á firðina, svona á
öðru og þriðja ári. Við höfum
ekki tölulegar mælingar, en höf-
um fundið verulegt magn af
þriðja árs árgangnum.”
„Nú hefur verið veitt leyfi til
nokkuð aukinnar veiði frá I
fyrra, það bendir til að stofninn
sé á uppleið, er ekki svo?”
„Jú, það gerir það, og ég
vona, að stofninn þoli 15 þús.
tonna afla. Samt á hann langt i
land enn, til þess að ná sér að
fullu. En þegar við athugum
hvað hefur gerzt um hinn sildar-
stofninn, vorgotssildina, sem
við höfðum hér, gefur það bend-
ingu um hve varlega þarf að
fara. Ennþá sýnir hann engin
batamerki, sem þýðir það, að sá
stofn komst niður fyrir hættu-
mörkin á sinum tima. Hinsveg-
ar tókst að stöðva veiðar á sum-
argotssildinni áður en svo ilia
fór. Þar skildi milli feigs og
ófeigs.”
„En hvað telur þú að fært sé
að taka árlega mikinn hiuta
siidarstofnsins, án þess að hann
biði tjón af?”
„Ég tel, að hann ætti að þola
10-15% veidd.”
„Hafa háhyrningarnir ásótt
reknetamenn eins og á undan-
förnum árum?”
„Nei, fréttir hafa ekki borizt
af þvi. Menn virðast hafa fundið
ráð tii að snúa dálítið á háhyrn-
ingana, þó kiókir séu. Þaö er I
þvi fólgiö, aö leggja minna af
netum i einu og draga oftar. Þá
gefst þeim minna tóm til að éta
úr netunum.”
„En svo að öðru sé vikiö. Er
ekki dálitið þröngt um tima hjá
ykkur fiskifræðingum, til þess
að anna þvi, sem þiö teljið nauð-
syn á?”
„Jú, og eftir þvi sem við fáum
stærra svæði tii að gaumgæfa
má búast við að það versni að
marki.”
„Þið þyrftuö þá fleiri rann-
sóknarskip?”
„Já, viöbót við þau væri kær-
komin og nauðsynleg.”
„En er þá nóg framboð af
fiskifræðingum, ef kostur væri á
fleiri skipum?”
„Já, það tel ég, en eins og nú
stendur hefur enginn nýr veriö
fastráðinn s.l. tvö ár,” sagði
Jakob Jakobsson fiskifræðingur
að lokum. — OS —
12% STARFSFOLKS HEFUR SAGT
UPP VEGNA ÓÁNÆGJU MEÐ LAUN
Skjálftavirkni við Kröflu hefur
aukizt að undanförnu. Sl. sólar-
hring mældust alls 138 skjálftar,
og er það það mesta sem mælzt
hefur hingað til. Sumir þessara
skjálfta eru þó svo vægir að þeir
teljast varla með.
— Þetta þarf ekki að þýða neitt
óvenjulegt, skjálftatiðnin gengur
svona i bylgjum og eru skjálftar
fleiri einn daginn en annan, —
sagði Halldór Halldórsson, vakt-
maður á skjálftavakt viðKröflu, i
samtaii viö blaðið I gær.
Það er ekki einungis hjá rikis-
útvarpi og sjónvarpi, sem menn
una hag sinum illa vegna bágra
launakjara. Hjá innkaupastofnun
rikisins hafa 4 konur sagt upp
starfivegna þessa og fleiri starfs-
menn munu að öllum likindum
fara að dæmi þeirra, ef þeir fá
ekki leiðréttingu mála sinna.
„Það fer ekkert dult, að það
rikir almenn óánægja meðal op-
inberra starfsmanna varðandi
kjaramálin, sagði Jónar Hólm-
steinsson trúnaðarmaður starfs-
fólks á staðnum i viðtali við blað-
ið. Rikisvaldið hefur reynt að
halda þessu niðri, eins og unnt
hefur verið, og við erum orðin
langt á eftir hvað snertir kaup og
kjör.
Það er alveg rétt, að starfsfólk
hefur sagt upp störfum hér vegna
óánægju með launin. Konurnar,
sem eru yfirleitt i lægri launa-
flokkum, hafa veriö að kynna sér
hvaða laun þær gætu fengið ann-
ars staðar. t framhaldi af þvi,
hafa þær fengið atvinnutilboö,
sem lofuðu sýnu betri launum, en
þær hafa nú. Þetta leiddi siðan til
þess að nú hafa 4 konur sagt upp,
og fleiri eru aö lita i kringum sig
eftir atvinnu. En þaö er ekkert
hægt aö fullyrða hvort fleiri upp-
sagnir fylgja i kjölfar þeirra sem
þegar hafa borist, en undir niðri
er mikil ólga I mönnum.
—AB
ÍST8] Hef alltaf leitað álits póst-
Sj manna varðandi stöðuveitingar
Vegna fréttar i Aiþýðublaðinu
um óánægju póstmanna með
skipan starfsmannaráðs, var haft
samband við Jón Skúiason póst-
og simamálastjóra. Sagðisthann
ætið hafa óskað eftir þvi, að ræða
öll mál, er varða stöður sem póst-
menn sækja um, við póstmenn
svo að þeir gætu komið sinum
skoðunum á framfæri. Það væri
alls ekki ætlunin af hans hálfu, að
setja þá hjá á einn eða annan
hátt, eða ganga fram hjá skoðun-
um þeirra.
„Eg hef boðið þeim, aö koma
fram með sjónarmið sin, þegar
um stöðuveitingar hefur verið að
ræða, sagði Jón Skúlason. Þegar
embætti umdæmisstjóra á
Akuréyri var t.d. veitt, þá hafði
ég þann háttá, að spyrja formann
póstmannafélagsins hvort þeir
hefðu ekki eitthvað til málanna að
leggja , og yrði það þá tekiö til
greina við stöðuveitinguna, svo
sem sjónarmið annarra starfs-
manna hjá pósti og sima.
Þessu svöruðu þeir neitandi, en
vildu einungis binda sig við sam-
eiginlegt starfsmannaráð. Eg tei
personulega að best fari á þvi, að
menn getr rætt malin i starfs-
mannaráði og komið þar á fram-
færi sinum félagslegu skoðunum
og sjónarmiðum. En meðan svo
er ekki, er sanngjarnt að veita
þeim tækifæri til viðræðna við
póst- og simamálastjóra, og að
koma sjónarmiðum sinum þannig
á framfæri.
Sagði Jón Skúiason ennfremur,
að fyrrverandi formaður félags
póstmanna hefði kosið að fara
þessa leið og oftsinnis rætt mál
félagsins við póst- og simamáia-
stjóra. Hins vegar heföi núver-
andi stjórn að þvi er sér skildist,
tekið þá afstööu, að hafna öllum
viðræðum við sig, en bundiö sig
eingöngu við tillögurétt I starfs-
mannaráði.
Eg er siður en svo að afellast
stjórnina fyrir afstöðu hennar I
þessum málum, en þó teldi ég
æskilegra, að hún kæmi
skoðunum sinum á framfæri við
mig, meöan póstmenn eiga ekki
tiltögurétt i starfsmannaráöi,
sagði Jón Skúlason að lokum.
—JSS.
Sagði Jónas ennfremur, að fólk
væri orðið þreytt á að biða eftir
niöurstöðum umræöna milli svo-
kallaðrar samstarfsnefndar og
Fjármálaráðuneytisins. Þær
hefðu gengið hægt og tafist mikið
vegna sumarleyfa, og nú virtist
sem menn væru farnir að gripa til
eigin ráða, til að bæta hags sinn.
Þetta fólk, sem sagt hefur upp,
er yfirleitt i lægstu launaflokkun-
um. En það má segja að aðrir séu
að biða, og sjá hvaö kemur út úr
umræðum samstarfsnefndar og
ráðuneytis. _ jss