Alþýðublaðið - 02.03.1977, Blaðsíða 11

blatt*1 Miðvikudagur 2. marz 1977
11
Víðivellir-nýtt dagvistun-
arheimili í Hafnarfirði
1 fyrradag var formlega tekið
I notkun nýtt barnaheimili i
Hafnarfirði, og hlaut það nafniö
„Víðivellir.”
Stærð hússins er 873 fermetr-
ar, en lóðarinnar 6270 fermetr-
ar. Arkitektarnir Guðmundur
Kr. Guðmundsson og ólafur
Sigurðsson hönnuðu bygging-
una, og reyndist byggingar-
kostnaöur vera um 100 milljón-
ir.
Skiptist heimilið i fjórar
deildir, vöggustofu og skrið-
deild, tvær blandaðar almennar
deildir og deild fyrir þroskaheft
börn. Er gert ráð fyrir 18 manna
starfsliði viö heimilið, sem rúm-
ar 72-74 börn og hefur Þórelfur
Jónsdóttir fóstra verið ráðin
forstöðukona.
Er heimilinu ætlað aö vera
opið daglega frá kl. 7.30-18.30
alla virka daga, nema laugar-
daga.
Séra Bragi Benediktsson
félagsmálastjóri Hafnarfjarðar
sagði m.a, í ræðu sem hann hélt
I tilefni opnunarinnar, aö þarna
væri um að ræða mikinn og
merkan áfanga i dagvistunar-
málum í Hafnarfirði.
Væri þetta fyrsta barnaheim-
ilið sem bærinn starfrækti, en
hann hefði i samvinnu viö
verkakvennafélagið Framsókn
rekið dagheimilið aö Hörðuvöll-
um um áratuga skeið.
Hvatamenn að byggingu
barnaheimilisins hefðu verið
Lionsmenn og konur i kven-
félaginu Hringnum. Hefðu fyrr-
nefndu aöilarnir lagt fram i
fjárhæöir f þágu málefnisins, en
kvenfélagskonur lagt til leik-
föng, svo og mikla vinnu.
Þá heföu fulltrúar i félags-
málaráði unnið mikið starf til aö
kynna sér starfsemi fyrir
þroskaheft börn, og meðal ann-
ars farið viöa í þeim tilgangi.
Kvaðs séra Bragi kunna ofan-
greindum aðilum, svo og arki-
tektum, verktaka, Sveinbirni
Sigurðssyni og öllum öörum, er
lögöu hönd á plóginn, beztu
þakkir fyrir vel unnin störf.
Sjöfn Magnúsdóttir formaöur
Kvenfélagsins Hringsins afhenti
barnaheimilinu leiktæki fyrir
kr. 14.000, sem þrjár litlar telp-
ur höfðu aflaö með hlutaveltu,
og gefið til Hringsins. Kvaðs
hún vilja þakka bæjarstjórn
Hafnarfjaröar fyrir veittan
stuðning viö dagvistunarmál,
svo og öllum öðrum, sem unnið
hefðu að barnaheimilinu. jss
Stærsti leiksalur barnaheimilisins var bjartur og rúmgóður. Meöfram veggjunum eru básar, og þar má
finna hin margvislegustu leikföng, svo sem „alvörueldavéi” og steypt ker, sem fylia má með vatni. Er
ekki að efa, að yngstu borgararnir f Hafnarfirði eiga eftir að una hag sinum vel i þessari leikparadis.
í HÚSI IÐNAÐARINS VIÐ
INGÓLFSSTRÆTI
F ramhaldssagan
eftir JAN TEMPEST
F órnar-
lambið
— Sama er mér! Hann er vin-
gjarnlegur!
— Eftirþvi sem Eva sagði mér
er ég hræddur um, að vingjarn-
leiki þess unga manns hafi
ákveðinn,,tilgang”. Hann gæti vel
beðið þig um að lána sér
peninga, Drú, en þú skalt ekki
lána honum krónu.
— Hvers vegna talarðu svona
illa um hann, Davið? Mér hefði
hundleiðst i gær, ef hann hefði
ekki annast mig. Það vildi enginn
annar dansa við mig, sagði hún og
við lá að röddina brysti.
— Einmitt! Einhverjar orsakir
hljóta að vera fyrir þvi, að hann
nennti aö daöra við þig, sagði
Davið blátt áfram.
— Attu við, að engan annan hafi
langað til að dansa viö mig?
— Elsku vina, hvernig helduröu
að nokkurn langi til að dansa við
stúlku, sem ekki kann aö dansa?
Hann verður hlægilegur á þvi,
sagði Davlð ólolinmóður. — Ég
veit að það er ekki þér að kenna,
og að þú hefur ekkert tækifæri
fengiö til að skemmta þér, en það
minnsta sem þú getur gert núna
er að flýta þér aö læra allt, sem
Chepneys geta kennt þér.
— Ó.Davið! Tárinkomu fram i
augu Drúsillu. — Við höfum alltaf
verið svo góðir vinir og ég
hlakkaöi svo til helgarinnar, en
nú gerirðu ekki annað en finna að
mér!
— Faröu nú ekki aö væla! Hvað
er eiginlega aö þér?
— Mér liður illa! Ég vil ekki
búa hjá Chepneys. Ég hata
skemmtanir. Ég verð aldrei mik-
ið fyrir þær.
Drúsilla þerraöi augun með
vasaklútnum sinum, en tárin
héldu áfram að renna. í þrjú ár
hafði hún lifaö i draumheimi, og
nú haföi Davið eyðilagt hann.
Hann elskaði hana ekki. Hann
hafði aldrei elskað hana,aöeins
litið á hana sem vin sinn.
— Hættu þessu voli, krakka-
flón! sagði Davið mynduglega. —
Við erum ekki úti i skógi. Það
glápa allir á þig.
— Ég get ekki annað! Ég hélt,
að þér þætti vænt um mig...
— Mér þykir það lika! Hann
klappaöi henni feimnislega á
öxlina. — Ég ætlaöi ekki að særa
tilfinningar þinar, stelpukjáni.
Komdu nú! Komum heim og
fáum okkur tesopa...
Hann snérist á hæl og flautaöi á
hundana. Drúsilla starði á hann
gegnum tárin, en tómleikinn rikti
i hjarta hennar. Hann hrukkaði
ennið og óánægjudrættir voru um
varirnar. Hann minnti ekki leng-
ur á hinn heittelskaöa Davíð úr
fyrra lffi hennar, heldur á kulda-
legan ókunnan mann. Drúsilla
kjökraöi. Þau höfðu aöeins verið
úti i hálfa klukkustund, en Davfð
vildi fara heim.
— Klukkan er ekki orðin hálf
fjögur, sagði hún dauf i dálkinn.
— Það er ekki te fyrr en hálf
fimm!
— Sama er mér! Hann leit
óþolinmæöislega á hana. — Ég vil
ekki vera úti með þér skælandi.
Fólk horfir á okkur.
— Ég er hætt að gráta!
— Það sjá allir, að þú hefur
veriö aö gráta! Augun eru rauð-
þrútin og nefið eldrautt. Hann
gekk stórstigur í áttina að húsinu,
og hann tók svo stór skref, að
Drúsilla varð aö hlaupa við fót til
að hafa við honum.
— Þú hefur enga sjálfstjórn,
kannt enga mannasiöi! sagði
hann. — Ég get ekki imyndað
mér, að Eva hagaði sér svona úti
á götu.
— Þú hefir ekki verið svona
óvingjarnlegur við Evu!
— Ég hef alls ekki verið óvin-
gjarnlegur, bara sagt sannleik-
ann! Eru vinir ekki til að segja
manni til syndanna?
Drúsilla fór aftur að gráta. Hún
var viss um að þessi orð kæmu
ekki frá brjósti Daviðs. Það haföi
einhver talið honum trú um þetta,
en hver? Auðvitaö Eva, en hvers
vegna? Kannski tilaðhefna sin af
þvi að Sebastian haföi dansað viö
Drúsillu. Sebastian hafði álitiö
það sjálfur, og hann þekkti Evu
vist betur en Drúsilla. — Þetta er
ósanngjarnt! sagði Drúsilla. —
Ekki bað ég Sebastian um að
dansa viö mig!
— Um hvaö ertu eiginlega að
tala?
— Þess vegna sagði Eva þetta
um mig við þig! Hún var abrýöi-
söm vegna þess, að Sebastian
dansaöi mest við mig!
—' Afbrýðisöm við þig? Hún
Eva? Vertu ekki svona mikill
asni!
— Það ersatt! Eva var ástfang-
innaf Sebastian og er það kannski
enn! Katrin sagði, að þau heföu
verið næstum trúlofuð, áður en
Maud frænka kom f veg fyrir það.
— Ég trúi þvi ekki! Stúlka eins
ogEva litur ekkiá slika slöttólfa.
Hún getur valið úr, sagði Davíö
með hrifningu sem Drúsillu
fannst ónauösynleg. — Þú ert
greinilega sjálf afbrýðisöm við
hana, en þú ættir ekki að láta
svona mikið á þvi bera.
Hann hafði aldrei talað til
hennar með þessum tónblæ fyrr
og Drúsilla varð mállaus. Hún gat
ekki sagt honum aö hún gréti ekki
aðeins yfir vonbrigðum og
særðum tilfinningum heldur lika
út af brostnum draumi.
Davið sagði ekki fleira, fyrr en
þau komu aö innkeyrslunni. Hann
leit ekki við Drúsiilu en hagaði
sér eins og hann vildi að allir
héldu, aö hann væri ekki meö
henni. Hann opnaöi ekki einu
sinni hliðiö fyrir hana, heldur fór
sjálfur inn á undan.
Svo sagði hann yfir öxl sér:
Hlauptu upp og þvoðu þér áöur en
fjölskyldan sér þig! Það er
hryggðarmynd að sjá þig!
— Ég.. ég fermeð hundana út I
bilsskúr og inn um eldhúsdyrnar,
sagði Drúsilla sljó.
Davið kinkaði kolli og fór til
aðaldyranna. Drúsilla kallaði
titrandi á hundana og þeir eltu
hana hlýðnir að bilskúrnum.
Molly stökk upp um Drúsillu eins
og til að biöja hana um aö læsa
sig ekki inni. Bilskúrsdyrnar voru
opnar og bill Sebastians stóð úti.
Vélarhlifin var opin og Sebastian
stóð álútur yfir vélinni. Drúsilla
ætlaöi að fara, en Chu gelti ákaft
að honum.