Alþýðublaðið - 08.03.1977, Síða 11

alþyóu-
bíaóió
Þriðjudagur 8. marz 1977
11
Ég veit ekkert um hann annað en það, að
hann sagðist heita Don Juan og vinna i
Blaðaprenti....
★
Grjótharðir stólar... bannað að hafa
tyggjó i timum... ljótar stelpur... ekkert
fall á milli bekkja. Og ÞETTA kallar Vil-
hjálmur fyrirmyndar grunnskóla!
★
Stjörnuryk og heróín
Myndin af þeim skötu-
hjúum Keith Richard
gítarista í Rolling Stones
og Anitu Pallenberg var
tekin á heimili þeirra
1969. Nú herma f regnir að
Richard hafi flækst í enn
eitt eiturlyf jamálið enn,
nú í Toronto í Kanada þar
sem hann var handtekinn
með dágóðan slurk af
heróíni í fórum sínum.
Anita Pallenberg var hins
vegar handtekin á
Toronto-flugvelli fyrir þá
sök að hafa í sínum fór-
um hass og heróín.
F ramhaldssagan
F órnar-
lambið
— Um hvaö?
— Um þig! Segöumér.hvaö þii
geröir, þegar þiö bjugguö úti i
skógi.
— Ég átti ekki heima úti I
skógi. Ég átti heima i húsi í litlu
þorpi. Og Drúsilla fór aö lýsa þvi
auövelda, óþvingaöa lifi, sem hún
haföi lifaö.
Hún er vel máli farin, þegar
hún gleymir taugaóstyrknum,
hugsaöi Sebastian undrandi. Hún
var mun gáfaöri en hún leit út
fyrir aö vera og haföi mikla
kimnigáfu. Hún var ekki svo gal-
in, ræfillinn litli. Þetta var
kannski gamla sagan um lygna
vatniö og djúpt til botns.
Þegar þau komu til New Forest
hugsaöi hann, aö Drúsilla væri
einmitt rétti feröafélaginn i svona
för. Hún naut göngunnar, kvart-
aöi ekki yfir þvi, aö blautt væri
eöa óslétt eins og frænkur hans
heföu gert.Hún var allt önnur I
þessu umhverfi. Appelsinu- og
brúnu litirnir féllu vel viö haust-
litina, og dökkbrún augu hennar
voru árvökul og fjörmikil, næst-
um tindrandi.
Þau námu ekki staöar á leiöinni
til aö boröa, en Drúsiilu var
sama. Hún virtist ánægö meö allt,
sem Sebastian tók sér fyrir hend-
ur. Þegar hann talaöi, talaði hún.
Þegar hann þagöi, þagöi hún.
Hann komst þó aö þvi, aö hún var
fróö um tré, fugla og villt dýr, en
hún reyndi ekki aö blekkja hann
meö vitneskju sinm.
Klukkan f jögur sagði hann sak-
bitinn: — Ertu ekki sársvöng?
Viö skulum koma okkur aö biln-
um og fara og fá okkur te!
— Allt i lagi! Fékkstu nokkra
hugmynd?
Hann hristi höfuöiö. — Um-
hverfiö er komiö, en atburöarrás-
in ekki. Er ekki yndislegt hérna?
— Dásamlegt!
— Ertu ekki þreytt? Viö höfum
gengiö margar milur!
— Nei, nei! Ég er vön löngum
gönguferöum. Ég fór oft fjórar
milur aö næsta þorpi og fjórar
milur heim meö þunga körfu.
— Hamingjan hjálpi mér! En
sú seigla!
— Ég er seig! Ég hef aldrei
haft neinn til aö stjana viö mig
eins og Maud frænka stjanar viö
Evu og Katrinu. Hún er alltaf
hrædd um aö þær veröi of þreytt-
ar, fái kvef eöa eitthvaö álika.
— Færöu aldrei kvef?
— Jú, jú.enamma tók þaðekki
hátiölega!
— En nú ertu rikur erfingi!
Hvernig er þaö?
— Hræöilegt!
— Hvers vegna? Er ekki gam-
an aö eyða peningum?
— Ég má engu eyöa! Maud
frænka lætur mig leggja fram
reikning fyrir hverri krónu, og
hún vill ekkert leyfa mér aö
kaupa, sem mig langar i. Hún er
mjög vingjarnleg og vill gjarnan
kenna mér og aöstoöa mig, en þaö
var skemmtilegra að eiga heima
hjá ömmu.
— Þá skaltu ekki giftast elsku
Konráöi!
— Giftast Konráöi? Drúsilla
staröi á hann. — Hvers vegna 1
ósköpunum ætti ég aö taka upp á
þvi? Hann.... hann vill mig ekki,
og ég.... ég vil alls ekki giftast
honum.
— Konráö er tækifærissinni,
vina min. Hann kvænist þér, ef
hann getur, og reynir hæfileika
sína sem húsameistari á þér.
Hann teiknar splunkuný ráðhús,
en hann nýtur þess aö fá gamalt
hús og gera þaö nýtízkulegt. Hann
lætur fella öll tré f nágrenninu,
tætir af þeim vafningsviöinn og
setur i þau allt, sem hann kallar
„nútima þægindi”. Mér finnst ár-
angurinn voöalegur. Vesalings
húsiö missir alla sál... iáttu hann
ekki fara þannig meö þig.
— Æ! Drúsilla vissi ekki, hvort
honum var alvara eða ekki. —
Auðvitaö ekki! Ég held, aö þaö
væri voöalegt aö giftast Kon-
ráöi... en Daviö finnst, aö þaö
veröi aö veröa breyting á mér til
batnaðar.
— Daviö er asni! Þú ert ágæt
eins og þú ert. Þaö er ekki hægt aö
breyta skógarfugli i kanarifugl 1
búri, sagði Sebastfan glaðlega.
Klukkan var aö verða fimm,
þegarþau komuaöbilnum, og þau
fundu ekkert veitingahús fyrr en
eftir tuttugu minútna leit.
— Viö komum alltof seint til
kvöldveröar, og Maud frænka
veröur afskaplega reiö viö okkur,
sagöi DrúsiUa, þegar þau sátu og
borðuðu hveitibollur meö jaröar-
berjasultu.
— Égskalsjáum hana! Viö för-
um ekkertheim strax! Ég ætla aö
sjá sólsetriö og rökkriö falla á
skóginn. Viltu þaö ekki? Viö fáum
okkur aö boröa á heimleiöinni,
sagöi Sebastian meö fortölum.
— Hvortég vil! Ég vildi, aö viö
þyrftum aldrei aö fara til
„Jecelyns”. Þetta hefur verið
himneskur dagur, andvarpaði
Drúsilla. — Sólin hefur skiniö i
allan dag. Sólsetriö veröur fall-
egt.
Þaö var það lika, en þaö kólnaöi
fljótt, þegar sólin var horfin af
lofti og DrúsUla var fegin, að hún
haföi tekiö tvidkápuna meö sér.
Sebastian sat viö hliö hennar og
skrifaöi ákaft i vasabók. Hún sat
grafkyrr og óttaðist að trufla
hann, en hann hélt áfam aö
skrifa, meöan einhver glæta var á
lofti. Þá lagöi hann bókina frá sér
og sagöi: — Eigum viö aö skreppa
i smá gönguferö?
— Já,já! En ég held, aö þaö sé
aö koma þoka!
— Það skiptir engu. Ég get ekið
I blindþoku, sagöi Sebastian
ánægöur. — Komdu! Skógurinn
er óhugnanlegur i myrkri. Finnst
þér það ekki? Þaö er erfitt að lýsa
þvi... kyrrö, sem engin kyrrö er,
þögn, sem I heyrist alls konar
hljóö, sem maöur veit ekki, hvaö
eru, hélt hann áfram um leið og
hann fór út úr bílnum.
— Ég veit, hvaö þú átt viö,
svaraöi Drúsilla. — Manni finnst
einhver elta mann, þegar maöur
er einn.
— Viö förum nú ekki svo langt!
Haltu um hendina á mér.
Daviö haföi aldrei boðist til aö
eftir JAN TEMPEST
KOSTABOÐ
á kjarapöllum
KJÖT & FiSKUR
Breiöholti
Simi 7 120« - 7 1201
G'N?

V

PÖSTSENDUM
TRULOFUNARHRINGA
ijoli.nmts Utnsson
U.uiH.iUtgi 30
*i|im. 10 200

Dunn
Síðumúla 23
/íffli 64200
Heimiliseldavélar.
6 litir - 5 gerðir
Yfir 40 ára reynsla
Rafha við Óðmstoig
Simai 25322 og 10322
Loftpressur og
traktorsgröfur
til leigu
Véltækni hf.
Símiádaginn 84911
á kvöldin 27924