Alþýðublaðið - 23.07.1977, Qupperneq 2

alþýðU'
2 STJÖRNMAL/ FRÉTTIR
Laugardagur 23. júlí 1977. i!K,r
Þórshöfn:
Meiri og
betri
handfæraafli
en undanfarin
sumur
Afli handfærabáta hefur veriö
meö meira móti nú I sumar á
Þórshöfn. Aö sögn sveitarstjór-
ans Bjarna Aöalgeirssonar er
aflinn jafnan betri og meiri en
undanfarin sumur, og hráefni til
vinnslu mun meira. Frá Þórs-
höfnerugeröirútá stærri bátar,
20 — 50 tonn og um þaö bil 20
minni, um 15 — 20 tonn.
— Netaveiöin var góö i april,
en hefur verið með tregara móti
i sumar, og ég býst viö aö stærri
bátarnirfari á dragnótaveiðar i
byrjun ágúst, sagði Bjami.
Mikiö er um framkvæmdir á
Þórshöfnisumar.Meðal annars
er unniö aö undirbyggingu
gatna og er ráögert aö oliumal-
bera á næsta ári. Verið er aö
reisa iþróttavöll og unniö er aö
fyrsta áfanga i stækkun hafnar-
innar.
Þá er veriö aö byrja á nýju
skólahúsnæöi og fbúöum fyrir
aldraöa. Þaö eru fyrstu ibúöir,
sem byggöar eru fyrir aldraö
fólk á staönum, en aö sögn
Bjarna er mikil þörf á þess hátt-
ar húsnæöi.
— Þaö eru geysileg húsnæöis-
vandræöi hérna og þaö má segja
aö eölileg þróun strandi alger-
lega á húsnæöi, sagöi sveitar-
stjórinn.
Veðriö hefur ekki leikið viö
Þórshafnarbúa, frekar en svo
marga aöra, og hefur verið litiö
um sólskin þar nyröra i sumar.
Heyskapur er rétt aö byrja, en
hann hefur gengið fremur illa
sökum óþurrkatiöar.
— AB
"Útgefauði: Alþýöuflokkurinn.
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgöarmaður: Arni Gunnarsson.
Aöselur ritstjórnar er i Siðumúla 11, simi 81866. Auglýsingadeild, Aiþýöuhúsinu Hverfísgötu 10 — simi 14906.
Askriftarsimi 14900. Prentun: Biaöaprent h.f. Askriftarverð: 1100 krónur á mánuöi_og 60 krónur i lausasölu.
Einar frá í
nokkrar vikur
í viðbót
Búast má við, aö Einar Agústs-
son utanrikisráöherra veröi frá
störfum vegna veikinda sinna um
nokkurra vikna skeiötil viöbótar.
Að sögn Henriks Sv. Björnssonar
ráöuneytisstjóra i utanrikisráöu-
neytinu var Einar skorinn upp
fyrir tveimur vikum, en er um
það bil aö fara heim af sjúkrahús-
inu.
Hins vegar kvaö Henrik senni-
legt, aö ráöherra yröi aö hvila sig
eitthvaölengureftir uppskuröinn,
en hann kæmi sennilega til starfa
á næstu vikum, — en þaö færi þó
allt eftir þvi hvaö læknar ráö-
legðu i þvi efni.
Mengun og stjórnmál
Lénsgróðahvötin
Sjaldan hefur jafn
þungur dómur verið
kveðinn upp yfir íslenzka
skattkerfinu og verð-
bólgu þróuninni en fram
kemur í orðum Halldórs
Sigfússonar, skattstjóra í
Reykjavík, er hann fylgir
skattskránni síðustu úr
hlaði. Þá má ætla, að eng-
inn íslenzkur maður hafi
meiri þekkingu og
reynslu en Halldór til að
gegna embætti dómar-
ans.
Ástæðan er til að birta
umsögn Halldórs orð-
rétta: Hann segir: „Játa
verður að lengi vel var að
því keppt, að hin fram-
lagða Skattskrá i Reykja-
vík sýndi sem mest end-
anlegar skattgreiðslutöl-
ur, en öll þróun héf ur gert
útilokað að ná lengur
þessu markmiði. Verður
að fresta ýmsum þáttum
endurskoðunar og rann-
sókna á f ramtölum þar til
eftir útkomu skattskrár
og er það ver.
En gæta má þess, að
verðbólguþróunin í þessu
fjárhungraða landi hefur
skekkt tekjuskattsramm-
ann, tekjuskattur og út-
svar er ekki sá mæli-
kvarði á gjaldgetu og
réttlæti, sem ætlast var til
fyrr, af vísum feðrum.
Það, sem kalla mætti
lénsgróða, en skilgreining
tekjuhugtaksins nær ekki
til, hefur fengið vaxandi
mikilvægi við hliðina á
tekjuöflun í skilningi
skattalaga. Þessi þróun
hefst raunar á sólstöðum
1939, þegar innvígðir fóru
að gefa trúnaðarvinum
sínum hyggileg fjár-
málaráð, af því heim-
styrjöldin brytist út 1.
september, sem raun
varð á. Hefur þetta síðan
verið undirstraumur við
kjölinn undir pólitískum
gárum, og má kalla þetta
þjóðfélagsaf I lénsgróða-
hvötina."
Ekki þarf að fara nein-
um orðum um þessi skrif
skattstjórans. Þau segja
meira en heilar bækur.
— AG
Alþýðublaðið hefur áð-
ur gert að umræðuefni
hinn eiturgula reyk, sem
látlaust stígur upp af
Áburðarverksmiðjunni í
Gufunesi. Á góðviðris-
dögum liggur gul slæða
frá verksmiðjunni, yfir
byggðina i Mosf ellssveit,
eða með fjöllum upp að
Hafravatni og Miðfelli.
Reykurinn liggur einnig
yfir sjónum, yfir Viðey
og víðar má greina hann.
Reykur þessi er sagður
hættulaus, þótt sannan-
lega séu í honum eitur-
efni. Þess ber einnig að
minnast, að fyrir nokkr-
um árum kenndu starfs-
menn við sorphauga
Reykjavíkurborgar, sem
eru skammt frá verk-
smiðjunni, nokkurs las-
leika, og var reyknum
kennt um. Ekkert var þó
sannað í því máli.
Hvað sem líður áhrif-
um reyksins á menn og
skepnur, er hann sérstak-
lega hvimleiður í túnjaðri
Reykjavíkur. Hvernig
sem á því stendur hafa þó
hörðustu andstæðingar
hverskonar mengunar
talað fátt um Áburðar-
verksmiðjuna, enda er
hún í eigu (slendinga.
Þeir hafa heldur ekki
haft hátt um Sements-
verksmiðjuna á Akra-
nesi, sem er íbúum þar
stöðugt til ama. Ryk frá
henni berst inn í íbúðir og
er til óþæginda.
Ætla má, að hávaðinn
hefði orðið meiri, ef er-
lent f jármagn væri bund-
ið í þessum tveimur verk-
smiðjum. Eða er kannski
eitthvað af baráttuni
gegn mengun bundið við
tilteknar stjórnmálaskoð-
anir? Bágt væri, ef það
reyndist rétt. Baráttan
gegn mengun verður að
vera ábyrg og sjálfri sér
samkvæm. Eða hvers
vegna er ekki heimtaður
hreinsibúnaður á útblást-
ur bifreiða: einn argasta
mengunarvald sem til er.
Það er brýn nauðsyn að
ganga hart eftir full-
komnum hreinsibúnaði
við álverksmiðj una í
Straumsvík, sem alltof
lengi hefur dregizt að
ganga f rá. Strangar kröf-
ur hafa verið gerðar til
járnblendiverksmiðjunn-
ar. — Væri nú ekki rétt að
íslendingar gerðu strang-
ari kröfur til eigin fyrir-
tækja, og hættu að gera
mengunarmál að stjórn-
málaleik?
— hm