Alþýðublaðið - 22.10.1977, Blaðsíða 4

4
Laugardagur 22. október 1977 sísr
alþýöu-
tltgefandi: Alþýöuflokkurinn. " — ~r
Rekstur: Reykjaprent hf. Ritstjóri og ábyrgðarmaöur: Árni Gunnarsson.
Aösetur ritstjórnar er i Siöumúla 11, sími 81866. Augiýsingadeild, Alþýðuhúsinu Hverfisgötu 10 — simi
14906. Askriftarsimi 14900. Prentun: Blaöaprent h.f. Askriftarverö 1500krónur á mánuöi og 80 krónúr i
lausasölu. — —
Þegar blöð Sjálfstæðis
manna ráða ferðinni
Um þessar mundir eru
Norðmenn og Svíar að
kanna hvort ekki skuli
taka inn í stjórnarskrá
þeirra ákvæði, er tryggi
betur en áður skoðana- og
tjáningarfrelsi. Fjallað
er um það hvernig unnt sé
að tryggja útgáfu dag-
blaða, sem túlka hvers-
konar stjórnmálaskoðan-
ir og koma í veg fyrir að
auðmagnið geti ráðið
blaðakostinum.
( Svíþjóð og Noregi er
ríkisstuðningur við blöðin
meiri en þekkist á byggðu
bóli. Þar er afstaða lang-
flestra stjórnmálaf lokka
sú, að þessi stuðningur sé
fyllilega réttlætanlegur
og eðlilegur. Hægri
stjórnir hafa engu breytt,
enda frjáls og öflug
blaðaútgáfa talin undir-
staða þess lýðræðis, er
þessar þjóðir kjósa að
búa við.
í þessum tveimur lönd-
um geta nánast öll dag-
blöð þrifizt. Þar hefur
verið komið í veg fyrir að
auðmagnið einoki dag-
, blaðamarkaðinn. Auk
ríkisstyrkjanna eru at-
vinnurekendur ósínkir á
fé til hægri blaðanna, en
verkalýðshreyfingin veit-
ir blöðum jafnaðar-
manna f járstuðning.
Þannig eiga norski
Verkamannaf lokkurinn
og norska Alþýðusam-
bandið 43 dagblöð. Þar og
í Svíþjóð og Danmörku
lítur verkalýðshreyf ingin
á blöðin sem sitt helzta
baráttutæki.
Undanfarna daga hef-
ur íslendingum orðið Ijóst
hvernig blöð Sjálfstæðis-
f lokksins hafa notað vald
sitt. Morgunblaðið, Vísir
og Dagblaðið eru öll í eigu
Sjálfstæðismanna og
koma út í um það bil 80
þúsund eintökum dag-
lega. Á sama tíma eru t.d.
Alþýðublaðið og Þjóðvilj-
inn sem bæði styðja laun-
þegahreyf inguna, gefin
út í 12 til 14 þúsund ein-
tökum daglega.
Morgunblaðið hefur
purkunarlaust verið not-
að til að ráðast gegn
Bandalagi starfsmanna
ríkis og bæja. Það hefur
dregið upp hinar hroða-
legustu myndir af áhrif-
um verkfallsins og haft í
hótunum við verkfalls-
menn, beint og óbeint.
Jafnvel hörðustu Sjálf-
stæðismönnum hefur
blöskrað hvernig Morg-
unblaðið hefur beitt sér
gegn verkfallsmönnum,
og má með nokkurri vissu
telja, að Sjálfstæðismenn
innan BSRB muni hugsa
sig um tvisvar áður en
þeir kjósa Sjálfstæðis-
flokkinn í næstu kosning-
um.
Þeir atburðir, sem les-
endur dagblaðanna hafa
orðið vitni að síðustu
daga, hljóta að vekja
menn til umhugsunar um
þá yf irburðaaðstöðu, er
blöð Sjálfstæðisflokksins
hafa hér á landi. Þau
hafa óspart notfært sér
það ástand, að ríkisfjöl-
miðlarnir eru lokaðir, og
dregið upp skrumskælda
mynd af þróun verkfalls-
málanna.
Þetta dæmi hlýtur að
renna stoðum undir þær
kenningar, að ríkisvaldið
verði að tryggja sem
jafnasta upplýsingamiðl-
un með stuðningi við dag-
blöðin. Blöð, sem ekki
njóta aðstoðar auð-
magnsins, eiga í vök að
verjast. Þau geta ekki
orðið baráttutæki launa-
manna, nema þeir sjálfir
styðji þau. Ríkisvaldið
verður að tryggja það, að
allar skoðanir eigi greiða
leið til landsmanna, en
þeir munu síðan ákveða
hvað þeir vil ja lesa. Það á
að vera eini mælikvarð-
inn á útbreiðslu dagblað-
anna.
Annars er tjáning-
ar- og skoðanaf relsi
hætta búin.
— AG
Nú hitnar í kolunum
í f ramboðsraunum
Alþýðubandalagsins
—— —^
Eyjólfur Sigurðsson skrifar
I hringiðunni
Þjóðviljinn hefur nú um
alllangt skeiö skrifað skitkasts-
pistla um prófkjör Alþýðu-
flokksins, og reynt að gera þvi
skóna, að prófkjör væru engin
lausn á vali frambjóðenda.
Það sem fyrst og fremst fer i
þá Þjóðviljamenn, er sú mikla
þátttaka sem almennt er i
prófkjörunum og sýnir að
Alþýðuflokkurinn er i sókn.
Alþýðubandalagið i Reykja-
neskjördæmi hefur reynt að
fara til móts við óskir hins
almenna félaga i flokknum, með
þviað bjóða til „forvals” eins og
þeir kalla það.
Þetta svokallaða „forval”
nær þó ekki til kjósenda
almennt, heldur til flokksmanna
eingöngu. Það verður nú að
segjast, að þótt ekki sé nú fyrir
að fara trausti á kjósendum
almennt, þá er þó i þessu tilfelli
flokksmönnum gefinn kostur á
að setja mannanöfn á blað. Það
er nefnilega ekki venja á þeim
bæ aö gefa flokksmönnum kost
á að velja, aöeins þrwigum klfk-
um.
Hvað gerast kann i framboðs-
raunum Alþýðubandalagsins
hér I Reykjavik er þó allt önn-
ur og vafalaust meira spenn-
andi saga. Sagt er að enginn
þeirra sem nú sitja á Alþingi úr
Reykjavik fyrir Alþýðubanda-
lagið sé tilbúinn til að draga sig i
hlé. En vilji hins almenna
flokksmanns stendur i þá átt, að
hann vill breytingar.
„Forval” og ég tala nú ekki
um prófkjör er bannyrði sem
forustumenn flokksins i Reykja-
vik hafa ekki mátt heyra.
Öbreytt skal framboð vera,
hvort sem mönnum likar það
betur eða ver.
Sagt er að Guðmundur J.
sækist stift eftir sæti Eðvarðs
Sigurðssonar,en Eðvarð sé ekki
kominn i þær buxurnar að
sleppa þvi. Kjartan ölafsson
hafði fullan hug á þvi að ná sæti
Magnúsar Kjartanssonar, en
lenti þá i kapphlaupi við kollega
sinn Svavar Gestsson ritstjóra.
Þegar haft var eftir Magnús
Kjartanssyni i Visi ekki alls
fyrir löngu, að hann hefði fullan
hug á þvi að halcTa sinu sæti, þá
sá Kjartan sitt óvænna og hélt
aftur til Vestfjarða, hélt 15
manna fund og lét tilnefna sig i
fyrsta sæti i Vestfjarðakjör-
dæmi. En Svavar ritstjóri biður
og vonar að þingsæti reki á fjör-
ur hans.
Allmiklar deilur hafa skapast
i Alþýðubandalaginu, milli hópa
úr verkalýðshreyfingunni ann-
ars vegar og menntamanna i
flokknum hins vegar. Hefur
þetta valdið miklum vandræð-
um sérstaklega i flokknum hér i
Reykjavik og er ekki útséð um
það, hvernig þeirri deilu lýkur.
Horfur eru þó taldar á þvi að
verkalýðshópurinn verði undir i
baráttunni, enda hefur sá hópur
orðið fámennari seinni ár, eftir
að menntamennirnir fóru að
láta að sér kveða.
Kannske er það nokkuð sýnis-
horn af þvi hvernig er að fara
fyrir verkalýðsarmi Alþýðu-
bandalagsins hér i Reykjavik,
að nú við kjör fulltrúa á flokks-
þing Alþýðubandalagsins, en þá
vorukjörnir 31 fulltrúar, þá eru
aðeins tveir sem kallast geta
fulltrúar úr verkalýðshreyf-
ingunni.
Framundan er og hafa
reyndarveriðum alllangt skeið,
hatröm átök um eftirmann
Ragnars Arnalds i formanns-
stöðu, og hefur nú keyrt svo um
þverbak að talið er að eina
lausnin sem komi til greina sé,
að Lúðvik Jósefsson verði kjör-
Framhald á bls. 10
Kjartan: Hélt til Vestfjarða.
Eðvarð: Fer ekki fet.
Vilborg: Komin að norðan.
—
Guðmundur: Ég er formaður
Verkamannasambandsins og á
þvi sæti Eðvarðs.
Svava: óttast um sig.
Magnús: Verð áfram.
Svavar: Ég er næstur.