Alþýðublaðið - 17.11.1977, Page 5

Fimmtudagur 17. nóvember 1977
5
ÚR LEIKHÚSINU Jónas Jónasson skrifar
-
Skrifrædisbáknið blómstrar:
357.000 m3verzlunar-
og skrifstofuhúsnæði
á þremur árum
Reykvíking-
um fækkar!
Athygli vekur við að fletta
nýútkominni Árbók
Reykjavikurborgar, að Reyk-
vikingum fækkaði um 363 á
bilinu 1. des. 1975 til jafnlengdar
1976. Fólksfjölgun á höfuð-
borgarsvæðinu i heild reyndist
aðeins um 0,4% á meðan fólks-
fjölgun annars staðar á landinu
varð að meðaltali 1,4%. A sama
tima fækkar fólki 35-44 ára i
Reykjavik, en öldruðu fólki
fjölgar hins vegar verulega. 1
gömlu hverfunum i Reykjavik
fækkar börnum. Meðalaldur i
Reykjavik er langlægstur i
Seljahverfi i Breiðholti, aðeins
20,50 ár. Næst kemur
Breiðholtshverfi III með 21,28
ár og þriðjan lægsta meðalaldur
hafa Breiðholtshverfi I & II,
23,12 ár. Elsta hverfið i
Reykjavik er það sem
afmarkast af Kringlumýrar-
braut, Miklubraut og Snorra-
braut. Þar er meðalaldur 41,37
ár, þannig að munur á meðal-
aldri „elsta og yngsta” hverfis
borgarinnar er rúmlega 20 ár!
—ARH
Öll aukning at-
vinnutækifæra
í þjónustu og
viðskipta-
greinum
Nær. öll aukning atvinnutæki-
færa i Reykjavlk á sfðasta ára-
tug átti sér stað i þjónustu og
viðskiptagreinum. Vinnuafls-
notkun i öðrum greinum dróst
ýmist saman, eða stóð að mestu
leyti i stað. Mestur varð sam-
dráttur i sjávarútvegi, bæði I
fiskveiðum og fiskvinnslu, en
vinnuaflsnotkun þessara greina
minnkaði um 880 mannár á
árunum 1965-1975. A sama ára-
bili jókst vinnuaflsnotkun i
þjónustu um 4.873 mannár, þar
munar mest um aukningu við
heilbrigðis- og velferðar-
stofnanir. Mannaflanotkun
viðskiptagreina jókstum 1.900
mannár á þessu 10 ára Umabili.
,,A liðnum árum hafa stjórn-
vöid reynt, með beinum eða
óbeinum aðgerðum, að hafa áhrif
á það, hve mikið rými skuli ætla
hverjum einstaklingi i nýju hús-
næði. Má þar nefna reglur hús-
næðismálastjórnar við úrskurð
lánshæfni umsókna, þar sem
kveðið er á um hámarksstærð
þess húsnæðis, sem lán eru veitt
út á. Miðað er við fjölskyldustærð
og stærð ibúða i
fermetrum. Ákvæði sem þessi
hafa mikil áhrif á gerð húsnæðis i
nýjum hverfum og þar með á
ibúafjöida, en Ibúðimar ganga
siðan kaupum og sölum án nokk-
urra ákvæða um hámarksrými
ætlað þeim, sem kaupa. Þannig
hefur bein og hlutfallsleg fækkun
orðiði gömlu borgarhverfunum á
sama tima og ný hafa risið. Hag-
kvæmara er að byggja en kaupa
sambærilegt húsnæði fuilgert,
hvortheidur tekið er tillittil verðs
eða lánsfjármöguleika. Ungt fólk
flyzt að heiman úr gömlu hverf-
unum og kemur sér upp húsnæði i
nýju hverfunum, en litil sem
engin endurnýjun á sér stað
meðal Ibúa gömlu hverfanna.
Húsrými á hvern einstakiing vex
yfirleitt eftir því sem hverfin
eldast og nýtast ver”.
Framangreindur kafli er úr
þeim hluta Árbókar Reykjavikur-
borgar 1976 er fjallar um
byggingastarfsemi. Þar segir
ennfremur, að þegar á heildina sé
litið I húsnæðismálum Reyk-
vikinga, þá hafi ástandið heldur
batnað siðustu árin, sé miðað við
húsnæðisrými á hvern einstak-
ling, en auknar kröfur valdi þvi
að ekki hafi dregið úr eftirspurn.
Á siðustu 5 árum hefur alls
verið komið upp 805 þúsund rúm-
metrum iðnaðar- og verksmiðju-
húsnæðis i Reykjavik, auk 357
þúsund rúmmetra verzlunar- og
skrifstofuhúsnæðis. Að auki hafa
ibúðarhús, einkum 1 kringum
miðbæinn, vef ið tekin undir skrif-
stofur og annað atvinnuhúsnæði.
Hæstar
brúttó-
tekjur
1976
á ísafirði
Árið 1976 voru áætlaðar
meðalbrúttótekjur á framtelj-
anda i Reykjavik kr. 1.458.365,
eða Htið eitt lægri en meðal-
brúttótekjur allra framteljenda
á landinu, kr. 1.496.793. Meðal-
brúttótekjur I Kópavogi voru I
fyrra kr. 1.713.025, á Akureyri
kr. 1.598.402, i Vestmannaeyjum
1.680.723, I Neskaupstað
1.732.016 og á isafirði 1.836.798.
Froken
Margrét
Þegar heim kom, eftir setu i
Þjóðleikhúskjallaraníim að sjá
fröken Margréti, kennslukon-
una, ætlaði ég að reyha að fara
að ráðum hennar eða fyrirsögn:
„Þiðskuluð i kvöld, þegar heim
er komið, rifja upp orð fröken
Margrétar.” Einhvernveginn
virtist ég hafa gleymt þeim i
kjallaranum, eða þau höfðu
farið inn um annað eyrað og út
um hitt, eins og gerðist á þeirri
tið er ég sat I alvöru á skóla-
bekk. En sjónminnið brást mér
ekki þegar heim var komið.
Herdis Þorvaldsdóttir í gerfi
fröken Margrétar var mér oft til
minnis. Hér glimir leikkonan
við mikinn texta á vöxt, þarf að
beita allri sinni tækni, allri ög-
un, beita öllum þrótti sinum að
leika einleik i þessu unga verki
eftir Brasiliumanninn Roberto
Athayde, sem okkur er sagt að
hafi, með þessu verki, skrifað
sig i ljós.
Samband áhorfenda og flytj-
enda þarf ætið að vera gott,
svo báðum takist; öðrum að
gefa, hinum að njóta, en i svona
einleik, þarf mikið til að vel tak-
ist.
Ég hef reynt að skilja af
hverju ég fór úr leikhúsinu, litið
snortinn, hafði þó verið við-
staddurátök, mikinn leik, heyrt
langan texta um langa lifssögu i
endursögn og var þó saga frök-
en Margrétar ekki sögð að neinu
marki, imprað á að hún væri
bæði sorgleg og sár.
Allur þessi texti for vel fram,
stundum i mildi, stundum af
hörku I ætt við sólajárn, stund-
um slegið á glenstaugar, en
alltaf i sárindum.
Samvinna leikkonu og leik-
stjórans, Benedikts Arnason-
ar, hlýtur að hafa verið góð, af
einlægni unnið, margt kemur af
þvi gott, en sumt i túikun féll
mér ekki, þó ég viti að hér verð-
ur að tefla djarft þegar ekki er
að fá raddir til samhljóms, einn
likami til hreyfinga og timínn
liður af miskunnarleysi og kröf-
ur gesta um tilbreytingu eru án
miskunnar frá upphafi kennslu-
stundar, til loka.
Fröken Margrét situr þó i
huga, einkum þegar hún vildi
sýnastgóð. Kannski kemur hér i
bland gömul minning úr gamalli
kennslustofu um gamla
kennslukonu góða, sem ég man
ekki að hlypi i grát i miðri
stund, hvað þá hún tefldi i þá
tvisýnu að lofa að fella föt sin ef
við yrðum góð börn. I minum
bekk var heldur ekki Guð og
hann Jesús var i annari stofu.
Þýðing úlfs Hjörvar er hon-
um til góðs sóma, Birgir Engil-
berts gerði kennslustofu sanna.
Leikstjórn Benedikts viturleg
og djörf.
Samt hefði ég ekki viljað sitja
eftir i bekk fröken Margrétar.
Ég hefði yngri, óttast hana.
Er þá ekki vel leikið?
14. nóv. 1977
Jónas Jónasson