Alþýðublaðið - 09.03.1978, Blaðsíða 4

Fimmtudagur 9. marz 1978
alþýöu- Útgefandi: Alþýðuflokkurinn. Rekstur: Reykjaprent h.f. Ritstjóri og ábyrgðarmaður: Arni Gunnarsson. Fréttastjóri: Einar Sigurðs- son. Aðsetur ritstjdrnar er i Siðumúla 11, simi 81866. Kvöldsimi fréttavaktar: 81976. Augiýsingadeild, Alþýðuhúsinu Hverfisgötu 10—-simi 14906. Askriftar- og kvartanasimi: 14900. Prentun: Blaðaprent h.f. Askriftaverð 1500krónur á mánuði og 80 krónur i lausasölu.
■ n rr.rr^

Launamennirnir og
„ffnu” mennirnir
Viöskiptaglæpir og
hverskonar afbrotamál
siðustu misseri hafa orðið
íslendingum umhugsunar-
og áhyggjuefni. Stærsti
glæpurinn er þó verð-
bólguþjófnaðurinn, stuld-
ur á sparifé og útrýming
fjármálalegs siðgæðis.
Fyrir þann glæp verður
erf itt að bæta.
En margt fleira hefur
komið tii. Gjaldeyrissvik
í viðskiptum, — ólögleg
gjaldeyriseign erlendis,
— tolla- og skattsvik, —
bókhaldssvik, — þjófnað-
ir og falsanir. Um öil
þessi lögbrot hefur mikið
verið rætt og menn orðið
misjafnlega fyrir barð-
inu á f jölmiðlum- og
kjaftamyllum hins dag-
lega lifs.
Og þótt grunur leiki á
lögbrotum vegna skipa-
kaupa og ýmissa annarra
viðskipta (slendinga við
útlendinga, sem skipta
tugum eða hundruðum
milljóna, er enginn
gaumur gefinn árlegum
milljarðaviðskiptum.
Eða hverjir hafa eftirlit
með stærstu þáttum
íslenzkra utanríkisvið-
skipta, viðskiptum við
varnarliðið, olíukaupum,
fisksölu?
Þessi milljarðaviðskipti
eru nefnd hér, þar eð
telja má fyllilega tima-
bært, að opinberir aðilar
hafi meira eftirlit með
þeim, en gert hef ur verið.
Engum getum verður að
því leitt, að ekki sé þarna
allt með felldu. En fátt er
nýtt undir sólinni og full-
komlega eðlilegt að hafa
strangt eftirlit með þeim
aðilum, er fara með lang-
mest f jármagn í íslenzku
þjóðfélagi.
Þessi skrif leiða svo
aftur hugann að því
hvernig það hefur við-
gengizt á íslandi, að ekki
virðast allir jafnir fyrir
lögunum. „Fínu" menn-
irnir geta ástundað svik
og pretti, þjófnaði og
gjaldþrot svo skiptir tug-
um og hundruðum
milljóna. Smáþjófunum
er stungið inn.
fhaldsblöðin hafa kall-
að launþega lögbrjóta, er
þeir hafa mótmælt ólög-
um og gerræði stjórn-
valda. En þau þegja, ef
einhverjir úr herbúðum
þeirra ganga eitthvað á
skakk við lögin. Þing-
menn samþykkja ólög, er
skerða laun verkalýðsins,
brjóta nýgerða kjara-
samninga, en fjalla af
miklum skilningi um eig-
in laun.
Frammi fyrir lögum
verða allir að standa
jafnir. Að öðrum kosti er
þeirri hættu boðið heim,
að fólk hætti að virða lög-
in, eins og gerzt hefur á
islandi. Rétt er það og
satt, að enginn hefur
einkarétt á því að gagn-
rýna spillingu, eða kref j-
ast þess að farið sé að
lögum. Hins vegar er öll
ærleg umræða um þessi
mál af hinu góða.
Menn geta velt þeirri
spurningu fyrir sér hvort
islenzk þjóð eigi skilið að
búa í fágæta góðu landi,
sem býður óteljandi
möguleika til framfara
og góðrar afkomu, ef
spilling og samsæri þagn-
arinnar, er látið grafa
undan öllum búskapnum.
— Til að koma í veg fyrir,
að slíkt verði, þurfa
launamennirnir og
„fínu" mennirnir að sitja
við sama borð. —ÁG
UR VIWSUM ÁTTUM _________________
...alþýdan borgar brúsann...
Eins og sjá má á leið-
ara Morg unblaðsins
þriðjudaginn 7. marz s.l.
er jafnvel málgagn Sjálf-
stæðisflokksins ekki rétt
vel ánægt með þá aðför
sem gerð var að launa-
fólki í landinu fyrir fáum
dögum. Er þá vissulega
langt gengið. I leiðara
segir:
„Slik breyting á gerð-
um kjarasamningum er
þvi neyðarbrauð og engin
ríkisstjórn leikur sér að
þvi aö beita sér fyrir slík-
um ráðstöfunum, allra
sizt rikisstjórn, sem sjálf
undirritaði kaupgjalds-
samninga við sína starfs-
menn fyrir nokkrum
mánuðum, sem voru mun
hærri en kjarasamningar
þeir, sem ASi gerði á síð-
astliðnu sumri".
Og leiðari heldur
áf ram:
„En rikisstjórnin átti ekki
margra góöra kosta völ”.
Nei, það er rétt. Rikisstjórnin
átti ekki margra góöra kosta
völ.Og hvernig skyldi nú standa
á þvi? Við þurfum endilega aö
reyna að átta okkur á þvi, vegna
þess að þetta er ekki i fyrsta
skiptið sem rikisstjórnin á ekki
margra góðra kosta völ. Rikis-
stjórnin hefur átt i stöðugum
útistöðum við vinnandi fólk i
landinu allar götur frá þvi að
hún komst til valda, og við ligg-
ur að allur kraftur og timi
stjórnarinnar hafi farið i hat-
ursstrið við launþegasamtökin á
einn eða annan hátt. Og þegar
þess er gætt, hver hugur stjórn-
arinnar er til almennra launa-
manna, þá er þetta allt i einu
ekkert skritið lengur. Þessi
rikisstjórn sem nú situr gæti
verið samnefnari fyrir gróða-
fikniöflin i iandinu, og það er
vitaö og meira að segja almennt
viöurkennt af spekulöntum
stjórnarinnar sjálfrar, að
hvergi sé hægt að taka gróöa
nema frá alþýðu manna.
Það er alþýðan sem stritar
fyrir og stendur undir öllum
verslunargróðanum, innflutn-
ingsvitfirringunni og smásölu-
skepnuskapnum.
Það er alþýðan sem borgar
fyrir braskarana og ævintýra-
mennina sem rikisstjórnin gerir
allt til þess að halda á floti á
meðan mögulegt er.
Það er alþýðan sem halda
þarf uppi snarvitlausu
embættismannakerfi, og
skriffinnsku, sem enginn er fær
um að skilja lengur og mér þyk-
ir næsta liklegt að rikisstjórnin
geri ekki frekar en aðrir.
Og það er alþýða manna sem
borgar með, t.d. rafmagni til út-
lendinga sem selt er á niður-
greiddu veröi vegna sleikjuhátt-
ar ihaldsaflanna á öllu þvi sem
útlent er, bara ef þaö kemur
ekki frá Rússum.
Það er einnig alþýðan i land-
inu sem borgar og kemur til
meö aö borga erlendu lánin og
vextina af þeim, lán sem að
minnsta kosti er spurning að við
höfum raunverulega þurft að
taka á undanförnum árum,
a.m.k. sum þeirra.
Þvi fyrr sem leiðarahöfundar
Morgunblaðsins gera sér þetta
ljóst, þvi fyrr eru likur til þess
að þeir sömu átti sig á þvi, hvers
vegna rikisstjórnin átti ekki
margra góðra kosta völ.
örn Bjarnason.
Pað er alþýöan sem borgar brúsann.