Vísir - 16.01.1969, Blaðsíða 4

Gassprenging
í íbúðahverfi
Mikil gassprenging varö fyrir
nokkur í íbúöahverfi í Kaup-
mannahöfn. Veggir þriggja íbúöa
hrundu og einn maður fórst, en
fjórir grófust undir rústunum.
Það tók hjálparsveitirnar þrjár
klukkustundir að bjarga hinum
nauöstöddu út úr rústunum og
var þá þessi mynd tekin, þegar
ein konan var borin út, mikið
slösuð.
Öllum var bjargað lifandi út,
nema 21 árs gömlum verkamanni.
Bankaránum fer f jölgandi í Danmörku
Að undanfömu hafa verið fram
in nokkur bankarán 1 Danmörku
og hafa rán þessi valdið yfirvöld
um töluveröum áhyggjum.
Þykir mönnum stórglæpum
vera farið aö fjölga ískyggilega,
þvl um 20 bankarán hafa verið
framin frá því £ árslok 1967.
Flest þessara rána hafa veriö
upplýst, en ekki nærri allur ráns
fengurinn fundizt. Fyrir nokkrum
dögum upplýstist bankarán, sem
framið var í desember sl. Það
var ungur bakarasveinn, sem
framdi ránið.
Með skammbyssu neyddi hann
gjaldkera Andelsbankens í Vej-
gaard til þess að láta af hendi
við við 10.000 kr. danskar. Við
yfirheyrslur sagði hann lögregl-
unni, að hann hefði stoliö bíl, sem
hann hefði svo flúið á, en lög-
reglan trúði ekki öllum atriðum
frásagnar hans, og komst þá upp
um vinkonu bakarasveinsins, sem
hafði verið 1 vitoröi með honum.
Hún hafði sótt hann á bíl sínum
eftir ránið og viðurkenndi sinn
þátt í ráninu, þegar lögreglan
gekk á hana.
Það leiddi svo aftur til þess, að
gsrð var húsrannsókn heima hjá
henni og fundust þá 7000 krónur
danskar, faldar £ leirkrukku. Þótt-
ist hún þá ekkert vita, hvaðan þeir
peningar komu, en talið er ör-
uggt, að þeir séu hluti af þeim
10.000, sem saknað er.
Við handtöku bankaræningj-
ans fundust miklir peningar, um
70.000 krónur. Þeir reyndust vera
úr öðru bankaráni, sem hann
hafði framið £ fyrra £ Sparisjóöi
Norður-Jótlands. Peningaseðlarn-
ir höfðu verið £ númeraröð, sem
lögreglan þekkti, og hafði hann
ekki þorað að reyna að eyða
þeim.
í leirkrukku fundust peningamir úr bankanum.
? Hitt og þetta
/ Það vill verða svo, að hugur-
J inn beinist frekar að þvi sem
\ miður fer, enda eru óþægindi
fc sem af verða, ætið nærtæk.
/ Þannig er það um Hitaveituna,
J sem nú er aldrei minnzt á, en
\ komst ekki svo lftiö á dag-
f skrá i kuldakasti fvrir tveimur
/ árum, þegar margir urðu fyrir
J mlklum óþægindum vegna
1 kulda. Auðvitað varð óánægjan
4 mikii og megn. En nú hefur
l Hitaveitan staðið sig tiltölulega
/ vel, en á slfkt er varla minnzt,
1 þvi það þykir svo sjálfsagt,
þrátt fyrir mikla og stööuga
kuida. Þannig er það um okk-
ur lffsþægindaþjóðina, að við
ætlum af göflunum að ganga, ef
við höfum ekki fyllstu lífsþæg-
indi.
Flensufaraldurinn hefur víða
herjað, þó alls staðar hafi ekki
verið almenn brögð að veikind
nm. A sumum vinnustöðum
hafa forföll ekki orðið slik, að orð
sé á gerandi, en annars staðar
hefur faraldurinn geisaö svo, að
nær helmingur vinnuhópa hefur
verið forfallaður samtímis. Þó
hefur óviða verið um eins al-
gjör veikindi að ræða, eins og
um borð í togaranum Þormóði
goða, sem varð að leita hafnar
vegna almennra veikinda áhafn
arinnar. Vonandi er þessi hvim
leiði veikindafaraldur i rénun,
þó kuldakastiö hlióti ætíð að
auka hættuna á að veikindafar
aldurinn teygist á langinn.
Atvinnuleysið virðist magn-
ast hvem daginn sem líður og
nálgast tala atvinnulausra nú
þúsund, þegar þetta er ritað.
Þetta væri kannski ekki svo al
varlegt vandamál í byrjun ver-
tíðar, þar sem mest eru þetta
verkamenn, ef ekki væri yfir-
vofandi verkfall hjá sjómönn-
um Vertíðin er venjulega gjöf
ul á mikla vinnu, ef gæftir eru
sæmilegar, þvi svo mikla vinfiu
skapa hinar mörgu fiskvinnslu
stöövar í nálega hverri verstöð
1 kringum Iandið. Við verðum
að vona, að forystumenn beggja
aðila í vinnudeilunum sýni þann
þegnskap, að samkomulag ná-
iist hið fyrsta, því mikið er í
húfi. Það má ekki verða á svo
alvarlegum tímum, að annarleg
viðhorf fái að ráða gerðum
manna í samningaviðræðum,
því það kemur mjög hart niður,
ekki sízt á þeim, sem nú eru
atvinnulausir og tefur fyrir því
að þeir fái atvinnu á ný.
Þaö .er ánægjulegt til þess að
vita, að nú að nýju skuli vera
hlaupinn fjörkippur í Biafra-
söfnun Rauöa krossinS og þjóö-
kirkjunnar, og skal ekki látið
hjá líða að hvetia alla, sem af-
lögufærir eru, að styðja þessa
söfnun, sem kannski er til lausn
ar einu af ömurlegasta vanda-
máli okkar tíma. Suöur i Níger
íu eru hundruöir þúsunda af
fólki, aðallega bömum, svo illa
á sig komin, að orð fá því varla
lýst.
Það væri ánægjulegt, ef þeir
aðilar, sem nú standa fyrir þess
ari þörfu söfnun og forystumenn
atvinnuveganna, gætu fund-
iö grundvöll fyrir því að senda
allar þær skreiðarbirgðir, sem
enn eru í landinu suður til Bi-
afra, þó að fyilsta greiðsla yrði
ekki fyrir hendi, áður en skreið-
in er send af stað. Æskilegt
væri að slíkt gerðist, áður en
skreiðin myglar frekar og eyði-
leggst.
Þrándur í Götu.