Vísir - 16.01.1969, Blaðsíða 12

rz
V1SI R . Fimmtudagur 16. janúar 1969.
Nei, hann mundi þaö ekki. Ea
nú var sem minnisieysi hans væri
ekki lengur jafnmikilvægt og áö-
ur.
»Ég hef ekkert minnzt á þetta
við Mady. Þú baðst mig um að
gera það ekki“, sagði Preston enn.
Vitanlega.
„Sagði ég nokkuð?“ spurðí Charl
es.
„Það var ekki margt. Eitthvað
á þá leið, að þú yrðir að komast
I burtu." Hann þagnaöi við and-
artak, eins og hann væri að ráða
við sig hvað mikið hann ætti aö
láta uppskátt. „Nei, einimgis að
það væri hræðilegt, sem fyrir þig
hefði komið, og þú yrðír að komast
i burtu.“
Charles spurði ekki frekara.
„Þið hafið komið ykltur saman
um það, lögfræðingurinn og þú, aö
halda því fram að þú hafir verið
drukkinn, er ekki svo?“ spurði
Preston. „Ég skal bera það, kunn-
ingi, vertu viss. Sverja ef til kem-
ur...
Cþarles hinn hafði þá ekki ver-
ið drukkinn, hugsaði Charles með
sér, en þagði sem áður.
„Þú baðst mig um að aka þér
á járnbrautarstöðina, og ég gerði
það", 6agði Preston. „En ef það
kemur sér betur fyrir þig að dómi
lögfræðingsins, að það komi hvergi
fram, þá skal það hvergi koma
fram. Þú mátt reiða þig á það. Þú
lætur mig bara vita, þá verður það
í lagi, kunningi."
Sannleikurinn. Það mmntist eng
inn á sannleikann. Hvorki lögfræð-
ingurinn né Preston virtust álita
að sannleikurinn kæmi málinu í
rauninni hið minnsta við.
Þeir óku nú til baka. Noróur á
böginn, til Shepperton.
Og sannleikurinn í þessu máli
virtist þó ofureinfaldur. Hann hafði
orðið stúlkunni að bana. Hvort
sem það var nú slys og óviljaverk
eða ekki, þá ha'ði hann orðið Holly
Mitchell að bana. Það var sann-
leikurinn í máiinu
Hann hlaut að viðurkenna það. Að
lokum var það staðreynd og öllum
j efassmdum þar meö lokið.
! i.Þegar ég komst að raun um hvað
: hafði í rauninni gerzt, þá ætlaði ég
i ekki með neinu móti að fá mig
! til að trua bví, kunningi", sagði
| Preston. „Þú? Nei, fjandinn hafi
j þaö .... sízt af öllu hefði mér get
! að komiö til hugar, að þú værir í
þingum við aðrar konur. Og eftir
því, sem Mady fullyrti hvað eftir
annað i mín eyru, varst þú manna
ólíklegastur til að falla fyrir þeirri
freistingu Hann hló lágt. „Að
■ minnsta kosti var það aðalir.ntakið
! i þeim dómadagsræðum, sem ég
i varð sö hlusts á, þegar hi'm komst
j að þvi, að mér haföi orðið fóta-
; skortur á svellinu, kunningi. Vitan-
l lega erum við allir breyzkir, ann-
; að væri bókstaflega óeölilegt. En
> einhverra hluta vegna var það nú
; svona samt ... ég gat ekki trúað
i nessu á þig.“
: Charles hlustaði ekki lengur á
' hznn. Hann átti ekki um neina
i kosti að velja héðan af. Hann varð
■ að hitta Alexandríu að máli og
:;Ivýra henni frá öllu saman... nú,
; þegar hann var ekki i neinum vafa
j lengur. Hann varð að selia henni
; sjólfdæmi í málinu og hlita úr-
! skurði hennar, hver svo sem hann
lyröi.
„Þú ekur mér heim aftur“, sagði
hann.
„Hvert sem þu vilt, kunningi.“
Charles hinn var horfinn. Sann-
leikurinn í málinu hafði máð hann
út.
„Mér er illa viö að verða að
færa annaö mál í tal við þig, eins og
á stendur, kunningi“, tók Preston
enn til máls. „Reyndin er sú, að
það fór déskoti illa fyrir mér í
kvöld er leið. Ég fékk aldrei nýti-
leg spil. Allt gekk öfugt, skilurðu
„Ég er peningalaus", svaraði
Charles og mundi eftir yfirdrætt-
inum í tilkynningunni frá bankan-
um. 763.22 dollarar.
„Já, einmitt það?“ Preston hló
við. „Þú heldur kannski að þú getir
talið mér trú um hvaö sem er.
Þú hlýtur þó að gera þér grein
fyrir hvað er í húfi, kunningi.
Fyrir þig, meina ég. Lögreglan,
dómararnir og alit það. Rannsókn-
ardómarinn kvað vera harður i
hom að taka. Hann getur orðið þér
erfiður, kunningi....“
Charles vissi hvað i vændum
var. Hálft i hvoru varð hann furðu
lostirm, enda þótt honum væri það
ljóst um leiö, að það hefði i sjálfu
sér veriö öllu meira undrunarefní,
ef maður eins og Preston hefði
ekki reynt að notfæra sér vandræði
hans á einhvem hátt.
„Engir aðrir en við vita að þú
hringdir til mín, engir aðrir þurfa
að vita þaö ef okkur sýnist svo.
j Og þú hefur þetta minnishvarf
jþitt þér til málsbóta. Þu mannst
sem sagt ekki neitt, ég man held-
ur ekki neinn. Það getur ekki veriö
betra, kunningi“, sagði Preston
smeðjulega.
Hann hafði á röngu aö standa,
hugsaði Charles. Þegar hann hefði
talað við Alexandriu og sagt henni
allt, sem hann vissi sannast, ætlaöi
hann sjálfur aö gefa sig fram við
iögregluna. Heföi átt aö gera það
! fyrr. Lögreglan gat ekki gert hon-
j um neitt. ÖIi réttarhöld yrðu með
j öllu þarflaus, eftir að hann hefði
‘ sert játningu sina. Og þaö, sem
| á eftir færi, gæti aldrei orðið hon-
j um jafnsársaukafullt og skelfingin
! i augum Alexandriu, sem hann
mundi sjá fyrir hugskotssjónum
j sínum alla ævi.
ÝMISLEGT ÝMISLEGT
30435
Seljum bruna- og annað fyllingarefni á mjög hagstæðu verði. Gerum
ti’boð í jarðvegsskiptingar og alla flutninga. — Þungaflutningar hf.. —
Sími 34635. Pósthólf 741.
rökum aC oxkui Qvers konai múrbrot
og sprengivinnu t húsgrunnum og rss
um Leigjuœ út (oftpressur yg vöjrs
sleða Vélaleiga Steindörs Sighvata
sonai Akabrekku við Suðurlands
braut sími 30435
TEKUR ALUS KONAR KLÆÐNlNGAB
FUÓT OG VÖNDUÐ VINNA
ÚRVAL AF ÁKLÆÐUM
UUOAVES 62-3(K!tfiS£5 HEIMA5IHI OtíSi
BOLSTRUN
Svefnbekkir i úrvali á verkstæðisver&i
Fimm þúsund dollarar eru ekk-
ert verð ftrir að gleyma öðru eins“,
heyrði hann Preston segja. „Hvaö
segiröu um það, kunningi? Þú verð
ur að taka alla niðurlæginguna með
j í reikninginn. Hugsa málið frá öll
j um hliðum ...“
| Þeir voru nú komnir aftur að
í beygjunni á hamrinum. Preston
j hægði ferðina. Hann þurfti þess
• ekki, hugsaði Charles, ekki ef hann
gerði þaö til þess að minna haim
á sekt sína.
„Hvað segírðu, kunningi... út
rætt mál?“
Charles minntist þess hvemig
Houghton vildi kúga hann, og
hvemig hann hafðí reiðzt þvi.
Hvemig hann hafði reiðzt spill-
ingunni. Nú sá hann aö sú spilling
var ekki einskorðuð við Houghton.
Allt umhverfið var gerspiilt. Og
sjálfur var hann hluti af þvi um-
hverfi. Hluti af spillingunni.
! Og fyrst hann var hluti af henni
j i— því þá ekki að hagnýta sér
hana? „Það er útrætt mál“, sagöi
hann, minnugur þess, að hann
j mUhdi þurfa á'emhvéf-iiiró aö halda
:til að aka með sig,'þegar hann
j hefði taláð við Alexandriu. 'Á fund
■ lögreglunnar. „Ég skrifa ávisunina,
þegar heím kemur“, skrökvaöi
j hann vitandi vits. „Ef þú verður
ifljötur í ferðum“, bætti hann við.
„Ég ek eins hratt og þessi skrjóð
ur konunnar kemst“, sagði Preston
og steig á bensingjafann.
Þeir öku hratt. fram hjá stein-
görðum og giröingum. Ökrum, milli
skógartrjánna. Preston var farinn
aö biistra, hátt og glaðlega. Charl-
es varö litið til hans, þar gem hann
iaut fram á stýrið, hafði augun
fest á veginum fram undan og all-
ur sviþurinn lýsti glaðklakkalegri
einfeldni. Brosti, þegar hatm hætti
WILTON TEPPIN SEM ENDAST OG ENDAST
EINSTÆÐ ÞJÓNUSTA! — KEM HEIM TiL YÐAR MEÐ SÝNISHORN. — ÍEK MÁL
OG GERI BINDANDI VERÐTILBOÐ YÐUR AÐ KOSTNAÐARLAUSU!
Daníel Kjartansson . Sími 31283
f
\
1
l
\
13
Tarzan beygir risaskepnuna undir vald
sitt með þvi að nota aðferðina, sem hann
lœrði af Tor-o-don mðpnmn týnda lands-
ins
-AA/D WITH 71i£ SENSE OF AiASVTEXV THAT WAS ADWAYS
MEAT AND DR/NK TO TME Í-ORD OS THE dUA/GLE, QEDEfíS
THESKEAT EEET/LE /ASTO 7EE VSATE/Z!
Us/N& TH£ TECHMQUE LEAXNED FXOM 7ME TOE-O-POUS OF
7*G LOSTLAm TARZANBEUDS 7HE TE/CEKATOFS-L/ME
D/NOSAUE TD H/E COMMAM>~
að blistra og Charles þóttíst vita,
aö þá væri hann að hugleiða alla
þá ánægju, sem hann gæti notíð
fyrir fimm þúsund dollara. Krakki.
Þekkti ekki samvizkubit, hafði ekki
neina tilfinningu fyrir því, að hann
gerði öðrum bölvun eða léki þá
grátt.
Ibúðir fil sölu
20424 - 14720
3ja herb. ibuö f Laugames-
hverfi. Gððir greiðsluskilmálar.
3ja herb. íbúð í gamla bæn-
um. Nýstandsett, laus strax.
4ra herb. ibuð i Hliðunum.
5 berb. íbúð í Vesturbæ, 1
tvibýlishúsi.
6 herb. íbúð i HKðunum,
tvennar svalir.
Fokheld sér hæð með bilskör
f Kópavogi. Útb. 200 þús.
Ný 5 herb. sér hæð i Köpa-
vogi. Skxpti á 2 herb. £búð i
Reykjavík æskileg.
Nýtt raðbús með bllskúf i
Fossvogi.
Nýtt eínbýlishus með bílskur
i Vorsabæ. Skipti á 4—5 herb.
íbúö koma til greina.
Hef mikið úrval af einbýlís-
og raöhúsum i smíðimi og fuH-
gerðum sem skiptí koma tí!
greina á.
Fasteignamiðstöðin
Austurstræti 12
Símar 20424 og 14120
Heimasími 83974.
VEUUM ÍSLENZKT
... og með valdi meistarans, sem beitti
þvi til að afla sér kjöts og drykkjar, skip-
ar hann risaskepnunni aJS fara í vatnið.