Vísir - 14.08.1969, Blaðsíða 9

visi. Mmmtudagur 14. agúst 1969.
VÍSIBgPTB'
Hvernig litist yður á að
maðurinn réði yfir
veðrinu?
Valdís Gunnlaugsdóttir, skrif-
stofustúlka: Mér félli það alls
ekki. Það væri lítið spennandi,
ef aöeins fáir menn réöu um
þessi mál.
Finnbjörn Finnbjörnsson, mál
arameistari: Það litist mér ekk
ert á. Gæti jafnvel verið stór-
hættulegt. Verra en kjamorku-
sprengjan.
Gylfi Guðjónsson, lögreglumað-
ur: Það væri hagstætt. Sérstak-
lega með tilliti til atvinnuveg-
anna.
Halldór Þorsteinsson, vörubíl-
stjóri: Það væri nú til lítils að
hlákka ef þetta væri alltaf eins ?
og maður vissi alltaf fyrirfram
hvernig veður yrði næsta dag.

Bryndís Hilmarsdóttir, skrif-
stofustúlka: Ágætlega. Þá fengi
maður kannski eitthvað annað
en þessa rigningu. Svei mér þá,
mér finnst alltaf vera rigning
hér á landi.
„MEST GAMAN AÐ
KYNNAST STÚLKUNUM
— segir Sigriður Gunnarsdóttir, um fegurðarsamkeppnina
44
• „Það er erfitt, að segja um
hvað sé hin fullkomna feg-
urð hjá stúlkum“, segir Sigríð-
ur Gunnarsdóttir sem annast
fegurðarsamkeppnina. „Það
skiptir ekki höfuðmáli að stúlk-
an sé eitthvað visst stór. Bæöi
lágvaxnar og hávaxnar stúlkur
geta verið faliegar, ef þær að-
eins samsvara sér vel. Siöan
kemur auðvitað smekkur manna
til f þessu eins og öðru“
Cigríöur er fyrir löngu kunn
fyrir tízkuskóla sinn og
starf í sambandi við fegurðar-
samkeppni íslands undanfarin
ár. „Þetta er talsvert umstang
og kostnaður við þetta. Við
þurfum að fara Iangar leiöir
hverja helgi til þess aö sjá um
keppnina. Við höfum enga um-
boðsmenn i sýslunum, sem velja
stúlkurnar fyrir okkur heldur
vel ég þær sjálf á dansleikjun-
um. Þá eru þær auðvitað ekkert
mældar. Það kemur fyrst er
sjálf keppnin er hafin. Þá vel-
ur fólkið sjálft sína fegurðar-
drottningu og öll atkvæði eru
talin löglega á eftir. Ég hef
oröið vör við að fólk hefur mik
inn áhuga á þessu út um land-
ið — og það er reglulega gam-
an aö kynnast þessum stúlkum,
því aö þær eru mjög prúðar og
elskulegar. Það er alveg regla
hjá mér að velja ekki stúlku
sem hefur smakkaö áfengi eöa
hagað sér á annan hátt illa á
dansleiknum. Sömuleiðis reyni
ég aldrei að ganga á eftir stúlk-
unum. Ef þær vilja ekki taka
þátt í keppninni af fúsum vilja
þýðir ekkert að suða í þeim.
En það eru nú lang flestar, sem
eru viljugar til. Það er líka í
það að horfa, hvaða tækifæri
þetta getur gefið þeim Það eru
sendar sex stúlkur til útlanda
og eins og öllurn er kunnugt
hefur það opnað þeim ýmsar
leiðir ytra.
Nú hafa veriö valdar fegurö-
ardrottningar í 12 sýslum og
það er stóra spumingin
hvað á að gera þegar alls staöar
hefur verið valið. Það er ákveð-
ið að stefna þeim öllum sam-
an í Reykjavík. En þá þarf auð-
vitað að velja nok<trar stúlkur
hér í borginni til að vera með..
Þaö er vafamál hvað þær eiga
að vera margar. En þetta verðui
nú ekki fyrr en í vetur svo aö
það er nú nægur tími til stefnu.
Það er mikil ánægja að
starfa að <-essu og sérstaklega
vegna þess hve fólkið hefur tek-
ið okkur vel alls staöar. Það er
yfirleitt boðið og búið til að
greiða götu okkar á allan hátt
Sigríður leitar álits samkomug
til keppninnar.
Mikil spenna ríkir,
kvæði eru talfn.
Sigríður Gunnarsdóttir krýnir fegurðardrottningu ísafjaröar,
Önnu Láru Gústafsdóttur.
Kostnaður við svona lagað er
alltaf nokkur og það er maður-
inn minn Jóhann M. Jónsson
sem hefur séð um þá hliðina.
Tónatríóið hefur verið með okk-
ur og hljómsveitarstjórinn Arn-
þór Jónsson hefur líka unnið
mikið og gott starf í sambandi
við þessa keppni. Við höfum
öll saman fastan bíl og leggjum
stundum af stað héðan frá
Reykjavík á föstudagskvöldum.
Síöan er ekiö alla nóttina og
skipzt á að keyra bílinn. Reglu-
semi er númer eitt hjá okkur
og það er oft mikið skemmtilegt
í þessum feröum. Að ég minn-
ist nú ekki á hve mikil land-
skoðun þetta er. Maðurinn minn
hefur verið sölumaður f um það
bil 20 ár og alltaf þurft að aka
sjálfur. Það er því eiginlega
fyrst nú sem hann fær tækifæri
til þess að sjá alla þá staði
og leiðir, sem hann hefur þó
margsinnis ekiö um.
Við höfu-i í hyggju að halda
ótrauð áfram með þessa keppni.
Og helzt að hefja aðra nýja á
næsta sumri. Nú þykjumst viö
hafa yfirstigið flesta byrjunar-
örðugleika og þá verður senni-
lega allt miklu léttara ( næsta
skipti. Til dæmis höfum við orð
ið vör við, er við komum í sam-
komuhúsin sum, að fólk var svo
lítið tortryggiö gagnvart okkur.
En við höfum reynt að hafa allf
á hreinu, bæði fjármál og annað,
og þegar ráðamenn húsanna
finna það þá stendur ekki á
þeim að vera okkur á allan
hátt sem hjálplegastir.
Um næstu helgi verður
keppt í Eyjafjarðarsýslu og síð-
an í Norður-Þingeyjarsýslu. Við
hlökkum til því að i hvert skipti
hittum við nýtt fólk ’og. sjáum
nýja staði.“
□ Hreinsunarmenn
rusla út.
Hreint land fagurt land, ei
kyrjað nú upp á hvern einasta
dag. Það er ætlazt til að almenn
ingur taki höndum saman um
þetta mál. en getur almenningur
þá ekki ætlazt til þess af þeim
er hjá yfirvöldunum vinna, að
Þeir reyni að styöja þetta líka.
Þannig er mál með vexti, að
þegar herramennirnir frá sorp-
hreinsuninni koma hér í mína
götu útbía þeir allt. Fyrst
skrölta þeir með tunnurnar að
bílnum og skilja þær svo eftir og
fara hálftíma í kaffi. Á meðan
fýkur upp úr tunnunum út um
allt. Ég fer stundum að kvarta
undan þessu við þá en þeir
og verkstjórinn líka, hlægjabara
að mér. Ekki minnkar hláturinn
begar ég fer að hreinsa óbverann
•inp. Þetta finnst mér ekki við-
eigandi, að þeir, sem hreinsa
eiga skuli rusla allt út.
Húsmóðir.
□ Helgi Sæm. er
dýrlegiir.
Það er alltaf verið að kvarta
og kveina og fólki finnst alltaf
ástæða til aö rjúka upp til handa
og fóta ef eitthvaö er að. Það
dettur ekki nokkrum manni í
hug að lofa það sem vel er gert.
Slfkt þykir hinn mesti óþarfi.
Sjónvarpið er einn sá aðili, sem
oftast fær það óþvegið. Ég verð
nú að segja fyrir mitt leyti, að
þar er margt gott og skemmti-
legt. Sérstaklega finnst mér
þættimir með Helga Sæm. góð
ir. Helgi hlýtur að vera alveg
einstaklega viðkunnanlegur og
snjall maður.
Ein sem heima situr. >
□ Hættulegir
neistar.
Það var hérna góðviðrisdaginn
sem allir muna og tala um f rign
ingunni, að ég brá mér í sund-
laug Vesturbæjar. Lagðist ég þar
í sólbað og hafði með mér síga-
rettur. Ég var svo óheppin að
gleyma eldspýtunum heima og
varð því að biðja um þær að
láni hjá þeim sem næst mér lá.
Þetta var agalega myndarlegur
maður. Jæja, ég kveikti á eld-
spýtunni og þá flýgur neisti
beint á mpgann á manninum.
Hann rauk upp með andfælum,
öskuvondur og hundskammaði
mig. Ég laumaðir.t hið fvrsta í
burtu. — Og n>S mótmæli ég
alveg þessum austantjaldseld-
spýtum. Neistamir brenna gat á
skyrtu og sokka og fæla þar að
auki alla frá manni.
Sólbaðsstelpa.
HRINGIÐ í
SÍMA1-16-60
KL13-15
*/ / : ■') ■ -