Vísir - 14.04.1971, Page 1

61. árg. — Miövikudagur 14. apríl 1971, — 83. tbl.
Kirkjugestirnir á Langanesi eltu mörð uppi, — og höfðu sigur
Varðhundur her-
lögreglunnar bítur
lögreglumenn
Það mætti halda aö hemaðar-
ástand væri ríkjandi milli ís-
lenzka lögregluliðsins og herlög-
reglunnar á Keflavíkurvelli. A8
minnsta kosti lítur varðhundur
Er það
bara
kvef?
Bl Veikindafaraldurinn, sem geng-
ið hefur í Reykiavfk er nú í
hámarki. Bragi Ólafsson aðstoðar-
borgarlæknir sagöi í viðtalj við
Vísi í morgun að við ræktun á
sýnum hefði komiö fram, að um
kvefveirustofn væri að ræða.
„Læknum virðist, að sjúkdóms-
mynd sé líkust því þegar um in-
flúensu er að ræða“. sagði Bragi
ennfremur.
Um hátíðarnar höfðu vakta-
læknar miklu meira að gera en
venjulega og flestir fóru læknarnir
út í vitjanir þrír í einu. — ÁS
’herlögreglunnar á það sem hlut-
verk sitt að bíta íslenzka lög-
regluþjóna, þegar þeir koma I
námunda við bragga amerísku
lögreglunnar. Þetta er svartur
loðinn rakki. Tvisvar hefur hann
glefsað til íslenzkra lögreglu-
manna, þegar þeir hafa nálgazt
j hann og í gær lét hann verða
I af ætlun sinni, réðist á Iögreglu-
þjón, sem erindi átti í hús her-
Iögreglunnar og beit hann.
folenzka lögreglan krafðist þess
að sjálfsögðu, að hundkvikindið
yrði tekið úr umferð, enda virðist
hann mestur ófriðarseggur og her-
skáastur allra í herstöðinni.
Benedikt Þórarinsson yfirlög-
regluþjónn íslenzku lögreglunnar á
Keflavíkurvelli, sagði að oft og tíö-
um væri dýrahald varnarliðsmann-
anna til hreinustu vandræða. Ann-
að veifið kæmist hundahald og
kattahald í tízku. Ameríkanarnir
fengju dýrin yfirleitt hvolpa eða
kettlinga, svo réðu þeir ekkert við
dýrin þegar þau væru orðin stór,
Mikil herferð var farin gegn
hundum í herstöðinni fyrir fáeinum
árum, þegar rakkar varnarliðs-
manna réðust á kindur í heiðinni
og bitu þær. — En hundahald hef-
ur aftur komizt í tízku þar á vell-
inum, meira að segja hjá herlög-
reglunni. — JH
en sötnufturinn drap hann i sameiningu
Ekkert minkabú er á Langa-
nesi. Og það mun þess vegna,
sem nokkrir minkar hafa í
vetur sýnt Langnesingum hið
argasta tillitsleysi, og raunar
fyrirlitningu.
Minkar hafa labbaö sig inn 1
hænsnagarð og skilið hænur eft
ir hauslauisar — og það hjá
sjálfum hreppstjóranum í Sauða
neshreppi utan Þórshafnar. —
Hreppstjóri hefur lagt dýraboga
fyrir ófétið, en hann hefur gert
sér lítið fyrir og skellt aftur
bogunum — án þess að festast
í þeim. Hefur hreppstjóri eng
an mink gómað, en þeim mun
fleiri rottur hefur hann fengið
í gildrur sínar. Svo fylltist mæl-
irinn.
Þegar prófasturinn á Sauða-'
nesi sté í stólinn á páskadag að
syngja messu yfir Langnesing-
um, gerðist það í messulok, að
kirkjugestir heyrðu fyrst að
hvinur nokkur og kurr fór
um kórkonur á palli. Þær bentu
ákaflega út um giugga
fram á hlaðið á Sauðanesi. Það
var nefnilega minkur kominn
að hlýða messu á svo helgurn
degi.
Langnesingar létu nú hendur
standa fram úr ermum: Prófast
ur dreif af messuna og svo
æddi söifnuðurinn út á eftir dýr
bftnum.
„Ég var raunar með hagla-
byssu við hendina", sagðj bónd
inn á Sauðanesi, „en þorði ekki
að skjóta vegna helgi dagsins ..
vildi sjá til hvort ekki væri
hægt að ná dýrinu öðruýfsi".
Minkurinn hljóp niöur mýrar,
stefndi til sjávar. Rirkjugestir
fjdgdu honum eftír til flæðar-
máls. Þar stakk minkudnn sér
fram af steini og synti út í
Dumbshafið jökulkalt. Kirkju
gestir biöu. Vissu að minkúr
yrði að koma til sama lands aft
ur. Svo sást til hans, þar sem
hann laumaðist aumingjalegur
upp úr sjónum, og ætlaði að
skjótast upp sendna fjöruna og
framhjá kirkjugestum.
Ó, neii „Strákur, vaskur
drengur, stökk þá alit í einu
út úr Rússajeppa tók upp stein
hnullurtg og senti beint í smett
ið á minknum og endaöi óvætt
urinn þar sína ævi“, sagði heim
ildarmaður, bóndinn á Sauða-
nesi ókkur Vísismönnum: „Og
svo drifu kirkjugestir sig heim
á Sauðaneshlað að þiggja af-
lausn fyrir helgidagsbrotiö af
práfastiwum, honum séra Mar-
inó". —GG
Þrír Grænlendingar
varðhald, kærðir fyrir
settir í
nauðgun
Faðir 14 ára stúlku kærði skipverjana i nótt
Faðir 14 ára stúlku kom á
lögreglustöðina í nótt og
kærði skipverja um borð í
grænlenzka skipinu Ad-
olph Jensen fyrir að hafa
nauðgað dóttur sinni.
Hafði stúikan komið heim til sín
eftir miönætti í nótt og sagði þá
svo frá, að hún hefði verið um
borð i skipinu, sem liggur í Reykja
vrkufhöfn vegna bilunar, en þar
hefðu skipverjar nauögað sér.
Stúlkan vfeaði lögreglunni á þrjá
skipsmenn, sem allir eru græn-
lenzkir. Voru þeir undir áhrifum,
þvi gleðskapur hafði verið hjá á-
höfninni um borð í gærkvöldi. —
Voru mennimif færðir í fanga-
geymsluna, þar sem yfirheyrsila
þeirra var látin bíða morguns.
Stúlikan var látin gangast undir
læknisrannsókn, en niöurstaöa
hennar lá ekki fyrir í morgun. —
Rannsókn var eicki lengra komin
í morgun, en framburður stúlkunn
ar lá fyrir, og hafði hún tekið
þátt í gleðskapnum um borð í gær
kvöldi, og hafði áöur þegið boð
í íbúðir áhafnarinnar. —GP
Sementsskemman
gerist leikhús
„Við máluðum bara salinn og
smíðuðum ósiköpin öll af köss-
um handa fólki að sitja á, feng
um Lárus Ingólfsson til að
teikna leiktjöld, sem við svo
smíðuðum sjálf. Tjaldið er eins
og rúllugaiidína, sem húrrað er
niður milli atriða“, sagði Björg
Árnadóttir, ein úr leikklúbbi
stúdenta, sem nú sýnir leikrit-
ið „Ástarsaga úr sveitinni" eft-
ir danska höfundinn Jens
August Schade. Fara sýningar
fram í gamalli sementsskemmu
H. Ben. & Co. við Lóugötu 2
á Grfmstaðaholti.
„Okkur vantaði nefnilega illi
iega húsnæði í haust, þegar við
byrjuðum staifsemina“, sagði
Björg, „í fyrra sýndum viö í
Norræna húsinu, en núna gát-
um við ekki fengið þar inni, svo
við hreiðruöum bara um okkur
í eins konar afhýsi af sements-
skemmunni. Háskólinn á orðið
húsið, og það er bara anzi nota-
legt orðið þarna, gott herbergi
og sæmilega stór salur, aetli
hann taki ekki kringum 70
manns ....“ Sjá nánar leikdóm
Ólafs Jónssonar á bls. 7. —GG
BROT Á MANN-
RÉTTINDUM?
— eðo ákvæði tií að vernda menningararfinn
— sjá Ms. 9