Vísir - 21.04.1971, Blaðsíða 7

trlSÍR . Miðvfkudagur 21. apríl 1971.
T
f|| Lausar stöbur
Rafmagnstæknifræðingur — Raftæknir
Mælingamaður
óskast til starfa við veitukerfisdeild Raf-
magnsveitunnar, við áætlanagerð, skipulagn-
ingu framkvæmda, landmælingar og eftirlit.
Upplýsingar á skrifstofu Rafmagnsveítunnar,
Hafnarhúsinu við Tryggvagötu, 4. hæð, her-
bergi nr. 11. Umsóknareyðublöð afhent á sama
stað. — Umsóknarfrestur er til 4. maí n.k.
|
Rafmagnsveita Reykjavíkur.
cTWenningarmál
Gunnar Björnsson skrifar um tónlist:
Kraftaverk
virki: flutt ffest stórverk bók-
menntanna ætluö sönyröddum.
Ég nefni 9. sinfóníu,-Beethov-
ens, Þýzka sáluméssu eftir
Brahms, Messias eftir Handel,
Requietn Mozarts, Missa solem-
nis eftir Beethoven, Requiem
Verdis og Sálmasinfónía eftir
Stravinsky. Eins og gefur að
skfl'ja er kórinn skipaður áhuga
mönnum einasta, fólki, sem
hversdagstega skipar sætin í
bekknum, en fylkir sér nú upp
á sviðið að taka þátt í hátíðahöld
um. Á undan eru gengnar iang
ar og strangar æfingar á þorra
og góu, að svona verkefni skuli
vera kleift er í stuttu máii furðu
legt kraftaverk.
Tjað er líka langt siðan tónlist-
arvinir hér í bæ Iærðu að
meta starfsemi Söngsveitarinn-
ar. Sjaldan er salurinn þéttsetn
ari þakklátum áheyrendum en
þegar bún lætur til sín heyra.
Og svo vár einnig nú.
Fyrst á efnisskránni var Ó-
fuligerða sinfónían eftir Franz
Schubert. Hvaðan koma okkur
hugmyndir um hraða? Þegar
þetta verk var samið tók ferða-
]ag austur á Þingvöll lungann úr
deginum. Plutningur sinfóníunn
ar tók að þessu sinni 26,31 mín-
útu. Sumir kunna að i segja, að
þar hafi ekki öH tempi veriö sleg
in ýkja hratt. Ég spyr á móti:
Hvað liggur á? Ljóðlínan vefur
»>g í bugðum nokkur andartök,
svo er stutt þögn, ioks þungur
niður eins og aðdynjandi sterk-
viðris, unz laglínan birtist aftur
í rökréttu áframhaldí — þó eins
og hafin í æðra veldi.
Strax í upphafi þessarar fögru
tónsmíöar var ljóst að hér var
ekkert gert út í bláinn. Samt
mistökst fyrir einhverra hluta
sakir sjálft upphafið, frumstefið
í sellóum og bössum vantaði þá
mýkt og samsti'Hingu, sem hæf
ir. Hér réði að nokkru marg-
umtöluð fæð strengjanna. I öðr
um þætti gafst einteikurum í
blásarahópi glæsilegt tækifæri
til að láta I jós sitt skína og var
það notað eftir megni. Mjög
hefði þó verið seski'legt að við-
komandi heföa stemmt betur
saman á undan tónleikumim:
það var eins og opihberun frá
þeim stað þar sem fegurðin býr,
þegar Jón H:. Sigurfojömsson tók
af félögum sinurn orðið á einum
stað.
Ccherzo Menttelsohns úr tóniist
inni við „Jónsmessunætur-
draum“ má hugsatiáega vera
hraðara er hér var raunin. Slik
ráðstöfun heföi þó verið bjarn-
argreiði við hijómsveitina, þá
þarf a.m.k að gera upp við sig,
hvort notuð skal einföW eða
tvöföld tunga! Næturljóðið góð-
kunna lét Ijúft í eyrum og kliður
fór um salinn, þegar brúðarniars
inn frægi, notaður við flestallar
hjónav'ígslur) upphófst. Dálæti
manna á þessum marsi við gift-
ingar er annars hálf hinsegin,
þegar haft er í huga, að þessi tón
list er hvorki kirkjufeg né sam
in handa orgeli upprunalegh.
Þetta er í annað skipti sem
,,Jónsmessunæturdraumur‘' heyr
ist á tónfeikum hérlendis, hið
fyrra sinnið var í Tjarnarbíói
1945. Þá lék Sinfóniuhljömsveit
Félags islenzkra hljóðfæraleik-
ara undir stjórn Róberts A.
Ottóssonar. Tvö básúnuhlul-
verk voru þá skipuð föður min
um og afa.
Eftir Mé var svo Te deum
Bruckners frumflutt. Bruckner
(d. 1896) samdi eltefu, langar
sinfóníur, mjög bitastæð verk.
Hann lærði af Schuhert og
Wagner. Te deum er glæsilegur
lofgjörðaróður mikrlmennis. —
Ftutningurinn tókst mætavel. —
Guðrún Tómasdóttir (sópran)
þóttl mér gera bézt af einsöngv
urumim, þótt ekki sé á hina
hallað. Kórinn var dálítið ó-
öruggur í upphafinu (of lágur?)
en sótti fljótlega í sij; veðriö og
náöi góðri samstöðu og hlutfalli
við hljómsveitina. Slys i þess
u-m flutningi voru færri • og
smærri en taki því að nefna. —
Erfiðar sólóar forfiðlarans tók-
ust bærilega.
Þessir tónleikar voru í heild
hinir ágætustu. Eiga allir þeir.
sem að stóðu, heiöur og þökk
skilið.
Hringur Jóhannesson skrifar um myndlist:
/

litaspil
Cíðastliöinn laugardag opnaði
Hafsteinn Austmann mál-
verkasýningu í Bogasal Þjóð-
minjasafnsins og sýnir þar 31
má'lverk, flest otíumálverk. •—
Hafsteinn hefur um langt skeið
verið einn virkasti málari okk-
ar af þeim sem tjá sig í Ijóð-
rænu „abstrakt“-formi, og sýn-
irrg sú er hér um ræöir sver sig
í ætt við fyrri sýningar hans
hvað tjáningarmáita snertir. Þött
það komi ef til vill spánskt fyrir
sjóoir, er veikteiki sýningarinn-
ar helzt sá hve óaðfinnanl. hún
er. Á ég þar við að litasamspil,
myndbyggin-g, frágangur ramma
og upphenging mvnda er allt
ve! af hendi leyst, án þess að
um virkitega afgerandi verk sé
að ræða, því óneitanlega eru
miklar krötfur gerðar til málara
eins og Hafsteins, sem verið
hefur framarlega í flokki sið-
ustu 12—15 árin.
Litameðferö hefur veriö og er
enn sterkasta hlið Hafsteins og
oft glæsileg eins og til dæmis í
mynd nr. 15, Svalt sumar, sem
að mínum dómi er bezta verk
sýningarinnar. Einstök málverk
önnur er athygli vekja eru
myndirnar Hreyfingin nr. 18 sem
er mögnuö litasamstaða og mál
verkin nr. 23 og 26, þar sem
formi og teikningu eru gerð
ágæt skil.
Ánægjulegt er að sjá aö i
nokkrum nýjustu verkunum er
teikning og myndbygging oröin
mun ríkari þáttur en áður, og er
það að minum dómi merkasta
framlag höfundar að þessu sinni
og fróölegt að sjá hvernig úr
vinnst á næstu árum.
Shifóniuhljómsveit íslands,
14. tönleikar — 15. 4. 1971
Söngsveitin Fílharmónía,
Efnsöngvarar:
Guðrún Tómasdóttir (sópr-
an), Ruth L. Magnússon
(mezzosópran), Sigurður
Björnsson (tenór), Kristinn
Hallsson (bassi).
Stjórnandi: Róbert A.
Ottósson.
'T'ónteikar Sinfóniubljómsveit-
arinnar og Söngsveitarinn-
ar Fflharmóníu í Háskólabíói á
fimmtudagskvöldið var tökust
með miblum ágætum, eins og
afltaf þegar dr. Róbert A. Ottós-
son er á stjórnpallinum. Einlægt
vekur þessi jöfur íslenzkra tón-
listarmá'la andblæ í salnum, sem
er alveg sui generis. Þar haldast
í hendur viröing fyrir viöfangs-
efninu og reynslufu® alvara. Þó
er gleðin yfir listinni kannski
aðalsmerki hans.
Söngsveitin Fílharmónía er
löngu oröin meginstofnun i tón
listfapKfi okkar. Stærð hennar
em saman, stórt hundrað
söngvara, bendir ti'l sérieika í
fámennu samfólagi okkar og
kemur þó fteira til. Á rúimira
áratug hefur hún afkastað þrek
Halldór Haraldsson skrifar um tónlist:
Blindingsleikur
Nieolas Constantinidis:
F. L Haydn: Tilbrigði í
F-dór
S. Prokofieff: Sónata nr. 2
í D-dúr
G. Poniridis: Grísk stef
R. Sessions: Úr dagbók
minni
F. Chopin: Noktúrna í cís-
moll, op. posth.
Fantasía í f-moll, op. 49
jyjargir hafa vafalaust orðið
fyrir vonbrigðum er til-
kynnt var, að rússneskj fiðlu-
leikarinn Mikhail Vaiman
gæti ekki komið, en frábær
leikur hans og konu hans hér
fyrir nokkrum árum er mörgum
enn í fersku minni. Við fengum
skaöann sannarlega bættan
með óvenjulegum en heillandi
tónleikum. Grískættaði píanó-
teikarinn Nicolas Constantin-
idis, sem staddur var hérlendis
og hljóp f skarðið, hóf píanó-
nám eftir að hann missti sjón-
ina; er hann var sex ára gam-
a'H.
Ekki skal farið út f neinar
getgátur um þá erfiðleika, sem
þessi maður hefur orðið að yfir-
stíga á ferli sínum, en þeir eru
vissuiega margir og margvísleg-
ir. í fyrsta verkinu kom strax
fram hið ótrúlega öryggi, sem
hann hefur náö. Enn óskiljan-
legra v9r að heyra hinn örugga
flutning á Sónötu Prokofieffs
nr. 2, sem er mjög erfitt verk.
Constantinidis vírðirf sarmar-
‘*„Js tfkfa boðið örlögunum
birginn og yfirstigið alia ann-
marka. Það kom hezt fram í
siðastnefnda verkinu svo og
ferisku stefunum eftir Poniridis,
mjög forvitnilegt verk að
kynnast og Úr dagbók minni,
eftir bandaríska tónskáldið
Sessions, sem sérhver píanó-
leikari þykist stoltur af að ráða
sæmilega við.
Leikur Constantinidis ein-
kenndist af sterkri innlifun,
miklum tilþrifum og tæknilegu
öryggi. Hann æfir verkin að
sjálfsögðu eftir öðrum leiðum
en venjulega gerist og kann
það að valda því, að verkin
virðasf svo músíkalskt þroskuð
og hafa sterka heildarmynd.
Það er vissulega ánægjulegt að
fá tækifæri ti] að kynnast lista-
manni sém Constantinidis, —
það hlýtur að gefa hverjum á-
heyranda þá tilfinningu, að hér
hafi honum gefizt tækifæri til að
kynnast merkum manni.