Vísir - 21.05.1971, Blaðsíða 2

Chœrlie Chaplin:
„Mínar myndir
eru beztar44 —
Bretum fellur ekki
Með Virginia Cherrill í „Borgarljósum“ (1931).
Charlie Chaplin skrapp í
fyrsta sinn til Cannes fyr
ir fáeinum dögum og var
þar heiðursgestur á kvik
myndahátíð. Bjó hann á
hóteli einu sallafínu sem
heitir Antibes, og spjall-
aði soldið við blaðamenn,
uð „kvikmynd fyrir fullorðna“,
það var í París árið 1023, og hét
myndin „A Woman of Paris..,
Oona rík
Chaplin heimsækir oft föður-
land sitt England: „Þegar ég er
í London, þá fýsir mig helzt að
reika um hverfin sem ég ólst upp
i ungur drengur, 'sérstaklega lang
ar mig alla tíð að heimsækja
Whitechapel. Gamla London er
að hverfa, en kannski er ennþá
eitthvaö eftir af henni á krán-
um, pöbbunum — en það veit ég
ekkert um. Ensku krámar virt-
ust alla tið vera svo skemmtileg
ir staöir, og svo heimilislegir, en
ég fer ekki á þær núorðið. Hvað
heldurðu að fjölskyldan segði,
geröi ég það?“
Og svo fer Chaplin að tala um
Oona O’Neill, eiginkonu sína:
„Hún á nefnilega peninga í leik-
ritum föður síns (leikskáldsins
O’Neill) og nú hefur þaö komið
í ljós, að ég kvæntist milljónara!
Þannig <aö þaö er allt í lagi með
efnahaginn!" — GG
komu meistarans þangað.
Einn blaðamaður var
nægiLga aðgangsharður
við Chaplin til þess að
hann féllst á að spjalla við
hann einslega:
Chaplin: „Mér þykir það mjög
gott, að umboðsmaður minn eöa
fyrirtæki það sem selur sýningar
Ný kvikmynd?
Eins og á yngri árum er
Ohaplin skritinn karl. Hnellinn,
silfurhærður 82 ára karl, Rjóöur
í kinnum og brosandi, hann lyftir
sífellt höndum á kómiskan hátt,
og vill gera allt hlægilegt. Hann
hefur mikinn áhuga á peningum:
„Og þeir em alltaf að tala um,
að ég sé kominn í helgan stein.
Það er vitleysa. Ég efast um að
ég fari nokkurn tíma í helgan
stein. 1 gær datt mér 1 hug soldið
sem gæti oröiö aö kvikmynd. Ég
er þegar búinn að skrifa 12 vél-
ritaðar síður af vænt'anlegu hand-
riti“.
við mig
Og Ohaplin, sem býr i Sviss,
vár beðinn að koma niður til
Cannes til aö taka við heiðurs-
nafnbótum og orðum. Franska
þjóðin heiðraði hann og gerði
hann að heiðursfylkingarriddara.
Hvað með Breta? Hafa þeir ekki
heiðrað þig, þú ert nú.Breti?
„Bretar! Nei, 'þeim hefur aldrei
fallið almennilega v(ö mig, þeinv,,
finnst ég sennilega of mikill ein
staklingshyggjumaður, of sérvit-
ur og út af fyrir mig til þess að
þeim geti fallið við mig. Nei þeir
viðurkenna mig aldrei".
Fer meistarinn oft í kvik-
myndahús?
„Nei, í bíó fer ég eiginlega
aldrei þessa dagana. Ég sé flestar
nýju myndimar í sjónvarpinu, og
ef ég á 'að segja til um hvað mér
finnst ram myndir, þá get ég þaö
eitt sagt, að mér finnst of mikið
um áhugamennsku nú til dags.
Hvort ég sé að monta mig af þv)
að vera fyrsta flokks atyinnumað
ur? Ég sé bara ekkert sérstakt
við það að brúka handkvikmynda
vél. Það er hræðilega vont aö
halda á kvikmyndawél. Hvers
vegna að leggja líkamlega byrði
á leikstjórann? Enda er útkoman
bara upp og ofan og oftast della
og alls ekki hætis hót raunveru
legri. Ég er mjög hlynntur real-
isma. Ég nýt þess að sjá mínar
eigin myndir. Þær koma mér
alltaf jafnánægjulega á óvart. —
Þær eni; svo góðar“.
Daprast nú
kynlífsáhuginn
, Djarfar myndir?
„Ég held, að það sé eitthvað
voðalega falskt í sambandi við
þessar svokölluðu djörfu mynd-
ir, sem sýna ekkert annað en
notkun eituryfja og kynferðislíf
fóiks, og tilgangurinn er sá einn
að ganga fram af fólki. Eina eitr-
ið, sem ég hef látið inn fyrir
mínar varir er svefnpilla, ég tek
svoleiðis annað slagið. Á kyn-
lífi hef ég ekki eins mikinn áhuga
og áður, þar sem ég er orðinn 82
ára, en ég geröi einu sinni kvik-
mynd, sem á sinni tíð var köll
miHi þess sem hann melti
með sér ennþá einu sinni
hrósyrði um myndina
„Boígarljós“, en sú mynd
var eimnitt tekin til sýn-
inga á Cannes-hátíðinni
að þessu sinni í tilefni af
rétt á myndum mínum, hefur gert
samninga við fjöldann allan af
fyrirtækjum um að gera margs
konar útgáfur af myndum mín-
um, t.d. „Borgarljósum“, „Gullæð
inu“, „Nútímanum“ o. m. fl. og
verða þessar útgáfur myndanna
bæði sérstaklega fyrir sjónvarp,
fyrir kasettusýningarvélar, breið-
tjöld og hvað sem nefna tjáir.
Það eru peningar í þessu.
Sá brynvarði
skilar arði
Hann Abraham Shiepe mataði
aldeilis krókinn um daginn. Hann
frétti af því af tilviljun, að MGM-
kvikmyndafyrirtækið í Holly-
wood væri reiðubúið að selja
brynvarinn bíl sem það hafði not
að í nokkrum sjónvarpsmynda-
þáttum, og átti gripurinn ekki að
kosta nem'a 2000 dollara. Abra-
ham snaraði þessu út, og bætti
við 6000 dolluýum til að gera
ski-jóðinn almennilega úr garði,
lét t.d. setja nýtt og fullkomið
bremsukerfí í gripinn, og almenni
legar þurrkur á framrúður. Svo
var ekið af stað.
Þegar Abraham hafði ekið
nægju sína- eftir þjóðvegum, aug
lýsti hann bílinn til leigu, og að
eigin sögn, þá annar hann engan
veginn eftirspurn, svo margir eru
þeir sem vilja aka sprett á bryn
vörðum bíl. Hvað kostar? Bara
100 dollara á dag. Þessi 8000
hans Abrahams hafa skilað sér
fyrir löngu, og vel það!