Vísir - 25.06.1971, Side 2

r
Kímnigáfa er ekki séreign Vest
urlandabúa, þvl að austan við
járntjald geta menn víst líka
hlegið, og það sem meira er, hleg-
ið að sjálfum sér.
Hér fara á eftir nokkrar sögur,
sem sagðar eru upprunnar í Sovét
ríkjunum:
• -
Bftir að afstaðin voru réttar-
höld yfir Gyðingunum níu, sem
reyndu að ræna flugvél i Lenin-
grad til að flýja á til ísrael,
hringdi Alexei Kósygin í innan-
rfkisráðherra sinn og spurði hann:
„Hvað eru margir Gyðingar í
Sovétríkjunum?"
„Um það bil þrjár milljónir,"
var svarið.
„Og hvaö heldurðu að við fengj
um margar umsóknir, ef við veitt-
um þeim burtfararleyfi?"
,,Um þaö bil 15 milljónir.“
• -
Rússi nokkur var að rauj>a af
afrekum rússnesks íþróttamanns
við amerískan fenðamann:
„Hann hefur sett met I 200
metra spretthlaupi, fimm kíló-
metra hlaupi og 100 kílómetra (
göngu. Hann hefur brotizt langar
leiðir í manndrápsbyljum, klifiö
hæstu fjöll o. s. frv., o. s. frv.“
„Honum hlýtur að líka lífið,"
sagði ferðamaðurinn.
,,Onei,“ sagði Rússinn. „Þeir
náðu honum og komu með hann
aftur til Rússlands."
• -
Ein sagan segir frá því, þegar
háttsettur rússneskur embættis-
maður var oröinn svo kalkaður,
að félagar hans sáu ekki annað
ráð til bjargar en fara meö hann
til Bandaríkjanna til að láta
skipta um heila í honum.
Þegar maðurinn ásamt fjöl-
mennri sendinefnd kom loksins
til sjúkrahússins, benti heilaskurð
læknirinn þeim á, að mikið heila-
val væri á boðstólum, heilar úr
mönnum úr öllum stéttum og at-
vinnugreinum.
„Hér hef ég til dæmis heila úr
auðugum kaupsýslumanni af Gyð
ingaættum," sagði skurðlæknir-
inn. „Hann kostar 700 dali.“
,,Tja,“ sögðu Rússarnir. „Það
var nú eiginlega annars konar
heili, sem við vorum að svipast
um. GetUf verið að til sé heili
úr amerískum kommúnista?“
„Ég er nú hræddur um það,“
sagði læknirinn. „En hann kostar
7000 dali.“
„Hvers vegna er hann tfu sinn-
/
um dýrari en heilinn úr kaup-
sýslumanninum." spurðu sendi-
nefndarmennirnir.
,,Vegna þess,“ sagði læknirinn,
„að hann hefur aldrei verið not-
aður.“
• -
Velgengni Bandaríkjamanna og
annarra þjóða á sviði lifíæraflutn
inga fór í taugarnar á æðstu
mönnum Sovétríkjanna, sem skip-
uðu sínum vfsindamönnum að
herða sig, og spara. hvorki fé né
fyrirhöfn í því skyni.
Og erfiðið bar árangur, þvi að
dag einn voru vísindamennimir
svo langt komnir,, að þeir gátu
reist dána upp frá dauðum. Og
auðvitað vita allir, hver varð fyrst
ur fyrir valinu ...
Þegar Vladimir Iljits Lenin kom
út úT grafhýsi sínu, leit hann yfir
Rauða torgið, og teygði sig og
sagði: „Ég verð víst að lesa mér
til um eitt og annað til þess að
geta fylgzt með því, sem hefur
gerzt þessi 47 ár, sem ég hef
verið fjarverandi, Komið með alla
þessa árganga a-f Pravda. Ég verð
á skrifstofunni minni."
Honum voru færð blöðin og
hann lokaði sig inni á skrifstof-
unni. Þaðan heyrðist hvorki hósti
né stuna í heilan sólarhring, og
sovétleiðtogarnir voru orðnir ó-
rólegir að bíða. Þegar annar dag-
ur var liðinn létu þeir brjóta upp
dyrnar.
Skrifstofan var mannlaus, en
Lenín hafði skilið eftir sig miða,
sem á stóð: „Ég er farinn til
Sviss, Verðum að byrja upp á
nýtt.“ (Þess má geta, að Lenin
dvaldi í Sviss, meðan hann skipu-
lagði byltinguna, sem gerð var
í Sovétrikjunum).
*
Amerískur ferðamaður var
staddur í Prag, og sá þar mikið af
einkennisklæddum mönnum, sem
rápuðu um og höfðust ekki að.
Hann fylgdist með þessum
mönnum lengi dags, þangað til
hann gat ekki stillt sig lengur
fyrir forvitni, og hnippti í Tékka,
sem var nærstaddur, og spurði
hann:
„Hvaða menn eru þetta eigin-
lega?“
„Þetta eru sovézkir hermenn.*'
„Hvað eru þeir að gera hér
ennþá?“
„Þeir eru að leita að fólkinu,
sem bað þá um að koma.“
• ~
Rússneskur verkamaður var
dreginn fyrir rétt, því að hann
þótti lifa um efni fram og berast
grunsamlega mikið á.
„Hvaðan kemur þér skotsilf-
ur?“ spurði dómarinn.
„Ég leyni ríkum flóttamanni.**
„Leynir honum tii hvers?“
„Til að hann þurfi ekki að fara
í stríðið.**
„En striðinu lauk fyrir 26 ár-
um.“
„Hann hefur ekki hugmynd um
það.“
• -
Sovézkur lögregluforingi var að
yfirheyra Gyðing í Moskvu:
Áttu ættingja erlendis?
„Nei", svaraði Gyðingurinn.
„En við vitum að þú átt bróð-
ur í ísrael**, sagði foringinn hvass.
„Rétt er nú það“, sagði Gyð-
ingurinn.
„Hvers vegna svaraðirðu þá
spurningu minni með „nei““,
hvæsti foringinn.
„Ég segi aftur að ég eigi enga
ættingja erlendis. Bróðir minn
í Israel er heima. Það 6j- ég sem
er erlendis".
Tveir Rússar voru að ræða sín
á milli um Gosplan (Áætlana
nefnd rikisins), þá mjög svo valda
miklu skrifstofu, sem heldur mátt
ugri hendi yfir sovézkri efnahags-
stefnu.
„Hvort er máttugra, guð eða
Gosplan?**
„Gosplan. Guð skapaði heiminn
úr kaos, en Gosplan myndaði
kaos“.
LEGGUR AF
STAÐ UM-
HVERFIS JÖRÐ
INA MED
. TANNPlNU
Þessi maður er ekki geðbilaður,
heldur aðeins fíkinn í ævintýri.
Síðastliðinn laugardag mun hann
hafa lagt upp í siglingu umhverf-
is jörðina á vélknúnum kappsigl-
ingabát. Hans Tholstrup, sem er
26 ára gamall, er ekki bjartsýnis-
maður. Honum er vel ljóst, að
ferðin verður hættuleg. Og hann
er heldur ekki upp á sitt allra
bezta, þegar hann leggur af stað
í þessa ferð.
Ég er kvefaðuj- og svo er ég
að taka visdómstönn. Hana læt
ég sennilega draga úr mér V Osló.
Fyrsti áfanginn í leiðangrinum
eru hinir nfu þúsund kílómetrar
yfir Atlantshafið til New York.
Þaðan heldur hann til Alaska yfir
Beringssund til Japan, suður fyr-
ir Indland og um Súesskurðinn
aftur til Danmerkur.
Hans Tholstrup segir: „I fyrstu
atrennu einbeiti ég mér að þvi að
komast til New York, og þegar
ég er þangað kominn munar mig
ekki um að halda áfram umhverf
is jörðina.
Ég hef góðar líkur til þess að
halda iífi. Báturinn og vélin ættu
að endast alla ferðina. Ef eitt-
hvert ólán ber að höndum, er það
mín sök. Meðan á allri ferðinni
stendur verð ég festur við bát-
inn með lfflínu, svo að ég hv«rf
ekki í hafið stóra, þótt ég f«Ui
fyrir borð.“