Vísir - 22.04.1972, Side 2

2
Y'ÍSIR. Laugardagur 22. apríl 1972.
VÍSIASm:
— Eruð þér ánægður
með atvinnugrein yðar?
Ragnar Austmar, bifvélavirki: —
Ég veit ekki. Ég er búinn að vera
við bifvélaviðgerðir i ellefu ár og
geri ráð fyrir, að ég geri mér þær
að góðu áfram. Það er lika alltaf
yfirdrifið nóg aö gera i þessu
starfi, svo ekki þarf maður að
kvíða atvinnuleysinu i þessari at-
vinnugrein.
Björn Bogason, bifvélavirki: —
Þó ég hafi verið i 15 ár við bifvéla-
viðgerðir og þótt starfið hundleið-
inlegt með köflum, býst ég varla
við þvi, að ég eigi nokkurn tima
eftir að fást viö annað. Ég rek lika
verkstæði sjálfur og kann þvi
mjög vel að vera þannig sjálfs
mins herra. Það segir manni t.d.
enginn að mæta klukkan átta á
morgnana. Þess vegna er það,
sem ég mæti oft til vinnu klukkan
sex á morgnana.
Ólafur ltúnar Árnason, hús-
gagnasmiður: — Verður maður
ekki að sætta sig við sitt hlut-
skipti? Það er náttúrlega alltaf
þannig, að manni finnst allt ann-
að sniðugra en það, sem maður
sjálfur hefur. Ég gæti t.d. vel
hugsað mér aö skella mér bara á
sjóinn, að minnsta kosti svona
rétt til tilbreytingar. Nú, eða þá i
bifreiðaakstur....
Reynir Ludvigsson, bókbindari: -
Já, svo sannarlega er ég ánægður
með mina starfsgrein. Ég er bú-
inn að vera við bókbandið i 30 ár
og veit vel, hvað ég er að segja.
Ég hef að visu gripið i önnur störf
svona inn á milli, til að slappa af.
En alltaf fer það svo, að ég er far-
inn að sakna bókbandsins, áður
en langt um liður.
Sæmundur Þórðarson, bensinaf-
greiðslumaður: — Já, það segir
sig lika sjálft, ég er búinn að vera
við bensinafgreiðslu i 27 ár. Og
geri ráð fyrir, að það verði það
siðasta, sem ég geri, að dæla á
bíl. Arin 29, sem ég var á sjó, voru
náttúrlega skemmtilegri. Svo
miklu fjölbreyttari en bensinaf-
greiðslan. En það þýöir vist ekki
að stunda sjóinn lengur en maður
hefur heilsu og fætur til...
Jón Guðlaugsson, rútubilstjóri: —
Ég hef verið við bifreiðaakstur
allt siðan árið 1944 og hef aldrei
hugleitt að skipta yfir i annað
starf. Hef ekki einu sinni leitt
hugann að þvi, hvaða starf kynni
að vera skemmtilegra en bif-
reiðaaksturinn.
íslenzkt kvenfólk og matur
slœr í gegn hjó Dönum
Oanir smjöttuðu ákaflega um
daginn, þegar haldin var nokkurs
konar kynning á islenzkum mat á
Royal hótelinu I Kaupmanna-
höfn, sem flestir islenzkir kann-
ast við.
,,Eru islendingar að gera innrás í
Danmörku?” spurðu þeir á milli
þess sem þeir tróðu upp i sig
gómsætum bitunum.
Það voru kannski ekki réttu
orðin, en alla vega hlutu islenzku
réttirnir mikið lof, og óspart.
Danir lýstu þessu næstum sem
styrjöld eða ógnvekjandi fót-
boltaleik:
„Gifurleg og_ tilkomumikil
sókn tslands og islenzkra rétta
heldur enn áfram á Royal. Þeir
hafa komið með svo gifurlegar
freistingar, að enginn virðist
geta staðizt þær.” Og islenzka
borðið var svo sannarlega sam-
keppnishæft við það danskai Það
bognaði undan þunganum af úr-
valinu: sild, humar, hvalur og
hvalspik, lambakótelettur og
rækjur.
Hvers getur maður óskað sér
frekar?
Þeir sem sáu um veitingar fyrir
hönd islands, voru Sigurður
Bjarnason sendiherra Islands i
Danmörku og frú, Ólöf Pálsdóttir
myndhöggvari, ásamt fleiri.
—EA
Hér smyr Agnar Tryggvason pönnukökur hjá sendiherrahjónunum i Kaupmannahöfn með bláberja-
sultu. Til vinstri cr Ólöf Pálsdóttir myndhöggvari ásamt Knud C. Knudsen, en hann flytur inn íslenzkt
lambakjöt til Danmerkur. .
„Einn fyrir mig, og einn fyrir mömmu”. Það dugði ekkert annað en að
mata bara hvert annað.
UESENDUR
i|HAFA
/áWl orðið
Hverjlr mega ekki
stela
ó, þú viðbragðsfljóti Visir!
t fyrradag léðir þú mér pláss i
lesdálki þinum fyrir grein, er bar
yfirskriftina — Sælt er að vera
fátækur — þar sem ég meðal
annars fór nokkrum virðingar-
orðum um barnaverndarnefnd
.svohljóðandi:
Eins og hver hugsandi og heilvita
manneskja veit, kemur aðeins til
kasta nefndarinnar, þegar for
eldrar sökum skilnaðar berjast
um yfirráðarétt yfir barni sinu
eða þegar foreldri er ekki hæft til
að hafa eða elska barn sitt á
réttan hátt.
Ég ■ át ofanrituð orð oni mig aftur
— og sárskammast min!
Margt fólk hefur haft samband
við mig simleiðis og sagt mér
ótrúlegar sögur af gerðum
barnavei ndarnefndar.
Eitt dæmi:
Útlenzk kona ein, en talar mjög
góða islenzku, tjáði mér, að hún
hefði leitað til félagsmáladeildar
borgarinnar i nóvember um
fóstur á dætrum sinum tveim,
vegna þess að hún þurfti að
gangast undir uppskurð en hún
hafði til engra að leita þá daga,
sem spitalavistin tók.
Móðirin hefur ekki ennþá fengið
telpurnar sinar tvær, þrátt fyrir
grátbeiðni og þótt hún sé búin að
Svart og hvitt. Marie-Rose Andersen frá Madagaskar og Björk Guð-
mundsdóttir frá tsiajidi. Þrátt fyrir ólikan litarhátt voru þær ekki lengi
að kynnast og koma hvor annarri til þess að hlæja.
[Bragi Ingason yfirmatsveinn á Hótel Sögu, ásamt A. Beck matsveini
laf Hótel Royal, grúska yfir matnum og sýna hann góðum gestum.
ganga frá manni til manns innan
nelndarinnar. Telpunum var
komið i fóstur hjá vandalausu
fólki úti bæ fyrir nitján þúsund
krónur á mánuði úr vasa skatt-
borgaranna.
Er þetta satt, barnaverndar-
néfnd?
Úr þvi sem komið er, á þagnar-
skylda barnaverndarnefndar sér
engar forsendur lengur.
Hér með skora ég á sjónvarpið og
herra ólaf Ragnar Grimsson að
opna leið þvi fólki, sem telur sig
eiga um sárt að binda af völdum
nefndarinnar, til að flytja mál
sitt, og þá jafnframt gefa barna-
verndarnefnd kost á að gera
hreint fyrir sinum dyrum, svo að
hægt sé að fá úr þvi skorið—
hvað er sannleikur!
Á sumardaginn fyrsta.
Guðrún Jacobsen.
Bjóða þeim á
„Brákaðan reyr"
R.G. hringdi:
Ég fór fyrir nokkru að sjá kvik-
myndina „Brákaður reyr” i
Háskólabiói og hreifst mjög af
þeirri mynd. Ég hef hugsað mikið
um það siöan, hvort ekki væri
hægt að bjóða þvi fólki, sem er ,i
hjólastðl, að sjá þessa mynd.
Hún íýsir þeirra vandamálum,
sem liklega eru mörg. Það getur
kannski verið erfitt að fram-
kvæma þetta, en ef viljinn er
fyrir hendi og aðstandendur
hjálplegir, ætti að vera hægt að
hrinda þessu i framkvæmd.
HRINGIÐ í
SIMA 86611
KL13-15