Vísir - 12.05.1972, Blaðsíða 2

2
Y'ísir Föstudagur 12. mai 1972.
VÍSBSm:
Vitið þér hvað gerðist á
uppstigningardag?
Vilhjálmur Fétursson, kennari:
Já, það veit ég. Jesús Kristur
steig upp til himna.
Runólfur Jónsson, nemandi: Ja,
ég held að Jesus hafi risið upp frá
dauðum. Eða hvort hann hafi
stigið upp til himna. Eg er ekki
alveg viss.
Egill Guftnason, nentandi: Jesús
Kristur steig upp til himna.
Björn Ingi Stefánsson, nemandi:
Já, þá voru liðnir 40 dagar frá þvi
að Jesús reis upp frá dauðum.
Steig hann bara ekki upp til
himna? Er það ekki rétt?
Ella Karlsdóttir, nemandi: Það
veit ég ekki. Jú, kannski ég viti
það. Steig hann ekki upp til
himna?
'.X-ira Jacobsen, húsmóftir: Já,
steig þá upp til himna.
„Fyrsti túrinn minn en
ábyggilega ekki sá síðasti"
— sagði 14 ára messastrákur af Sundabergi
Skipverjar misstu allt nema það sem
þeir stóðu í — og 4 mánaða afla
„Við vorum lagðir á stað
heimleiðis með fullfermi.
Sjór var fremur þungur og
7 — 8 vindstig. Stuttu fyrir
hádegi kom leki að skipinu
og ekki var við neitt ráðið"
sagði Benjamín Johansen
skipstjóri af færeyska
togaranum Sundaberg í
samtali við blaðamann
Vísis i gær. Hann kvaðst
ekki geta gert sér grein
fyrir hvað olli lekanum,
enda lestimar fullar af
saltfiski og þvi erfiíí
vik að kanna málið.
Fyrsti túr messans
,,Þetta var nú fyrsti túrinn
minn. en ábyggilega ekki sá
siðasti,” sagði litill naggur um leið
og hann kveikti sér i sigarettu
með kæruleysi þess sem reykt
hefur árum saman.
— Hvað ertu gamall?
Brátt þótti sýnt að togarinn var
að sökkva og yfirgaf þá áhöfnin
hann, nema skipstjóri og stýri
maður. En þar kom.að þeir fóru
einnig frá borði, og nokkrum
minútum siðar hvarf togarinn i
hafið. Þá mun klukkan hafa verið
um 4 á sunnudag og skipið statt
norður af Nýfundnalandi. Benja-
min skipstjóri var fremur daufur
i dálkinn sem von var. Sagðist
litið hafa siglt sem skipstjóri,
oftast sem stýrimaður, en veriö a
sjó frá blautu barnsbeini eins og
sönnum Færevine sæmir.
Ahöfn Sundabergs við komuna til Reykjavikur i gær. Nokkrir höfftu
stokkift fyrir borð i peysunum en flestir stóftu uppi á skyrtunni.
Benjamin Johansen skipstjóri
Sundabergs
,,Eg er orðinn 14 ára og var
messi þarna um borð. Sjóveikur?
Jú, svona aðeins fyrst, en það
lagaðist fljótt. Ég er fra heima-
höfn togarans, Klakksvik, og hef
alltaf ætlað mér að verða sjó-
maður. Nei, nei, ég var ekkert
hræddur.”
Færeysku sjómennirnir voru
glaðlegir og ræðnir en vöruðust
þó að koma með nokkrar tilgátur
um slysið. Um borð voru þrir
bræður og siðan aðrir tveir. Enn-
fremur feðgar. Þeir höföu allir
blotnað meira og minna, þegar
þeirstukku um borð i gúmbátana,
en létu vel af aðhlynningu skips-
hafnarinnar á brezka
skuttogaranum Othello, sem
bjargaði þeim eftir um þriggja
tima volk i gúmbátunum og flutti
þá til Reykjavikur.
Jós meö bússunum
,,Ég stökk eins og hinir niður á
gúmbátinn, sem valteins og kefli.
Siðan fikraði ég mig inn i skýlið,
Krank Drewery skipstjóri á Othello til hægri. Búinn aft vera á veiftum í
5 vikur og heldur héftan til Grænlands efta Labrador.
/ í\ k
AáJSí4* b, ¥
n llammer — Jós gúmbát-
ft bússunum og stóö nú á
og tók um 20 minútur að gera við
það.” Fran Drewery skipstjóri á
Othello er hressilegur náungi og
segir þetta vera i fyrsta sinn, sem
hann bjargar mönnum úr sjávar-
háska. Othello var staddur 40 —
50 milur frá Sundaberg er kallið
barst og var kominn á vettvang
liðlega þrem tiipum siðar. Þeir
fundu þrjá gúmbata og hafði einn
rekið 2 milur frá sökkvandi
togaranum, en hinir voru nær. I
þessum þrem bátum voru 36
menn og voru þeir teknir um
borð. Skipstjóri og stýrimaður á
Sundaberg voru um borð i
togaranum þar til 7 minútum
áður en hann sökk. Drewery sagði
að kanadiski flugherinn héfði sent
flugvélar á vettvang og hefðu þær
leiðbeint skipi sinu á staðinn.
A leið frá borði tókum við tali
tvo háseta af Othello þá Thomas
Foot og Freydovey. Þeir sögðu •
veðrið hafa verið slæmt á slys-
staðnum, en vel hefði gengið að
ná mönnunum. „Hvað um 50
milurnar" spyrjum við.
„Blessaðir það er allt i lagij’
svarar Foot, ,Jþið ættuð bara að
vera stórtækari og fara út i 100
milur. Ég er alveg meðmæltur
stærri landhelgi.”
—SG.
sem var hálffult af sjó, fór úr
bússunum og notaði þær til að
ausa bátinn með” sagði Jeggvan
Hammer, 24 ára gamall háseti.
Hann er frá Oyndarfjörd og búinn
að stunda sjóinn i eitt og hálft ár.
Hann sagði aö enginn skipverja
hefði getað tekið neitt með sér.
,,Ég varð meira að segja að fá
þetta lánaðj’ sagði hann og sýndi
mér gamla inniskó sem hann
læddist og var berfættur innan
undir Hann sagðist ekki hafa
orðið hræddur. enginn hefði verið
hræddur; „og þó svó hefði verið
mundum við aldrei segja frá þvi”
bætti hann glottandi við.
Jeggvan sagði að þeir hefðu
verið búnir að vera fjóra mánuði
að veiðum og aflinn hefði verið
um 440 lestir af saltfiski. Hann
gizkaði á, að verðmæti farmsins
hefði verið um 3 milljónir
danskra króna.
Sigldu of hratt til bjargar
„Við brugðum fljótt við þegar
við heyrðum neyðarkallið frá
Sundaberg og stefndum i átt til
togarans á fullri ferð.
Vélstjórarnir gættu hins vegar
ekki að sér i ákafanum og pindu
vélarnar þar til spindill brotnaði
Morgunsvœfir
leigubílstjórar
akur skrifar:
er einn af þeim mönnum,
ættir til að vakna á siðustu
stundu á morgnana. Það hefur
þvi oft komið fyrir, að éghef misst
af strætó og orðið aö verða mér
úti um leigubil. En þá kemur
stundum babb i bátinn. Það kem-
ur sem sé i ljós, að þeir eru fleiri
sem þykir gott að sofa út á
morgnana, og þar á ég við leigu-
bilstjóra. Það er skratti hart að
koma alltaf að Steindóri og
Borgarbil harölæstum svona 10
minútum fyrir 8 og stundum lika
10 minútum yfir 8. Sem betur fer
er vanalega búið að opna hjá
BSR, og bjargar það málum, þvi
hrein hending er að finna lausan
taxa á róli i miðbænum svo
snemma dags.
Nú kann einhver að segja, að
auðvelt sé að hringja heimanað i
einhverjar stöðvar og fá þannig
örugglega bil. En bæði er það, að
oft tekur maður sénsinn á að
strætó sé ekki farinn og svo hitt,
að illmögulegt er að vita, hvort
taxinn, sem hringt er eftir, komi
eftir 5 minútur eða 15 minútur.
Vinnutimi fólks hefur almennt
færzt fram, svo ég teldi það eðli-
legt, að leigubilstjórar hefðu
einnig sama háttinn á.”
Geta lœknar
komizt upp í
50 þúsund - ó dag?
Guftniundur Magnússon simafti:
,,Er það ekki stórkostlegt, að ein-
mitt læknar skyldu setja fram
kröfur um hundruð þúsunda
hækkanir á launum sinum? Eru
það ekki einmitt læknar, sem eru
langtekjuhæstiri þjóðfélaginu?Ég
var a læknastofu hjá lækni, sem
er sérfræðingur i kvensjúkdóm-
um (var að fá sprautu i öxlina)
Þetta tók ekki langan tima. Og
verðið? Ég hálf fyrirvarð mig
fyrirað rétta manninum iitlar 350
krónur. En ég huggaði mig viö að
á biðstofunni voru um eða yfir 20
manns, sem hafa borgað sama og
vonandi örlitið betur. Þetta er nú
bara aukageta þessa læknis, svo
hann hefur átt fyrir salti i graut-
inn.
Nú, ég bað um kvittun fyrir
þessu. Nei, góði, það borgar sig
ekki, þvi þá verður þetta bara
dýrara. Þetta voru svörin.
Ég ætla bara að vona, að það
fari ekki eins fyrir þessum lækni,
og öllum læknum og manninum
fyrir austan, sem var i fátækt
sinni að bauka með 10 hænur og
borgaði ekki söluskatt!
Ég hef heyrt, að læknar geti
komizt allt upp i 50 þús. króna
laun á dag, ef heppnin er með,
svo koma þeir til þjóðarinnar og
biðja um meiri laun, menn sem
taka krakka i biðröðum og taka
kirtlana fyrir 1800 krónur stykkið.
Nei, takk, nú finnst mér nóg
komið, og ég veit, að almenningur
er sama sinnis. En rikisstjórnin?
Er hennar leikur ekki næstur?
Hvað gerir hún?”