Vísir - 14.08.1972, Blaðsíða 2

Vísir - 14.08.1972, Blaðsíða 2
2 Visir Mánudagur 14. ágúst 1972 VÍSUSFTC: Eruö þérsammála Fischer um að færa landhelgina út í 100 mílur. Asdis Ingólfsdóttir, Kvenna- skólanemi. Ja, þvi ekki bara strax út i 200 milur. fcg er aft minnsta kosti alveg sammáia honum i þessu, og þarna hefur hann cinu sinni rétt fyrir sér. Góftur stuftningur af Fischer, ekki satt? Iiirgir Kirgisson, trésmiftur. Þvi ekki þaft. lJaft ætti aft verfta allt i lagi. Og ég held þaft komi ekki lil meft aft breyta neinu, efta gcra nokkuft vcrra, þó aft landhelgin yrfti færft út i 100 milur i staft 50. F.rum vift ekki þegar húnir aft koma okkur nógu illa? Gisli Guftlaugsson. fulltrúi. I>aft l'innst mér bara alveg sjálfsagt. l»að á bara aft færa hana heinl út i 200 milur og slá svo al'. Kr þaft svo ekki annarra mál, livort þaft keiuur sér illa. Gisli .1. Sigurftsson, rafvirki. Pvi ekki þaft. l»aft lield ég aft verfti ekkcrt verra, og ég held aft þaft kæmi til meft aft verfta alveg eins erfitt aft verja 100 milur eins og þaft vcrftur meft 50 milurnar. Vift eigum jú engan flota. Krlendur Guftlaugsson, prentari. Vill Fischer þaft? llann vill nú alltaf þaft versta. Kg held ég sé nú ekki sammála honum i þvi, og viftvikjandi 50 milunum verður hetra aft standa á þeim rétti lieldur en ef vift gerum meira. Indriði Jónsson. verftandi kennari. l»aft er allt of mikift aft færa hana út i 100 milur, aft minnsta kosti svona i byrjun. Kulsamt í görðum — en myndastyttur og skúlptúrar bœta upp norðannœðinginn Svigrúin þaft, sem hvert mannsharn á islandi hefur til að hreyfa sig um á, er margfalt á vift þaft scm algengast er i heiminum — og dugir okkur jafnvel aft mifta cinvörftungu vift Keykvikinga. licykjavik, þcssi litla horg, þenur sig yfir svæfti, sem afteins milljónahorgir í útlöndum ráfta yfir. Allt þetta svigrúm hefur kosti i för meft sér — en lika ókosti. Evrópskar borgir með ibúatöl- una svipaða og Reykjavik, eru margar hverjar byggðar á svæði á stærð viö Laugardalinn okkar. Þar sem svo margar sálir búaá svo litlu svæði, fer ekki hjá þvi, að rrrnnlif allt verði með nokkuð öðr- um brag en t.d. i Reykjavik. Skemmtigarðar (ef einhverjir eru) fyllast t.d. af fólki erlendis, þegar vel viðrar. 1 Reykjavik eru garðarnir næsta litið notaðir. Þrátt fyrir þá staöreynd, að tals- vert hefur verið gert til að vernda ,,grænu blettina” i borginni, og reyna að gera þá aðlaðandi fyrir borgarbúa. „Staðreyndin er sú, að Reykja- vik er erfið borg að búa i”, sagði kona ein, sem Visismaður hitti i Hljómskálagarðinum i gærdag,” vegalengdir eru miklar, veður ol'tast þannig, að engum kemur til hugar að spóka sig utan dyra. Þegar svo sólin skin, og mann langar að teygja úr sér á grasflöt, eða reika um fallegan garð eins og þennan, þá kemur i ljós, að hér er engu betra skjól en úti á götu. Norðannæðingurinn nær hvar- vetna til manns. ()g fljótlega gefst .....maiinamyndir eru góðar út af fyrir sig, en ég vildi heldur hafa styttur af merkum mönnum allar á einum staft. Hafa fyrir þær sérstakan garft”, sagði Gunnar H. Jónsson, garöyrkjumaftur. Klskendur, mynd Ólafar Pálsdóttur, setur sannarlega svip á Hallargarðinn —þaft fannst þeim lika, Guftrúnu Sigurftardóttur og Unnari Haraidssyni..og honum frænda þeirra sem gægist á bak vift þau, honum Steinþóri. hugsununum: „Það er allt of fátt fólk i Hljómskálagarðinum”, sagði maðurinn, „borgir grund- vallast jú á þvi að fólk búi i þeim, helzt margt fólk — og maður fer út i garða og um torg til að sjá fólk og tala við fólk. Yfirleitt tekst mér það ekki — einvörð- ungu vegna þess að það er eins og Reykjavik sé svo strjál — það er ekki nema stöku sinnum að mað- ur rekst á manneskju hér...”. Vonandi að þessi hitti einhvern áður en lýkur — við sáum hann siðast reyna að koma sér á tal við Jónas Hallgrimsson, þannig að greinilega hefur þessi vinur okk- ar góðan smekk fyrir félagsskap. „Vitanlega á að skreyta borg- ina með listaverkum”, sagði Gunnar H. Jónsson, sem við rák- umst á i trjálundinum neðan við Tjarnarborg, þar sem stendur stytta af Ólafi Thors. Gunnar vinnur fyrir Reykjavikurborg að garðyrkjustörfum, og var i óða- önn að snyrta birkið kringum Ólaf. „Ég er samt ekki hlynntur þvi að planta þessum mannamynd- um niður svona á við og dreif. Ég vil hafa þessar styttur á ein- um stað. I einum garði. Þá fer fólk þangað gagngert til að horfa á þær. Hugsa um mennina og komast þannig i dýpri stemmrr- ingu. Hér i alfaraleið gleymtst styttan. Maður gengur framhjá henni án þess að gefa henni gaum. Mér finnst hins vegar sjálfsagt að setja annars konar listaverk, skúlptúra, niður hér og þar — slikt er til yndisauka”. —GG Þeir fiindu helzt skjól hjá honum Jónasi Hallgrímssyni..,Þeir þyrftu að grafa niftur bolla og gera skjólgarfta hér... og hvaft væri Hljómskála- garfturinn án Jónasar?” — Sögftu þeir félagar, Sigurftur Sigurftsson (t.v.) og Magnús Björnsson. maður upp — fer að huga að þvi að komast heim. „Þeir ættu að reyna að gera Hljómskálagarðinn skjólbetri”, sagði hann Magnús Björnsson, sem Visismaður tók tali, „ég held það verði að gera hérna einhverja skjólgarða, grafa niður bolla og hlaða garða — og svo grisja þeir gróðurinn allt of mikið. Næðingurinn er svo mikill, aö gróðurinn nær sér aldrei nægilega á strik”. Magnús og félagi hans, Sigurð- ur Sigurðsson, reyndu að skýla sér fyrir norðannæðingnum með þvi að skjóta sér i hlé við Jónas Hallgrimsson. Við rákumst lika á fullorðinn mann i þungum þönkum — áræddum þó að trufla hann frá Heimsœkja pennavinina — ungir nemendur Þingholtsskóla brugðu sér í skólaferðalag til vinabœjarins Oðinsvéa Einn bekkurinn i Þinghóls- skólanuin i Kópavogi brá sér i skólaferðalag i fyrrinótt og för- inni var heitið til Óðinsvéa i Dan- inörku. i ferftina fór meirihluti nemenda, sem munu vera i einni þriftjabekkjardeild gagnfræfta skólans i vetur. Það þykir ekki tiðindum sæta lengur þótt skólanemendur fari utan i skólaferðalagið og þróunin virðist vera sú, að nemendurnir séu yngri og yngri, þegar þeir hleypa heimdraganum á þennan hátt. En ferð nemendanna i Þing- holtsskóla á sér nokkurn annan aðdraganda en hin venjulegu skólaferðalög. Segja má að um sameinaða vina- og vinabæjar- heimsókn sé að ræða. Guðni Jónsson kennari sagði i viðtali við Visi, að meirihluti nemendanna hafi skrifast á við hóp af dönskum skólanemendum, á sama aldri, i Óðinsvéum, sem er vinabær Kópavogs. Þessi bréfaskipti hófust, þegar Kópa- vogsnemendurnir voru i fyrsta bekk unglingadeildar i Kársnes- skólanum. Dönsku pennavinirnir komu siðan i heimsókn i Kópa- voginn i fyrra og nú er heimsókn- in endurgoldin. Dönsku nemendurnir gistu hjá pennavinunum, flestir hverjir, og hið sama munu hinir islenzku nemendur gera. Þegar dönsku nemendurnir heimsóttu penna- vinina i Kópavogi höfðu bæjar- yfirvöld hönd i bagga með mót- töku þeirra sem íið i vinabæjar- samskiptum bæjarfélaganna Kópavogs og óðinsvéa. —SB—

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.