Vísir - 14.08.1972, Blaðsíða 2

2
Visir Mánudagur 14. ágúst 1972
VÍSUSFTC:
Eruö þérsammála Fischer
um að færa landhelgina út í
100 mílur.
Asdis Ingólfsdóttir, Kvenna-
skólanemi. Ja, þvi ekki bara
strax út i 200 milur. fcg er aft
minnsta kosti alveg sammáia
honum i þessu, og þarna hefur
hann cinu sinni rétt fyrir sér.
Góftur stuftningur af Fischer, ekki
satt?
Iiirgir Kirgisson, trésmiftur. Þvi
ekki þaft. lJaft ætti aft verfta allt i
lagi. Og ég held þaft komi ekki lil
meft aft breyta neinu, efta gcra
nokkuft vcrra, þó aft landhelgin
yrfti færft út i 100 milur i staft 50.
F.rum vift ekki þegar húnir aft
koma okkur nógu illa?
Gisli Guftlaugsson. fulltrúi. I>aft
l'innst mér bara alveg sjálfsagt.
l»að á bara aft færa hana heinl út i
200 milur og slá svo al'. Kr þaft svo
ekki annarra mál, livort þaft
keiuur sér illa.
Gisli .1. Sigurftsson, rafvirki. Pvi
ekki þaft. l»aft lield ég aft verfti
ekkcrt verra, og ég held aft þaft
kæmi til meft aft verfta alveg eins
erfitt aft verja 100 milur eins og
þaft vcrftur meft 50 milurnar. Vift
eigum jú engan flota.
Krlendur Guftlaugsson, prentari.
Vill Fischer þaft? llann vill nú
alltaf þaft versta. Kg held ég sé nú
ekki sammála honum i þvi, og
viftvikjandi 50 milunum verður
hetra aft standa á þeim rétti
lieldur en ef vift gerum meira.
Indriði Jónsson. verftandi
kennari. l»aft er allt of mikift aft
færa hana út i 100 milur, aft
minnsta kosti svona i byrjun.
Kulsamt í görðum
— en myndastyttur og skúlptúrar bœta upp norðannœðinginn
Svigrúin þaft, sem hvert
mannsharn á islandi hefur til að
hreyfa sig um á, er margfalt á vift
þaft scm algengast er i heiminum
— og dugir okkur jafnvel aft mifta
cinvörftungu vift Keykvikinga.
licykjavik, þcssi litla horg, þenur
sig yfir svæfti, sem afteins
milljónahorgir í útlöndum ráfta
yfir. Allt þetta svigrúm hefur
kosti i för meft sér — en lika
ókosti.
Evrópskar borgir með ibúatöl-
una svipaða og Reykjavik, eru
margar hverjar byggðar á svæði
á stærð viö Laugardalinn okkar.
Þar sem svo margar sálir búaá
svo litlu svæði, fer ekki hjá þvi, að
rrrnnlif allt verði með nokkuð öðr-
um brag en t.d. i Reykjavik.
Skemmtigarðar (ef einhverjir
eru) fyllast t.d. af fólki erlendis,
þegar vel viðrar. 1 Reykjavik eru
garðarnir næsta litið notaðir.
Þrátt fyrir þá staöreynd, að tals-
vert hefur verið gert til að vernda
,,grænu blettina” i borginni, og
reyna að gera þá aðlaðandi fyrir
borgarbúa.
„Staðreyndin er sú, að Reykja-
vik er erfið borg að búa i”, sagði
kona ein, sem Visismaður hitti i
Hljómskálagarðinum i gærdag,”
vegalengdir eru miklar, veður
ol'tast þannig, að engum kemur til
hugar að spóka sig utan dyra.
Þegar svo sólin skin, og mann
langar að teygja úr sér á grasflöt,
eða reika um fallegan garð eins
og þennan, þá kemur i ljós, að hér
er engu betra skjól en úti á götu.
Norðannæðingurinn nær hvar-
vetna til manns. ()g fljótlega gefst
.....maiinamyndir eru góðar út
af fyrir sig, en ég vildi heldur
hafa styttur af merkum mönnum
allar á einum staft. Hafa fyrir þær
sérstakan garft”, sagði Gunnar H.
Jónsson, garöyrkjumaftur.
Klskendur, mynd Ólafar Pálsdóttur, setur sannarlega svip á Hallargarðinn —þaft fannst þeim lika,
Guftrúnu Sigurftardóttur og Unnari Haraidssyni..og honum frænda þeirra sem gægist á bak vift þau,
honum Steinþóri.
hugsununum: „Það er allt of fátt
fólk i Hljómskálagarðinum”,
sagði maðurinn, „borgir grund-
vallast jú á þvi að fólk búi i þeim,
helzt margt fólk — og maður fer
út i garða og um torg til að sjá
fólk og tala við fólk. Yfirleitt tekst
mér það ekki — einvörð-
ungu vegna þess að það er eins og
Reykjavik sé svo strjál — það er
ekki nema stöku sinnum að mað-
ur rekst á manneskju hér...”.
Vonandi að þessi hitti einhvern
áður en lýkur — við sáum hann
siðast reyna að koma sér á tal við
Jónas Hallgrimsson, þannig að
greinilega hefur þessi vinur okk-
ar góðan smekk fyrir félagsskap.
„Vitanlega á að skreyta borg-
ina með listaverkum”, sagði
Gunnar H. Jónsson, sem við rák-
umst á i trjálundinum neðan við
Tjarnarborg, þar sem stendur
stytta af Ólafi Thors. Gunnar
vinnur fyrir Reykjavikurborg að
garðyrkjustörfum, og var i óða-
önn að snyrta birkið kringum
Ólaf.
„Ég er samt ekki hlynntur þvi
að planta þessum mannamynd-
um niður svona á við og dreif.
Ég vil hafa þessar styttur á ein-
um stað. I einum garði. Þá fer
fólk þangað gagngert til að horfa
á þær. Hugsa um mennina og
komast þannig i dýpri stemmrr-
ingu. Hér i alfaraleið gleymtst
styttan. Maður gengur framhjá
henni án þess að gefa henni
gaum.
Mér finnst hins vegar sjálfsagt
að setja annars konar listaverk,
skúlptúra, niður hér og þar —
slikt er til yndisauka”.
—GG
Þeir fiindu helzt skjól hjá honum Jónasi Hallgrímssyni..,Þeir þyrftu
að grafa niftur bolla og gera skjólgarfta hér... og hvaft væri Hljómskála-
garfturinn án Jónasar?” — Sögftu þeir félagar, Sigurftur Sigurftsson
(t.v.) og Magnús Björnsson.
maður upp — fer að huga að þvi
að komast heim. „Þeir ættu að
reyna að gera Hljómskálagarðinn
skjólbetri”, sagði hann Magnús
Björnsson, sem Visismaður tók
tali, „ég held það verði að gera
hérna einhverja skjólgarða,
grafa niður bolla og hlaða garða
— og svo grisja þeir gróðurinn allt
of mikið. Næðingurinn er svo
mikill, aö gróðurinn nær sér
aldrei nægilega á strik”.
Magnús og félagi hans, Sigurð-
ur Sigurðsson, reyndu að skýla
sér fyrir norðannæðingnum með
þvi að skjóta sér i hlé við Jónas
Hallgrimsson.
Við rákumst lika á fullorðinn
mann i þungum þönkum —
áræddum þó að trufla hann frá
Heimsœkja pennavinina
— ungir nemendur Þingholtsskóla brugðu sér í
skólaferðalag til vinabœjarins Oðinsvéa
Einn bekkurinn i Þinghóls-
skólanuin i Kópavogi brá sér i
skólaferðalag i fyrrinótt og för-
inni var heitið til Óðinsvéa i Dan-
inörku. i ferftina fór meirihluti
nemenda, sem munu vera i einni
þriftjabekkjardeild gagnfræfta
skólans i vetur.
Það þykir ekki tiðindum sæta
lengur þótt skólanemendur fari
utan i skólaferðalagið og þróunin
virðist vera sú, að nemendurnir
séu yngri og yngri, þegar þeir
hleypa heimdraganum á þennan
hátt.
En ferð nemendanna i Þing-
holtsskóla á sér nokkurn annan
aðdraganda en hin venjulegu
skólaferðalög. Segja má að um
sameinaða vina- og vinabæjar-
heimsókn sé að ræða.
Guðni Jónsson kennari sagði i
viðtali við Visi, að meirihluti
nemendanna hafi skrifast á við
hóp af dönskum skólanemendum,
á sama aldri, i Óðinsvéum, sem
er vinabær Kópavogs. Þessi
bréfaskipti hófust, þegar Kópa-
vogsnemendurnir voru i fyrsta
bekk unglingadeildar i Kársnes-
skólanum. Dönsku pennavinirnir
komu siðan i heimsókn i Kópa-
voginn i fyrra og nú er heimsókn-
in endurgoldin.
Dönsku nemendurnir gistu hjá
pennavinunum, flestir hverjir, og
hið sama munu hinir islenzku
nemendur gera. Þegar dönsku
nemendurnir heimsóttu penna-
vinina i Kópavogi höfðu bæjar-
yfirvöld hönd i bagga með mót-
töku þeirra sem íið i vinabæjar-
samskiptum bæjarfélaganna
Kópavogs og óðinsvéa.
—SB—