Vísir - 13.09.1973, Blaðsíða 1

63. árg. —Fimmtudagur 13. september 1973 — 210. tbl.
HALLDÓR S. GRÖNDAL SIGRAÐI
MEÐ 383 ATKVÆÐA MUN
Sjá baksíðufrétt
# x
4 'y

? Jk ' '•

KAKIUCrLll
X^fjv’ , , / Hvað er annars þessi Votmúíi/ sem sýnkt og heilagt
; '. • erstagastá t fpttum fjölmiðlanna? Visir fór í heím- -
. f-sókn austur i 'éft&jáp4> og þar var þessi skérn'mtilega
mynd tékjn af ortgum hænsnahirði með hjörð sinni.*;
300%
VERÐ-
BÓLGA
„Sagði ég ekki að svona
mundi fara?” Það segja
menn nú um Chile. Bæði
vinstri menn og hægri telja
sig hafa séð fyrir, hvað verða
mundi. öngþveitið i Chile
keyrði um þverbak. Eitt
dæmið er, að Chile setti
heimsmet i verðbólgu eitt
árið, þegar hún varð 163% og
sló þetta met siðan með þvi
að komast i 300 prósent verð-
bólgu.
Sjá grein á bis. 6.
Tvö þúsund í
Iðnskólanum
Sjá Innsíðu
á bls. 7.
Panik hjá hol-
lenzkum í Osló
Norska landsliðið i knatt-
spyrnu veitti Hollendingum
óvænta mótstöðu f Osló i
gærkvöldi i heimsmeistara-
keppninni. Það var ekki fyrr
en á lokaminútu leiksins, að
Hollendingum tókst að
tryggja sér sigur — með
siðustu spyrnu leiksins.
Lokakafla leiksins var algjör
panik meðal hollenzku leik-
mannanna vegna ótta við að
tapa stigi i riðlakeppninni.
Holland vann þvl Noreg 11-1 i
báðum leikjunum I HM — ts-
land með 13-1.
Sjá iþróttir i opnu
Er engin
löggœzla í
Vogahverfi?
Sjá lesendabréf
á bls. 2.
Er verið að gera
sykursjúka að
áfengissjúklingum?
Þætti mönnum nokkuð
athugavert við þaö, að
blindir menn yrðu settir
þannig i sveit, aö þeim væri
ókleift að komast hjá bráðu
berklasmiti? Svo spyr einn
lesanda blaðsins, sem heldur
þvi fram, aö hér riki sú hefö
á vínveitingahúsum, að
sykursjúkir komist varla hjá
áfengissýki.
Sjá lesendabréfin á bls. 2
Spurt um Votmúla-
kaupin á Selfossi
„Visir spyr” var að þessu
sinni tekinn á Selfossi. Hvað
finnst fólki á förnum vegi þar
um kaupin á Votmúla?
Sjá bls. 2
Jarðarverð í Miðfíóanum
ellefufaldast á rómu árí!
„Meirihlutaaðilar I hrepps-
nefnd höfðu ekki iiugmynd um,
að Austurkot var til sölu. Ef það
hefði frétzt, heföum við auðvit-
að falazt eftir landinu”, sagði
Óli Þ. Guöbjartsson oddviti á
Selfossi i viðtali við VIsi I morg-
un.
Einn eigenda jaröarinnar
Austurkots, sem er næsta jörö
við hliðina á Votmúla, upplýsti i
viðtali við VIsi i gær, að hann og
þrir aörir menn heföu keypt
jörðina í júni i fyrra fyrir tvær
og hálfa milljón krónur. Jöröin
er næstum þvi jafnstór og Vot-
múli, en nær ekki eins langt upp
að Selfossi.
„Hreppurinn auglýsir ekki
eftir jörðum. Sömuleiöis virðast
minnihlutamenn I hreppsnefnd
ekki hafa vitað, aö Austurkot
var til sölu. Annars hefðu þeir
áreiðanlega boriö upp i nefnd-
inni kaup á jörðinni”, sagði
Óli.
Samkvæmt frásögn eins eig-
enda Austurkots hafði Snorri
Arnason lögfræöingur, sem mi
er látinn, jöröina á sölulista hjá
sér. Sandvikurhreppur haföi þá
afsalað sér forkaupsrétti aö
jörðinni.
Fjórmenningarnir, sem
keyptu jörðina, eru allir úr
Reykjavik og stunda hrossabú-
skap i Austurkoti. Hafa þeir
tæplega eitt hundrað hesta þar.
Jöröina greiða þeir þannig, að
helmingur var greiddur strax,
en afgangurinn á að greiðast á
tiu árum.
Land Votmúla og Austurkots
er svo að segja eins aö jarðar-
kostum. Þó munu tún vera i eitt-
hvað betra ásigkomulagi i
Votmúla.
Hefur hér oröiö mikil verð-
aukning á jarðarverði á rúm-
lega einu ári. Land Austurkots
kostaði eina krónu fermetrinn,
en land Votmúla 11 krónur fer-
metrinn.
— ÓH
hans verkahring að ákveða
hvernig ætti að fara með.
Þá spurði ég, hvort þeir gætu
ekki keyrt mig á vinnustaö, en
þá sögðu lögregluþjónarnir
áðurnefndu, að þeir væru að
fara < kaffi og ég yrði aö biöa.
Ég beiö nú raunar aðeins i 5
mln., en þá keyrðu aðrir lög-
regluþjónar mig á vinnustað.
Mér leið illa i vinnunni og fór
upp á Borgarspítala, þar sem
læknirinn spurði mig hver væri
valdur að þvi að ég væri svona
útlitandi á hálsinum. Sagði
konan min þá, að tveir lögreglu-
þjónar hefðu farið svona með
mig. Sagði þá læknirinn, að ég
fengi læknisvottorð eftir hádegi
á morgun. Nú er mér bara
spurn, hvort venjan er þessi við
lögtök á tslandi”, spurði ttalinn
að lokitm. —EVI
isskápinn lika.
„Ég gekk þá aö isskápnum og
opnaöi hann og sparkaði i eina
hillu, sem var glerhilla, og hýn
brotnaði. Þá komu lögreglú-
þjónarnir handjárnuðu mig og
tóku mig kverkataki. Það
næsta, sem ég vissi, var að ég
rankaði við mér á gólfinu allur
blautur þvi að ég haföi misst
þvag. Og var þá búið að taka allt
saman”, sagði Robert.
Nú buðust lögregluþjónarnir
til þess að keyra mig aftur á
vinnustað, en ég vildi fara á lög-
reglustöðina, og ætlaði fyrst að
klaga þá, en hætti viö, þvi að
hvað mega min orí á móti
orðum tveggja lögregluþjóna.
Ég sagði sennilega vaktstjóra
frá lögtakinu og sýndi honum
kaupsamninginn, en hann sagði
að svona samning væri ekki i
„Lögmaðurinn, Jón E.
Ragnarsson, kom heim til
móður minnar og spurði eftir
manninum mlnum, Robert
Spano. Var þetta út af lögtaki,
sem átti að fara að gera hjá
okkur. Ég spurði, hvort ekki
væri nóg að tala viö mig, en svo
var ekki”, sagði Thod.ora
Ragnarsd., þegar hún kom
ásamt manni sinum, og talaði
við Visi i morgun.
Robert sagði okkúr, að lög-
maðurinn hefði þá ásamt
manni frá borgarfógeta, tveim
öðrum, sem hann vissi ekki
hvaöan voru, og 2 lögreglu-
þjónum, komið á vinnustaö
hans, tekiö hann höndum, hann
mátti ekki einu sinni fara úr
vinnugalla sínum og sett hann
aftur i lögreglubil og keyrt hann
heim, þar sem lögtak var gert.
Robert sagði, aö þeir hefðu
ekkert viljað tala við sig, en
hann talar ekki islenzku, heldur
ensku.
Robert sagði þeim, að hús-
gögnin, sem eru um 80 þús. kr.
virði hlytu að vera nóg upp i
skuldina, sem er 22.311.00 kr.
auk kostnaðar, en þeir vildu fá
— handjórnaður heima fyrir að sparka i ísskóp
HANDTEKINN Á VINNUSTAÐ