Vísir - 22.09.1973, Síða 1

DAUÐAGATAN VIÐ
LEIRVOGSÁ
<>:!. árg. — Laugardagur 22. september 1973. — 218. tbl.
ennþá óleyst eftir fjögur
ár. Var það slys eða
ekki? Var það hinn látni
sem ók? Sjá bls. 2
Kennarar
komast
ekki í
Háskólann
Kennarar eru reiðir, að
minnsta kosti þeir, sem hafa
próf úr Kennaraskólanum og
vilja setjast f Háskóiann.
Nefnd Háskólans mælti með
þvi, að þeir fengju sæti, en
heimspekideildin neitar.
Sjá baksiðufrétt
•
„Methafí"
í eiturlyfja-
svallinu
- Sjá baksfðufrétt
ítarlegar
frásagnir
af bridge■
sveitinni
okkar
Sjá bls. 9 og 3
O
Þœr
fengu
kristal
Sjá bls. 3
Þrír „toppmenn" sóttu um prófessorsstöðuna
Allir dœmdir óhœfir!
Þrír menn, sem sóttu um
prófessorsembætti í þjóö-
félagsfræðum við Háskóla
Islands, hafa allir verið
dæmdir óhæfir til starfans.
Það var fyrst fyrir tveimur
árum sem þessi prófessorsstaða
var auglýst. Svo var hún auglýst
afturfyrireinuári, og þá sóttu 3
menn um starfann. Þeir voru
Þorbjörn Broddason lektor,
Haraldur Ólafsson lektor og
Hannes Jónsson, blaöatulltrúi
rikisstjórnarinnar og félags-
fræðingur.
„Eftir að nefndin hafði fengið
öll plögg i hendurnar, hóf hún
störf sin. Hún starfaöi i tvo
mánuði, áður en niðurstaða
fékkst. Að öðru leyti vil ég ekkert
um málið segja. Alitsgerð
nefndarinnar er farin til mennta-
málaráðuneytisins, og þaðan fér
hún til Háskólans”, sagði Björn
Björnsson prófessor i viðtali við
Visi i gær.
Björn var forseti dóm-
nefndarinnar, og var hann eini
Islendingurinn. Asamt honum i
nefndinni voru Norðmaður og
Svii. Til að þeir gætu eitthvað
sagt um hæfni umsækjenda var
talsvert af ritum eftir umsækj-
endurna þýtt sérstaklega fyrir
þá.
Dómnefndin mun hafa komizt
að þessari niðurstööu fyrir stuttu.
Blaðið hefur fregnað ýmsar
þær meginástæður, sem umsækj-
endurnir munu hafa verið
dæmdir óhæfir fyrir.
Þorbjörn Broddason var ekki
talinn hafa „nóg próf” til að geta
fengið starfið. Haraldur er fyrst
og fremst menntaður sem mann-
félagsfræðingur. Þótti það ekki
nógu rétt menntun fyrir prófessor
i félagsfræði.
Hannes Jónsson blaðafulltrúi
hefur gefið út talsvert af bókum
um sitt svið. En þær bækur voru
ekki taldar hafa nægilegt fræði-
legt gildi. -OH
FATAFRAMLEIÐENDUR
í ERFIÐLEIKUM
„Okkur finnst skjóta svolitiö
skökku við, þegar við erum látnir
greiða gengishagnað af fram-
leiddum birgðum til rikisins á
gengislækkunartimum, en ekki
bólar neitt á greiðslu til okkar,
þegar gengið er hækkað, eins og
orðið hefur á siðustu múnuðum.”
Þetta sagði Pétur Eiriksson
framkvæmdastjóri Alafoss, þeg-
ar við ræddum við hann um áhrif
gengishækkunar islenzku krón-
unnar á útflutningsiðnaðinn. Ala-
foss flytur út fyrir um það bil 20
fataframleiðendur viðsvegar að
af landinu auk eigin framleiðslu.
Er þar um að ræða ýmsan ullar-
fatnað, peysur — kápur — jakka
— pils — slár og fleira.
Pétur Eiriksson sagði, að á-
kveðið hefði verið að framleiða
þessar vörur, þegar gengi dollar-
ans var 97 krónur, og telur hann
að mjög erfitt verði að framleiða
þessar vörur, þegar skráð gengi
dollarans er komið niður i rúmar
83 krónur.
Svolitið öðru máli gegnir um
Evrópumarkaðinn, þvi gjald-
miðlar Evrópuþjóða hafa ekki
lækkað eins og dollarinn og sumir
ekki neitt,Þó kemur það islenzku
framleiðendunum ekki að gagni
nema að litlu leyti, þar sem út-
flutningssamningar Álafoss eru
að mestu gerðir i dollurum.
„Það sem hefur bjargað okkur
svolitið, er að verðbólga er i ná-
grannalöndunum og við þvi get-
að hækkað okkar vörur nokkuð.
Að staða ullariðnaðarins er þó að
þvi leyti sérstæð, að verð á ull
hefur hækkað mjög mikið að und-
anförnu. Samkeppnisaðstaða ull-
ar gagnvart fatnaði úr gerviefni
hefur versnað mikið undanfarið
vegna verðhækkana”, sagöi Pét-
ur Eiriksson að lokum.
Iðnrekendur hafa farið fram á
að þær útflutningsgreinar, sem
hafa tapað vegna gengishækkan-
anna og ekki notið góðs af hækk-
uðu verðlagi eins og hluti fisk-
vinnslunnar, fái einhverjar bæt-
ur.
Hefur verið rætt um, að gengis-
tap verði bætt, einnig hafa komið
upp hugmyndir um endurgreiðslu
söluskatts, niðurfellingu launa-
skatts og fleira. — ÓG.
Nú verður haprœð
ing í saltburðinum
„Við teljum ekki kleift að hætta og með þvi vonumst viö til þess að
salthurði á götur borgarinnar geta takmarkað saltmagnið
vegna hálku. Borgarráð hefur meira en verið hefur hingað til, en
heimilað kaup á tveimur salt- þó náð fullum notum af þvi.”
dreifingartækjum af nýrri gerð Þetta sagði Stefán Hermannsson
deildarverkfræðingur hjá
Reykja vikurborg, þegar við
ræddum við liann I gær.
„Við athugun á þessum málum
komumst við að þvi að saltburður
hefur verið meiri hér en annars
staðar i nágrannalöndunum og er
þá miðað við hvað borið er á
hvern fermetra.
Við það að fá þessi nýju tæki
verður hægt að lækka kostnaðinn
við saltdreifinguna um nálægt 2
milljónir á meðalvetri. Bæði er
þetta töluverður saltsparnaður og
einnig þarf minna vinnuafl við að
dreifa saltinu á göturnar heldur
en með þeim aðferðum, sem
notaðar hafa verið til þessa.”
Stefán Hermannsson sagði, að
ætlunin væri að salta allar aðal-
leiðir strætisvagna eins og áður.
Miklar umferðargötur og gatna-
mót og brekkur verða einnig
saltaðar, þegar þörf er á.
Kostnaður við saltburðinn er
mjög misjafn frá ári til árs og fer
það eftir veðurfari. Arið 1972 var
he.ildarkostnaður Reykjavikur-
borgar vegna varna gegn hálku á
götum um það bil 2,5 milljónir en i
ár er kostnaðurinn kominn upp i
5,6 milljónir nú þegar.
Siðastliðinn vetur voru götur i
Reykjavik saltbornar 118 sinnum
en veturinn áður þurfti aðeins 48
sinnum að bera salt á. —ÓG