Vísir - 07.01.1974, Qupperneq 2

2
Vísir. Mánudagur 7. janúar 1974
vbssm:
Hvernig lízt yður á fyrirhuguð há-
tiðahöld vegna þjóðhátiðarárs-
ins?
Svcinþór Kirlksson, nemi i
Sjómannaskólanum: — Mór
finnst að það verði fullmikið
gamaldags snið á þeim og of
mikið af endurtekningum á þvi
sem er ár eftir ár. ljað mætti
eflaust ýmislegt endurbæta i til-
vonandi dagskrá, en hræddur er
ég um að þetta verði dýrt.
I)avið Kr. Jcnsson, bygginga-
meistari: — Agætlega, ég hef
alltaf verið hlynntur þessum há-
tlðahöldum. Mér finnst altur á
móti að þau megi vera i tvo daga
á Þingvöllum, en minnka úr íjór-
um niður i tvo daga hér i Ueykja-
vtk
llelgi lialdursson, kennari: — Kg
hef litið orðið var við undirbúning
þessara hátiðahalda, og þau hal'a
litið verið kynnt. Kn eitt er
öruggt, og það er að ég fer ekki á
hálíðina á Þingvöllum.
Ilalldór ólafsson, bankamaður:
Mér lizt illa á þetta. Ég held það
verði mikil drykkja á hátiðahöld-
unum, bæði i Keykjavik og á
Þingvöllum. Það er allt of mikið i
kringum þessi hátiðahöld. Mér
finnst alveg nóg að gefa út
tslandssöguna og ljúka hring-
veginum. Hitt ber allt of mikinn
keim af prjáli.
Guðrún Axelsdóttir, búsmóðir: —
Éghef ekki mikla trú á þeim. Það
er þó gaman hversu margt af
fólki ættuðu frá tslandi kemur
erlendis frá i heimsókn. En ég
held ekki að það verði neinn sér-
stakur hátiðablær yfir þessu. það
er frekar að það verði svona 17.
júni blær, eins og hann hefur ver-
íð i Reykjavik undanfarið.
Jón Pálsson, æskulýðsfulltrúi: —
Ég var á Alþingishátiðunum 1930
og 1944, og yfir þeim var virkileg-
ur hátiðablær. Það er spurning
hvort tiðarandinn sé svo breyttur
frá þvi þá, að annað verði ofaná.
Ég vona bara að þjóðhátiðin höfði
til manna og verði öllum til
sóma.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Svívirðilegir kiarasamningar
fyrir ungt vaktavinnufólk
Vaktavinnufólk, sem ráðið er i
vinnu hjá rikinu eftir 1. janúar
1971, hefur nú i nýafstöðnum
kjarasamningum hlotið slikt af-
hroð, að i mörgum tilfellum er um
að ræöa skerðingu á launum, það
mikla, að 7 prósent grunnkaups-
hækkun og hækkun i álagi, nær
hvergi að bæta upp það tap i bein-
um krónum, sem þetta fólk verö-
ur fyrir.
Ætla ég hér á eftir að fara með
þetta atriöi innan kjarasamning-
anna, sem fellur undir bókun 5.
Um vinnutima þeirra vakta-
vinnumanna, er fyrir gildistöku
kjarasamnings fjármálaráðherra
og BSRB frá 19. des. 1970, unnu 36
og 37 klukkust. vinnuviku.
Um vinnutima ofangreindra
vaktavinnumanna skal eftirfar-
andi gilda:
Þegar skylduvinna er unnin kl.
24 til 8, á laugardögum eftir kl. 12
á hádegi eða á sunnudögum, telj-
ast 50 minútur jafngilda einni
klukkustund.
Regla þessi gildir einungis um
þá starfsmenn persónulega, sem
fullnægja ofangreindum kröfum
um vinnutima, enda leggi BSRB
fram lista með nöfnum þeirra
einstaklinga, sem þessara sér-
stöku réttinda njóta.
Akvæði þetta tekur einungis til
þeirra manna, er voru i starfi 1.
janúar 1971.
Það vaktavinnufólk, sem byrj-
ar eftir 1. janúar 1971, ætla ég að
sé flest i 12. til 15 launaflokki eftir
starfsgrein. Ég ætla hér á eftir að
sýna dæmi um það tap i beinum
krónum, sem fólk þetta verður
fyrir vegna afsamnings þessa.
Allar tölur miðast við 13. launa-
flokk, sem talinn var fullrar 7
prósent hækkunar verður og eru
þvi þessar tölur all mikið of lágar
fyrir sumar starfsgreinar.
Vaktavinnumaöur, sem vinnur
á fimmskiptri vakt, tapar 11 tim-
um i eftirvinnu pr. 4 vikur, sem
gerir krónur 4111 vægt reiknað. A
fjórskiptri vakt 14 klst. pr. 4 vikur
krónur 5232. A þriskiptri vakt 18
klst. pr. 4 vikur, krónur 6914.00.
Þetta að lækka hér aðeins starfs-
menn, sem ráðnir eru hjá rikinu
eftir 1. janúar 1971 um slikar fjár-
hæðir, sem hér nemur, og mis
muna starfsfólki i sömu starfs-
grein með sömu menntun, það
hlýtur að teljast einsdæmi i allri
launabaráttu á Islandi.
1 framhaldi af framansögðu vil
ég geta þess, að tæplega trúi ég
þvi, að þetta fólk, sem fellur undir
þessa svivirðulegu og afsamn-
inga úr hendi samningamanna
BSRB, en þeir hljóta að bera
ábyrgð á þessum vinnubrögðum,
láti þetta sem vind um eyru
þjóta, heldur sameinist i barátt-
unni um að fá þetta ákvæði innan
samninganna lagfært, ef ekki
með góðu þá örugglega með illu.
Bergþór S. Atlason
Siglufiröi
LÁTIÐ HUNDAVININA BORGA
Desember 1973.
Uáliö hundavinina horga.
II ver á að borga dýraspitalann?
I þúsund ár hafa dýralæknar
dyggilega sinnt sinni köllun á Is-
landi. Nú þarf skyndilega dýra-
spitala eða með réttu hundaspi-
tala, eltir ofstopa hundavinafé-
lagsins, sem brýtur lög á áber-
andi hátt. Þessi „DÝRI-SPt-
TALI" á þvi að vera á kostnað
hundavinalélagsins, þá fáum við
að sjá i reynd liver er bezti vinur
liundunna: hver er versti óvinur
nágrannanna. Að láta þá borga
sem hæst gjamma, sorterar fljótt
úr þá, sem gelta án umhugsunar,
eða til að sýnast.
Banniö slöngur og krókódila.
Ef eitthvað er bannað i Reykja-
vik, spretta upp þúsund hræður til
að brjóta bannið. Það er ekkert
bann á slöngum eöa krókódilum,
né kanarifuglum eða fiskabúrum,
bara liundum. Þvi verða allir að
hafa hunda, kæra Island eða
borgarstjórn fyrir Mannréttinda-
nefnd og hver veit hvað. Það væri
mjög gagnlegt að hafa krókódila i
ibúðum til að bita innbrotsþjófa,
eða eiturslöngur lil að „góma” þá
sem brjótast inni gróðurhús, auk
þess sem þessi kvikindi eru ekki
til ama öðrum en afbrotamönn-
um, gelta ekki né pissa i bila, —
né valsa um götur.
Ef borgarstjórn bannar slöng-
ur og krókódila, verða þessar
skepnur i hvers manns húsi innan
skamms, með krókódilavinafélög
og kyrkisiönguklúbb til að vernda
skepnurnar.
Óvættirnir.
Um allan heim eru hundar ná-
grannanna verstu óvættir þétt-
býlisins, i Pretoriu i S. Afriku og
fleiri borgum eru borgarstjórnir
að reyna að hemja hundaskar-
ann, banna hundahald i fjölbýlis-
húsum og gera tikur ófrjóar og
hækka hundagjöld, en litið dugar.
Hundaeigendur eru ófyrirleitn-
ustu mannverur heimsins, hund-
urinn er þeirra eigið barner fær
húsið, bilinn og peningana aö
erfðum, „börnin” fá ekkert. Ná-
grannarnir kaupa dýr segul-
bandstæki meö hátölurum til að
taka upp gelt nágrannahundanna
og spila hávaðann til baka i
mögnuðum hljómstyrk. Fyrir ut-
an hjá mér byrjar gauragangur-
inn þegar skyggja tekur, það er
gjammað og gelt til morguns,
sumir húseigendur eru svo
þreyttir á gjamminu að þeir fá
sér 5 liunda til aö lialda vöku fyrir
nágrannanum, sem ekki vildi
þagga niður i sinum hundi. Ég
hefi þó lúmskan grun um, að
„eiginkonan” sé ekki beysinn
kokkur og þvi fái hundarnir leif-
arnar. Ég spila þvi öruggt og hefi
hvorki hund né eiginkonu.
Jaröarfarir.
1 Bandarikjunum er hundahald
i algleymingi þaö eru stofnanir
sem velta hundruðum milljóna til
að sjá um útfarir hunda, virðu-
legar bálfarir, marmara-leg
steinar eða krúsir með ösku
„hvutta” eða kanarifuglsins.
„Fólk getur fengið hvað sem það
vill, ef það borgar”. Heilu hval-
irnir renna niður i maga hund-
anna úr niðursuðudósum. naut
gripahjarðir fara á sama hátt i
súginn. Mannkynið hrynur niður
úr hungri t.d. i hundruðum þús-
unda i Eþiopiu (draumalandi
KFUM), en hundavinir á Islandi
eru nær orðlausir af vandlætingu
vegna takmarkana á yfirgangi
sinum, gegn nágrannanum og
samfélaginu i heild: sóðalegasta,
hávaðasamasta og dýrasta gælu-
dýr heims skal lifa á meðan
mannkyniðsveltur i hel, i flestum
heimsálfum eða öllum heiminum
innan skamms.
Viggó Oddsson
Jóhannesarborg.
FJOLGA
LÆGRI
VINNINGUNUM!
Reykjavik, 3. janúar 1974.
Stóru happdrættin tilkynna nú
af miklum móði fjölgun vinninga
á byrjandi starfsári og eitt þeirra
a.m.k. hækkun miðaverðs.
Þetta verður mér hvöt að vekja
upp gamalt mál. sem sé, hvort
rétt sé að vera með stærstu
vinningana i stað þess að fjölga
þeim lægri. sem mér og mörgum
fleiri finnst öllu ráðlegra.
Stjórnendur happdrættanna
ættu bara að sjá á mér gleði-
svipinn. þegar ég sé, að mér hefur
falliði skaut 5000-kalla vinningur.
Allar hugleiðingar um að þetta
borgi sig ekki, litlu betra að eyða
aurunum i t.d. menntun fólks,
sem svo reynist algerlega úr
sambandi við þjóðlifið, nema
kaupa bara brennivin og tóbak til
að halda rikisstjórninni gang-
andi, rjúka út i veöur og vind, en
eftirvænting fjárhættuspilarans
sezt i valdastólinn
Auðvitað skil ég auglýsinga-
gildi þess að geta talað um millj-
ónavinninga, en reynast þeir nú
alltaf eins gæfurikir og ætlað var?
Er ekki heillavænlegra, að
stærri hópur fólks fái oftar
upphæð. sem hjálpar ti! við næstu
afborgun af húsgögnunum, húsa-
leiguna. eða þá bara til að gera
sér glaðan dag?
Mér er það vitanlega ljóst að of
seint er að koma með þessa til-
lögu nú. það teldist til svika, ef
happdrættin ventu sinu kvæði i
kross i augnablikinu, en gætu
ráðamenn þeirra ekki haft hana i
huga þegar kemur að samningu
hernaðaráætlunar næsta árs?
Jón Sturlaugsson
Nýtf m*t f
óbyrgðorlaysi
SLjornanindstcDinKar hafa
talaA mikiA um ranKlarti trkju-
skaltKÍns og boAaö nvjar til-
löKur. Ilafa sjAlfsagt ýmsir
orftlft íyrir vonbrigftum. þcgar
Sjálfstasftismrnn köstuftu fram
frumvarpí um larkkun trkju-
skatls um 4 milljarfta. An þcsi
aft bcnda 4 nokkrar aftrar
leiftir til trkjuöflunar fyrir
rlkissjófts Kr þaft liklega met I
Abyrgftarlausum málflutningi
I Islenzkum stjdrnmAlum.
Par sem þetta bar aft A
sama tfma og rfkisstjórnin og
stuftningsflokkar hennar af-
greifta mikil framfara- og
byggftafjArlög — An nýrra
tekjustofna fyrir rfkissjóft —
þA fer ekki hjá þvi, aft menn
beri saman þetta tvennt. fjAr-
lagaafgreiftsluna og tilburfti
sljórnaraodstcftinga, er um
sumt minna vissulega A
(•listrup hinn danska."
-TK.
i ábyrgðarleysi er auövelt að setja
ágætast met, sem um er getiö.
En er það ei mesta ábyrgðarleysið
að ábyrgjast ábyrgðarleysismetið?
Ben. Ax.