Tíminn - 23.01.1966, Blaðsíða 11

Tíminn - 23.01.1966, Blaðsíða 11
SUNNUDAGUR 23. janúar 1966 TÍMINN 54 hann gat ekki beðið þess fyrir austan Deraa að Bretar hæfu sóknina. Þetta voru fjörbrot krafta hans og hann varð að halda áfram þar til hann yrði úrvinda. „Vika, tvær vikur, þrjár og ég myndi krefjast lausnar. Ég var niður brotinn og ég mátti prísa mig sælan ef það væri hægt að fela það svo lengi,“ þannig hafði hann hugsað í Azrak, þegar lið Feisals safnaðist þar saman til að umkringja Deraa. Hann vissi að þegar hann hætti aðgerðum yrði það til fulls. Hverjar sem afleiðingarnar yrðu, þá yrði hann áð fylgja Feisal til Damaskus, og þá myndi hann biðja um lausn frá allri frekari ábyrgð í Arabíu. 23. Blóffbað. Fréttirnar sem Lawrence fékk við komuna til Umtaiye voru þess eðlis að lausn hans var ekki langt undan. Það hafði komið flugvél frá Palestínu með þau skilaboð frá yfir- hershöfðingjanum, að brezki herinn hefði brotizt gegnum víglínur Trykja og gjörsigrað sjöunda og áttunda her þeirra á tveimur dögum. Nablus og Haifa voru teknar og óvinirnir voru á óskipulegum flótta norður á bóginn. Nasir og Talal voru viðstaddir þegar fréttin barst og þeir kröfðust þess þegar að arabísku herirnir legðu þegar í stað áleiðis til Dam- askus, Bedúínarnir tóku undir þessar kröfur með miklum hávaða. Lawrence hafði fengið að kenna á því, að Tyrkir höfðu yfirráðin í lofti á þessu svæði og hann áleit að þeir yrðu að fá fleiri flugvélar ef reynt yrði að halda til Damaskus. Hann fór með flugvélinni á fund Allenbys, sem virtist leiður yfir sigrum sínum. Hann hafði náð Palestínu og nú var að snúa sér að næsta verkefni. Og næstu verkefni voru að taka Amman með liðsveitum undir stjórn Chaytors hershöfðingja, nýsjálenzkum liðsveit- um, því næst skyldi Barrow hershöfðingi ráðast gegn Deraa með indverzku liði og loks átti Chauvel hershöfðingi að taka Kuneitra, milli Galileuvatns og Damaskus, með áströlsk- um sveitum. Lawemce fékk skipanir um að aðstoða við þessar árásir, „en ég mátti ekki framkvæma hótun mína um töku Damaskus fyrr en herimir höfðu allir sameinazt“. Hér fékk Lawrence tækifæri til þess að biðja um aðstoð flughersins. Hann lýsti átakanlega óþægindunum sem hann og lið hans urðu að þola, meðan þeir voru að herja í hér- uðunum umhverfis Deraa. Tyrkir vöktu nú yfir minnstu hreyfingu þeirra með flugsveitum sínum, reynt hafði verið að eyðileggja flugvelli Tyrkja að næturlagi, en árangurslaust. Ef þeir ættu að aðstoða í sókn bandamanna til Damaskus var óhjákvæmilegt að þeir nytu aðstoðar flughersins. Allenby og flugsveitarforingjar hans, Salmond og Borton hlustuðu með athygli á frásögn og tilmæli Lawrence, þegar hann hafði lokið máli sínu var honum lofað tveim flugvél- um og sprengjuflugvél, sem hafði verið breytt í flutninga- flugvél, hana átti að nota til þess að flytja eldsneyti og varahluti í hinar flugvélarnar. Slíkur flugfloti þætti ekki mikill nú á dögum, en þetta nægði Lawrence og hann hvarf aftur til Umtaiye ánægður með málalokin og þakklátur undir- tektum Breta. Hann skýrði Aröbunum frá málalokum, en það er óþarfi að taka það fram, að hann minntist ekki á skipunina um að bíða bandamanna áður en haldið væri til Damaskus. Sókn Allenbys sundraði ekki aðeins tyrknesku herjunum í Palestínu heldur neyddi Jemal Pasha til þess að draga fjórða herinn austur fyrir Jórdan. Lawrence hafði fyrirmæli um það að tefja og þvælast fyrir þessu liði, þar til Nýsjá- lendingar hrektu það út úr Amman, síðan átti Lawrence og lið hans að ráðast gegn þeim á undanhaldinu til Deraa milli Deraa og Amman, til þess að útiloka undanhald þeirra norður á bóginn, síðan lét hann Bedúína um þá og hraðaði sér til Deraa svæðisins til þess að þjarma að Tyrkjum og varna því að þeir gætu myndað þar baklið. Hann hélt'nú með Auda, Nuri Shaala, Talal og Nuri el Said ásamt liðsveitum þeirra og fjögur þúsund Rúwalla mönnum til norðurs og síðan í vestur,' eftir að hafa sprengt upp járnbrautarlínuna til Damaskus. Auda, Nuri Shaalan og Talal réðust á stöðvar Tyrkja á leiðinni til þess að grennslast um hve sterkir þeir væru, þeir komu aftur úr þessum leið- öngrum með hundruð tyrkneskra fanga. Þeim bárust einnig orðsendingar með flugvélum, að Nýsjálendingar og Indverj- ar rækju þúsundir Tyrkja á undansér. C The New Amerlean Llbrarv UNDIR 16 rétti út hendurnar og horfði á þær. — Ef hann hefði fundizt fyrr, hefði ef til vill verið hægt að bjarga honum, sagði Fenella. — Læknirinn hefði bannað hon um að hreyfa sig úr stað. Hann hefð' orðið að liggja hreyfingar- laus í eina þrjá eða fjóra daga — þá daga -urfa blóðkornin til að myndast aftur, og þá hefði hann orðið jafn heilbrigður og áður. En hann hefur sennilega farið að ganga um, og við það fengið heila- blóðfall sem leiddi hann til dauða. — En, Joss frændi — þetta er alveg hræðilegt- Vonnie tók ekki eftir bví sjálf, að hún hafði í skelfingu sinni alveg ósjálfrátt nefnt það nafn sem hún hafði haldið, að yrði svo erfitt að nefna — Joss frændi ... Hann horfði dapurlega á bana. — Þú skilur, að þetta er ekki neitt skemmtilegt nús eins og stendur, og það "erður það ekki heldur, meðan lögreglan er a þön um út og inn. Svo að ef þú villt, skal ég finna gott hótel, þar sem þú getur búið fyrst um sinu. Ég myndi ekki taka það illa upp því FÖLSKU ANNE að væri ég í þínum sporum myndi ég óska þess að komast burtu. Vonnie sat hreyfingarlaus. Joss Ashlyn bauð henni hvíld fyrst um sinn. Það væri miklu tryggara að búa annars staðar og koma hing- að í heimsókn við og við, miklu einfaldara að þurfa ekki að vaka yfir hverju smáatriði nema stund- arkorn úr hverjum degi, heldur en alla tíð. Ef hún flytti undir eins, gæti vel verið, að lögreglan yfirheyrði hana alls ekki neitt. Henni varð litið á gamla mann- inn. Hún var að því komin að þakka fyrir sig og taka af borðinu. — Ég byrjaði hún. En um leið varð henni fullkomlega ljóst, að hvað svo sem í húfi var, gæti hún alls ekki flutt. Ein ástæðan fyrir komu hennar var sú, að hún vildi gleðja Joss gamla. Ef hún laumaðist burtu nú og feldi sig skjálfandi og skelkuð í einhverri hótelkvtru yrði hin siðferðilega vörn hennar harla vesöl. Þá hafði ferðin til Englands ekki framar neina þýðingu. Hún mátti ekki víkja fyrir neinu. Hún varð að gjalda hi? krafða verð fyrir dvöl- ina, ekki aðeins sjálfrar sín vegna. Húr sá bænin? í augum gamla mannsins, og hún vissi með sjálfri sér, að laumaðist hún burtu FLAGGI MAYBURY frá öllu saman, myndi hún fyrir- verða sig allt sitt líf. Hvað sem fyrir kæmi, yrði hún að vera kyrr og taka skellinn. — Ég skil vel, að það er erfitt að ákveða sig, sagði Joss gamli. Þú vilt síður særa mig með því að flytja. En það er engin hætta á, að ég taki það. illa upp. Þú ert ung og þú ert hér öllum ókunnug. Ég hef engan rétt til að knýja þig til að dvelja í morð- húsi.' — Nei, nei, Joss frændi. Hún heyrði sína eigin rödd í þöglu her berginu. Mér kæmi ekki til hugar að flytja, þegar ég er einu sinni komin hingað. Ef þú vilt lofa mér að vera, verð ég kyrr. Henni fannst húi, heyra md- varpað. Létti einhverjum við þetta? Eð:>. voru það vonbrigði? Hún leit til skiptis á Fenellu og Ralph. Hvorugt þeirra leit á hana en samt fannst henni enn ei. u sinni, eins og spennan í andrúms loftinu hefði aukizt. Svipurinn á andliti Joss frænda bætti henni þó allt annað upp. Hún hafði afsalað sér tækuærinu til að verja dögunum á auðveldari hátt. og í geðshi æringn augnahliks ins fannst henni pað ekki skipta neinu máli — Hjartans þakkir, Myra. Eg skal gera allt, sem í mínu valdi stendur, til þess að þú komL: hjá óþægindum. Þú varst ekki einu sinni í Englandi, þegar atburður- inn skeði. Hann brosti til hennar. Kannski þetta sé bráðum afstaðið og þá skal ég reyna að bætr. þér það upp, hvað aðstaðan hefur ver- ið leiðinleg. Vonnie reyndi að hafa vald yfir sér. — Voru engin verksummerki? Það hljóta að . . . . — Engin verksummerki, því að enginn veit, hven_r meðalinu hef ur verið hellt í koníakið. Enginn nema ég sjálfur hefur verið inni f vinnuherberginu vikum saman — og það löngu áður en ég setti koníakið í skápinn. — Nema Woody litla, skaut Fenella inn í, — og svo auðvitað Rhoda. — Woody litla, útskýrði Boss er stúlkueinfeldningur, sem ið fáum til að vinna grófari hús- verkin. Hún er lítið greind, en góð eins og gullið. Og Rhoda — hún er þar auðvitað stundum og þurrkar af, en ekki færi hún að my: „ nokki'- mann. — Hvernig gætir þú vitað það? spurði Fenlela. — Alveg eins og ég veit, að þú myndir ekki geta gert þetta, sagði hanr stillilega. Allir litu á Ralph, þegar hann stóð upp og sagði rólega: Við getum ekki gert okkur a,-nan í hugarlu, d, en að hér hafi einhver verið að verki, sem átt hefur í einhverjum útistöðum við frænda Fenellu, veitt honum eftirför hing u að og . laumazt inn í hús- ið um kvöldið. — Það kom heldur enginn all- an daginn. Rhoda hefði hlotið að heyra það. Þar að auki er ég oft þar lengri tíma í einu, Síðan ég hætti að mála mannamyndir, hef ég tekið mér fyrir hendur dálitla tómstundavinu. Eg fæst dálítið við glermálningu. Það er töfrandi tóra -stundaiðja. — Það er nærri því orðið at- vinna þín, Joss frændi. Þú hefur í raun og veru lagt niður eina tegund listar til að snúa þér að annarri. Hann brosti — En ég tek ekki borgun fyrir þessa vinnu. Endrum og eins gef ég glugga og glugga einhverjum, sem ekki hefur ráð á að borga. Ég var nærri búinn með hluta úr altaristöflu í kirkju, sem verið er að endurbæta í einu af fá- tækrahverfum í London. Þegar Felix datt, hefur hann dottið á hana og mölvað hana. Það voru glerbrot út um allt, og ekki eftir heilt nema blýrammarnir. — Þegar ég sá það, varstu langt á veg kominn með það, sagði Ralph. Það er sárt til þess að vita, ÚTVARPIÐ í dag Sunnudagur23.janúar. 8.30 Létt morgunlög. 8.55 Fréttlr 12.10 VeSur- fregnir. !9.25 Morgun- hugleiðing og morguntónleikar. 11.00 Messa í Fríkirkjunni. Prest ur: Séra Pétur Magnússon. Org anleikari: SigurSur ísólfsson. 12. 15 Hádegisútvarp. 14.00 MiS- degistónleikar. 15.30 Þjólagastund 16.00 VeSurfregnir. 16.30 Endur tekiS erindi: Ólafur Pálmason mag. art. 17.30 Barnatíml: Skeggi Ásbjarnarson stjórnar. 18.20 VeS urfregnir. 18.30 íslenzk sönglög: NorSlenzkir karlakórar syngja. 18.55 Tllkynningar. 19.30 Fréttir 20.00 Gestur í útvarpssal: Hanna Riechling píanóleikari frá Þýzka- landi lelkur. 20.20 Kímni • Nýja testamentinu. Séra Jakob Jóns- son dr. theol. flytur fyrra erindi sitt. 20.45 Einsöngur: Ljuba Wel itseh syngur óperettulög meS undirleik hljómsveitar Rikisóper unnar í Vín. 21.00 Von á gestum. 22.00 Fréttir og veS- urfregnir. 22.10 Danslög. 23.30 Dagskrárlok. Mánudagur 24. janúar. 7.00 Morgunútvarp. 12.00 Há- degisútvarp 13.14 Bún- aSarþáttur: MeSal bænda og ráSunauta í Noregi. Bjarni Finnbogason hér aSsráSunautur talar. 13.30 ViS vinnuna: Tónleikar. 14.40 ViS, sem heirna sitjum. SigríSur Thor lacius les skáldsöguna „Þei, hann hlustar* eftir Sumner Locke Elliot (4). 15.00 MiSdegistónleik ar. 16.00 SíSdegisútvarp. 17.20 FramburSarkennsla í frönsku og þýzku. 17.40 FlSlulög. 18.00 Úr myndabók náttúrunnar. Ingimar Óskarsson talar um islenzka villirunna. 18.20 VeSurfregnir. 183.0 Tónleikar. 19.30 Fréttir. 20. 00 Um daginn og veginn. Har aldur GuSnason bókavörSur í Vestmananeyjum talar. 20.20 Þegar hnfgur húm aS þorra". Gömlu lögin sungin og leikin. 20. 40 Tveggja manna tal. SigurSur Benediktsson ræSir viS Bene dikt Gíslason bónda og fræSi mann frá Hofteigi. 21.10 ís- lenzk tónlist. 21.30 Útvarps- sagan: „Paradísarheimt" eftir Halldór Laxness. Höfundur flyt- ur. 22.00 Fréttir og veðurfregn ir. 22.15 Hljómplötusafnið i um sjá Gunnars Guðmundssonar. 23. 05 Að tafli. Sveinn Kristinsson flytur skákþátt. 236.40 Dagskrár ok.

x

Tíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn
https://timarit.is/publication/50

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.