Vísir - 14.09.1974, Side 3

Vhir. Laugardagar 14. tegteaker 1974.
3
Hilary Tindall, sú sem leikur
ásamt öldu Ingúlfsdóttur.
Hilary i eitt ár við að passa
börnin hennar og hjálpa til við
húsverkin, og siðan hún kom
heim sumarið 1971 hafa þær
haldið uppi bréfaskriftum.
Alda fór til Englands með
kærasta sinum fyrir stuttu, og
þegar Hilary og maður hennar
fréttu af þvi, buðu þau þeim að
búa hjá sér i þessa 5 daga, sem
áætlað var að dvelja i Englandi.
„Hilary eða frú Lowe, eins og
hún er oftast kölluð i samræmi
við nafn eiginmannsins, hreint
manaði mig til að lita við á einu
Islenzku blaðanna til að reyna
eitthvað að bæta mannorð henn-
ar. Hún vissi sem sé, að verið
var að sýna Hammond
bræðurna hér á íslandi um þess-
ar mundir.
Þegar ég var hjá henni i Eng-
landi 1970 var upptakan á þess-
um þáttum að hefjast. Hér á ís-
landi er nú verið að sýna annan
flokkinn um Hammond-.
bræöurna, en Hilary er nú að
vinna við gerð fjórða flokksins.
Þegar sá flokkur er búinn, ætlar
hún að hætta, hvort sem gera á
fleiri flokka eða ekki. Hún er
hrædd við að persónan og nafnið
Ann Hammond festist annars
um of við hana. Sá, sem lék Ed-
ward I fyrsta flokknum, hætti,
og sagði Hilary það vera vegna
þess, að hann fékk ekki nógu vel
greitt. 1 öðrum flokknum sáum
viö þvi nýjan leikara i hlutverki
Edward.
Hilary segir sjálf, að 2.
flokkurinn hafi valdið henni
vonbrigðum, en sá 3. sé beztur,
en hann fjallar mun meira um
hana og Brian Hammond.”
Alda sagði okkur, hvernig
fjórða og siðasta flokknum lykt-
aði, en það er leiðinlegra að fólk
viti endinn fyrirfram, svo viö
förum ekki með það lengra. (Ef
einhver er þó alveg viðþolslaus,
gæti hann reynt að hringja i
okkur og fá alla söguna).
„Eftir að farið var að sýna
þessa þætti á hverju sunnudags-
kvöldi i Bretlandi, eignaðist Hil-
ary fjölda aðdáenda. Hún fær
fjölda aðdáendabréfa og þar
minnist enginn á, hvað Ann
Ann Hammond i Bræftrunum,
Hammond er leiðinleg. Hún
svarar öllum bréfunum sjálf og
sendir mynd með, eins og virki-
legum stjörnum sæmir.
Hún er 33 ára gömul og lærði
leiklist við Royal Academy of
Art. Hún hefur leikið mest á
sviði og var i leikhúsum i West
End. Auk þess hefur hún leikið
með ýmsum frægum leikurum i
sjónvarpsleikritum. En eigin-
maðurinn, hann hr. Lowe er
umboðsmaður leikara. Jú,
mikil ósköp, hjónaband hr. og
frú Lowe gengur betur en hjóna-
band Hammondhjónanna,” seg-
ir Alda.
„Þau búa i gömlu húsi með
fimm svefnherbergjum á efri
hæö og stofum og eldhúsi á
þeirri neðri. Þegar ég kom til
þeirra núna, höfðu þau breytt
hluta af bilskúrnum i vistarveru
og prýtt húsið á ýmsan annan
hátt, svo ætla mætti, að Hilary
hefði haft allvel upp úr þvi að
vera Ann Hammond á sunnu-
dögum. En bilarnir þeirra tveir
eru litlir og iburðarlitlir
Peugeot bilar.
Frúin er hin duglegasta við
heimilisstörfin, eldar frábæran
mat og saumar á krakkana.
Henni er lika fleira til lista lagt
en að leika i sjónvarpi. Hún spil-
ar mjög vel á pianó lög eftir
ýmsa sigilda höfunda.
Stundum kemur annað frægt
fólk i heimsókn, t.d. borðaði
konan, sem leikur gömlu Lady
Hammond, með okkur eitt
kvöldið, Hún er indæl eldri
kona.
Lowe hjónin eiga tvö börn,
Kate9 ára og Julian 6 ára. Núna
fyrir skömmu var Julia Good-
man, sú sem leikur Barböru i
Hammondþáttunum, að gifta
sig, og þá voru þau brúðar-
sveinn og brúðarmær. Þetta var
brúðkaup i Játvarðarstil og
ákaflega skrautlegt.
Dóttirin Kate var alltaf að
segja, þegar ég vann hjá þeim,
að hún ætlaði að vera brúðar-
mær hjá mér, þegar ég gifti
mig. Hún hafði ekki gleymt
þessu, þegar ég kom i heimsókn
núna, og sótti fast, að úr þvi
yröi.
Hjónin gerðu allt sem þau
gátu fyrir okkur meöan við
dvöldum hjá þeim, og manni
þótli reglulega sárt að skilja við
þau,” segir Alda að lokum.
—JB
Julia Goodman, 23 ára leikkona, sem leikur Barböru Kingsley I
Bræörunum, gifti sig fyrir stuttu I miklum Játvarðarskrúöa.
Kate og Julian voru þá brúðarfólk og tóku sig vel út á myndinni.
Nú vill Kate einnig vera brúöarmær hjá öldu.
LENHARÐUR
KOSTAR 80
KRÓNUR Á
..NEF"
Magnús Bjarnfreðsson fer í
óœtlanagerð hjó Ríkisútvarpinu
Lénharöur fógeti kemur tii meö
aö kosta hvert „nef” á landinu
um 80 krónur, þegar hann verö-
ur tilbúinn tii sýninga á skján-
um einhverntima i vetur. Aö-
göngumiöi aö kvikmy ndahúsi
kostar tvöfalda þá upphæö. En
ekki fá islendingar þó aö sjá
myndina i litum, en þaö munu
frændur okkar á hinum Noröur-
löndunum gera, ef myndin verö-
ur tekin til sýningar þar, sem
ekki er ólfklegt að veröi.
Útvarpsstjóri, Andrés Björns-
son, Gunnar Vagnsson, fjár-
málastjóri Rikisútvarpsins, og
Magnús Bjarnfreðsson, sem nú
starfar við áætlanagerð hjá út-
varpinu, ræddu i gær við frétta-
menn um Lénharð og kostnað
þann.sem af tökunni hefur leitt.
Heildarkostnaður myndar-
innar verður um 17,3 millj.
króna, þar af er fastakostnaður,
þ.e. dagvinnukaup starfsfólks
sjónvarpsins, tækjaleiga og
annað þess háttar um 4 milljón-
ir. Útlagður kostnaður er þvl
um 13,3 milljónir og mun hluti
þess kostnaðar koma til baka.
Ýmsa búninga má nota siðar,
timbur, byggingavöru og annað
slikt. Taldi Magnús Bjarnfreðs-
son að ekki væri ósennilegt, að
þeir hlutir væru hátt I milljón
króna virði.
Yfirvinna við myndatökuna
setti kostnaðaráætlun mjög úr
skorðum, — t.d. hafði einn
starfsmannanna 300 þús. krónur
i yfirvinnu á timabilinu frá 22.
mai til 11. ágúst. Þá settu leik-
arar margt úr skorðum, þar eð
þeir gátu ekki mætt eins vel og
til stóð, af þvi að leikhúsin voru
opin lengur i sumar en ella
vegna þjóðhátiðarhaldsins.
Út á Lénharð fógeta mun
sjónvarpið fá samsvarandi
sjónvarpsmyndir frá hinum
Norðurlöndunum i skiptum, og
kemur þar til stórfé. Einnig
kváðu forráðamenn útvarpsins
reynt að selja myndina til ann-
arra stöðva, og ef það tekst, fer
hagur Lénharðs heldur betur að
vænkast.
Úvarpsstjóri sagði á blaða-
mannafundinum, að áætlana-
gerð hefði lengi verið veiki
punkturinn i rekstri Rikisút-
varpsins. Nú væri visir að áætl-
anagerð kominn með Magnúsi
Bjarnfreðssyni, sem væri ný-
byrjaður að vinna við slik verk-
efni. Magnús kom að sjálfsögðu
ekki nálægt þeirri áætlun, sem
lögð var fyrir útvarpsráö i júni
1973, en hún hljóðaði upp á 4,5
milljónir rúmar. Síðan hefur
verðlag allt i landinu vaxið
hrikale^a, þó fjórföldun þessar-
ar áætlunar sé ekki raunhæf.
Ekki kvað útvarpsstjóri Lén-
harð koma niður á dagskrár-
gerð sjónvarps i vetur að neinu
öðru leyti en þvi, að frestað er
um sinn frekari leikritagerö, og
mun Póker eftir Björn Bjarman
þvi ekki myndaður fyrr en sið-
ar.
Þá kvað útvarpsstjóri fjárhag
stofnunarinnar slæman um
þessar mundir og hefði hann
brýnt fyrir yfirmönnum að gera
allt sem i þeirra valdi stæði i
sparnaðarátt.
Eins og kunnugt er, var sjón-
varpið aðili að myndun á
Brekkukotsannál 1971. Verö
þeirra myndar skv. þáverandi
krónum var milli 60 og 70
milljónir. Kostaði sjónvarpið
6% af myndatökunni.
Kostnaðartölur vegna Lén-
harðs fógeta, sem veröur hálfs
annars tima litkvikmynd á 16
mm filmu, eru annars þessar:
Lista- og skemmtideild 1,1
milljón, þar af 800 þús. i útlagð-
an kostnað. Leikarar fá 3,5
millj. i sinn hlut,leikmyndadeild
hefur kostað 5,8 millj., þar af 4,1
milljón i útlagðan kostnað.
Tæknikostnaður er 4,7 milljónir
alls, þar af 2,7 millj. i útlagöan
kostnað. Ýmis kostnaður er svo
2,2 milljónir króna. —JBP
Valdimar
Kristinsson:
FOLKSFJÖLGUNIN OG ÁBYRGÐIN
Sunnudaginn 1. sept. sl. birtist
grein i Timanum undir fyrirsögn-
inni: Maria i ElSalvador og John
D. Rockefeller. Greinin er nafn-
laus og er sennilega þýdd úr ein-
hverju erlendu blaði. Þar er sagt
frá sárfátækri sjö barna móður,
Mariu I E1 Salvador, sem lent hef-
ur I miklum hörmungum, og sið-
an segir:
„Á þingum og ráðstefnum talar
John D. Rockefeller, einn auð-
ugasti maður heimsins, forseti
mannfjölgunarráðsins og alþjóð-
legrar rannsóknarstofnunar i
New York. Hann leggur á ráðin
um fjölskylduáætlanir og tak-
mörkun barneigna og flytur um
slikt eggjandi ræður. En
milljónirnar, sem hungrar og
helzt þyrftu að takmarka við-
komu sina, eru viðs fjarri, og þær
myndu ekki heldur botna neitt I
þvi, hvað hann væri að fara, þótt
hann kæmist I talfæri við þær.
Þetta er fólk tveggja heima, og
þess er engin von, að það skilji
hvað annað.
Allt hjal um takmörkun fólks-
fjölgunar i örbirgðarlöndunum er
út i bláinn, á meðan ekki er gerð
herferð gegn eymdinni og fáfræð-
inni, og það er herferð, sem
ninar auðugu þjóðir, sem hafa
svo mörg góð ráð á takteinum,
eru tregari til að kosta en aðra
hervæðingu.”
Áreiðanlega má margt að
Rockefellurunum finna, og afi
þeirra þótti ákaflega óvandur að
meðulum, en hvaða tilgangi þjón-
ar það, að ráðast á jákvæð störf
þeirra? Eru greinarhöfundar og
þýðendur þá ekki frekar að þjóna
sinni lund en leggja lið baráttunni
gegn fátæktinni i heiminum?
Sannleikurinn er sá, að um-
ræðurnar á mannfjölgunarráð-
stefnunni i Búkarest stórhneyksl-
uðu fjölda fólks, sem hefur alvar-
legar áhyggjur af framtið mann-
kyns I skugga mannfjölda-
sprengjunnar. Þar stóð u,jp hver
fulltrúinn á fætur öðrum frá fjöl-
mennustu og fátækustu þjóðum
heims og lýsti þvi nánast yfir, að
fjölgunin og fátæktin i löndum
þeirra væri á ábyrgð Vestur-
landa: þau skiptu kökunni svo
ójafnt. Undir þessar ásakanir
taka svo róttækir um viða veröld,
sem með venjulegu óraunsæi sinu
eru ávallt tilbúnir að leysa allan
vanda á annarra kostnað en sinn
eigin. Þessir sömu menn virðast
sjaldan eða aldrei telja það
ámælisvert, þótt litið sé reynt að
draga úr fólksfjölguninni og jafn-
vel hvatt til hennar með öllum
þeim afleiðingum, sem það hefur
fyrir álagið á gæði jarðarinnar.
Sumum kann að finnast réttlæt-
inu fullnægt, ef allt er jafnað nið-
ur á við og allir verði fátækir, en
ef allir færu að svelta, hvað þá?
Aður en svo væri komið, gæti
verið gott að gripa I taumana.
Vissulega er kökunni misskipt,
enda mismunandi vel fyrir henni
unnið. En tækifæri fólks eru ika
mjög misjöfn. Þrúgandi mann-
fjöldi og of mikil mannfjölgun er
ein af helstu ástæðunum fyrir
þessum mismun. Þess vegna er
það óskiljanlegt, að fulltrúar
þeirra þjóða, sem versta aðstöð-
una hafa, skuli ekki kappkosta að
draga úr fólksfjölgun: helst að
reyna að stöðva hana og jafnvel
miða að fækkun þeirra þjóða i
framtiðinni, sem við lakasta
landkosti eiga að búa.
Framkvæmd slikra áætlana er
auðvitað ákaflega erfið og i sum-
um tilfellum nær óyfirstiganleg i
byrjun, en sæmilega skynugir
stjórnendur þessara landa (að
fulltrúum þeirra á alþjóðaráð-
stefnum meðtöldum) þurfa að
skilja, að þetta verður að vera
þeirra stefna. Með þvi móti geta
þeir sjálfir haft meiri eða minni
áhrif á framtiðarfarsæld þjóða
sinna, og jafnframt, sem ekki er
þýðingarminna, gætu þeir miklu
frekar gert kröfur til rikra þjóða,
þegar þeir gerðu allt sem þeir
gætu til að leysa vandamálin
heima fyrir.
Margir hneyksluðust, þegar
Hitler og Mussolini héldu uppi
áköfum áróðri fyrir fjölgun þjóða
sinna og var það kallað að fram-
leiða fallbyssufóður, eins og þvi
miður varð lika raunin á. Vald-
hafar i Moskvu virðast vera sama
sinnis, en sumir afsaka þá með
þvi, að þeir séu að reyna að vega
upp á móti Kinverjum. Munurinn
er þegar svo mikill, að Rússar
verða að nota einhverja aðra að-
ferð en höfðatöluna til að halda
Siberiu. Enda standa þeir höllum
fæti, ef þeir þurfa að stila upp á
kornið frá Kansas i hvert sinn
sem uppskeran bregst. Kanarnir
eru áreiðanlega betri en
Rússarnir vilja vera láta, en
þarna er þeim sýnd fullmikil til-
trú. I harðnandi baráttu um mat-
vælin fer engin þjóð aö svelta sig
fyrir aðra.
Ráðamenn i Argentinu eru lika
sagðir vilja framleiða fallbyssu-
fóður, þótt varla sé ljóst á
hverjum þeir ætla að berja. Einu
sinni voru Argentinumenn
stærstu útflytjendur nautakjöts,
en nú dugir framleiðslan hvergi
nærri fyrir heimamarkaðinn.
Ekki er von að utanaðkomandi
átti sig á stefnunni.
Verstir af öllum eru þó ef til vill
ráðamenn kaþólsku kirkjunnar.
Þeir hafa löngum barist gegn
hvers konar takmörkun barn-
eigna og gera.enn. Sumir hafa
grunað þá um að vilja sem flesta
kaþólikka i heiminn, en er þá
alveg sama þótt þeir séu blá skin-
andi fátækir? ömurlegt er hlut-
skipti Mariu i E1 Salvador að vera
undir áhrifavaldi slikra stein-
gervinga.
Valdimar Kristinsson