Vísir - 14.09.1974, Qupperneq 8

t
Vfsir. Laugardagur 14. september
ROBERT LAMM.
„SKINNY BOY”.
Þetta er fyrsta sólóplata tón-
smi&sins, söngvarans og pianó-
leikarans Robert Lamm úr
þeirri frægu hljómsveit
CHICAGO.
Sem dæmi um hæfileika
Lamms má nefna, að hann hef-
ur skrifað allflest lög Chicago,
þar á meðal lög eins og „Satur-
day in the park”, „25 or 6 to 4”,
„Does anybody really know
what time it is”. og lagið
„Skinny Boy” sem kom út á sið-
ustu plötu Chicago.
Nú er hann sem sé einn á ferð,
með ný lög eftir sjálfan sig sem
ekki hafa heyrzt áður, ef frá er
talið titillagið „Skinny Boy”.
Chicago stillinn skin greinilega i
gegn á þessari plötu, þó svo að
Lamm noti ekki eitt einasta
blásturshljóðfæri. I stað þeirra
styðst hann við strengi og orgel,
og kemur sá hljómflutningur vel
út, þó að maður ósjálfrátt sakni
blásturshljóðfæranna svona til
að byrja með, en það venst. —
Lamm hefur einnig fengið gott
lið sér til aðstoðar á þessari
plötu, þar á meðal einn meðlim
Chicago, gitar- og bassaleik-
arann Terry Kath, sem er með-
al beztu bassaleikara heims að
minum dómi, og söngflokkinn,
„Pointer Sisters”, sem gera
sinu verki góð skil. Ég ætla ekki
að hafa þessi orð fleiri, þessi
plata er góð og tóngæði hennar
frábær i alla staði. Þetta er
plata fyrir Chicago-aðdáendur
(vitanlega), svo og þá er vilja
heyra hvað lærður tónlistar-
maður hefur upp á að bjóða.
Beztu lög.:
Love Song.
Skinny Boy.
Crazy Brother John.
Tæknifræðingar —
Teiknarar
Hafnarmálastofnun rikisins
vill ráða tæknifræðing og
teiknara.
^fréttimar vism
PELICAN.
„UPPTEKNIR”.
Ein bezta og fullkomnasta
hljómsveitin á Islandi hefur nú
sent frá sér sitt fyrsta albúm.
Lög þessa albúms eru tólf, og er
gleðilegt að vita, að þau eru öll
eftir þá félaga, að einu undan-
skildu. Tvö lög albúmsins hafa
komið út á litilli plötu fyrir
skömmu, en þau gáfu manni ei-
litið ranga hugmynd um inni-
hald albúmsins, enda léttust lög
þess.
Jæja, snúum okkur þá að inni-
haldinu.
„PELICAN THEME” (Ómar).
Þetta er upphafsstef albúmsins,
róleg og falleg laglina, með
mjúkum vindgný i bakgrunn.
Furðanlegt nokk, þá er þetta
stef meðal betri kafla plötunn-
ar.
„SPRENGISANDUR”. (S.
Kaldalóns). Það kom manni
ekki á óvart, að þetta lag skyldi
valið á plötuna, þvi þeir félagar
hafa um langt skeið troðið upp
með þetta lag á dansleikjum við
mikinn fögnuð viðstaddra. En
það kemur eins og skrattinn úr
sauöarleggnum eftir hina rólegu
byrjún, einkennist af þungum
trommutaki, og góðum samleik
þeirra Ómars og Bjögga á gitar.
Þeir halda sig að mestu leyti við
laglinu Kaldalóns „Riðum, rið-
um, rekum yfir sandinn”
o.s.frv., en taka smá,,impró-
visasjón” i lokakaflanum, i
formi gitarsólóar, sem mig
grunar að Bjöggi framkvæmi.
Gott stuð-lag og bezta lag plöt-
unnar sem slikt.
„MY GLASSES”. (Ómar). Stutt
og rytmatískt lag og eitt af þess-
um lögum sem hrifa strax, en
verða lika fljótlega hálfþreyt-
andi. Textinn er einfaldur, fjall-
ar um mann, sem finnur ekki
gleraugun sin, en finnur þau svo
I lokin með aöstoð „Mrs Rose”,
á nefinu á sér. Lagið var áður
gefið út á litilli plötu.
„SUNRISE TO SUNSET”. Allra
bezta lag plötunnar. Lagið ein-
kennist fyrst og fremst af góð
um „syntheziser” leik Bjögga.
Lagið er „instrumental” og
skiptist i tvo hluta, rólega byrj-
un og stuð-endi, og sá siðar-
nefndi án efa visbending um
meiri þróun islenzkrar popptón-
listar. (jú-bi) 1 þessu lagi kemur
Asgeir fram sem rytmat'iskur
trommuleikari, Ómar á sina
fallegu kafla og bassaleikur
Jonna er óaðfinnanlegur i alla
staöi. Satt að segja vissi ég ekki,
að Islenzk hljómsveit gæti gert
svona gott lag, en góð hljóðupp-
taka á eflaust sinn þátt i þvi.
„ROLL DOWN THE ROCK”.
(Ómar). Með þyngri lögum
plötunnar og ekki nægilega gott.
Aö visu má heyra góðan
trommuleik og fallega gitar-
frasa, en söngurinn er alltof ein-
faldur hjá Pétri. Ég er ekki að
segja að Pétur sé lélegur söngv
ari, heldur vantar aðra rödd
bak við hann, eða þá að notazt
hefði verið við ekkó til ac kapa
söngnum nægjanlega fyllingu.
„GOLDEN PROMISES”. Ann-
að gullkorn frá Pelican. Þarna
stendur Pétur sig af mikilli
prýði, rólegur og yfirvegaður
söngur, sem virðist klæða rödd
hans vel. Að öðru leyti er lagið
mest „instrumental” og gæti
allt eins verið frá grúppu eins og
„Wishbon Ash” t.d. „Synthezis-
er” leikur Bjögga kemur aftur
mjög fallega út, og I laginu felst
fallegur frasi frá ómari, sem
einnig kemur mjög vel út i þessu
lagi. Þeir Asgeir og Jonni skapa
aftur á móti „rythmann”, og er
þeirra þáttur i laginu einnig
óaöfinnanlegur og ómissandi.
■Þá snúum við plötunni við.
„LIVING ALONE” (Ómar). I
þæssu lagi vantar bersýnilega
einhverja rödd, þvi Pétur hefur
ekki nægilega fjölbreytilega
rödd. Að visu aðstoða þeir Ómar
og Jonni hann á köflum, en mér
finnst samt vanta einhverja
skæra og hreina rödd Pétri til
aðstoðar. Annars er hugmyndin
sjálf að laginu góð og „ryth-
minn” skemmtilegur.
„PICTURE” (Jonni). Jonni er
bersýnilega ekki alveg á sömu
llnu og ómar hvað tónsmið við-
vikur, þvi þetta lag kemur eins
og þruma úr heiðskiru lofti á
þessari plötu. Þetta er mjög ró-
legt lag og einkennist fyrst og
fremst af kassagitarleik og
söng. Textinn er margendurtek-
inn I þessu lagi, sem annars er
mjög stutt, og laglínan sjálf er
sosum ekkert galin.
„JENNY DARLING”. (Ómar).
Þetta lag kannast vist flestir
við, þvi það kom út á tveggja
laga plötu fyrir skömmu. ósköp
einföld laglina og texti, en með-
ferð lagsins er bara það hressi-
leg, að það dæmist ágætis stuð-
lag.
„COME MY WAY” (Ómar).
Þetta lag er aðallega flutt á
kassagitar, en inn á milli bregð-
ur fyrir anzi góðum sólóum á
rafmagnsgitar. Enn einu sinni
er þaö rödd Péturs, er vantar
aðstoð, þó svo að Jonni og ómar
syngi með á köflum. Þeir reyna
þó betur i þessu lagi en fyrri lög-
um, en engan veginn nægilega
vel, (þeir geta kannski ekki bet-
ur!).
„HOW DO I GET OUT OF NEW
YORK CITY”. (Asgeir). Já,
þarna heyrum við I bezta
trommuleikara landsins, i tæp-
lega þriggja minútna trommu-
sóló. Ásgeir tók þetta sama lag
fyrir á tónleikunum hérna um
daginn, og þá i alllengri útsetn-
ingu, og fannst mér það frábært
hjá honum. En á plötunni er lag-
ið það stytt, að það gefur vart
rétta hugmynd um hæfileika
hans. En það er lika þreytandi
að hlusta á trommusóló i
fimmtán minútur til lengdar.
En samt, „Ásgeir, þú er þeirra
beztur”.
„AMNESIA”. (Björgvin). Eina
lag Björgvins á þessari plötu og
allólikt hinum lögunum. Lagið
er hálfsvifandi, söngur Péturs
góður, enda lagið nærri skapað
fyrir hann. Þetta lag er torskild-
asta lag plötunnar, og er 100% i
eigu Bjögga, sem i þessu lagi
sinu kemur fram með allofsa-
legan gitarleik. Eftir að hafa
heyrt þetta lag er ég pottþéttur
á þvl, að jafna má Bjögga við
fremstu gitarleikara heims
(allavega þá, er fást við svipaða
tegund tónlistar). I laginu kem-
ur svo fram sú langþráða rödd,
sem ég er búinn að hamra á til
þessa, og er röddin ættuð úr
konukverkum.
Úr þessu lagi bregða þeir sér
svo aftur i „Pelican Theme”, og
plötunni lýkur með þessum orð-
um „Pelican would like to thank
you for listening to this album,
wehope you’ve enjoyed it”. Og
min lokaorð verða þá, „Pelican,
ég þakka ykkur fyrir framlag
ykkar, það gladdi mig”.
Beztulög: „Sunrise toSunset”.
„Sprengisandur”.
„Amnesia”
„Golden Promises”.
ÖRP.