Tíminn - 20.04.1966, Qupperneq 11

MTOVIKUDAGUR 20. aprfl 1966
TÍMINN
11
VERÐIR
A
42
sinn hlyti að vera á höttummi eftir þessum náunga, en jafn
viss urn að hann yTði sér ævareiður fyrir að hnýsast í veskið.
Næstu daga reyndi hún að beita lagni, spurði mann sinn
hvort hann hefði nokkurt sérstatot mál með höndum og vék
tali sem mest að sfcarfi hians. Á svörum hans var lítið að
græða. Eins og flestir lögreglumenn var hann þagmælskur
um skyldustörf sín. Loks varð hún að segja honum hvers
hún hafði orðið áskynja, og Ravard fór rakleitt og handtók
greifann.
Hann var dæmdur í fjögurra mánaða fangelsi fyrir að
bera fölsuð skilríki, en árið leið áður en framhaldsbeiðni
frá Scotland Yard náði fram að ganga.
í apríl 1952 gat Callaghan lögregluforingi loks farið til
Parísar að sækja fanga sinn. Sakadómurinn Old Baily kvað
upp yfir honum tíu ára fangelsisdóm fyrir að svfkja út fé.
Svikahrappurinn hefur venjulega það takmark eitt að lifa
í makindum og munaði. Hann má til með að lifa eins og
„sfcaða“ hans krefst, ganga í fötum frá dýrustu klæðskerum,
aka í lúxusbíl, hafa fullar hendur fjár og dýrt herbergi á
bezta hóteli nærlendis. Eina erfiðið sem hann fæst til að
leggja á sig er áætlunargerðin um hvernig heppilegast sé að
féfletta fórnarlömbin og fágaður leitoarabragur sem hann er
sífellt reiðubúinn að bregða fyrir sig.
Einn af þessum þorpurum lét gamalt bragð þar sem bann
var staddur á Bláströndinni. Þetta var döktohærður og mynd-
arlegur náungi, og hann komst í kynni við frú X, þokkalega,
miðaldra og auðuga bandarístoa ektoju, sem orðin er dauð-
leið á sólskininu, sandinum og veizlunum sem tóku við hver
af annarri.
Dag nokkurn rato hann sig á stól hennar í fjörunni, baðst
afsökunar af mikilli mælsku og kynnti sig, kvaðst vera
Z markgreifi frá Argentínu. Ekki tók hann langan tíma að
koma sér í mjúkinn hjá einmana ekkjunni, strax sama kvöld-
ið fór hann með hana í eina fínustu drytokjustoíuna, Wisky á
Gogo. næstu daga bar fundum þeirra saman í fjórunni, og á
kvöldin dafnaði vináttan og varð að.ástarævintýri.
Kona'n sá ekki sólina fyrir þessum tungumjútoa Suðurlanda-
búa, sem bar brátt upp bónorð. Hún varð frá sér numin og
TOM TULLETT
játaðist honum tafarlaust, en þegar frá leið tók hún eftir
að farið var að liggja illla á unnustanum. Hann sat þegjandi
í þungum þönkum tímunum saman, í stað þess að Ijóma af
fjöri og kátinu eins og fyrr meir. Dögum saman gekk húp
á hann að segja sér hvað amaði að, og loks var hann ofur-
liði borinn, brast í grát og sagði henni, að þótt hann elskaði
hana af öllu hjarta gæti hann etoki gifzt henni. Hann gæti
ekki boðið henni þau lífskjör sem hún væri vön.
Með viðeigandi hæversku skýrði hann henni frá að sér stæði
til boða að verða efnaður maður, en sig skorti noktour þúsund
dollara til að geta greitt sinn hlut í mjög gróðavænlegu fyrir-
tæki í Rómönsku Ameríku. Af þessu sökum bað hann hana
að leysa sig frá hjúskaparloforði sínu, þvi hann elstoaði hana
svo heitt að hann gæti með engu móti fengið af sér að bjóða
henni svo óvissa framtíð.
Frú x hrærðist djúpt við þvflika sómatilfinningu og ein-
lægni og grét örvæntingartárum. Ekki var við annað kom-
andi en hún færi rakleitt í bankann og tæki út það fé sem
elskhugi hennar þarfnaðist, og þótt hann léki snilldarlega
á'köf mótmæli fór hún sínu fram. Aftur brá fyrir daufu brosi
á andliti hans, þegar hún rétti honum sex þúsund dollarana
sem hann vanhagaði um, en hann hélt áfram að mófcmæla
örlæti hennar af sannfæringarkrafti. Þetta kvöld ætluðu þau
aldrei að geta slitið sig hvort frá öðru. Þau mæltu sér mót
í bítið næsta morgun. Af þeim fundi varð aldrei. Auðvitað
hvarf laglegi „martogreifinn“ með peningana.
Vonsvikin og útgrátin sagði konuauminginn ’ögreglunni
upp aUa söguna, þvi hún gerði sér etoki grein fyrir að gervi-
aðalsmaðurinn hafði engin lög brotið, þar sem hún afhenti
honum peningana af sjálfsdáðum. Engu að síður er nafn hans
á skrá ásamt útlitslýsingu, og ef að líkum lætur á bann
eftir að kynnast lögreglunni.
Demantskaupmenn og skartgripasalar eru flestir hæverskan
sjálf og láta sér umhugað um að þóknast auðugum og tign-
um viðskiptavinum. Yfirlætislaus klæðaburður og fáguð kurt-
eisi fylgja þeim eins og skoti sódavatni. Húsakynnin þar
sem þeir hafa glitrandi vöru sína á boðstólum bera vott ítr-
ustu smekkvisi, Ijösín hæfilega skyggð og húsbúnaður allur
hinn vandaðasti. Aldrei verður þar vart ýtni í sölumennsku,
já. allt annað en viðskipti virðist mönnum efst í huga. Þeir
DANSAÐÁ DRAUMUM
HERMINA BLACK
að ýta öllu öðru burt úr hjarta
hennar, að koma upp á milli henu
ar og vinnunnar, sem hún elskaði
gera allt einskis nýtt, pynda sjáifs
traust hennar með hinni hræði
legu smán, nema hjarta hennar'
hafði ekki beðið um eða leitað
og — var henni svo á móti skapi,
ást til manns, sem leit ekki einu
sinni á hana sem mannlega veru.
Hún • hafði aldrei Iátið sig
dreyma um, að ást gæti gagntek-
ið nokkurn þannig. Og því, ákveð
in í lækna sjálfa sig, — hafði hún
yfirgefið sjúkrahúsið, sem hún dáð
ist að, snúið baki við takmarkinu,
sem hún hafði stritað til að ná.
Ef það hefði ekki verið vegna veik
leikans, sem olli þvi, að hún fyrir
leit sjálfa sig (veslings Jill! eins
og stúlka verði eða hætti að vera
ástfangin, vegna þess, að hún vill
það!), hugsaði hún beizklega, væri
hún nú búin að ná takmarki sínu
og orðin deildarhjúkrunarkona í
stóra deildarsjúkrahúsinu, þar
sem hún hafði stundað nám, og
þar sem Vere Carrington var einn
af færustu skurðlæknunum.
Fram að þessu hafði hún talið
sjálfri sér trú um. að fórn hennar
hefði ekki verið til einskis. Að
hún hefði læknazt af tilfinningum
sínum sem rifu og tættu hjarta
hennar. Og svo þurfti ekki meira
en að nefna nafn hans, og hún
sá, hve fullkomlega hún hafði
blekkt sjálfa sig. Núna mundi
hann verða hluti af lífi hennar, og
hún yrði að heyja sama stríðið
aftur.
En Jill hafði lært margt á þessu
eina ári, sem hún hafði verið á
Fagurvöllum. Hún vissi núna, að
hún myndi ekki hlaupa brott í
annað sinn. Hún sagði við sjálfa
sig, að gamla ríman:
Sá, sem berst og hleypur brott,
mun lifa það að berjast aftur.
hefði átt að vera, „mun verða
að berjast aftur.
Ef hún hefði ekki látið undan
i fyrsta skipti, hefði e.t.v fremitr
öðlazt sálarfrið, en með bví að
snúa bakinu við vandamálinu.
Þegar fyrsta hræðslan var lið-
in hjá, sagði hún sjálfri sér, að
þetta væri aðeins kvíði. Spegil-
mynd af liðinni þjáningu. Þegar
hún stæði andspænis honum
myndi hún e.t.v. sjá, að þetta
hafði aðeins verið ímyndun — að
hún hefði læknazt þrátt fyrir allt
Þangað ti] gat hún a.m k gert
skyldu sína nevtt sjálfa sig til að
muna, að hvað sem öllum per-
sónulegum tilfinningum leið, þá
þurfti hún að sinna sjúklingum
sínum Þar að auki hlaut hún
vissulega að elska vinnu sína jafn
mikið og hún dáðist að hæfileik-
uni Vere Carrington, eða hvað?
Hún lá andvaka lengi nætur og
reyndi þannig, að sannfæra sjálfa
sig um, að þetta hefðu aðeins ver
ið heimskulegir unglingadraumar,
fyrst og fremst orðnir til vegna
aðdáunar hennar á leikni mikii
hæfs manns, í þessari atvinnu til
hjálpar mannkyninu, sem hún
hafði. einnig helgað starfskrafta
sína.
Það var aðeins skuggamynd,
sem hafði hrætt hana í herbergi
yfirh t úkrunarkonunnar.
Hún var heilu ári eldri núna.
Og miklu vitrari —
II. kapítuli.
Það rigndi iaginn eftir. Jill
gekk eftir stígnum frá hfbýlum
hjúkrunarkvennanna til einka
deildarinnar. hún opnaði vængja
hurðina og rakst næstum því á
hávaxinn ungan mann í nvftum
slopp. sem stóð í anddyrinu.
— Einmitt' hrópaði hann upp
os leit niður til hennar im )e;ð
oe hann nuddaði olnbogann. sem
hurðin hafði rekizt á.
— Hægri olnboginn brotinn.
Hugsaðu ekki um mig! Lemdu
mig niður —
— Hvað i ósköpunum ertu að
gera hér? spurði hún reiðitega
en hafði grun um, að hún gæti
auðveldlega svarað þeirri spurn
ingu sjálf
Kenneth Harding, sem var ung
ur staðlæknir að FagurvöIIum ját
aði ófeiminn:
— Ég er að bíða eftir, að spyrja
fallega hjúkrunarkonu, hvort hún
vilji leyfa mér að keyra sig tii
Windsor og borða þar xvöldmat
anrað kvöld. Þú getur ekki imynd
að þér, hvað kastalinn er fallegur
í tunglsljósi!
— Ég hef séð hann, takk fyrir,
sagði Jill þurrlega. En ég veit
auðvitað ekki, hvort „fallega
hjúkrunarkonan“ þín hefur séð
hann — þú verður að spyrja hana
| þegar hún kemur.
1 — Hefurðu ekki litið í spegil
nýlega? sagði hann.
Hún ygldi sig.
— Vertu ekki að þessari vit-
leysu, Ken. Og ef þú ert að
smjaðra fyrir mér, þá get ég alls
ekki farið. Ég verð á vakt —
— En ekki á miðvikudagskvöld.
— Á hverju kvöldi, þangað til
næturvaktin tekur við. Og þar að
auki veiztu vel, að ég get ekki
borðað með þér í Windsor. Það
er á móti reglunum.
— Til hvers eru reglur? spurði
hann og sýndi tvær ráðir af mjalla
hvítum tönnum, um leið og hann
brosti enn einu af þessum smit-
andi brosum.
— Til að halda þær! Og ég hef
engan tíma til að tala við þig
núna. Ég á von á mjög mikilvæg
um sjúklingi í dag.
— Ekki þó sj úklingi hr. Carr-
ington?
— Jú.
— Vesalings gullið mitt!
Jill leit reiðilega á hann. Eg
yfirhjúkrunarkonan heyrði til
þín, Harding læknir!
Þegar Vera kom í ljós við enda
gangsins, sagði Ken fljótmadt
ur:
— Jæja, ég sé þig bráðum JilL
Enskunámskeið
í Englandi
English Language Summer
Schools geta enn bætt við
nokkrum nemendum. en
umsóknir þurfa að berast
fyrir mánaðamót aprfl-maf
Upplýsingar i síma 33758,
kl. 17 — 18.30.
Kristján Sigtryggsson.
ÚTVARPIÐ
MtSvikvdagur 20. aprn
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hád**g!s
útvarp. 13.15 Við vinnuna. 1500
Miðdegisútvarp. 16.31) Sfðdeglsút-
varp 17.20
Framburðar
kennsla í
esperanto og spænsku 17.40 Þfng
fréttlr 18.00 Útvarpssaga barn
anna: „Tamar og Tóta“ SigurOur
Gunnarsson kennari les eigin Þ«ð
Ingu (10) 18.35 Tónleikar 19.20
Veðurfregnir 19.30 Fréttlr 20.
00 Daglegt mál Arni Böðvnrsson
flytur báttinn 2005 Efst ð bnugi
B Guðmundsson og Biörn ló-
hannsson tala um er'end maiefni
2035 .Jleljarslóðarorusta" eitír
Benedikt Gröndal Lárus Pálsson
leikarí les niðurteg sögunnar '12)
21.00 Dagskrá háskólastúdenta
siðasta vetrardag ávarp. Stúd-
entakórinn syngur erlndi um
hagsmunabaráttu stúdenta. ætt
við Pétur Þorsteinsson löífr og
Blrgf tsl Gunnarsson ndl Glatt
á hialla skemmtiefn) 22.00 Fréttir
og veðurfregnlr 22.10 Lög unga
fóiksins Bergur Guðnason kyntiir
23.30 Dagskrárlok.
Flmmtudagur 21. aprll
Sumardagurlnn fyrstl
8.00 Heilsað sumri. 9.00 Fréttir.
9.16 Morguntónleikar. 11.00 ðkáta
guðsþjónusta I Háskólabtól. Prest
ur: Séra Ólafur Skúlason. 1215
Hádegls-
útvarp. 13.30
Sumardagur-
fyrsti. Dagskrá Bamavlnafélags-
ins Sumargjafar. 14.00 Mifldegls
tónleikar. — tslenzk tónlist. 15.00
Lúðrasveit Reykjavfkur letkur.
Páll Pampichler Pálsson stlornar
15.30 i kaffttimanum 17.30 Bnrna
tími: Anna Snorradóttir stiomar
18.30 fslenzkir hljóðfæraletkarar
flytja lög íslenzkra höfunda. 18.
55 Tllkynningar 19.30 Fréttlr. 20.
00. Frá Önundi tréfót Dr. Hrm-
bogi Guðmundss. 20.25 „Ó blessuð
vertu sumarsól" tslenzkir kórar
og einsöngvarar syngja lög um
sólina og vorið 21.00 Sumarvaka
a. tagibjörg Stephensen 'es vor-
Ijóð. b. Tónleikar i útvarpssal:
Sinfónluhljómsveit tslands 'eikur
„Upp til fjalla", hljómsveitar-
svitu eftir Aroa Björnsson.
Stjóroandi: PáU P Pálsson. e.
VUhjálmur S. Vilhjálmason rlt-
aöf. les ú;r mtaningum krjst-
tas Brynjólfssonar frá Bngw 22.
00 Fréttlr og verðurfregtur. 22.
10 Danslög. þ.ájn leikur hlióm-
sveit Guðjóns PAIssonar Dðngt-ari
Óðinn Valdimarssott. 01.00 Dag-
skrárlok.
morgun