Tíminn - 13.05.1966, Blaðsíða 11

FÖSTUDAGUR 13. maí 1966
TÍMINN
VERÐIR LAGANNA
61
lét lögreglunni í té heimHisfang í New York, en rann-
sókn þar bar engan árangur.
Talið var að Ginja hefði séð um að útvega fölsuðu ávis-
anirnar og valið borgirnar þar sem starfa skyldi. Hann
færði mjög nákvæma reikning um öll útgjöld, meira að
segja þjórfé handa burðarkörlum og almenningssímagjöld.
Vera má að hann hafi þurfti að standa einhverjum yfir-
manni reikningsskap, en sá aðili fannst ekki.
Manuel da Silva Brazao var bílstjóri Ginja, bakhjarl og
vikadrengur. Hann gætti Carinhas þegar Ginja þurfti öðru
að sinna.
Bustos, öðru nafni Buchan-Genes, var eiturlyfjaneytandi.
Hann hafði verið ráðinn til að hjálpa Carinhas að selja
ávísanir, en þegar eiturlyf skorti varð hann geðstirður og
þess vegna hættulegur. Hann var því sendur heim til
Mexíkó og varð ekki gefið annað að sök en sala ávísunar-
innar um borð í America.
Priso y Crespo var nýgenginn í bófaflokkinn og hafði
lítinn þátt tekið í starfsemi hans þegar lögreglan greip
í taumana. Talið var að hann hefði átt að taka við af
Carinhas, því hann var að verða of vel þekktur.
Þessi saga sýnir hve flókin fölsunarmál geta verið, þegar
að verki eru alþjóðlegir bófar af snjallasta tagi sem tala
mörg tungumál. Áður en Alþjóðalögreglan kom til sög-
unnar er vel líklegt að þeir hefðu aldrei náðst, en þegar
lögreglulið margra landa kom vitneskju sinni á einn stað
og hún var hagnýtt skjótt og vel, varð jafnvel þessi þaul-
skipulagði glæpaflokkur undan að Iáta.
EUefti kafli.
í júní 1959 voru átta karlmenn teknir höndum í Róm
fyrir að reyna að selja konur mansali og fyrir að hvetja
ungar stúlkur til að stunda vændi. Þeir voru félagar í
bófaflokki sem klófesti ítalskar stúlkur með því að heita
þeim háum launum fyrir að ferðast um Miðjarðarhafslönd
til. að sýna dans í næturklúbbum. Ráðnar höfðu verið níu
stúlkur, allar undir lögaldri, laglegar og áfjáðar í að gerast
dansmevjar. Þær voru til húsa í næturklúbbi í Róm, þar
TOM TULLETT
sem þær voru búnar undir að leggja af stað. Á þeim
fjórum vikum sem þær höfðu dvalið þarna, hafði kona
úr bófaíiokknum kennt þeim nokkur undirstöðuatriði í
dansi, en einnig búið þær undir ófýsilegri hluta starfsins,
að gerast vændiskonur undir yfirskini skemmtistarfs. Þá
þegar var einn bófinn búinn að nauðga stúlku úr hópn-
um og hún orðin vændiskona í Róm.
Fimm glæpamenn voru dæmdir í tveggja ára fangelsi
og 90.000 líra sekt hver um sig, þrír aðrir fengu eins
árs fangelsisdóma. Þetta er einn af fáum dómum sem
kveðnir hafa verið upp fyrir afbrot sem rætt er á næstum
hverjum einasta ársfundi Alþjóðalögrelunnar. Lagaákvæði
sem varða vændi eru mjög mismunandi eftir löndum, en
í flestum eru ákvæði sem leggja refsingu við að lifa
á vændi annarra eða stunda það sem kallað hefur verið
„hvít þrælasala.“
Alþjóðalögreglunni hefur alltaf verið ljós hættan sem
stafar af ófyrirleitnum bófaflokkum, sem ekki skirrast við
að tæla ungar stúlkur frá heimilum sínum með fyrirheitum
um vellystingar, háar tekjur og tækifæri til að dvelja í
skemmtanamiðstöðvum heimsins. Margar lenda þessar stúlk-
ur í hóruhúsum í Suður-Ameríku, Norður-Afríku eða lönd-
unum fyrir botni Miðjarðarhafs.
Þegar árið 1930, á sjötta þinginu í Vínarborg, setti Al-
þjóðalögreglan á laggirnar sérstaka nefnd til að kanna þetta
mál. Fyrsta ályktun hennar fól í sér þessi atriði:
1) Strangt etfirlit með ráðningarskrifstofum sem bjóða
störf í framandi löndum.
2) Ráðstafanir til að tryggja að stúlkur í skemmtanaiðnaði
sem sagt er upp störfum utan síns eigin lands séu sendar
heim til sín.
3) Strangt eftirlit með öllum umsóknum um störf í
öðrum löndum og endurskoðun á ráðningarsamningum.
4) Kvenlögregla sé jafnan til taks að aðstoða félagsmála-
stofnanir sem sinna málum vegalausra kvenna.
Þessar ályktanir voru ítrekaðar á þingunum 1932, 1934
og 1936.
Á fiinmtánda.þinginu, sem haldið var í Vín, benti Louwage
forseti Álþjóðalögreglunnar á að ekkert hefði verið fjallað
um vændi árum saman og lagði til að það mál yrði kannað.
DANSAÐÁ DRAUMUM
HERMINA BLACK
— ÞaS verður vissulega gaman
að sjá hvort ég get þekkt yður
á myndinni, sagði Vere. — Ég
skal sjá um þetta, Systir. Hann
stóð upp og tók tepottinn af henni.
Hann hagræddi koddum Söndru
og hellti teinu í bollana eins ró-
lega og það væri hversdagslegur
viðburður, og Jill hugsaði með
sér hve vel umhverfið ætti við
hann, miklu betur en við nokkurn
annan sem kom inn i það utan
að frá. Hann sýndi vissulega, að
hann var fær um að standa fast
á sínu þegar Sandra átt i hlut og
þegar ■ hann vildi hafa það. En
hún — Jill — hafði vissulega kom-
izt að raun um það, að hann steig
stundum niður úr einmanalegu
hásæti sínu þar sem hann hélt sig
venjulega.
Þegar hún var á leiðinni til hí-
býla hjúkrunarkvennanna leitaði
hugur hennar aftur til daganna
— guð einn vissi hve allt of stutt
ir henni hafði fundizt þeir vera
— í St. Monica, þegar þau höfðu
unnið saman að því að bjarga
mannslífi, og hún hafði vitað að
hann reiddi sig á hana og treysti
henni.
Hún hefði getað haft ábyrgð á
sjúklingum hans í stóra sjúkra-
húsinu núna, hefði jafnvel getað
verið deildarhjúkrunarkona, ef
hún hefði ekki verið hugleysingi
og hlaupið á brott frá veikleika
sínum.
En að minnsta kosti, sagði hún
við sjálfa sig, hafði hún komizt
yfir þennan veikleika, hjarta henn
ar umhverfðist ekki lengur í hvert
sinn sem hann talaði við hana
eða kom inn í herbergið. Að
minnsta kosti gat hún horít upp
á áhuga hans á annari stúlku vaxa
daglega án þess að finnast hjarta
sitt vera skorið í litla parta . . .
Eða — gat hún það?
Hún tok ekki til greina þá
staðreynd, að hún hafði fyrir
stuttu síðan fundið hversu með-
vitandi hún var um nærveru hans
— ef hún hefði gert það, hefði
hún minnt sjálfa sig á, að það
var ekki mögulegt annað en að
vera meðvitandi um svo sterkan
persónuleika.
Og ef að lítil, tístandi rödd
sagði „ó, ja!“ einhvers staðar djúpt
niðri í henni, þá hlustaði hún
ekki á hana.
Bókin, sem Sandra hafði verið
að spyrja um. hafði verið gerð
fyrir ári síðan í þeim tilgangi.
að segja sögu starfsferils hennar
í myndum. Sandra hafði sent eftir
henni ásamt nokkrum öðrum til
að sýna aðdáendum sínum að Fag
urvöllum — ungum og gömlum
hjúkrunarkonum, sem sendu bæk
ur sínar inn um lokaðar dyrnar
númer 2S til að fá eiginhandar
undirskrift. Ákveðin í því, að bók-
inni skyldi skilað óskaddaðri þang
að sem hún átti heima, hafði Jill
tekið hana og læst hana inni í
öryggis skyni.
En þegar hún fór að leita að
henni, komst hún að raun um það,
sér til mikillar skelfingar, að hún
hafði gleymt hvar lyklarnir voru.
Síðan mundi hún að Judy átti
ferðatösku sem hafði eins lykla og
taska Jill, og hún hafði fengið þá
lánaða. Og þar sem Judy var á
vakt og það mundi hafa tekið oí
langan tíma að finna hana, fór
Jill inn í herbergi hennar til að
leita og þarna voru lyklarnir í
lásnum á tösku Judy!
Virkilega! að var gott, að
þjónustustúlkurnar voru heiðarleg
ar!
Jill var gröm við sjálfa sig og
fannst hún vera mesti kjáni og
flýtti sér aftur til herbergis
Söndru en þegar hún nálgaðis*
jókst örvænting hennar þvi hún
sá Vere standa við gluggann a
stigapallinum og slá óþoíinmæði-
iega á rúðuna.
n
tíma. Þegar ég kem aftur ætti
sjúklingnum að hafa farið nægi-
lega mikið fram til að geta staðið
á fótunum aftur — eins og þér
vitið mun það verða hæggengari
framför en hún heldur, að læra
að ganga aftur. að sem ég vil
leggja áherzlu á við yður og vil
að þér segið öðrum, sem hlut eiga
að máli, er að hún má ekki
reyna að standa á fætur — jafn-
vel ekki andartak — fyrr en ég
gef leyfi til þess.
— Já, herra. Ég mundi ekki
láta mig dreyma um að leyfa
henni það, sagði Jill.
— Ég er viss um að ég get
treyst yður til að sjá um að ekk-
er komi fyrir.
— Ef það er í mínu valdi að
koma í veg fyrir það. Jill virtist
ekkert athugavert við ánægjuna
sem þessi orð veittu henni. Gat
nokkuð verið ánægjulegra fyrir
nokkurn sem var jafn umhugað
um vinnu sína og henni, en að
finna að Vere Carrington reiddi
sig á hana og hafði verið svo gjaf-
miidur að segja henni það? að
hlaut líka að þýða, að hann var
reiðubúinn að gleyma atburðinum
með Ken Harding — það var ekki
lengur minnsti vottur um van-
þóknun í fari hans.
— Auðvitað getið þér komið £
veg fyrir það, sagði hann. — að
er aðeins um að gera að hafa
strangt eftirlit með öllu — og
umfram allt, að fá sjúkling yðar
tii að muna það sem ég hef sagt
við hana. Ef hún reynir að flýta
fyrir einhverju núna. mun hiin
I — Mér þykir það mjög leitt, hr.
Carrington, en — byrjaði hún að
afsaka sjálfa sig.
Hann sneri sér snöggt við og
bandaði til hennar að þegja.
— Það gerir ekkert! Ég er ekki
að flýta mér svo óskaplega, en
þar sem ég vildi taka við yður
í einrúmi, beið ég hérna.
Mér þykir mjög fyrir þvi að
ég var svona lengi, en ég gat
ekki fundið hana — sagði Jill.
j — Látið mig fá hana. — Hann
rétti fram höndina. — Ungfrú St.
Just sagði, að ég gæti tekið hana
með mér í bæinn.
Hún rétti honum bókina og
hann tróð henni undir arminn og
sneri sér aftur að glugganum.
Jill elti hann og staðnæmdist
við hlið hans, hendur hennar voru
krepptar fyrir aftan bak og hún
fann skyndilega að hún skalf —
það hlaut að vera vegna þess að
hún hafði flýtt sér.
Það er allt of heitt til að
flýta sér. Þér ættuð að setjast
l»niður. Vere benti á sætið við
jtgluggann og bætti við eins og
thann byggist við mótmælum. —
tGjörið svo vel að setjast niður.
tÉg þarf að tala við yður.
Hún hlýddi og neyddi sjálfa sig
til að líta upp til hans og upp-
götvaði að augnatillit hans var
óvenju vingjarnlegt. Síðan settist
hann spölkorn frá henni og beygði
sig í áttinat il hennar.
— Þér skuluð leita til Falvon-
bys læknis, sagði hann — ef eitt-
hvað skyldi verða að sem er allt
að því ómögulegt á þessu stigi
málsins, nema þvi aðeins að ein-
hver geri eitthvað ófyrirgefanlega
kjánalegt, en núna flyt ég
ábyrgðina vfir á vðar herðar Syst-
, ir. Ég er að fara til Edinborgar
lí kvöld og verð í burtu í viku-
Fimmtudagur 12. mai
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.00 A frivalítinni
15.00 Miðdegisútvarn 18 30 -iið
degisútvarp
18.00 Lög
söngleikj-
um og kvikmvnduth 18 45 Til
kynningar 1920 Veðurfregnir.
19.30 Fréttir 2000 Oaelegt
mál Arni Böðvarsson t.aiar 20
05 Konsert i F-dúr eftir Vivaidi
Bach 20.15 Ungi fólk i útvaroi
Baldur Guðlauesson kvnnir
þátt með blönduðu efni 2100
Sinfóníuhljómsveit Islands ie'd
ur tónleika i Háskolahim Stl.
Igor Buketoff Söngkona Adele
Addison frá USA 21 45 *væ5l
eftir Davíð Askelsson Baldvm
Halldórsson leikan les 22.00
Fréttir og veðurfregnir 22 '5
„Mynd i spegli" eftir Þori
Bergsson Finnborg Örnólfsdott
ir og Arnar Jónsson lesa '3*
22.35 jassþáttur Ólafur Steoh
ensen kynnir 23 05 Bridgeostt
ur Hjalti Eliasson og SWan
Guðjohnsen ræðast við. 23.J0
Dagskrárlok.
Laugardagur 14. maf
7.00 Morgunútvarp 12.00 Hádeg
isútvarp 13.00 Óskalög sjúkl-
inga Kristín Anna Þórarinsdoit
ir kynnir
lögin 14.30
í vikulokin
16.00 Á nótum æskunnar 16.30
Veðurfregnir Þetta vil ég hevra
Kristín Sveinbjarnardóttir vel
ur sér hljómplötur. 17.35 Tom
stundaþáttur barna og ungl-
inga. 18.00 Söngvar 1 íéttum
tón. 18.45 Tilkynningar 19.20
Veðurfregnir 19.30 Fréttir 20.
00 „Sómi íslands suður i Genf“,
gamansaga eftir Gísla J Ast-
þórsson Höf fl.vtur 20.25 Kór
söngur: Karlakór Reykiavikur
syngur. Stj.: Páll Pampiehler
Pálsson 21.05 Leikrit Þioðleik
hússins: „Á rúrasjó“ gaman-
leikur eftir Slawomir Mrozek,
Leikstj. Baldvin Halldórsson.
22.00 Frétir og veðurfregnir.
Fréttir og veðurfregnir 22-15
Danslög. 24.00 Dagskrárlok.