Vísir - 19.12.1974, Qupperneq 12

12
Vlsir. Fimmtudagur 19. desember 1974.
— ÞaB er mjog ovenjulegt,
afstaBa sé tekin til m-***
kvikmynda a kisl^^,^
sr
Magnus hringdi:
vlsu roit. uh i\
boitl ndyrum b\
fram ohugn.ihui
urinncr ægilegul
hafa séft myndu
óllu saman. cn
aft hinn
r kem-
essu til-
'enjuleg
> hafa
slarna
>rna sé
iB yfir-
iem áð-
Dagrún Kristjánsdóttir:
ÓVÆRA SITUR
í ÚTVARPSRÁÐI
Margir sækjast eftir þvl að
verða frægir. Sumir verða það i
ógáti, aörir veröa það vegna eigin
verðleika, hvort heldur þeim lik-
ar betur eöa verr. Það er með
frægðina eins og frelsið, að hún
getur veriö tvieggjuð, hún getur
veriö góð og ill, eftir þvi af hverju
hún stafar.
En það undarlega við þetta er,
að hvgrt heldur frægðin á rót að
rekjd til verðleika eða þess, sem
er miður þekkilegt, þá getur hún
orðið fólki að fótakefli, annað-
hvort vegna þess að það sjálft
kann ekki að taka henni eða
vegna öfundsýki annarra og mun
það engu sjaldgæfara.
Sorpgryf ja
fullveldisdags
Fyrirbærin i mannlegum við-
skiptum eru svo mörg og furöu-
leg, að eins væri hægt að telja
stjörnur alls sólkerfisins með
berum augum eins og að ætla sér
að skilja viðhorf og viðbrögð ann-
arra i lifsbaráttunni og gagnvart
náunganum. Stundum ræður
blind eigingirni og öfundsýki, i
sumum tilfellum staurblind póli-
tisk afstaða og eigi sjaidan fer
þetta tvennt saman. Astæðan til
þess að þetta umræðuefni er valið
einmitt nú er nýafstaðinn 1.
desember og sá þáttur, er núver-
andi útvarpsráð á i þvi að gera
þennan fullveldisdag þjóðarinnar
að einni allsherjar sorpgryfju,
sem hvaða leppalúði sem er get-
ur gert öll sin stykki i, i áheyrn
allrar þjóðarinnar með tilheyr-
andi bölvi, ragni og óhljóðum. Og
ekki má gleyma öllum þenn
svivirðingum, sem bæði látnir og
lifandi mega eiga von á úr þess-
um herbúðum, þ.e. Háskóla Is-
lands, sem á aö heita æösta
menntastofnun tslendinga, en er
orðinn að kommúnistabæli af
óþverralegustu tegund.
Það mætti ætla, að stúdentar
við þessa merku stofnun ættu að
vera fullfærir um að sjá um dag-
skrá þessa dags, sem lengi mun
lifa i hugum Islendinga sem
merkur áfangi I baráttu tslands
fyrirfullu sjálfstæði, en hver hef-
ur orðið raunin á nú siðustu ár?
Dagurinn er notaður til að
svivirða látna heiðursmenn i gröf
sinni, menn sem öll þjóðin hlýtur
að standa i mikilli þakkarskuld
við vegna verka þeirra i þágu
eftirlifandi kynslóða. Það hefur
löngum þótt litilmannlegt og hin
mesta svivirða að vega að þeim,
sem ekki geta svarað fyrir sig eða
variö sig — það er álika og að
reka rýting i bak þess, sem á sér
einskis ills von. En slika smá-
muni láta kommúnistar ekki á sig
fá, aðeins ef þeir fá tækifæri til
þess að syngja sinn falska söng,
sem verður meira og meira
hjáróma eftir þvi sem árin liða,
miðað við sómatilfinningu al-
mennings. Það sýna viðbrögð
fólks siðustu dagana, að vinnuað-
ferðir kommúnista mæta engri
samúð — þvert á móti sterkri
andúð. Það er ekki nema von að
fólk.sem hefur alizt upp við erfið
kjör, orðið að vinna sig sjálft upp
með striti myrkranna á milli,
brotizt áfram af eigin hvötum og
dugnaði — skilji ekki þann
hugsunarhátt, sem kemur alls
staðar fram hjá nokkrum hluta
þess hóps, er nú fyllir Háskóla Is-
lands, sem sé að heimta allt af
öðrum, en ekkert af sjálfum sér.
Það eru kröfur á kröfur ofan.
Fyrst er allt heimtað af foreldr-
unum, siðan er gengið að þvi
opinbera, það á að gefa þessu
svokallaða námsfólki, verðandi
menntamönnum og embættis-
mönnum þjóðarinnar, allt.
Fyrst krefst það ókeypis
menntunar, svo krefst það náms-
launa, siðan krefst það þess að
geta gift sig, og átt börn eins og
það lystir. Þvi fylgir að krafizt
er, að byggðir verði svokallaðir
hjónagarðar, þar sem fjölskyldan
getur hreiðrað um sig á kostnað
hins almenna borgara, aukizt og
margfaldazt þar á kostnað ann-
arra. Þar næst eru það vöggustof-
ur, leikvellir og leikskólar, sem
riki og bær eiga að koma upp.
Hver skyldi eiga að borga? Hvað-
an fær riki og bær sina peninga?
Jú frá okkur hinum, sem erum
búin að vinna hörðum höndum
langa ævi, ala upp þessa ungu
menn og konur. En þótt stöðugt sé
uppfyllt meira og meira af þess-
um kröfum, þá koma alltaf nýjar.
Þakkirnar hvar eru þær? Þjóðin
fær innilegustu ástúðarkveðjur
frá þessu fólki árlega 1. desem-
ber, dálitið óvenjulega orðaðar
að visu, en kveðjur samt og að þvi
er skyldi ætla, eftir allt sem gert
er fyrir námsfólk, heldur maður
að þetta hljóti að vera kærar
þakkarkveðjur fyrir alla hjálp-
ina.
Hvaö kemur næst?
Það hlýtur að vera ellinni að
kenna, að manni finnast þessar
ástarkveðjur svolitið undarlegar
að ytra búningi, en meiningin
hlýtur nú samt sem áður að vera
góð, þótt henni sé pakkað svolitið
klaufalega inn.
Það er varla hægt að verjast
þvi að hugsa um, hverjar kröfur
börn þessafólks geri, þegar röðin
er komin að þeim að heimta. Lik-
lega verða þær kröfur uppfylltar
með glöðu geði af núverandi
háskólanemum og er ekki vel
hægt að imynda sér, að næsta
kynslóð krefjist einbýlishúss með
einkabil, einkaleikvalla og sund-
lauga fyrir sin litlu blessuð börn á
meðan á námi stendur, — það
hlýtur að verða framför i þvi sem
öðru. Já, þvi verður ljúflega orð-
ið við kröfunum, þvi þessi
kynslóð, sem nú tritlar árum
saman um ganga og sali Háskól-
ans og finnst ekkert nógu gott,
aldrei gert nógu mikið fyrir sig
HON HLÝTUR AÐ SKILJA? Hún
hlýtur að skilja, hve erfitt það er
að fá ENGA hjálp!! Aumingja
fólkið, hvaö það á bágt, fyrst að
það álitur að allir séu fantar og
óbótamenn, sem borga fyrir það
uppeldi og nám i 25-30 ár. Efa-
laust er það illa gert, þvi það er
oft sem sannast máltækið: Sjald-
an launar kálfur ofeldið. Ég
persónulega álit, að þaö væri ólikt
hollari uppeldisaðferð að láta fólk
vinna sem mest fyrir sinum þörf-
um, hvort heldur það vill læra
eða gera eitthvað annað við aur-
ana, — en að gefa þvi allt. Og til
að undirstrika ættjaröarástina og
þakklætið til þjóðarinnar fyrir
fengna menntun, á fullveldisdegi
Islendinga, þá var dagskrá 1. des.
enduð meö þvi að syngja gamlan
rússneskan þjóðsöng: Fram
ÞJAÐIR MENN 1 ÞtlSUND
LONDUM. Maöur gat vart tára
bundizt yfir þvi, hve öll dagskráin
var samstillt i þvi að dá og veg-
sama fósturjörðina, — liðnar
þjóðarhetjur og látin þjóðskáld.
Þeir, sem lifa, fengu einnig sinn
skerf af lofgjörðinni yfir þvi að
vera til á ellefu hundruð ára af-
mæli þjóðarinnar. Og við hin sem
aðeins urðum aönjótandi þessa
alls i gegnum rikisútvarpiö, við
megum þakka Guði — fyrir það,
aö við eigum aðeins einn 1. des. á
ári. Það er meira en nóg, á meðan
útvarpsráð er ekki starfi sinu
vaxnara en svo, að það skammast
sin ekki fyrir að afhenda þennan
dag rauðum Rússaleppum, allri
þjóðinni til skapraunar og svi-
virðu.
Einstefnuakstur
útvarpsráðs
Útvarpsráö er lika löngu orðið
frægt að endemum fyrir sinn ein-
hliða pólitiska áróður. írtvarpið
er útvarp allra landsmanna,
hverjar skoðanir sem þeir aðhyll-
st, en ekki örfárra manna, sem
gera það að einokunarstofnun
fyrir eigin pólitískar skoðanir og
einstefnuakstur i ráðningu starfs-
fólks og stjórnenda fastra þátta.
Það þarf ekki nema nokkur dæmi,
sem ættu þó sizt að vera háð
nokkru sliku, en það eru barna-
timarnir og elzti fasti þáttur út-
varpsins: Um daginn og veginn.
Þessir báðir þættir eru alloft
litaðir rauðu, það er frekar
undantekning en hitt, ef svo er
ekki.Svo er sagt, að útvarpið eigi
að vera hlutlaust eða óhlutdrægt,
sem að minu viti merkir að mestu
leyti það sama. Hvers vegna
ganga ekki forráðamenn þessar-
ar stofnunar á undan með fögru
fordæmi? Þetta er útvarp þjóðar-
innar, sem allir landsmenn eiga
jafnan rétt til og ættu allir jafnt
að hafa aðgang að fyrir sinar
skoðanir, en það er langur vegur
þar frá. Þess i stað er það kliku-
stofnun, þar sem rauður og
rauðka fá að ausa úr skálum reiði
sinnar, svivirðingum og óþverra
yfir þjóðina að vild — hinum er
stjakað frá eða þeim er svo
kurteislega ekki svarað, biðji þeir
um nokkrar minútur af dagskrár-
tima útvarpsins.
Við þetta er ekki hægt að una
lengur. — Undirrituðum til mik-
illar ánægju eru komnar fram
raddir um það á þingi, að kosið
verði nýtt útvarpsráö innan
skamms og þjóðin losuð við þessa
óværu sem nú situr.
Það er varla lýðræðisleg aðferð
að bægja öllum frá útvarpinu
sem ekki veifa rauðum fána, —
eða dýrka f jöldamorðingja austur
i Rússlandi?
Það er ekki farið eftir hæfni
umsækjenda i stöður eða til
stjórnunar fastra þátta, heldur
stjórnmálaskoðunum. Það verður
mikið fjaðrafok i útvarpsráði ef
einhver einstaklingur segir mein-
ingu sina, án þess að fylgja föst-
um skorðum þar um, — en sjálft
útvarpsráð fer sinu fram með
einstefnuakstri þar sem annars á
að vera tvistefna. Þá fjúka ekki
hattarnir með bugti og beyging-
um, fyrirgefningarbænum og
tilheyrandi.
Nei, ónei, þá er ekki verið að
biöja þjóðina afsökunar, heldur
er göslazt áfram með Maó Lenin,
Stalin, Kosigyn og reyndar allt
Rússaveldi og Kina til viðbótar i
eftirdragi. Já, ekki má það minna
kosta, og svo er ekki vert að
gleyma blessuðum englunum úr
Háskóla tslands sem reka lestina
með litlu fallegu vængina sina og
geislabauginn um höfuðið.
Það veröur dásamlegt að lifa á
Fróni þegar svo fullkomnar og
guðdómlegar verur verða skirðar
og fermdar, og tilbúnar að taka
við landi og þjóð undir sinn föður-
lega verndarvæng, þá verður
öllum veitt allt, þá verða engir
auðvaldssinnar sem þarf að bölva
i sand og ösku fyrir að halda
þjóðfélaginu uppi, þá verða allir
svo fallega fátækir — og góðir, þá
þarf enginn að öfunda neinn, þá
verður enginn til, sem hægt er að
heimta af. Annars minnir mig
hálfvegis, aö biblian kenni, að
öfundsýki sé einhver mesta synd
og ljótasti löstur, sem maðurinn
geti alið með sér.
BURTMEÐ
SÆRINGAMAN
„Sýnið sœringa-
meistarann"!
sagl frá þvl. aö áhrif.
læða lil að innar hafi leíU_
kvikmyndaeftirlilið gtipi I fólks lij.
laumar.a Það hefur sum
komiö fram i frétlui
iö bló I Heykjavik,
kvikmyndi
Myndina þyrfli ekki að banna
nema bornum undir 16 ára
aldri Aörir xtlu aö þola hana,
nema laugaveiklaö og hjart-
veikt fdlk. sem ekki þarf aö fara
á þessa mynd. Ekki veit ég
hvenær Magnús þessi hætti aö
trúa a drauga. og hver er
kominn til meö aö segja að fólk,
sem fer aö sjá myndina. fari al-
mennt trúa ð drauga Auk þess
eru trumál einkamðl fólks. sem
enginn ctti aö sletta sér inn I.
varö ég hneykslaöur
Vlsi aöan
haföi einhver Magnus
li.er hann var aö væla
jyndin ..The Exorcist”
yd hér Aumingja
\ er vorkunn Ef hann
Viorftasvona myndir.
\verða veikur. þa á
tó fara ð bló, þegar
\r cru syndar
helur þaö mikiö
f fjölmiölum. aö
Ua um hvaö hun
Vn manni er i
vona aö Austurbæjarbló sýn
myndina "
• iT /
H'llgrfmskirkiu. bar
m aJMulllan tekur tér Mtfetla f.
alnn. lelö yflr hana af hrylllagl.
Ef kvikmyndaframleit
ifa nokkurn llma senl r
4 sér. sem hðmark
kggöarinnar. óhugnaöar
wurunnar. þð gef ég
\rcisl” þa einkunn i
Ylna úti i London I s
can lil þessaöég fór
\var einfaldlega su.
Vkki um hvaö it
\ Eg haföi oft
U nafmö. og lék þ
\ö sjð myndina.
\ ekki aö lysa hen
V sagt. aö hun i
V óhugnanleg. a
Vasti maöur
\hropa ð I þes
Exorcist
„Taugasterkur" skrifar:
,.Eg hef ðhuga ð innleggi I
skrifin um kvikmyndijia „The
Exorcist". sem fyrirhugaö mun
aö syna hérlendis ð næstunni
Sá sem vakti mðls ð aö þesti
viöbjóötlega mynd ætti ekki er-
indi hingaö. ð þakkir skildar
Þelrsem mótmæla þvl. vita ein-
faldlega ekki hvaö þeir eru að
mðnuöl^fl
■ v.,
íiðem - \ '
sem han
undir þaa
erindi hinl
Þeir serJ
frelsi, og a
banna sér
id Enda
ikmyndagi
kryndinni
\Rja aö þ,
\l þess i
\u tagi, <
Vikmyni
■gurbjara EiaarttM bltkug I ræóatlðl ð kirkjaþingl
afall ug hiða .v
geöheilsu
geölæknar hafa sky
berlega Brerk blóð'
finnsl ymsum KirxjuJ
um sum mal þeirra
þar afgreiðslu hægi
svo sem Itrekaö frum<
breytingar ð veitingu pn
ætta
Biskup setti kirkjuþing
vikudag aö lokinni guðsþjór
Einn
enn a
móti
Kirkjuþing mov^v\
kvi kmynd i n n i, Exorci s tf
éJ~ Reykjavfk — Mlkllvægustu
■sállo, sem tekln veröt fyrlr á
kirkjuþlngl. eg þegtr eru frtm
kemln. eru frumvtrp tll Itga um
táknargjttld og tlllaga tll þtngi-
ályktunar um töngmál tafnaða.
tagM tr. Sigurbjörn Einartson
bitkup I viötall vló Tfmann f gær.
Þestl mál voru á dagtkrá kirkju-
þings I gær. tvo og llllaga
tll þingiályklunar um kvlkmynd
ina „Exorcllt". tem biikup flulti
og hljóðar ivo: „Klrkjuþlng 1*74
varar elndreglð vlð þvl, aö kvik
myndin „The Exorclit" verðl
tekin tll lýnlngar hér á landl.
Hvarvetna þar. sem mynd þessl
hefur verlð sýnd. hefur hán haft
stórskaMeg áhrlf á geðfaeilsu
fjölda manna. Klrkjuþlng leyflr
sér að vænla þess. að kvlkmynda-
hóiarigendur hafl þá ábyrgðar-
vltund. að þeir bjóðl rkki þessarl
hættu hingað helm."
Mynd úr særingaratrlðlnu I „The Exorclst". Fjöldl fólks sem hefur séó þessa mynd hefur þurft að leiu
grðlækna vegna áhrlfa hennar. Einnig hafa marglr framlð sjálfsmorð eftlr að hafa séö hana.
Er komin út á íslenzku
LAUGAVEGI 178.
Nýjar
jólabœkur
fiOftA ier»st
HUSIÐ daglega