Vísir - 03.02.1975, Blaðsíða 2

2
Visir. Mánudagur 3. febrúar 1975.
DÝRKEYPT AÐSTOD
VIÐ LAGANNA VERÐI
Getur verið varhuga-
vert að aðstoða lög-
reglu við að upplýsa
sakamál? Þessari
spurningu getur maður
á Tálknafirði hiklaust
svarað játandi.
Fyrir atbeina hans fannst
hluti af stolnum varningi úr
kaupfélagi staðarins. Sýslu-
maðurinn i Barðastrandarsýslu
felldi grun á manninn vegna
þess, og hélt honum samanlagt i
18 sólarhringa i gæzluvarðhaldi,
meðan á rannsókn málsins stóð.
Maðurinn þvertók fyrir að vera
viðriðinn þjófnaðinn, og ekkert
hefur sannazt i þá átt.
Fór með félaga
i „lögguleik”
Vísir skýrði frá innbrotinu i
kaupfélagið fyrir nokkrum dög-
um. Innbrotið var framið að-
faranótt laugardagsins 4.
janúar. Úr verzlun kaupfé-
lagsins var stolið rúmlega
tuttugu kartonum af sigarettum
og 54 þúsund krónum i pening-
um. Talið er, að oddhvasst járn
hafi verið notað til að spenna
upp bakhurð kaupfélagsverzl-
unarinnar.
Lögreglan á Patreksfirði hóf
rannsókn málsins að kvöldi
laugardagsins 4. janúar.
Maðurinn, sem grunaður er,
býr I verbúð frystihiiss Tálkna-
fjarðar. Að kvöldi laugardags-
ins sat hann ásamt fleiri ibúum
hússins i matsal þess. Þjófnað-
inn bar á góma, og gat maður-
inn þess þá, að gaman væri að
fara að leita að þýfinu á lfkleg-
um felustöðum. Að svo mæltu
fór hánn við annan mann út að
leita.
Þeir fóru að fiskimjölsverk-
smiðjunni og lýstu þar með
vasaljósi i krók og kring. Eipnig
fóru þeir bak við kaupfélagið og
leituðu þar. Stuttu siðar voru
þeir að leita i húsi, sem kallað er
„brugghúsið”.
Lögreglumennirnir frá Pat-
reksfirði komu þá að, út úr skrif
stofu kaupfélagsins. Mennirnir
slógust i förina og gengu næst að
samliggjandi fjárhúsum sem
standa f hlið, skammt fyrir ofan
kaupfélagið,
Mennirnir fóru inn i fjárhúsin
og hófu að leita þar.
Annar lögreglumaðurinn lýsti
inn i afkima i öðru fjárhúsinu,
án þess að sjá nokkuð grunsam-
legt. Akærða i málinu þótti ekki
nógu vel leitað og lýsti þangað
inn sjálfur. Fann hann þar
pappakassa, sem sjópoki lá
undir.
í pokanum voru 22 karton af
sigarettum. Tóku lögregluþjón-
amir pokann i sina vörzlu, en
mennirnir gengu aftur niður i
verbúðina.
Sýslumaður ekki
ánægður
með skýringuna
Maðurinn, sem fann sjópok-
ann, var handtekinn á miðnætti
daginn eftir, þ.e. sunnudag. A
mánudag var hann úrskurðaður
I allt að 30 daga gæzluvarðhald
af rannsóknardómaranum,
sýslumanni Barðastrandar-
sýslu.
Taldi sýslumaður, að maður-
inn gæti ekki gert „skynsam-
lega grein fyrir ástæðum þess,
að honum var kunnugt, hvar
hluti af þýfinu væri geymdur”.
Visaði sýslumaður jafnframt til
þess, að sömu nótt og innbrotið
var framið, hefði stórt sporjárn
horfið af smiðalofti i hraðfrysti-
húsinu, sama stað og maðurinn
býr á.
Hinn grunaði kvaðst saklaus
af öllum ákærum. Sagðist hann
telja tvo sextán ára drengi vera
valda að þjófnaðinum. Annar
drengurinn hafði aðsetur i ver-
búð frystihússins, en hinn bjó
hjá foreldrum sinum.
Löng og ströng
réttarhöld
Rannsóknardómari málsins
gekk fram með oddi og egg að
þvi að upplýsa innbrotið i kaup-
félagið. Fjöldi manna var kall-
aður fyrir, og hinn grunaði
margoft. Hann hélt sifellt við
fyrri framburð sinn, að hann
væri saklaus. Nóttina, sem inn-
brotið var framið, var hann
fram eftir nóttu að lesa bók.
Sambýliskona hans varð vör
við, þegar hann fór að sofa, og
segir það ómögulegt, að hann
hafi farið út, án þess að hún
hefbi orðið þess vör.
Við rannsókn málsins hefur
það komiðfram, að nóttina, sem
innbrotið var framið, hafi verið
farið um i verbúð frystihússins,
og a.m.k. tvö áhöld horfið af
smiðalofti. Einnig hvarf sjópoki
úr auðu herbergi. Það var sá
sjópoki, sem sigarettukartonin
voru I, þegar þau fundust i fjár-
húsinu.
18. janúar siðastliðinn ákvað
dómarinn að senda málið til
athugunar hjá rikissaksóknara.
Nokkrum dögum siðar var hin-
um grur.aða sleppt úr haldi.
— sat í 18 daga
í gœzluvarðhaldi,
grunaður um
innbrot, eftir að
hafa hjálpað
lögreglu við leit
að þýfinu
— og fundið það
Rannsóknin dýrari
en þjófnaðurinn
Kostnaður við þessa miklu
rannsókn á innbrotinu er all-
mikill. Nemur hann liklega
verulegri fjárhæð. Úr kaupfé-
laginu var hins vegar stolið 54
þúsund krónum og 22 kartonum
af sigarettum.
Meðal kostnaðarliða við
málareksturinn má nefna laun
réttargæzlumanns hins grun-
aða, laun löggæzlumanna við
rannsóknina, kostnað við fanga-
gæzlu og öflun gagna.
Hins vegar telst það varla
óeðlilegt, að i svo litlu samfélagi
sem á Tálknafirði sé lögð
áherzla á að upplýsa mál af
þessu tagi. Margir, ef ekki allir
Ibúar staðarins, gætu komið til
greina sem innbrotsþjófarnir.
Ekkert hefur sannazt hver
brauzt inn i kaupfélagið, þótt
einn hafi verið yfirheyrður sem
grunaður.
— ÓH
LESENDUR HAFA ORDID
Erlent vinnuafl í Sinfóníunni
virnsm--
Hvaö myndir þú gera í dag,
ef þú vissir, að dagurinn á
morgun yrði þinn síðasti?
Reynir Zebitz, rafvirki: — Æ, ég
held ég myndi bara fara og leggja
mig og hafa það virkilega gott.
Haukur Jónsson, menntaskóia-
nemi: — Ég held ég settist inn á
kaffihús með vinum minuin og
biði dauðans.
Magnús Þór Jónsson, mennta-
skólanemi: — Ég held ég settist
inn á notalegt veitingahús og
fengi mér kaffi ásamt vinum
minum i kveðjuskyni.
Helena Halldórsdóttir, fulltrúi: —
Ég myndi bara stóla á náðina,
þegar ég kæmi yfir um. En
hvað ég gerði af mér daginn áður,
veit ég ekki, ég hef aldrei verið i
þessari aðstöðu.
NjállSimonarson, forstjóri: — Ég
held ég keypti mér farseðil til
Kanarieyja til að komast I annað
andrumsloft. Annars eru þeir
ótal margir hlutir, sem maður
myndi flýta sér að klára, áður en
maður skildi við.
Norma MacCleve, húsmóðir: —
Ég myndi verja deginuin I dag I
að gleyma ínorgundeginum.
Bergþór skrifar:
„Ég er einn af mörgum, er
þykir gainan að sigildri tónlist
og fer gjarnan á tónleika Sin-
fóniuhljóinsveitarinnar. Eins og
mörgum þykir mér menningar-
bragur yfir slikri hljómsveit.
En samt spyr ég, hvað langt
geta Islendingar gengið á þessu
sviði?
Er endalaust hægt að ausa út
almannafé i þess háttar? Eftir
þvi er mér hefur skilizt, er um
það bil fiinmtán til tuttugu er-
íendir hljóðfæraleikarar starf-
andiihljómsveitinni. Mér finnst
það tiinabært að fara að endur-
skoða þessa hluti, þegar þjóðar-
skútan er að fara i kaf.
Eru ekki tií hæfir hljómlistar
menn á Islandi eða jafnvel nem-
endur, er gætu fyllt skörð þess-
ara manna.
Ég held, að þegar allir eru tal-
andi um kreppu og þess háttar,
eigi að reyna að nýta það fólk,
sem fyrir er hér á landi, i stað
þess að „flytja inn” dýrt vinnu-
afl, að maður tali ekki um þann
dýrmæta gjaldeyri, er mundi
sparast.
Jón Sigurðsson skrifar:
„Nú er sagt, að gjaldeyris-
sjóður landsmanna sé á þrotum.
Engan furðar á þvi þar eð inn
flutningur hefur verið óskap-
legur. Einn postuli vinstri vill-
unnar hefur góð ráð, sem ekki
snerta hann sjálfan. Hans ráð
eru þau, að helv... ferðamenn-
irnir, sem sói gjaldeyri þjóðar-
innar, skuli bara skattlagðir
fyrir þann glæp að vilja eyða
sumarleyfi sinu erlendis. Já,
hann er snjall þessi postuli hafta
og vinstri villu. En eitt er það,
sem hann gleymir, sá sjálfum-
glaði vitringur. Við, sem höfum
ánægju af ferðalögum, munum
svo sannarlega ekki gleyma
honum eða hans flokki þegar sá
dagur kemur, mun hann ekki
glotta.
En satt mun vera, að sjóður-
inn er litill og ber þá að sjálf-
Mér finnst það ekkert laun-
ungarinál, hvernig farið er með
alinannafé, heldur eigi að
leggja spilin á borðið”.
sögðu að minnka eyðslu. Ég
legg þvi til, að nú þegar verði
innflutningur á bifreiðum stöðv-
aður til næstu áramóta, að
minnsta kosti 2000 nýir bilar
eru I vörugeymslum eða á hafn
arbakkanum, það ætti að nægja
i ár. Tollatekjur, sem tapast,
mundu vera verulegar. En þvi
ekki að minnka útgjöld rikisins,
sem þvi nemur? Enginn ætti að
skaðast, sjóðurinn myndi vaxa,
aðeins bilainnflytjendur myndu
telja færri krónur, en þetta er
auðveld leið, sem er örugglega
vinsæl meðal þorra fólks og gef-
ur möguleika á þvi, að með slik-
um aðgerðum mætti koma á
jafnvægi. En sá maður, sem
hugsar sér að ráðast á þann,
sem fær 60 pund ( + 40 til ferða-
skrifstofu) til ráðstöfunar i
sumarleyfi, er ekki vinur minn
eða þinn.”
Hann er ekki
vinur minn ...