Vísir - 06.02.1975, Blaðsíða 2

riSRSm:
Hver finnst þér vera stærsti gall-
inn viö útvarpiö?
Lúövik Vilhjálmsson, flugum-
feröarstjóri: — Njörður P. Njarð-
vík og aö ekki skuli vera völ á
annarri bylgju sem hefði upp á
dansmúsik að bjöða.
Sesselja Asgeirsdóttir, húsmóöir:
— Mér finnst nú eiginlega svo
margt gott i útvarpinu ef maður
hlustar og leggur vel við eyrun.
Ef það er eitthvað á dagskránni
sem ég vil ekki hlusta á, þá loka
ég bara fyrir. Hins vegar vilja
börnin bara hlusta á Keflavikur-
útvarpið.
Þórleifur Ólafsson, biaöamaöur:
— Ég hlusta svo sjaldan á útvarp-
ið. Ég hlusta bara á fréttirnar!
Annars finnst mér of mikið um
fastar skorður. Morgunútvarpið á
milli kl. 10 og 12 mætti lika oft
vera léttara.
Þórarinn Einarsson, verzlunar-
maöur: — Hversu lélegt efni er
boöið upp á fyrir yngra fólk. Ég
hef haft góða aðstöðu til þess að
hlusta og mér finnst það mætti
vera mikið betra. Yfirleitt hefur
maður svissað yfir á Keflavik.
Jóhann óli Jónsson, nemi: — Ja,
ég veit þaö nú varla. Jú, það er
ekki nærri nógu mikiö af góöum
poppþáttum. Ég hlusta frekar á
Keflavlk.
Erla Waage, starfar i Sparisj.
Ifafnarfj.: — Ég hlusta nú ekki
mikið á útvarp, en hlusta helzt á
músfk. Það mætti vera meira af
klassiskri músik. Annars er út-
varpiö mjög gott að flestu leyti.
Það hefur skánað mikið.
FÖTLUÐ KONA SKRIFAR:
Opið bréf til Guðmundar Jónassonar
Elsa Stefánsdóttir, Fellsmúla 9,
skrifar:
„Mánudaginn 16. des. s.l. fór-
um viö hjónin og 6 ára sonur
okkar meö Flugleiðavél til New
York sem er ekki I frásögur fær-
andi. Við ákváðum aö notfæra
okkur þjónustu þá sem Flug-
leiðir veita farþegum sinum og
fara með áætlunarbifreið þeirri
sem ekur farþegum milli
Reykjavikur og Keflav.flugvall-
ar. Þarsemenginn hjólastóll er
fyrir hendi á afgr. Flugleiða á
Reykjav. flugvelli og minn
eiginn kirfilega innpakkaður
(en ég er fötluð, er I umbúðum,
nota 2 armstafi og hjólastól),
báðum við um að ég fengi að
fara beint úr leigubifreiðinni og
inn I áætlunarbifreiðina (sem
var þá þar til staðar) vegna
þess hve hált var úti. Sneri
eiginmaður minn sér beint til
bifreiðarstjóra áætlunarbifreið-
arinnar, en fékk neitun, náöi ég
síðan sjálf tali af fyrrgreindum
bifreiðarstjóra og veitti hann þá
leyfi sitt til þess. Við báðum
hann ekki um neina aðstoð, að-
eins að opna bifreiðina og
hleypa mér einni inn, en þetta
var um 30 min. áður en farþeg-
um var leyft að fara inn. Þegar
ég var á leiö upp þrepin (gang-
andi með aðstoö eiginmanns
mlns) segir bifreiðarstjórinn
við mig „svona fólk á nú ekki að
vera aö ferðast með áætlunar-
bifreiðum”. Þar sem mér var
ekki kunnugt um að fötluöum
væri meinaður aðgangur að á-
ætlunarbifreiðum, spuröi ég
hann að þvl hvort „svona fólk
eins og ég” ætti ekki sama rétt-
inn og aðrir að ferðast með
áætlunarbifreiðum, gaf hann
ekkert svar við þvl. Það skal
tekiö fram að starfsmaður
Flugleiða á Reykjavikurflug-
velli bað eiginmann minn afsök-
unar á þessu fyrir þeirra hönd
og á Keflavikurflugvelli bað
starfsmaður Flugleiða mig per-
sónulega afsökunar og kvaöst
ætla að kæra þetta fyrir yfir-
manni áætlunarbifreiðanna.
Það er vonandi að sllkt atvik
heyri til undantekninga, það má
teljast furðulegt að maður með
sllkt geð skuli gefa sig að far-
þegaflutningum almennt.
Sem betur fer erum við „þetta
fólk” ekki öll það mikið fötluð aö
við þurfum að fara I sérstökum
bifreiöum, þrátt fyrir það mætti
gjama búa betur I haginn fyrir
okkur i áætlunarbifreiöum al-
mennt, t.d. með betri handrið-
um og handföngum til þess að
auðvelda okkur og reyndar
öldruðum lika að komast upp og
niöur þessi erfiðu og háu þrep”.
Vísir. Fimmtudagur 6. febrúar 1975.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ

FURÐULEGT VIÐHORF
Verkamaður skrifar:
Alveg er það furðulegt að til
skuli vera menn sem telja verk-
föll allra meina bót hjá launa-
fólki og það nú þegar fram-
undan er lifróður I gegnum einn
hrikalegasta brimgarð íslenzks
efnahagsöngþveitis. Það verður
fróðlegt aö fylgjast meö áralagi
forystumanna launþegasam-
takanna á næstu vikum og mán-
uðum.
Ég vil ekki trúa þvl að
óreyndu aö þeir sleppi árunum
og drepitittlingaframan I alþjóð
eða fari að taka I nefið þegar á
hólminn er komið. tslenzkir
launþegar ættu orðið að vita svo
augljósa staðreynd að atvinnu-
rekendur hafa engan hag af þvi
að kaupgeta almennings sé
rýrð. Þaö þýðir einfaldlega það
að þeir sitja uppi með sina vöru.
Hvað svo með rikið? Hefur
það ekki sinar tekjur að lang-
mestu I gegnum tolla og sölu-
skatt? Það eru þá helzt þessir
voðalegu útgerðarmenn (sem
ekkert gera að gagni nema það
að reyna að halda aflvél þjóöar-
skútunnar i gangi þótt hún sé að
veröa ollulaus og smurolian sé
blönduö sandi og svarfi) — sem
hafa gagn af litilli kaupgetu al-
mennings. Þeir hafa þá von um
Beðiö eftir samningunum I sfðasta verkfalii. „Það verður fróðlegt aö fylgjast með áralagi forystu-
manna launþegasamtakanna á næstu vikum og mánuðum”, segir bréfritari.
að þeir sem setzt hafa aö I sólar-
löndum snúi heim og fari að
vinna ef þeir eru ekki yfir það
hafnir að dýfa hendi I kalt vatn.
Ráðstafanir núverandi og
fyrrverandi rikisstjórna sem
hafa rýrt kaupgetu almennings
er ill nauðsyn sem þær hefðu
báðar viljað komast hjá”.
Áskorun til „ÞAÐ MÁ DRÝGJA SJÓNVARPSDAGSKRÁNA
sjónvarpsins: MIKLU BETUR MEÐ VESTURFÖRUNUM.
Gagnheiðsk heimasæta skrifar:
„Þar sem sýningum á Vestur-
förunum er nú lokið og þar með
siðustu ánægju minni I lífinu, vil
ég fyrir hönd þeirra kvenna,
sem búa utan Gagnheiðarsvæö-
isins, fara þess á leit viö dag-
skrárstjóra að hann hlutist til
um, að þessi stórskemmtilegi
þáttur verði endursýndur og þá
afturábak, hægt.
Þetta teljum við nauðsynlegt
með hliðsjón af hinu gamla mál-
tæki „lupphafi skyldi endirinn
skoða”.
Ekki ætti að skaða að skoða
endinn hægt, skiptir minna máli
þótt hert yröi á sýningarhraöan-
um eftir þvi sem byrjunin nálg-
ast, svona I „Chaplin-stll”, það
var nú alltaf svo fjörlegur hraði.
Lika er miklu minna i byrjunina
variö (þ.e. gömlu byrjunina,
sem nú yrði endirinn).
Ekki mundi skaða að hafa
myndina með tali, trumbuhljóð
eru aö vísu skemmtileg þar sem
þau eiga við og þá I hófi, t.d. á
dansleikjum.
Að visu er gamalt Islenzkt
máltæki sem segir „Þögn er
gulls Igildi” en samt ætti ekki að
skaða smátal inn á milli stærstu
þagnanna sem eru skeyttar við
klukkutifið.
Það yröi að vlsu nokkuð dýrt
að fá allt leikaraliðiö til að tala
inn á myndina og læra réttan is-
lenzkan framburð, en gæti þetta
ekki orðið góð landkynning.
Svo, kæri dagskrárstjóri, þeg-
ar lokiö verður viö að sýna þátt-
inn afturábak einhverntima
með haustinu á þennan ramm-
islenzka hátt, mætti drýgja dag-
skrána næsta vetur með þvl að
byrja t.d. á miðjum þættinum,
sýna hann svo út til beggja enda
til skiptis.
Nýtt islenzkt máltæki bætist
þá ef til vill við mörg góð sem
fyrir eru þ.e. „Gott er út frá
miðju upphaf og endi að skoða”.