Vísir - 26.06.1975, Blaðsíða 2

2
Visir. Fimmtudagur 26. júni 1975.
vismsm:
Hvaö finnst yftur um trúardeilur
prestanna?
Kalmann Stefánsson, bóndi: —
Mér finnst þetta vera deilur um
keisarans skegg. Þaft ætti aö
nægja fólki aö trúa á Guö og láta
aukaatriöin eiga sig.
Guftbjörn Guftmundsson, tré-
smiftameistari: — Ég er sjálfur
sannfærftur um aft eftir dauöann
er eitthvaö á feröinni sem viö
skiljum ekki alveg. Og þaö er
alveg sjálfsagt aö almenningur
fylgist meö skrifum um trúmál.
Það eru hins vegar öfgar ef einn
maður telur aö sér leyfist aö
skapa almenningsskoöanir.
Ethel Bjarnason, húsmóftir: —
Ég trúi sjálf á framhaldsllf og
finnst aö allir megi trúa þvi sem
þeir vilja. Hins vegar eru skoð-
anaskipti alveg sjálfsögð.
Hinrik Bjarnason, framkvæmda-
stjóri: — Ég álit að Guö muni ná
yfirhöndinni áður en lýkur og læt
mig þvi litlu skipta svona deilur.
Kolbeinn Pálsson, fulltrúi: —
Menn mega deila meöan þeir
drepa ekki hvorn annan. Þaö er
ósköp eölilegt aö menn hafi ekki
sömu skoöanir.
Hafsteinn Sigurþórsson, verzl-
unarstjóri: — Trúin er mál hvers
og eins og trúarbrögðin ákaflega
margvisleg. Mér finnst þvi svona
trúardeilur fáránlegar. Sjálfur
vildi ég að við staðfestum trúar-
heit okkar þrisvar sinnum.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
„SENNILEGA RÉTT AÐ LEGGJA
NIÐUR SKÓGRÆKT RÍKISINS"
„Nokkrir, sem vilja klæfta land-
ift” skrifa:
„Hver svo sem ástæðan kann
að vera, hefur að undanförnu
gætt mjög vaxandi andúöar al-
mennings á allri starfsemi
Skógræktar rikisins. Vitað er,
aö viökomandi stofnun hefur
haft úr a.ð spila geysilegu
fjármagni af almannafé en
árangur af starfsemi rikis-
stofnunar þessarar hefur látið á
sér standa.
Timi er þvi til kominn að
stofnun þessi geri skattgreið-
endum kunnugt hvernig þvi fé
er variö sem þeir hafa
möglunarlaust látið af hendi
rakna i þeirri góðu trú, aö þess-
um fjármunum væri vel varið.
Hvar sem þú ferö um landið
þitt, lesandi góður, sjást litil
merki alls þess fjárausturs sem
Skógr. rikisins hefur fengið i
sinn hlut af almannafé. Hvar er
skógurinn?
Allir eru löngu orðnir leiðir á
sögunni um stóru trén á
Hallormsstað. Sala á Isl. jóla-
trjám er hreint brjálæði, enda
algerlega út i hött að höggva
þau fáu tré sem ná að skjóta rót-
um og þroskast I islenzkri mold.
Atti ekki að klæða landið
skógi???
Þetta er ein endileysa allt
saman. Sennilega er mest vit i
að leggja Skógrækt rikisins nið-
ur I þvi formi sem nú er. Yfir-
stjórn og stjórn þessara mála er
alltof dýr. Sumir segja að áróð-
urinn sé þeirra sterkasta hlið.
Verkefnið: Að klæða landið
skógi, á að fela skógræktar-
félögum einstakra byggðarlaga
svo og áhugamönnum um skóg-
rækt. Rikið á að styðja við bakið
á þeim. Enn sem komið er höf-
um við ekki efni á að fara út i at-
vinnumennskuna sem Skógrækt
rikisins býður okkur upp á.”
fólk að gjaIda?
Hvers
á
gamalt
„Einn af mörgum” skrifar:
„Þjóðfélagsþegnar, sem bún-
ir eru að koma upp heilli kyn-
slóð og strita við uppbyggingu
þjóðfélagsins á mestu framfara-
og velmegunarti'mum þjóðar-
innar og komnir eru á efri árin,
eiga skiliö að fá fyrirgreiðslu
fyrir vel unnin störf og miklar
fómir, en hvernig er hagur
þeirra i dag?
Ef þetta fólk, sem komið er
yfir 70-75 ára aldur og þarf á
spitalavist aö halda, þá er það
ekki tekið inn nema með eftir-
tölum eöa i dauðanum og það
ekki vandkvæðalaust.
Ótalin heimili eru f nauðum
vegna þess að einn aðstandandi
og fjölskylda hans hefur tekiö
foreldra eða fjarskyldara gam-
almenni á sina arma, og sá sem
slikt gerir, verður að sitja uppi
með þaö án hjálpar skyldmenna
efta þess opinbera, hvað sem á
gengur. Fólk kemst tæpast á
sjúkrahús þegar veikindi ber að
höndum, hvað þá í sumarleyfi,
vegna þess-að enginn vill hlaupa
undir bagga um stundarsakir.
Ef það opinbera sýndi skiln-
ing á þessu vandamáli, og það
heföi átt að vera búið að þvi fyr-
ir löngu, þá væri búið að Dyggja
upp dvalarheimili, þar sem
gamalt og annað ósjálfbjarga
fólk væri tekið inn til skamms
tima, einn til tvo mánuði, en
margt af þessu eldra fólki er
rúmfast og ósjálfbjarga og eng-
an veginn hægt að skilja eitt eft-
ir á heimilunum, þegar að-
standendur þurfa sjálfir að fara
á sjúkrahús eða af öðrum
ástæðum að hverfa frá. Þjóð-
félagsandinn er þvi miður orð-
inn þannig að fólk hleypur ekki
undir bagga hvert með öðru
þegar á þarf að halda, sizt þegar
gamalt fólk á I hlut. Þá fær sá,
sem fyrstur tekur á sig þá
ábyrgð, oftast litinn stuðning
frá nákomnum.
Það er örugg staðreynd, ef
stofnun, sem áður er nefnd, væri
sem eiga að hafa framsögu um
framfaramál þjóðarinnar
hræddir við að styðja málstað
gamla fólksins og þeirra sem
sýna þvi virðingu og alúð með
þvi að hafa það heima? Eða eru
þeir búnir að afskrá það (nema
kannski á kosningadaginn)?
Þessir góðu menn eiga einnig
eftir aö eldast og kannski eftir
aö kynnast að eigin raun, þeim
vandamálum, sem þeir hafa
vanrækt meðan þeir höfðu tæki-
færi til að lagfæra þau.
Andleg kvöl gamla fólksins,
sem finnur að það er öðrum fjöt-
ur um fót og er fyrir, getur verið
þyngri baggi á þvi heldur en
sjálf likamsuppgjöfin vegna
ellihrumleikans. Það ætti held-
ur að létta á þessu fólki, sem
hefur skilað góöu lifsstarfi held-
ur en að iþyngja þvi með þeirri
tilfinningu að það sé ómagar
og óþurftarfólk og fjötur á þeim
yngri.
Hver er svo lausnin og hvenær
eigum við von á henni?
Það þarf að hafa stofnun, sem
tekur við legusjúklingum og
öðrum vanmegnugum, og getur
hvilt heimilin. A sumrin er
nauðsynlegt að létta á aðstand-
endum, sem spara þjóðfélaginu
milljónir i elliheimilakostnað
meö þvi að hafa þetta fólk
megnið af árinu heima. Vonandi
opnast augu forráðamanna
þjóðarinnar fyrir þessu mikla
vandamáli og verða gerð-
ar skjótar ráðstafanir
til úrbóta, þvi þetta
vandamál eykst. Bygging elli-
heimilis Das I Hafnarfirði og
langlegupláss þaö, sem á döf-
inni er við Hátún, er aðeins
bráðabirgðalausn á öngþveit-
inu. Raunhæf aðgerð er heimili
sem tekur gamalt og farlama
fólk til skemmri dvalar til hvild-
ar þvi fólki, sem vill annast það
I heimahúsum, en er að gefast
upp vegna þess að það er rig-
bundið heima og fær enga
aðstoð né skilning annarra.”
til, sem þá einnig tæki gamalt
ósjálfbjarga fólk á sina arma
um 4-5 vikna skeið á sumrin þá
væru ellimálin ekki I þvi öng-
þveitisástandi sem raun er á i
dag. Það yrði minni ásókn á elli-
heimilin.
Fjármagni hefur verið sóað i
svo margt annað, sem minni
þörf er á en að launa þvi fólki
sem skóp undirstöðuna að þeirri
velmegun sem þjóðin hefur búið
við undanfarna áratugi. Þvi
fólki sem tekur þessa elztu kyn-
slóð á sina arma og vill sýna
verðugt þakklæti og hlýju þess-
ari duglegu fráfarandi kynslóð,
er svo einnig hegnt fyrir það
með þvi að fá enga fyrirgreiðslu
frá neinum, þegar það vill fá
hvild frá heimili og önnum
hversdagsins og komast i sum-
arleyfi, sem þykir nauðsynleg
og sjálfsögð krafa hvers manns.
Eru stjórnmálamennirnir,