Vísir - 23.07.1975, Qupperneq 2

2
vimsm:
Hvaö finnst þér vera hæfilega
langur vinnudagur?
Kári óiafsson, bllstjóri: — 8 tim-
ar eru hámark á hverjum degi.
Ég mundi þó alvég kjósa að vinna
bara 6 tima á dag, en eins og er
vinn ég 8 tima.
Eggert Simonsen, veggfóðrari: —
Þetta er ágætt eins og það er, 8-9
timar á dag. Ég gæti þó vel hugs-
að mér að vinna 6tima á dag fyrir
sama kaup.
Sveinn Helgason, vélvirki: —
Allur sólarhringurinn. Það veitti
ekkert af þvi, eins og þjóðfélagið
er i dag, ég meina þá svo fólk geti
lifað sómasamlega. Annars ætti
dagvinnan að nægja.
Sigurrós Rut Karlsdóttir, á
leiðinni f sveit: — Mér finnst allt i
lagi að vinna frá svona 9-6 á
daginn. Vinnudagurinn þarf
ekkert að vera styttri. Gaman að
vinna? Já, mér finnst það.
Georg Gisiason, verzlunarmaö-
ur: —- 8 timar á dag. Annars
mundu sjálfsagt allir vera fegnir
styttri vinnudegi.
Sigriöur Stefanfa Kristjánsdóttir,
iönverkakona: — 8 timar. Það
veitir ekkert af að vinna þann
tima, en ef ég fengi sama kaup
fyrir minni tima, þá mundi ég
þiggja það.
Einn i fuilu fjöri.
„Vægast sagt, þá finnst mér
hálfhlægilegt að þurfa i hvert
skipti, sem ég þarf að fá mér
getnaðarverju, að beygja mig
yfir afgreiðsluborðið i einhverju
apótekinu og hvisla að af-
greiðslustúlkunni, hvað það er,
sem ég vilji kaupa. Auðvitað er
ég kurteis og inni i mér i þessu
tilfelli eins og allir aðrir og tala
: ekki upphátt um svona hluti.
Þetta er eitt af þvi óréttlæti,
i sem við Islendingar þurfum að
búa við. Þar sem ég hef verið á
ferð utanlands eru getnaðar-
verjur, jafnt fyrir konur sem
karla, hafðar i hillum eða körf-
um i apótekum, þar sem við-
skiptavinurinn getur náð i þær
sjálfur. Engar hvislingar fara
fram. Maður bara fer að kass-
anum og borgar. Þá er einnig
hægt að fá þær viða i sjálfsölum.
Hugsið ykkur, hvað það
apótek gæti grætt hér á Islandi,
sem væri fyrst til að selja á
þennan hátt. Og annað. Ég er
viss um, að miklu fleiri myndu
nota getnaðarverjur og losnuðu
þar með við langar og strangar
andvökunætur. Hafði eitthvað
skeð eður ei? -
þá getum við hœtt öllum hvíslingum
EINHVER SPARAR SER BARNAFATAKAUP
Einstæö mtíöir hringdi.
,,Ég á heima niðri i miðbæ og
er svo heppin (eða óheppin) að
hafa Utisnúrur, þar sem ég
þurrka meðal annars fötin af
nokkurra mánaða gamalli dótt-
ur minni.
Einn morguninn, brá mér
heldur betur i brún. Barnatauið
var horfið, þó aðeins það, sem
var nýtt, en fötin af 9 ára syni
minum voru óhreyfð og ýmis-
legt af þvi, sem þeim biræfna
hefur ekki fundizt nógu fint.
Þetta var heilmikill skaði fyr-
ir mig, lauslega reiknað um 16
þús. krónur. Ég vona bara, að
hlutimir verði aö þvi gagni, sem
þeim var ætlað”.
Sjálfsðlu á getnaðarverjur....
Ef 1000 Islendingar hættu nú i
þessum mánuði að reykja einn
pakka með 20 sigarettum á dag,
sem nU kostar 190 kr., og leggðu
verð hans á beztu bankavexti til
aldamóta, eða i 25 ár, stæðu
eftirtaldar upphæðir aukalega i
bönkum og sparisjóðum lands-
ins til Utlána. Hver eigandi eign-
aðist ört vaxandi bankainni-
stæður, sem nota mætti marg-
vislega til öryggis.
Eftir
Eftir
Eftir
Eftir
Eftir
Eftir
Eftir
Eftir
Eftir
1 ár
2 ár
3ár
4 ár
5 ár
10 ár
15 ár
20 ár
25 ár
kr.
kr.
kr.
kr.
kr.
kr.
kr.
kr.
74.799.000
161.566.000
262.216.000
378.969.000
514.404.000
1.594.828.000
3.864.090.000
8.630.313.000
kr. 18.641.009.000
Atján og hálfur milljarður i
stað 1000 sigarettupakka á dag i
25 ár.
Hver einstaklingur ætti 18
milljónir 641 þUs. kr. 200 króna
spamaður á dag lagður i banka
á háa vexti gjörbreytir fjármál-
unum. Og væri féð lagt i verð-
tryggð spariskirteini rikissjóðs
myndi siðasta upphæðin meira
en 20 faldast og verða 430 mill-
jarðar.
Um áhrif þessara 18,5 mill-
jarða kr. sigaretta á heilsufarið,
þrifnaðinn og eldhættuna i land-
inu geta töflur og tölvur ekkert
sagt. En það gæti Brunabóta-
félag Islands og Bjarni Bjarna-
son læknir gefið góðar bending-
ar um og hann svo birt þær i riti
Krabbameinsfélags íslands:
Fréttabréfi um heilbrigðis-
mál.”
Hœttu að reykja
— og þú átt
■ Sveinbjörn skrifar.
„Hefðikarl eða kona minnkað
; reykingar sinar 1. jUli 1935 um 1
j pakka á dag og lagt andvirði
sigarettupakkanna inn á beztu
fáanlegu vexti i banka eða
sparisjóði, hefði innistæðan
| verið, sem taflan sýnir með
vöxtum og vaxtavöxtum.
18V2 milljón eftir 25 ár
Tóbakseinkasala ríkisins gaf
meðalverð pakkans hvert ár.
1938 kostaði hann 90 aura, 1946 2
kr., 1949 5 kr., 1955 12 kr., 1961
21 kr., 1966 30 kr., 1970 56 kr.,
1974 100 kr., en 19. jUni sl. kostar
hann 190 kr.
Innistæða hvers og eins hefði
. verið eftir 40 ár 623.316 kr.
Að sjálfsögðu hefði mátt
ávaxta sparnaðinn enn betur.
Og þvi hafa verið reiknaðar Ut
i innistæður af sama sparnaði á
! sama tima og féð lagt jafnóðum
i verðtryggð spariskirteini
rikissjóðs.
Ef 1000 tslendingar hefðu gert
þetta 1. 7. 1935, hefðu þeir átt
: neðanskráðar heildarupphæðir i
bönkum og sparisjóðum nU 1.
júli og þeir haft yfir 3 1/2
milljarð króna meira að lána til
þjóðþrifafyrirtækja en þeir nú
hafa.
Meö bankavöxtum Meö verötryggingu
1.7 1940 kr. 3.622 kr. 470.859.000
1.7 1945 — 7.824 — 678.023.000
1.7 1950 — 14.812 — 909.947.000
1.7 1955 _ 36.989 — 1.329.385.000
1.7.1960 — 78.203 — 1.837.835.000
1.7.1965 — 143.553 — 2.354.579.000
1.7. 1970 — 281.750 — 2.951.037.000
1.7.1975 — 623.316 — 3.561.715.000
Visir. Miðvikudagur 23. júli 1975.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ