Vísir - 06.09.1975, Page 2

riSIRSm:
Vlsir. Laugardagur 6. september 1975.
Kemur lokun verzlana á
laugardögum sér illa?
Ólöf ólafsdóttir, húsmóöir og af-
greiðslukona: — Nei, mér er
alveg sama. Ég vinn að visu úti,
en bara á kvöldin, svo ég kemst i
verzlanir á daginn.
Guunar Jónsson, brunavörður: —
Það skiptir engu máli fyrir mig,
ég get verzlað á daginn yfirleitt.
Ég vinn nefnilega vaktavinnu.
Þórunn Gunnarsdóttir, vinnur á
fjölritunarstofu :— Já, hún kem-
ur sérilla. Ég vinn úti hálfan dag-
inn, en vildi gjarnan geta verzlað
á laugardögum.
ólöf óskarsdóttir, skrifstofu-
stúlka: — Já, hún kemur sér illa
fyrir mig. Ég hugsa að svo sé um
fleiri, en sjálfsagt er verzlunar-
fólkið þessu fegið. Ég reyni að
nota tfmann á milli kl. 5 og 6 til
jDess að verzla.
Einar Magnússon, verkstjóri: —
Ég býst við að hún komi sér'illa
fyrir fólk. Með mig er það að
segja að konan min er húsmóðir,
og kemst því i búðir á daginn.
Þegar ég verzla fer ég með henni.
Ilrafn Sæmunusson, prentari: —
Mér er skitsama!
Kjarvalsstaðir eru orðnir
eins og „tragi-komískur"
sirkus
— segir Kjartan Guðjónsson,
sem sjálfur sýnir á „Loftinu'
Ég hefði aldrei haldið
þessa sýningu, ef þetta
gallery hefði ekki verið
til, því það er svo stutt
síðan ég hélt sýningu,
sagði Kjartan Guðjóns-
son, sem opnar sýningu á
„Loftinu" á laugardag.
„Loftið minnir mig á litlu
galleryin i Paris. Hér njóta litl-
ar myndir sin vel, þvi hér er svo
heimilislegt.
■ Myndirnar, sem ég sýni hér
eru flestar frá þessu ári, þó
hafa nokkur antik verk slæðst
með, sagði Kjartan.
Hvernig er að sýna i dag bórið
saman við, þegar þú varst að
byrja í iistinni?
Þeim hefur fjölgað, sem háfa
myndlistaráhuga. Nú eru einnig
miklu minni hleypidómar og
fólk er opnara. Hægt er að sýna
fólki eitthvað annað en land-
lagsmyndir. Þó varð ég stein-
hissa að á inntökuprófinu
siðastliðið vor i Handiða og
Myndlistarskólanum, þar sem
ég hef kennt nokkuð lengi, þá
máluðu flestir landslagsmyndir
eða ástarrómantik t.d. elskend-
ur sitjandi á bekk en fáir mál-
uðu abstraktion eða t.d. rauðan
hnefa. Verkefnin voru sjálfval-
in. Viö kennararnir urðum hissa
á þessu, en komumst að þeirri
niðurstöðu, að þetta inntökupróf
sýndi þverskurðinn af mynd-
listaráhuga almennings meðan
hann er alveg ómótaður. Það er
ekki fyrr en i þriðja bekk skól-
ans, sem byltingarhugleiðingar
fara að gera vart viö sig, sagði
Kjartan. Þetta leiðir lika hug-
ann að þeirri spurningu, hvar er
hið margumtalaða kynslóðabil?
Hver er þín afstaða til deil-
unnar um Kjarvalsstaði?
Það er hörmulegt, að ekki
skuli vera hægt að halda uppi
sýningum þar með nokkrum
menningar brag. í dag likjast
Kjarvalsstaðir fremur tragi
komfskum sirkus en menning-
arsetri.
Kjarvalsstaðir veita geysi-
lega möguleika til sýningar-
halds, þó hefur staðurinn ýmsa
galla eins og hvað snertir lýs-
ingu og staðsetningu kaffistofu.
En kaffistofan er, þar sem best
er að sýna skúlptúr í húsinu.
Hægt er að bæta úr þessum göll-
um með litlum kostnaði og litilli
fyriihöfn að minu áliti.
Hvað er hægt að gera til að
leysa deiluna um Kjarvals-
staði?
Það er frumskilyrði, að fá
sérmenntaðan framkvæmda-
stjóra, til þess að vera samnefn-
ari fyrir þessu húsi. Hann ásamt
skipaðri nefnd mundi siðan taka
ákvörðun um hvað sýnt yrði á
Kjarvalsstöðum.
Er ekki erfitt að ákveöa hvað
er góð myndlist?
Það er ekki eins erfitt og fólk
heldur. Þeir, sem þekkja ein-
hvern hlut vel og lifa og hrærast
með honum eins og margir
myndlistarmenn gera i sam-
bandi við myndlist, þá lærist að
greina góða list frá vondri.
Nú eiga borgaryfirvöld næsta
leik að leysa þessa deilu. En það
virðist ekki ennþá vera neinn
áhugi hjá borgaryfirvöldum að
breyta rekstrarfyrirkomulag-
inu á Kjarvalsstöðum, svo þar
við situr.
Svo við förum út i aðra sálma,
hvenær verður sýningin opin?
Hún verður opin á búðatfma
frá klukkan 9-6 á daginn.
Opnunin verður laugardaginn 6.
september en sýningunni lýkur
22. september.
Ég hef tekið eftir þvi, að fólk
er hrætt við að biðja um af-
borganir á myndlistarverkum,
en auðvitað er slfk hræðsla al-
gerlega óþarfi, sagði Kjartan að
lokum. HE.
LESENDUR HAFA ORÐIÐ
Ivenœr koma peningarnir
rá Gjaldheimtunni?
Skattgreiðandi skrifar:
„Þegar ég flutti þann 15. júni
tilkynnti ég það þegar til Hag-
stofunnar.
Ég var samt orðinn dálitið
langeygur eftir að sjá gjald-
Aödáandi skrifar:
„Mig langar að hripa niöur
fáeinar linur — á kvennaári. Ég
get ómögulega talið mig neina
sérstaka „rauðsokku”, þótt ég
sé hlynnt mörgu, sem þær
segja. Að sjalfsögðu hefur ekki
farið framhjá mér, frekar en
öðrum, allt tal um jafnréttismál
og þess háttar.
Það hlýtur að hafa talizt spor i
rétta átt, þegar nokkrar stúlk-
ur tóku sig til og hófu akstur á
strætisvögnum borgarinnar,
sem fram að þessu hefur ein-
göngu verið ekið af karlmönn-
um. Þær eiga þakkir skyldar.
Fyrir mitt leyti finnst mér oft á
tiðum betra og skemmtilegra að
heimtuseðil minn og fór þvi nið-
ur á Gjaldheimtu og lét breyta
heimilisfanginu minu þar lika.
Ekki kom samt álagningarseð-
illinn. En eftir öðrum leiðum
komst ég að þvi að bæði hafði ég
aka með þeim.
Alltaf er ánægjulegra að sjá
brotleit andlit og hýr, en fólk
með sorgar- og mæðusvip.
Nú segi ég ekki að allir vagn-
stjórar, nema stúlkurnar, séu
með mæðusvip, en mikill hluti
þeirra þó leyfi ég mér að full-
yrða. Ég ferðast mikið með
strætisvögnum og get þvi sæmi-
lega dæmt um þetta.
Svo er það aksturinn. Mér
finnst kvenkynsökumenn vera
mun betri en þeir sem karlkyns
eru. Ekki er nærri eins mikill
hristingur i vögnunum hjá
kvenökumönnunum. Bara
meira af svona góðum kven-
„mönnum”.”
borgað of mikið i skatta og átti
þvi að fá borgað til baka og eins
hitt að ég átti lika inni fjöl-
skyldubætur.
Það næsta sem ég frétti af
málinu er það að mér hafi verið
sendir peningar i pósti — á
gamla heimilisfangið? Þeir hafi
verið endursendir á Gjald-
heimtuna og þar var bréfið
þegar ég talaði við þá i sima og
bauöst til að koma og sækja það.
En, nei. Það mátti ég ekki, bréf-
iðyrði póstlagt þegar i staö. Sið-
an eru liðnar 3vikur og ekkert
hefur gerst. Jú, annars ég
hringdi niður eftir. Nú verð ég
að biða eftir að vita hvort ávis-
unin, sem send var til min hafi
verið innleyst af mér? Af ein-
hverjum öðrum?
Hvað á maður að biða lengi
eftir að það opinbera borgi það
sem það skuldar? Skyldi ég fá
vexti og dráttarvexti? Það er
minnsta kosti sá háttur hafður
á, ef maður skuldar þó, þó ekki
sé nema 1000 kall.”
Eftirmáli. Stúlkunum á
Gjaldheimtunni virðist ekki
vera sagt nógu vel hvernig
greiða eigi fyrirframgreiðsluna.
Hvort hún eigi að vera með fjöl-
skyldubótunum eöa greidd þeg-
ar i' stað. Sumar segja að ég fái
Þœr eru betri!
Borgar hið opinbera dráttar-
vexti?
fyrirframgreiðsluna i áföngum
með fjölskyldubótunum og aðr-
ar segja að ég eigi að fá fyrir-
framgreiðsluna strax. Alla veg-
ana er bezt að passa sig á að
borga ekki of mikið.”