Tíminn - 15.10.1966, Blaðsíða 12

12
LAUGARDAGUR 15. október 1966
TÍMiNN
ÍÞRÓTTAHÖLLIN í LAUGARDAL
HANDKNATTLEIKUR í KVÖLD KL. 20.15
Ármann
Arhus KFUM
FORLEIKUR: UNGLINGALANDSUÐ — HAUKAR.
ÁRMANN styrkir lið sitt með KARLI JÓHANNSSYNI, K. R-
Farsala aðgöngumiða hjá Lárusi Blöndal, Vesturveri, og í íþróttahöllinni frá kl. 19. Verð aðgöngumiða fyrir full-
orðna kr. 100,00, börn kr. 50,00. — KOMIÐ OG SJÁIÐ SPENNANDI KEPPNI.
ÁRMANN
Auglýsið í TIMANUM
SPRENGIEFNI
Framhald af bls. 16.
ir af sprengiefni til Búrfellsvirkj-
unar, Sundahafnar og annarra
verktaka, og er gert ráð fyrir að
ilosun spengiefnisins taki tvo
daga. Sprengiefnið er flutt á
ákvörðunarstaðina undir ströngu
éftirliti lögreglumanna, sem fy!gja
bílalestunum eftir.
Sprengiefnageymslur hafa und-
anfarin ár verið í landi Breið-
holts, rétt utan við borgina. Nú
hefur nýtt landsvaeði verið afmavk
að fyrir sprengiefnageymslur i
Sramitíðinni á Hólmsskeiði og
var fyrsta geymslan ^ reist þar í
sumar af firmanu Ólafur Gísla-
son og Co.
Notkun á sprengiefni hér á
landi hefur aukizt mjög ört á und-
anförnum árum. Þaer miklu fram-
kvæmdir sem nú eiga sér stað
hér á landi þurfa mörg hundnið
smál. og má þar t.d. nefna Búr-
fellsvirkjunina, Sundahöfn og
fleira. Einnig var verulegt magn
af sprengiefni notað í Strákajarð-
göngin fyrir norðan og yfirleitt
er notkun þess í sífelldri aukn-
ingu. Það er því nauðsynlegt að
komið sé upp tilhlýðilegum geymsl
um með fyllsta öryggisútbúnaði
og öllum aðstæðum samkv. ströng
ustu kröfum.
keppninnar er að vekja æsku
heimsins til umhugsunar um þetta
efni, er varðar mannkyn og ger-
valla veröld. Ritgerðirnar skulu
fjalla um:
1) Mikilvægi heimsfriðarins.
(2) hvernig honum verði á kom-
ið.
(3) hvernig hann verði bezt
varðveittur.
Bernhard prins í Hollandi er í
dómnefnd fyrir Evrópusvæðið, en
heiminum er skipt í 8 svæði í rit-
gerðarsamkeppni þessari. í nefnd
þeirri sem dæma á beztu ritgerð-
ina sem berst, eru m.a. þeir Eis-
enhower Bandaríkjaforseti og De-
an Rusk utanríkisráðherra Banda
ríkjanna.
Þriðji varaforseti Lionshreyfing
arinnar Brian er hér á landi um
þessar mundir, en nýkjörinn um-
dæmisstjóri hreyfingarinnar hér a
landi er Benedikt Antonsson.
Á næsta sumri eru möguieikar
á því að 8 íslenzkir unglingar fara
til eins og hálfsmánaðar dvalar í
Bandaríkjunum á vegum Lions-
klúbbanna á íslandi, en tveir
piltar dvöldu á vegum klúbbanna
um tíma í sumar í Danmörku, og
aðrir tveir í Englandi.
itgerðasamkeppni
Framhald af bls. 2.
;ppninni 10.000 krónur í verð
un.
Lionsklúhbarnir á Islandi eru
i 34 og starfa víðs vegar um
nd. Mun því mikill fjöldi ungra
landinga eiga kost þátttöku . í
mkeppninni. Klúbbarnir leita
imstarfs við skólana um fram
/æmd hennar,, en ritgerðirnar
;rða að fara í gegnum klúbbana.
Dómnefnd íslenzka umdæmisins
ápa: Guðmundur Ingvi Sigurðs
in, hæstaréttarlögmaður, Helgi
æmundsson, ritstjóri og Magnús
. Torfason, prófessor.
Sigurvegarinn í þessari alþjóð
;gu ritgarðarsamkeppni ^ Lions
reyfingarinnar hreppir í verð
iun 25.000 dollara (1.075.000 kr.V
l skal þeirri upphæð varið til
áms eða annarrar menntunar.
Sigurvegari ritgerðarsamkeppn
ínar í Evrópu fær í verðlaun
000 dollara (43.000 krónur) og
;rður ennfremur boðinn á 50.
ing alþjóðasambands Lionshreyf
igarinnar, er háð verður í Chi-
igo í júlímánuði 1967.
Meginreglur þátttökunnar í rit-
jrðarsamkeppni Lionshreyfingar-
mar Leið til friðar eru þessar:
1. Ritgerðirnar mega ekki vera
mgri en nemur 5.000 orðum.
2. Ritgerðirnar skulu skrifaðar
hvítan pappír í fjórðungsbroti.
3. Ekki má skrifa nema öðrum
legin á pappírinn.
4. Þegar tilvitnanir eru notaðar
kal heimilda getið neðanmáls.
5. Ritgerðirnar verða að vera
•umsamdar og mega ekki hafa
irzt áður.
Gert er ráð fyrir að þátttaka í
itgerðarsamkeppni þessari verði
ijög mikil. Lionshreyfingin starf
r í 135 löndum, og er gert ráð
,’rir, að þátttakendur reynist allt
ð 5 milljónir. Tilgangur sam-
Á VÍÐAVANGI
Framhalrl at ils H
stimplaður „lygari“ og seinna
tileinkaði blaðið honum heilan
feitletraðan dálk undir fyrir
sögninni „hræsni“. Á það orð
einmitt hið bezta við um meint
ummæli Magnúsar Kjartansson
ar, er ráðherrann skpðaði sem
hrósyrði í garð viðreisnarinnar.
Getum við því með góðri sam
vizku afgreitt og afskrifað þessi
tvö vitni Bjama Benediktsonar
sem „Iéttvæg“ og „ómérk“.
faldlega í því fólgin að koma
iðnvæðingu landsins í hendur
útlendinga, gera þegnana að
þeirra vinnumönnum.
Þegar á fyrsta degi sjónvarps
dagskrár birtist myind Bjarna
Benediktssonar á skerminum.
Þá varð áhorfanda að orði:
„Mér hefur þótt nóg um að
hlýða á rödd Bjarna Benedikts-
sonar í tíma og ótíma. Ekki bæt
ir úr skák að hafa hann fyrir
augunum líka”.
IÞRÓTTIR
Framhald af bls. 13.
Ekki er gott að segja hvernig
leikur Ármanns og Árhús KFUM
fer í kvöld. Auðvitað eru Dan
irnir sigurstranglegri, en taka
verður líka með í reikninginn, að
Ármenningar hafa oft staðið sig
vel á móti erlendum liðum. Alla
vega má búast við góðum hand
knattleik í kvöld.
ÞjóðhátíðarfúkyrSi.
Er komið var fram á mitt ár
IÞRÓTTIR
Framhald af bls. 13
ar bæði Rúnar, sem er meiddur í
hné, og Karl Hermannsson, sem
er á síldarbát.
Erfitt getur verið fyrir liðin að
fylla þessi skörð, því bæði eru búin
að binda menn í b-liði og mega
þeir af þeim sökum ekki taka þátt
í leikjum aliðsins.
Spá okkar á Tímanum er sú, að
KR og Valur sigri í leikjum helgar
innar og mætist í úrslitum Bikar
keppni KSf 1966.
IbRÓTTIR
Framhald af bls. 13.
sem er með heimsóknina, er ill-
verjandi annað en að velja lið,
en slæmt yrði það samt sem áður
ef illa tækist til um val liðsins og
_ það tapaði með stórum mun fyrir
hafði“ráðheri-ann “gí*at“að“jafn- hinum dönsku gestum. Slíkt yrði
væginu. Borgarstjórnarkosning | '’atn a m?rilu dönsku blaðauna, sem
ar voru nú afstaðnar, og sá' hlneað “ hafa hott fl^a lltaðar
hann ósigur á hverju leiti.; frásaSnir af kePPni islenzlcra og
Þjóðhátíðarræða hans 17. júní danskra handknaiUeiksmanna. En
snerist upp í fúkyrði til þeirra I sklPtlr Það llka nokkru mah’ þott
er stóðu gegn álbraeðslu og stór |islenzka landsliðið dulbul® sef?
framkvæmdum henni samfara ; f V™1 ~ taPf! fyrlr donsku f?
á verðbólgutíma. Eins og títt laSsllðl? Hvað fmnst stjorn HSI?
er um skapmikla menn missíi Kannski er þetta oþarfa barlom
hann í ákafanum marks, er ur- Vlð skulum vona að landsllðs
hann kvaðst ekki sjá neinn mun nefnd takist vallð ,vel °|tdrauna
á sölu fisks til útlanda og sölu landsliðið standi sig með soma a
raforku. Sérhver unglingur yfir í mánudagskvöldið.
fermingaraldur veit fullvei, að ]-----------------------------
fiskur er helzta framleiðsluvara i |
okkar, en raforka rekstrarvara,! MINNING
bráðnauðsynleg íslenzkum iðn
aði í nútíð og framtíð. Munur-
inn er þarna álíka mikill og á
kindakjöti bóndans og töðunni
af túni hans. Bóndinn selur
kjötið, en hann kallast ekki bú
maður, ef hann selur töðuna
sína.
Seinna færðist Bjarni í aukana
og taldi nefnda álbræðslu boða
atvinnubyltingu hérlendis. fs-
lendingar, yngri og eldri,
þekkja aðra atvinnubyltingu.
Hún hófst með Sogsvirkjun,
þjóðarinnar eigin framtaki og
átaki, er lagði grundvöllinn að
öllum íslenzkum iðnaði á Suður
landi. Hún hélt áfram með Á-
burðarverksmiðju og Sements
verksmiðju. Atvinnubylting
Bjarna Benediktsonar var ein-
Framhald at bls. 8
um 1929. Byggði Halldór þar
vandað íbúðarhús af rekaviði, er
enn stendur, þó búið sé að vera
í eyði um langt skeið. Var það
ekki heiglum hent, að taka reka-
viðardrumbana og vinna þá með
sög og hefli, þar til þeir urðu not-
hæft , byggingarefni. En Halldór
setti það ekki fyrir sig, enda hinn
ágætasti smiður, sem sjá má á
ýmsum húsgögnum, sem hann þá
smíðaði og enn sóma sér vel í
stofu.
Þarna hóf, Halldór eigin útgerð,
fyrst með Árna Andréssyni svila
sínum og síðar mági sínum, Her-
manni Guðmundssyni. Sex árum
síðar flytja þau hjón svo að Drangs
nesi og var Halldór þar frystihús-
stjóri, þar til að hann fluttist til
Akraness sumarið • 1947, og hóf
störf hjá hinum kunna athafna-
manni, Þorgeiri Jósepssyni, fyrst
við skipasmíðar og síðar í vél-
smiðju, og vann hann þar alla tíð
síðan, meðan heilsan leyfði.
Á þeim tímum var það eigi vel
séð af iðnaðarmönnum, að ófag-
lærðir menn gengju inn í störf
þeirra, þó eigi skorti hagleik né
verklægni, enda atvinna oft 1
naumara lagi. Mun Halldór hafa
verið gefið til kynna, að annað
tveggja yrði hann að gera, hætta
þarna störfum, eða afla sér full-
koiminna iðnréttinda. „Eigi mun
ég á þessu níðast og engu öðru,
er mér er til trúað“ sagði Kol-
skeggur Gunnars bróðir, og eitt-
likt mun Halldór hafa hugsað, því
haustið 1950 innritaðist hann í
Iðnskóla Akraness og lauk þaðan
prófi í vélvirkjun þrem árum síð-
ar með lofsamlegum einkunnum,
þá nær 55 ára gamall. Sýndi í
því sem öðru einstaka þrautseigju
og dugnað, því ekki hafði honum
á æsku og unglingsárum unnist
mikill tími til bóknáms, enda þá
fárra kosta völ í þeim efnum. . .
Heimili þeirra hjóna hér á
Akranesi var rómað fyrir snyrti-
mennsku og myndarskap, enda
ekkert til sparað, að svo mætti
vera. Var vinnudagur húsbóndans
oft lengri, en skaplegt teldist nú
á dögum, og kann að vera, að til
þess megi að nokkru rekja, að
honum eigi entust starfskraftar
lengur, því síðustu sex árin var
hann með öllu óvinnufær og oft á
sjúkrahúsum þar, sem leitað var
ýmissa ágætra lækna, þó eiigi bæri
það árangur, enda við ramman
reip að draga.
Þeim hjónum, Matthildi og Hall
dóri, varð eigi barna auðið, en
hjá þeim ólst upp frá frumbernsku
frændi húsfreyjunnar, Björn H.
Björnsson, nú lögregluþjónn á
Akrahesi, kvongaður Gígju Gunn-
laugsdóttur, kennslukonu, ættaðri
frá Siglufirði, og eiga þau nú
fjögur mannvænleg börn. Var Hall
dór þessum frænda konu sinnar
sem sannur faðir, svo og börnum
hans, enda var hann einkar barn-
góður og prúðmenni hið mesta til
orðs og æðis. Eignaðist hann því
marga vini og kunningja hér á
Akranesi, er nú að leiðarlokum
munu einhuga um það, að þar er
á bak að sjá góðum dreng og
grandvörum, sem happ var að
kynnast og hafa samskipti við.
Að lokum vil ég færa þeim
hjónum þakkir mínar og konu
minnar fyrir alla vinsemd og
margar ánægjulegar samverustund
ir, alla tíð trá okkar fyrstu kynn-
um hér á Akranesi.
G.B.
MINNING
Framhald af bls. 8
á öðrum bæ — í öðrum hreppi.
Jón á Húsabakka var hár maður
en frekar grannvaxinn. Hann var
þrekmenni, lét sér fátt í augum
vaxa, þar sem til þurfti áræði og
karlmennsku, fór þó að öllu með
gát og flanaði ekki að neinu, fum-
laus maður og traustur. Hann ól
svo til allan sinn aldur á bökkum
Héraðsvatna, fyrst á Völlum í
Hólmi og síðan á Syðri-Húsabakka
þar sem Héraðsvötn falla fast að
Bæjarveggnum. Ég held að hann
hafi elskað Vötnin, komst þó oft
í krappan dans við þau og lenti
í mörgum svaðilförum, en lét jafn
an lítið yfir. Nótt eina síðla hausts
frusu tveir menn inni L liíSlli
prammskel á Héraðsvötnum miðj-
um (Grundarstokk) og gátu sig
hvergi hrært. Þarna urðu þeir að
dúsa unz kominn var mannheldur
ís. Þeir voru fáklæddir og matar-
lausir, én hörkufrost var á. Jón,
sem þá var enn á Völlum, lagði
í þá tvísýnu að færa þeim félcg-
um fatnað og matföng. Renndi
hann borðum eftir krapstellunni
og mjakaðist áfram á höndum og
hnjám — og maga. Tókst sú glæfra
för giftusamlega. En Héraðsvötn
brostu líka oft við Jóni, þar sem
þau líða fram um Eylendið, breið,
kyrrlát og hljóð, þegar öllum ærsl-
um sleppir. Og stundum færðu
þau honum drjúgan feng, því að
Jón var hneigður til veiðiskapar
og laginn veiðimaður.
Jón Kristinn Jónsson fæddist að
Völlum í Hólmi 28. sept 188g.
Voru foreldrar hans Jón bóndi að
Minna-Holti í Fljótum Magnússon,
Ásgrímssonar bónda á Illugastöð-
um, og kona hans Anna Jónsdóttir
bónda í Skmþúfu og Völlum, Stef
ánssonar. Þau hjón slitu samvist-
um eftir skamma sambúð. Fluttist
þá Anna að Völlum, gerðist seinna
bústýra hjá Jónasi Egilssyni og
átti með honum böm, Harald
shreppstjóra á Völlum, Sigur-
laugu húsfreyju á Uppsölum og
Egil bókbindara, sem er löngu lát
inn. Á Völlum var mikið, myndar
heimili og hafði svo lengi verið.
Þar ólst Jón upp og dvaldist fram
á fullorðinsár. Og þar gekk hann
að eiga konu sína, Kristínu Sig-
urðardóttur, myndar- og atgervis-
konu. Lifir hún mann sinn, há-
öldruð.
1917 fluttu þau Jón og Kristín
að Litladal í Blönduhlíð og voru
þar 2 ár í húsmennsku. 1919 hófu
þau búskap ,að ípishóli í Seylu-
hreppi og bjuggu þar til vors 1921
en færðu þá bú sitt að Syðri-Húsa
bakka í sama hreppi og bjuggu
þar upp þaðan, síðari árin ásamt
Börnum sínum, Sigurði og Lilju.
Eru þau systkin að öllu vel gefin
og gerð og umhyggja þeirra, ástúð
og aðbúð við aldraða foreldra því-
lí'k, að fágætt er og til hreinnar
fyrirmyndar.
Syðri-Húsabakki er mikil hey-
skaparjörð á gamla vísu. Engjar
miklar og grasgefnar, en votlend-
ar sumar. Hér áður fyrr, áður en
ræktun færðist í auka, fékk þar
margur maður léðar . slægjur á
sumri hverju fyrir lítið gjald. Var
það fljóttekinn heyskapur, góður
og skemmtiiegur, þegar vel viðr-
aði. En í vatnavöxtum gat gaman-
ið kárnað. Nú grotna þarna niður
ár hvert kynstrin öll af kjarn-
miklu stargresi.
j Jón á Syðri-Húsabakka var prýði
! lega gefinn maður, lesinn og fróð-
ur, hafði tiltækar sögur um menn
og atburði og kunni vel með að
fara, glettinn oft og gamansam-
ur, þótt undir byggi alvara, skipti
sjaldan skapi, en var fastur fyrir,
ef á var leitað, mikill drengskap-
armaður, heillundaður, og alls
óhvikull. Hann var sönghneigður
og lék á hljóðfæri, smiður ágætur
að náttúrufari og lék honum
margt í höndum. En fyrst og sið
ast minnumst við hans, ég og fjöl-
skylda mín sem hins góða ná-
granna og trausta vinar um ára-
tuga skeið. Blessaður fari hann
og veri.
Gísli Magnússon.