Tíminn - 18.10.1966, Blaðsíða 11

/
\
ÞRJÐJUAGUR 18. október 1966
Sigurjón Valdimarsson. Ileimili
þeirar er a'ð Glitstöðum.
8. okt voru gefin saman í hjóna
band af séra Árelíusi Níelssyni ung
frú Hjördís Jónasdóttir, Álfheimum
56 og Guðmundur Gígja, Nautanesi
Kjalarnesi. Heimili þeirra verður að
Álfheimum 53. (Studio Guðmundar
Garðastræti 8, sírni 20900'.
band af séra Þorsteini Björnssyni,
ungfrú Sigrún Ólafsdóttir og Sigur
jón Kristjánsson, Bogahlíð 26.
(Studio Guðmundar, Garðastræti
8, simi 20900).
8. okt. voru gefin saman í luóna
band I Háskólakapellu af séra Ólafi
Skúlasyni, ungfrú Erla J. Sigurðar
dóttir og Sigurður H. Benjamínsson.
Heimili þeirra er að Kleposvegi 26.
(Studio Guðmundar, Garðastræti 8
sími 20900).
8. okt. voru gefin saman i uóm
kirkjunni af séra Sigurði H. Guð
jónssyni ungfrú Helga Benedikts-
dóttir, Vonarstræti 8 og Kristinn Ó.
Hjaltason, (Studio Guðmundar,
Garðastræti 8, simi 20900).
TÍMINN
16
var þreytulegur, en þegar hann
kom auga á Daniel, kom hann
á móti honum og rétti fram hönd
ina.
— Hér er Carleton, barn, sagði
hann — ungi maðurinn, sem kom
okkur hingað. Við Daniel sagði
hann —ég veit sannarlega ekki,
hvemig ég á að þakka yður.
— Látið það ógert, sagði Daní-
eL
— Eitthvað verður maður að fá
að gera til að sýna þakklæti. Nú
ef þér viljið stinga upp á ein-
hverju . . . hann leit á unga mann
inn og brosti.
— Ekkert, sagði Daniel fljót
mæltur.
Susan hló.
— Þú gætir bætt því við, að
þetta hafi bara verið skylda þín,
ekki satt.
— Það var alls ekki, sagði hann
gramur yfir hlakkandi tónin
um í rödd hennar.
— Ef ég hefði gert skyldu mína
hefði ég farið um borð í hinn
björgunarbátinn.
— Fyrirgefðu, sagði hún — þá
getum við þakkað þér björgun okk
ar.
Af þvi að hann var enn gram
ur, sagði hann ögrandi:
— Af hverju sagðirðu fyrir-
gefðu?
— Eg meinti bara, að ég er
ósköp glöð yfir því að vera lif-
andi. En ég sagði fyrirgefðu alla
fyrirhöfnina og erfiðið með okk-
ur.
Herra Marling leit á þau til
skiptis, stakk svo höndum í vasa
og gekk frá þeinj. Hvorugt þeira
tók eftir því. Susan gekk að borð
stokknum og Daniel kom á eftir
henni.
— Mér þykir leitt, hvað ég sagði
við þig þarna um kvöldið, að þú
værir engin hetja, sagði hún
snögglega. — Það var kjánalegt
að segja slíkt. Og það var heldur
ekki rétt.
Daníel lyfti brúnum.
— Svo að þér finnst ég þá vera
ofurlítil hettja eftir allt saman.
— Þú hlýtur að vera það, fyrst
þú bjargaðir lífi okkar.
— Ég vona, að þú hugsir þér
ekki enn a ðsækja heim Frensraw
liðsforingja, þegar þú kemur til
Englands, sagði hann.
— Jú, sannarlega, því skyldi
ég skipta um skoðun.
— Kannski vil ég bara, að þú
gerir það. Af hverju geturðu ekki
gleymt David og byrjað nýtt líf
— aflað þér nýrra vina.
— Mig langar ekki til bess að
gleyma David — jafnvel þótt hann
sé dáinn, heldur ekki minninguna
um um hann, sagði hún lágróma.
Þau þögðu um stund.
— Ég verð að fara niður, sagði
hann hljómlausri röddu.
Hún sneri sér að honum og
rétti fram höndina.
— Viltu ekki taka í höndina á
mér til að sýna að þú hefur fyrir
gefið það, sem ég sagði í fyrra-
kvöld. Mér þykir það mjög leitl.
— En mér þykir ekkert leið
inlegt, að ég skyldi kyssa þig,
sagði hann og var hissa á sjálfum
sér — og ég gæti vel hugsað mér
að gera það aftur.
— Gerðu það ekki. Hún brosti
tii hans. — Ég held mér líki alltot
vel við þig.
— Þú segir furðulegustu hluti,
sagði hann.
Og hann vissi ekki, hvort hann
var ánægður eða gramur.
11. kafli.
Daniel átti í brösum við að fá
viðtal við herra Walaham CJtibert-
son í Utanríkisráðuneytinu. Hann
gekk rakleitt til skrifstofu hans,
i eftir að hann sté á land í Eng-
landi. Það var í sjálfu sér auðvelt
að komast í land. Hann gat bara
sagt, að allir hans pappírar hefðu
sokkið með Quettu“ Hann efað
ist ekki um, að herra Cubertsson
gæti leyst gátuna fyrir sig. Hann
hafði haft kynni af þeim sóma-
manni fyrr og vissi, hvernig hugs-
anagangur hans var.
En herra Cubertsson var á fundi
og mátti ekki ónáða hann og einka
ritari hans neitaði að trúa, að
herra Cubertsson gæfi sér tíma til
að tala við hann í dag. Hún þekkti
flesta þá, sem til yfirboðara
hennar komu og hún þekkti Daní
el ekki, þótt henni fyndist eitt-
hvað kunnuglegt við hann.
— Þekkir herra Cubertsson yð
ur, spurði hún efagjörn og horfði
á sjómannsföt hans. — Þér sögð
ust heita Richard Carleton?
— Hann þekkir mig, sagði Dani
el, og kinkaði kolli, — ef til að
hressa upp á minnið, get ég bætt
því við, að ég er skyldur Daníel
Frenshaw yfirliðsforingja.
— Ó, er það satt.
Hún starði á hann með aðdáun.
— Hann er dásamlegur, finnst
yður ekki! Hvílík hetja! Hafið þér
séð kvöldblöðin? Honum hefur
tekizt það enn á ný. Tók með
mér fáeina menn og eyðilagði
kafbátastöð rétt við strendur hins
hernumda Frakklands. Það er eins
og hvíli einhver vernd yfir hon-
um. /
— Hafið þér blöð hérna? Mér
þætti gaman að lesa um það.
— Já, já, þau em hérna í skúgg
unni.
Hún dró upp eintak af kvöld-
blaðinu. Það var greinilegt, að
hún hafði lesið það vandlega, í
stað þess að einbeita sér að vinnu
sinni.
— Ég les það, meðan þér farið
og segir herra Cubertsson að ég
bíði hér.
— Já, en ... byrjaði hún.
— Það er ekkert en, sagði hann
og þótt hann brosti blíðlega, var
eitthvað í fasi hans, sem olli því,
að hún varð að hlýða. Það var sá
eiginleiki, sem Daniel Frenshaw
hafði verið gæddur og Richard
DOROTHY GRAY
Snyrtifræðíngur frá
Dorothy Gray, er í Ingólfs Apóteki
kl. 10-12 og 2-6, daglega
. \
INGÓLFS APÓTEK
Charleton gat ekki eytt á augna-
blikL
Þegar hún var farin, tók harn
blaðið, en hann horfði nokkra
stund á greinina, áður en hann
fór að lesa hana.
Það var næsta óhugnanleg til-
fínning, að Iesa um þær hetju-
dáðir, sem hann var sagður hafa
drýgt, en hafði þó hvergi komið
nálægt. Honum fannst hann vera
eins og andi án líkama. Það var
einkennilegt, að maður — jafn-
vel þótt tvíburabróðir hans væri,
— gæti tekið svo fullkomlega við
hlutverki hans, svo gersamlega, að
hans var hreint ekki saknað.
— Herra Cubertsson tekur á
móti yður. Viljið þér koma og biða
á skrifstofu hans.
Nú gætti meiri virðingar í róm
hennar, þvi að hún vissi, hversu
önnum kafinn vinnuveitandi henn
ar var og hann hafði sagt, að hann
vildi ekki hitta neinn. Að
vísu hafði herra Cuberton sagt
hranalega fyrst:
— Richard Carleton? Hef aldrei
heyrt hann nefndan? Var ég ekki
búin að segja yður, að ég vi’di
ekki láta trufla mig? Hvað í ósköp
unum vill hann?
— Hann segist vera ættingi
Frenshaw yfirliðsforingja.
Herra Cubertson hrökk við og
hún sá ekki betur en hann föln
aði.
— E-e — hvernig lítur maður-
inn út, spurði hann.
Þá sagði hún sjálf dálítið und
arlegt. Skyndilega vissi hún hvcrj-
um Richard Carleton líktist.
— Hann er alls ekki ölikur
Frenshaw, sagði hún. — Að
minnsta kosti ekki, ef hann væri
ÚTVARPIÐ
_____ • ___ •-'**• • ••'H
Þriðjudagur 18. október
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp. 13.15 Við vinr.una
15.00 Mið
degisútvarp
16.30 Síðdeg
isútvarp. 18.00 Þingfréttir 18.
20 Lög leikin á píanó 19 20
Veðurfregnr. 19.30 Fréttir- 20.
00 Útvarp frá Alþingi. Fyrrta
umræða um frumvarp til í.iár
laga fyrir árið 1967. Fréttir og
veðurfregnir — og dagskrárlok
á óákveðnum tíma.
Miðvikudagur 19. októher
7.00 Morgunútvarp 12.00 Há-
degisútvarp 13.15 Við vinnm a
15.00 Miðdegisútvarp. 16.30 Síð
degsútvarp.
18.00 Þing
fréttir. 18.20
Lög á nikkuna Tony Romano
leikur. 18.45 Tilkynnitigar 19.
20 Veðurfregnir. 19.30 Fréuir
20.00 Daglegt mál Árni Boðv
arsson flytur þáttinn. 20 05
Efst á baugi. Björgvin Guð-
mundsson og Björn Jóhannsvjn
tala um erlend málefni. 2(i 35
Kammerkonsert eftir Karl Birg
er Blomdahl. 20.50 Fosfor og
tannskemmdir. Gunnar Skan'a
son tannlæknir flytur fræðslu
þátt. 21.00 Lög unga fólksins
Gerður Guðmundsdóttir k'’nn
ir. 22.00 Fréttir og veðurf-ot>n
ir 22.15 Kvöldsagan: „Gruour
inn“ Jóhann Pálsson 'eikarj
ies (11). 22.35 A siimarkvbÞti
Guðni Guðmundsson k.vnnir vm
is lög og stutt tónverk. 23.25
Dagskrárlok.
mmmmmmmmmmmmmmm