Vísir - 18.10.1975, Qupperneq 2

2
rismsm:
Hver er uppáhaldslitur-
inn þinn?
Sigurður Jónsson, atvinnulaus.
Þaö er sá fjólublái. Þetta er svo
sérstæöur litur.
Fanney Úlfljótsdóttir, viðskipta-
nemiGrænn er uppáhaldsliturinn
minn. Hann er svo þægilegur.
Stefania Sigmundsdóttir, Akur-
eyri. Brúnn er uppáhaldsliturinn
minn. Ætli það sé ekki vegna þess
að ég á mest af brúnum fötum.
Snorri Haröarson, sjómaöur.Það
er græni liturinn. Þetta er bæði
vinsæll og fallegur litur.
Baldur Baldursson, gerir hitt og
þetta.Nei, ég á engan uppáhalds-
lit. Sumir litir eru mismunandi
fallegir en aðrir eru mismunandi
ljótir.
Hjörtur Sigurösson, nemi. Mér
þykir grænn litur fallegastur. Það
er vegna þess aö mér þykir grænt
grasið svo fallegt. Sérstaklega
þegar það vex i kringum grátt
malbikiö.
VÍSIR. Laugardagur 18. október 1975.
Kínverska
sýmngin
aðeins fyrir
reykvíkinga?
Seifossbúi hringdi:
,,Nú er kinverski leikflokkur-
inn kominn og fyrirhugaðar
sýningar hans i Laugardalshöll.
Viö hjónin höfðum áhuga á að
sjá þessa sýningu og konan
hringdi þvi i höllina og ætlaði aö
panta miða.
Afgreiðslustúlkan tjáði henni
þá að ekki væru teknir frá miöar
fyrir fólk úti á landi. Konan
spurði þá hvort reykvikingar
einir ættu að sitja að sýningum
þessum. Ekki gat stúlkan svar-
aö þvi en bauðst til að gefa henni
samband við einhvern sem
meira vissi eða hefði með málið
að gera.
Maður sá haföi alveg sömu
sögu að segja, ekki væri hægt að
taka miðana frá, fólk yrði sjálft
að koma og kaupa þá. Konan
min spurði þá aftur sömu spurn-
ingar, hvort sýningarnar væru
ætlaöar reykvikingum einum.
Svörin voru óljós og gekk málið
i þófi þar til konan sagði að
þetta væri þá allt i lagi viö
myndum bara sleppa þessu
fram hjá okkur.
Þá bauð maðurinn, sem mér
er næst að halda aö hafi verið
einhver framkvæmdastjóri
þessara sýninga, aö hann skyldi
taka frá miöana ef viö sæktum
þá i siðasta lagi fyrir hádegi
sýningardaginn, þ.e.a.s. við
yrðum þá að gera aukaferö til
Rvikur til að sækja miöana.
Ég verð að segja þaö að mér
finnst það harla lélegt að fólk
sem ekki býr á höfuðborgar-
svæðinu, en þó ekki lengra frá
en viö, skuli vera þvi sem næst
útilokað frá þvi aö sækja við-
buröi eins og þessa fimleikasýn-
ingu.”
Af hverjum kera
bömín mófið?
Hvernig komast húsmœður í kvennofrí?
Húsmóðir skrifar:
„Hvernig eigum við að fara
i fri sem ekki vinnum? Ég á við
okkur húsmæöurnar sem hvorki
vorum seldar eða gefnar en
vinnum samt illa launuö upp-
eldisstörf. 1 áratug hefur fólk
spurtmig: „Vinnuröu nokkuö?”
Ég varði jú þrem árum i
hjúkrunarnám. Ég hugsa um
tvö börn heima sem ég á sjálf og
þriðja er móðurlaust hjá mér i
fóstri. Veit nokkur hvenær barn
hans getur orðið að fara i fóstur
til annarra? Veit fólk að fóstur-
börn eru nánast eins og niður-
setningar? Það fæst ekki borgað
með þeim á heimilum þaö sem
kostar að vista þau á yfirfullum
barnaheimilum.
Ég skora þvi á allar konur og
alla menn sem eiga ung börn að
^standa nú saman að degi Sam-
’einuðu þjóðanna og vekja fleiri
til umhugsunar um það hver
þaö er sem kennir hverri nýrri
kynslóð að tala sitt móður-
mál. Það er hin illa launaða
stétt sem gengur um og getur
ekki staðið saman. Vill nú ekki
einhver svara mér: Hvernig
getum við sem ekki vinnum far-
ið i fri?”
Símnotandi hafði samband við
blaðið:
,,Allt hækkar og nú nýlega
voru m.a. hækkuð simagjöld.
Efalaust er nokkuð stór hluti af
útgjöldum Pósts og sima vinnu-
laun, og vekur þaö enga undrun
þótt framkvæmdir séu dýrar ef
vinnubrögð þeirra eru öll svipuð
þessum:
í háust urðu eigendaskipti á
verslun einni úti á landi. 1 þvi
tilefni þurfti að flytja sima er
var i búðinni. Til þessa verks
birtust einn daginn þrir filelfdir
karlmenn frá Pósti og sima og
hugðust kippa simatækinu úr
innstungunni. Ekki varð þó úr
framkvæmdum i það sinn þar
sem málið var of flókið þegar til
kom og hurfu þeir burtu sima-
lausir eftir nokkrar vangavelt-
ur.
A öðrum stað var verið að
leggja jarðkapal fyrir sjálfvirk-
an sima. Þurfti þá m.a. að bora I
gegnum húsveggi til að leggja
kapalinn inn I húsin. Ekki þótti
ráðlegt að ætla færri en fjórum
mönnum að framkvæma verkiö.
Verkaskiptingu var þannig
háttað að einn boraði i vegginn
en þrir horfðu á og veittu honum
félagsskap á meðan.
Þetta er kannski ekki,umtals-
vert, ef til vill eru þetta rikjandi
og sjálfsögt vinnubrögð hjá
starfsmönnum hins opinbera?”
Þriggja manna
verk að taka
síma úr sambandi