Vísir - 29.11.1975, Blaðsíða 9

VISIR Laugardagur 29. nóvember 1975.
9
Hvað kostar að
keppa á skíðum?
Jóhann Vilbergsson er
nafn sem flestir kannast
við sem hafa fylgst með
skíðaíþróttum undanfar-
in ár og áratugi.
Jóhann byrjaði að
keppa á landsmótum 1952
þá 15 ára gamall og hef ur
siðan keppt á mörgum
mótum smáum og stór-
um, hefur unnið mörg
stórmót og m.a. keppt á
tvennum Olympíuleikum
1960 og '64, og á heims-
meistarakeppninni í
Austurríki 1958. Auk þess
hefur hann verið skíða-
kennari og leiðbeint
fjölda fólks í skíðaíþrótt-
inni.
Jóhann er Siglf irðingur
að uppruna en hef ur verið
búsettur í Reykjavik sl.
tíu ár.
Hann keppir bæði í
svigi og stórsvigi og
keppti einnig í bruni með-
an það var leyft. Jóhann
hefur yfirleitt hleypt
mikilli spennu i þau mót
sem hann hef ur tekið þátt
i og er frægur fyrir að
keyra brautina á sem
allra mestum hraða —
sem hef ur að vísu iðulega
leitttil þessaðhann hefur
kollsiglt sig og misst af
efsta sætinu.
Við fengum þennan
gamalreynda skíðakappa
til að spjalla við okkur
um kostnaðinn við skíða-
íþróttina, og þær
breytingar sem orðið
hafa á skíðaútbúnaði:
Var alltaf
að rifa
buxurnar
„Breytingin á útbúnaðinum
er alhliða, mest i skónum og
siðan bindingunum og skiðun-
um. Og svo er það nú klæðnað-
urinn.
Margir halda að þessir nýju
búningar séu bara stællinn, en
það er fyrst og fremst það að
þetta er hentugra.
Það hefur orðið bylting i
klæðnaðinum siðan teygjubux-
urnar komu. Hér áður fyrr gerði
maður ekki annað en að rifa
buxurnar, þær rifnuðu á saum-
um i byltum og mamma var
alltaf að gera við þær.
Sumir halda að teygjubuxurn-
ar séu þvingandi af þvi þær eru
svona þröngar, en það er
einmitt ekki, þær gefa svo vel
eftir. Þetta er eins og vera i
góðri föðurlandsbrók.
Stakkarnir eru lika mjög góð-
ir, þeir eru léttir og hlýir. Ég tel
nauðsynlegt að vera i kulda-
galla hér vegna verðurs og fyrir
keppnismenn er nauðsynlegt að
eiga bæði teygjubuxur og helst
teygjujakka og lika kulda-
galla.”
Nú dettur maður
aftur í skóna
„Það er geysilegur munur að
keppa núna, með þessar nýju
bindingar og klossa, sem negla
mann niður á skiðin.
Aðalatriðið er að ráða við
skiðin og halda jafnvæginu. Hér
áður fyrr ef skiðamaður missti
framhallann i brautinni þá var
hann dottinn, en nú eftir að
skórnir eru orðnir svona háir þá
dettur hann bara aftur i skóna.
Skórnir þurfa helst að ná upp
á miðjan legg, þá er slysahætt-
an minni. Fyrst þegar þessir
nýju klossar komu þá náðu þeir
ekki nema rétt upp fyrir ökkla,
og þá voru fótbrot mjög algeng.
Það var vegna þess að þá lenti
þunginn af hnykknum á svo
stuttum kafla af leggnum, en i
háu klossunum dreifist þunginn
á lengra svæði og brothættan
verður minni.
Að minum dómi ættu
innflytjendur ekki að flytja inn
lágu plastskóna. Það er aðalat-
riðið fyrir fólk sem er að byrja á
skíðum að eignast góða skó, en
sparar sér frekar á skiðunum,
fá sér svo betri skiði seinna.
Ég hef verið heppinn, aðeins
einu sinni brákað mig á skiðum.
Hins vegar er annar fóturinn á
mér 4 1/2 cm styttri en hinn, en
það er siðan ég braut á mér
hnéð þegar ég var þrettán ára.
Upp úr þvi fór ég að leggja
meiri stund á skiðin, i og með til
þess að æfa fótinn.”
Skíðin jafnvel
búin eftir úrið
„Gæðamunur á skiðunum er
mjög mikill, eftir þvi hvaða efni
er i þeim. Það eru komin fram
mörg gerviefni i skiðum og þau
eru alltaf að léttast.
Keppnismaður verður að
endurnýja skiðin sin oft, hrein-
lega vegna þess að þau eru búin
að vera sem keppnisskiði, aðal-
lega er þá búið að brýna stál-
kantana upp, og sólinn kannski
langt kominn lfka. Þessi skiði
geta samt verið ágæt fyrir al-
menriing.
Nú endast skiðin min u.þ.b.
þrjú ár en sumir sem er mikið á
mótum eru búnir með þau eftir
árið. Það er mikið atriði að fara
vel með skiðin, sérstaklega að
passa sig á að fara ekki i grjót,
þá eyðileggst sólinn.
Skórnir eru hins vegar nærri
þvi eilifðareign, það er að segja
fyrir fullorðna. Krakkarnir
vaxa auðvitað upp úr þeim og
skiðunum lika, svo þetta getur
orðið ansi mikill peningur, þeg-
ar kannski 4-5 i sömu fjöl-
skyldunni er á skiðum.”
Frœgur fyrir
að fara
ó hausinn
Sá útbúnaður sem keppnis-
maður þarf að eiga er að min-
um dómi teygjugaili, kuldagalli,
húfa, gleraugu, hanskar, stafir,
. góðir skór og svo auðvitað
fyrsta flokks skiöi.
Þeirsem keppa bæði i svigi og
.stórsvigi þurfa að eiga skiða
fyrir hvort tveggja. Ég hef nú
ekki nýjar tölur yfir þetta allt
saman, verðið er alltaf að
breytast.
Hins vegar man ég það að
Hér keyrir Jóhann á f ullri ferð í svigbrautinni á Mull-
ersmóti í Hveradölum.
Jóhann brá sér í keppnisgallann, en skíðafærið var
af leitt í stofunni. Svona skiði og skór kosta í dag rétt
um hundrað og fimmtíu þúsund. Ljósm. Bragi.
fyrstu æfingaskiðin min kostuðu
450 krónur og þóttu dýr þá. Auk
þessa kemur svo kostnaður i
sambandi við ferðir á æfingar,
lyftugjöld og annað. 1 minu
félagi æfum við þrisvar i viku á
skiðum eftir áramótin. Fram að
þeim tima eru þrekæfingar og
annað. Á sumrin fer ég i fótbolta
einu sinni i viku, en það er of lit-
ið, svo reyni ég að fara i sund
fjórum sinnum i viku.
Sá sem ætlar sér að ná
árangri i einhverri grein hvort
sem það er á skiðum eða annað,
verður að einbeita sér að þvi,
annars verður hann bara gutl-
ari.
Annars er ekki aðalatriðið að
vera alltaf fyrstur. Ég er
náttúrlega frægur fyrir það að
fara á hausinn, það var mér
hreinasta nautn að keyra á sem
allra mestum hraða, þó ég lenti
þá oft út úr brautinni.
Nú orðið er ég að mestu hætt-
ur þessu og reyni frekar að sigla
i gegn, standa brautina og fyrst
og fremst að vera með,” sagði
Jóhann Vilbergsson.
Ja, það
er ekki
gefið!
t cinni af sportvöruverslunum borgarinnar fengum við uppgefið
verð á svipuðum kcppnisútbúnaði og Jóliann ræðir um:
Svigskiöi 40.000,- krónur
Stórsvigskiöi 40.000.- krónur
Bindingar á bæði 24.000.- krónur
Skiðaskór 22.000.-krónur
Stafir 3.500.- krónur
Keppnisbuxur 15.000.-krónur
Keppnispeysa 10.000.- krónur
Kuidagalli 20.000.- krónur
Hanskar 4.000,- krónur
Húfa 1.500.-krónur
Gleraugu 4.000.-krónur
.Samtals gera þetta vist 183.500 krónur fyrir keppnismann i svigi
og stórsvigi. Þaö er þvi augljóst að upphæöin veröur töluverö ef
fleiri en einn i f jölskyldunni stunda skiðaiþróttina af kappi.
Þaö verður hins vegar að taka með i reikninginn að smekkur
skiðamanna er misjafn cins og annarra, sumir mundu efalaust fá
sér dýrari útbúnað en þenhan, en einhverjir kannski ódýrari.
A siðastiiðnu ári er taliðað skiðavörur hafi seisthér á landi fyrir
rúmlega 30 miiljónir og búist er við að salan verði á þessu ári fyrir
um 45 milljónir, en af þessum peningum frá áhugamönnum og
keppendum i skiðaiþróttinni renna um 37% beint i rikiskassann.
— EB.