Vísir - 29.12.1975, Blaðsíða 19

Mánudagur 29. desember 1975.
19
A.A. samtökin eru alþjóðlegur félags-
skapur karia og kvenna, sem öll eiga við
sameiginlegt vandamál að stríða:
áfengi.
Höfuðtilgangur félagsins er að félags-
menn séu ódrukknir og að hjálpa öðrum
alkóhólistum til hins sama. I samtökun-
um ríkir algjör nafnleynd út á við.
Nú eru starfandi a.m.k. sex deildir i
Reykjavík, en ekki eru til tölur yfir þátt-
takendur því félagaskrá er engin haldin.
Einnig starfa deildir í Keflavík, Vest-
mannaeyjum, Selfossi, Akureyri og
meðal vistmanna í Víðinesi.
Inntöku og félagsgjöld eru engin.
Taka ekki þátt í áróðri eða fræðslu.
A.A. samtökin eru ekki háð neinum söfnuði, trú-
flokki, stjórnmálum eða stofnunum, óska ekki eftir
að taka þátt i neinum þrætumálum og mæla hvorki
með eða á móti opinberum málefnum.
Þeir taka ekki þátt i opinberri fræðslu eða áróðri
um áfengi.Þau hvetja engan alkóhólista að fyrra
bragði til aö ganga i samtökin, viðkomandi ein-
staklingur verður að vilja það sjálfur. Hinsvegar
eru allir sem eiga við drykkjuvandamál að striða
velkomnir i samtökin.
Starfsemin fer þannig fram að á fundum sem
haldnir eru reglulega koma einstaklingarnir fram
sem þátttakendur i hóplækningu i þágu hvers ann-
NNNlWMiWMWMHHM|
ars. Þannig miðla þeir hver öðrum af gagnkvæmri
reynslu sinni.
Aðeins eitt inntökuskilyrði.
Eina inntökuskilyrðið i A.A. samtökin er að hafa
löngun til að hætta að drekka.
,,Er A.A. fyrir þig?” heitir bæklingur sem sam-
tökin hafa gefið út. I honum eru 12 spurningar sem
hver og einn verður að svara fyrir sig, til að komast
að niðurstöðu um hvort hann vilji taka þátt i þessum
félagsskap.
1 A.A. eru ekki gerðar langtima áætlanir eða fyr-
irheit.:
,,í dagætla ég að láta deginum nægja sina þján-
ing og ekki taka ákvörðun lengra fram i timann, en
næstu tólf stundir. Ég ætla ekki að reyna að brjóta
til mergjar öll vandamál lifs mins.”
—EB
Ég er alkóhólisti
en eg
œtla ekki að drekka í dag
„Ég byrjaði að drekka 16
ára gamall, af þvi aö ég var
feiminn viö stelpur, og fannst
ég verða að drekka i mig
kjark, en auðvitað ætlaði ég
alltaf að ráða yfir áfenginu.
Fljótlega fékk ég þaö orð á
mig að ég væri blautur, ég gat
ekki skemmt mér án vins, og
mér fór að þykja betra að
drekka lika daginn eftir.
Ég var við nám erlendis i
striðslokin, áfengið var ódýrt
og ég haföi tiltölulega nóga
peninga, og drakk eitthvað á
hverjum degi.
Eftir að ég kom heim gifti ég
mig og stofnaði heimili, en
brátt kom að þvi að áfengið
var orðið snar þáttur i lifi
minu og eftir þvi sem vinið tók
meira yfirhöndina slaknaöi á
öllum hömlum og sómatilfinn-
ingu.
Mér fór að finnast allt i lagi
að mæta i vinnuna timbrað-
ur, eða hálfdrukkinn, eða
mæta alls ekki á mánudags-
morgnum og þá var stutt i að
fleiri dagar féllu úr, stundum
vika, tiu dagar.
Auðvitað leið mér hörmu-
lega inn á milli, ég kveið fyrir
að koma aftur i vinnuna,
mundi ekkert hvað ég hafði
sagt eða gert i fylliriinu, og
verið alveg til með aö ganga
bara i sjóinn ef einhver hefði
stungið upp á þvi.”
„Hvít-
f libbadrykkjumaður"
„En þetta gleymdist fljótt,
ég fylltist gorgeir á ný, hló að
þessum órum minum og fór
aftur á fylliri.
Ég drakk mikið á börum,
var einn af þessum hvitflibba-
drykkjumönnum og áhrifin
voru aðalatriðið, og svo
kannski snobbið.
Meðan ég var yngri fannst
mér þetta fint, i kvikmyndum
sá maður finar veislur og bari
i heimahúsum, þar sem úr
nógu var að velja. Mig
dreymdiumaðvera i þessari
aðstööu sjálfur, en það varð
aldrei, ég drakk alltaf allt mitt
vin.
Min flöskueign var yfirleitt
tómar flöskur, islendingar
eiga bágt með aö eiga flösku,
þeir drekka hana yfirleitt í
botn.
1 gegnum þennan drykkju-
skap minn missti ég smátt og
smátt álit annarra og mina
eigin sjálfsvirðingu. En
drykkjumaðurinn er stoltur,
ég varð hortugur og mér
fannst þetta vera öðrum að
kenna, konunni, fjölskyldunni,
þjóðfélaginu, öllum nema
sjálfum mér.
Drykkjan er sjálfsblekking,
hún bætir ekki úr neinu, leysir
ekki fjölskylduvandræöi, gerir
eiginkonuna ekki skilningsrik-
ari, þvert á móti er drykkjan
yfirleitt undirrót vandamál-
anna.”
Fjárhagurinn var í mol-
um og skilnaðurinn stóð
fyrir dyrum
„Það er ekki hægt að treysta
drykkjumanni i vinnu. Mér
var raunar sýnd of mikil lin-
kind og ég gekk alltaf lengra
og lengra.
Loks kom að þvi að fjárhag-
urinn var i rústum. Börnin
min litu niður á mig og
skömmuðust sin fyrir mig, ég
brást þeim þegar þau þurftu á
mér aö halda og hef örugglega
unnið þeim mikið tjón.
Fjölskyldan er fús til að
fyrirgefa i lengstu lög, en að
lokum gafst konan upp og fór
fram á skilnað. Þá var ég 41
árs og hafði drukkið i 25 ár.
Þetta gerðist um miðjan
dag, ég var vel rakur, sam-
þykkti, lögfræöingurinn kom
og við skrifuðum undir. Ég
var eiginlega ánægður með
þetta, þá fengi ég meiri tima
fyrir sjálfan mig.
Siðan fórum við þessa
venjulegu leið, til prestsins, þá
var farið að renna af mér og
ég var hálf partinn farinn að
sjá eftir þessu. Aðallega
vegna þess að konan átti að fá
andvirði hússins það sem ekki
færi upp i skuldir og það mikl-
ar greiðslur að mér fannst
sem ekkert yrði eftir handa
mér að drekka fyrir.”
„Þá fór ég í A.A."
„Presturinn benti mér á
A.A. samtökin. Ég hafði lesið
um þau og fannst þetta sniðug
samtök fyrir drykkjumenn, en
ekki fyrir mig, að minu áliti
var ég aðeins selskapsmaður.
Ég sló þó til og ákvað að
prófa samtökin, skilnaðinum
yrði þá frestað og ég gæti
haldið eignunum. Sama
kvöldið kom til min einn A.A.
maður, þvi ég vildi fá hann
strax áður en ég skipti um
skoðun og það er eitthvað það
gáfulegasta sem ég hef afráð-
ið um ævina.
Þessi maður ræddi hrein-
skilningslega við mig um sina
reynslu og mina. Taugar min-
ar voru alveg komnar i hönk og
ég vorkenndi sjálfum mér
óskaplega.
Ég las þessar tólf A.A.
spurningar og svaraöi 11 ját-
andi. Þá fyrst fór að rofa til
hjá mér með að e.t.v. væri
þetta ekki allt i lagi.”
„Fagna sigri á
hverju kvöldi"
„Ég fór á næsta fund, en ég
skammaðist min alveg voða-
lega. Ég varð mjög hissa á þvi
að sjá þarna fólk sem ég kann-
aðist við, en haföi aldrei.heyrt
talað um sem drykkjufólk.
Þetta fólk talaði um sina
reynslu og mér fannst sumt af
þvi vera min saga. Einn t.d.
kvaðst hafa logið og blekkt til
fleiri ára — það hafði ég lika —
en væri nú hættur þvi og hefði i
þess stað hreinskilningslega
gert hreint fyrir sinum dyrum.
Mér leist strax vel á þetta.
Einkum þó að hér var aðeins
rætt um að vera ódrukkinn
einn dag i einu, engin loforð,
engar skuldbindingar.
Hvaða ánægja er af þvi að
lofa ævilöngu bindindi? Þú
veist aldrei hvort þú hefur
staðist það, þvi þá ertu
dauður. En með þessu móti
fagna ég unnum sigri á hverju
kvöldi ef ég hef ekki drukkið.
Hvað lengi? Það vitum við
ekki, en hver dagur er sigur.”
„Ég ákvað að prófa samtök-
in i þrjá mánuði, taka mér þá
sumarfri, fara á fylliri og
verða hófdrykkjumaður upp
frá þvi.
Fljótlega fór ég að laga min
málefni, ræddi .við lánar-
drottna mina og sagði þeim
satt og rétt frá, og það vildu
allir hjálpa mér. Þetta gerðist
ekki i einu vetfangi heldur-á
löngum tima.
A þriðja A.A. fundinum kom
að þvi að ég var beðinn að
tala. Ég kveiö hroðalega fyrir
og hef sjaldan orðið eins
hræddur. Samt fannst mér ég
ekki geta skorast undan.
Svo stóð ég uppog áður en ég
vissi af var ég búinn að
gleyma mér og talaði og talaði
um allt. Mér leið ólýsanlega
vel þegar ég var búinn að létta
öllu af mér.
Eftir þetta gerði ég mér
grein fyrir að ég væri alkó-
hólisti og yrði aldrei annað.
Ég er ekki bindindismaður, en
ég ætla ekki að drekka i dag.
Með þessu móti hefur mér
tekist að smakka ekki vin i
nærri átta ár.”
„A.A. bjargaði
lifi minu"
„Flestir fá sér einhvern
tima glas eftir að þeir eru
byrjaðir i A.A. Þetta eru engin
hókuspókus sinnaskipti. Þetta
er þeirra einkamál og þeir
þurfa ekki einu sinni að segja
frá þvi, en þeir verða að vera
edrú á fundunum.
A.A. hefur algjörlega bjarg-
að minu lifi. Mér tókst að
sætta mig við að aðrir gætu
drukkið þótt ég gæti ekki gert
það sjálfur.
Nú skemmti ég mér ódrukk-
inn og skemmti mér vel. Ég
þarf ekki að hafa áhyggjur —
og ég man allt sem ég segi og
geri.
Það var dásamlegt að finna
sjálfstraustið koma aftur
smátt og smátt, og ekki siður
að finna vaxandi álit annarra
á mér.
Fjölskyldumálin eru komin i
lag, — ég er að visu enginn
engill, ég fer ennþá'i fýlu og
það koma upp deilumál. en
þetta er allt annað og betra lif.
siðan áfengið hvarf úr spilinu.
Samtökin hafa gert mig
frjálsan og mér finnst óskap
lega gaman að lifa. Drykkju-
skapurinn er sjálfselska, en nú
timi ég ekki að fara á fylliri af
þvi að mér liður svo vel edrú.
Við viljum ekki að lifað sé
eftir einhverri formúlu. Hugs-
aðu ekki of mikið um fortiðina.
en glevmdu henni ekki alveg.
Það er dagurinn i dag sem
gildir, reyndu að njóta hans.
en hafðu ekki óþarfa áhyggjur
af fortið eða framtið.”
— EB