Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1943, Page 8

120
LESBÓK MORGUNBLAÐSINS
Júlíana Jónsdóttir, 1931—
1942. Hulda Ing\Tarsdóttir, frá
1926—1932. Anna Böðvars-
dóttir, frá 1925—1927. Soffía
Axelsdóttir, frá 1924—1925.
Helga Thordersen, frá 1931—
1932.
Þó að þessi nöfn sjeu nefnd
en ekki önnur, er það engan
veginn gert í þeim tilgangi að
rýra álit hinna, sem ekki eru
nefndar. Þær hafa kvenfjelags-
konurnar hver og ein og allar
í sameiningu int af höndum
mikið starf fyrir söfnuðinn og
sýnt í því mikinn dugnað, á-
huga og fórnfýsi, og er söfn-
uðurinn í ómetanlegri þakkar-
skuld við þær allar.
Það yrði langt mál ef til-
greina ætti alt það, sem Kven-
fjelagið hefir fyrir söfnuðinn
gert frá byrjun, og safnaðar-
starfsemina yfirleitt. En til þess
að nefna eitthvað má geta þess
að það hefir gefið kirkjunni
tvö hljóðfæri. Fyrra hljóðfær-
ið, sem fjelagið gaf, reyndist
að vera of lítið í kirkjuria. Var
þá keypt annað mjög dýrt og
vandað, sem nú er í kirkjunni,
og hefir Kvenfjelagið staðið
straum af því. — Er það nú
næstum að fullu greitt. Þá hef-
ir fjelagið gefið kirkjuunni tvo
messuskrúða, altarisklæði og
altarisdúka, sex stóra kerta-
stjaka á altarið. Alt mjög vand
að hluti, vönduð gólfteppi á
kórgólfið, renninga á gólf
kirkjunnar milli bekkja, öll
kerti, sem notuð hafa verið í
kirkjunni, bæði við messugerð-
ir og jarðarfarir, kostað máln-
ingu kirkjunnar að innan. —
Einnig hafa Kvenfjelags kon-
u rannast allan þvott á kirkj-
unni, söfnuðinum að kostnað-
arlausu og margt mætti fleira
telja. Auk þess hefir fjelagið
mörgum sinnum hlaupið undir
bagga með söfnuðinum, þegar
á hefir legið, með beinum fjár
framlögum og hefir það oft
komið í góðar þarfir.
Það hefir aldrei á þeim stað-
ið Kvenfjelagskonunum, að
leggja sitt fram, til þess að
efla hag og viðgang safnað-
arstarfseminnar, og hafa þær
ekkert eftir sjer talið, og enga
fyrirhöfn sparað, sem orðið gat
til gagns og gengis fyrir söfn-
uðinn og kirkjuna, enda hefir
þeim mikið orðið ágengt í því
efni. Sannast vissulega á þeim,
að „mikið má, ef vel vill“.
Jóhann Tómasson.
Fríkirkjusöfn-
uðurinn 1
Hafnarfirði
30 ára
Frh. af bls. 118.
Kristgerðar mun lengi í minn-
um höfð innan safnaðarins.
Sjóðir kirkjunnar eru þessir:
Peningar hjá gjaldkera. . 3312.90
Dánargjöf Kristgerðar . .
Jónsdóttur............... 6980.57
Ljósasjóður............... 228.86
Ragmagnssjóður........... 5152.97
Orgelsjóður................. 2.82
Minningarsjóður Guðrún-
ar Einarsdóttur ........ 1890.12
Samtals kr. 17568.24
Verða þá eignir safnaðarins
nú samtals kr. 42400.24.
Þess skal getið, að Rafmagns
sjóður er til orðinn af samskot-
um safnaðarmanna o. fl., er
gengist var fyrir í þeim til-
gangi að rafhita kirkjuna, þeg
ar ástæður til þess yrðu fyrir
hendi.
Þrjátíu ár er ekki langur
tími, þegar miðað er við að
fjelagsskapur, sem hefir öll
skilyrði til að lifa og starfa um
ófyrirsjáanlega framtíð, eins
og er um Fríkirkjusöfnuðinn í
Hafparfirði. Þó má af þessum
stutta starfsferli hans mikið
læra. Hann sýnir, hverju má
til vegar koma með einlægum
vilja, sterkrj trú á gott mál-.
efni og með einlægri fórnar-
lund, sem hefir það sjónarmið
að vinna góðu og göfugu máli
gagn. án þess að vænta lofs
eða launa eða annara fríðinda,
en þeirra, er starfið sjálft hef-
ir í sjer fólgið.
Finnbogi J. Arndal,
Smælki.
—Jeg læt konuna mína altaf
óska sjer, hvað hún vilji fá í af-
mælisgjöf.
— Hvers óskar hún s jer þá?
— Seinustu sex árin hefir hún
óskað sjer að eignast sauma-
vjel.
★
Eiginmaðurinn: — Hjer stend-
ur í blaðinu, að Japanir hafi enn
þann gamla sið að taka af sjer
skóna, áður en þeir fara inn í
hús sín.
Eiginkonan: — En hjer er sá
£-iður aðeins hafður, þegar komið
er fram yfir miðnætti.
★
Frúin (við nýju vinnukonuna):
— Og svo krefst jeg þess auðvit-
að, að þjer sjeuð blíð og góð
við börnin mjn — auðvitað að
undanteknum elsta syni mínum,
sem er 18 ára.
★
— Þekkirðu nágrannakonu þína
svo vel, að þú getir talað við
hana ?
— Jeg þekki hana svo vel, að
jeg get alls ekki talað við hana.
★
— Heyrðu, jeg hefi heyrt voða
lega sögu um manninn þinn.
— Blessuð lofaðu mjer að
heyra hana. Jeg þarf endilega
að láta hann gefa mjer nýjan
pels.
★
— Haldið þjer kannske, að jeg
sje úlfur í sauðarklæðum?
— Nei, þvert á móti.
★
— Það er vandi að braska í
kauphöllinni. Annan hvem dag-
inn græðir maður, en hinn dag-
inn tapar maður.
— Nú, hvers vegna braskarðu
þá bara ekki annan hvem dag.
★
Hann var blindur af ást.
— Elskan mín, þig vantar að-
eins eitt.
— Hvað er það, hjartað mitt?
— Hvíta vængi-------.
— Já, gall bróðir hennar við,
— og gult nef og sundfit á nrilli
tánna.