Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1943, Síða 12

124
LESBÓK M0RGUNBLAÐ8INS
„Hdga karlsdóttir“, hvar er
„Dansinn í Hrnna' ‘ V‘
Það hlaut að vera Jón Þorleifs-
son, sem áræddi að reyna að fara
upp á milli Sveins og Agnetu, en
jeg segi og tala af þekkingu.
„Þetta er með öllu vonlaust“.
Jæja — ekki verður því neitað,
að Jón hefir lagt sig fram, og þeg-
ar horft er á „sjálfsmynd“ hans
og blómin í krukku nafna hans,
Jóns Stefánssonar, hvarflar hug-
urinn til bestu listmálaranna
frönsku.
Annars er jeg engan samanburð
að gera, jeg held mjer við nútíð-
ina og labba upp á Hólshyrnu við
Siglufjörð og horfi þaðan ofan á
„jenturnar“ hans Jóns, og þá
verður mjer óvart að orði: „Der
er Sild i Siglufjord“, og þetta
hefir málarinn að miklu leyti skil-
ið í sköpun sinni og litum, og þá
hefir hann líka skilið og skilað
Siglufirði eins og hann er „lífleg-
astur“.
En Hólshyrna er há, frá henni
er hjerumbil eins víðsýnt eins og
frá Mælifellshnúk. og jeg „horfi
yfir hafið“ alla leið yfir á vegg-
inn andspænis og þá kem jeg auga
á einkennilega vel málað verk,
sem heitir „Hvítur hestur". Mig
hálflangar í grána, en hann er þá.
kominn á ríkisjötuna, eins og svo
margir aðrir „hestar" og ekki all-
ir h-tdtir.
Og jeg sje „svani fljúga“, þeir
hafa byr undir báða vængi, og
væri jeg „Tumi þumall“, mundi
jeg setjast á bak hinum hvítu
fuglum í von um, að þeir bæru
mig upp yfir skýin, en ofar skýj-
unum er- ætíð heiður himinn.
Nei! — jeg hætti við þetta
himinflug, þegar jeg sje „upp-
sátrið" hans Finns, en jeg skil
það rel, að svona traust upp-
sátur í litum og allri smíði lista-
mannsins skuli strax vera selt.
Það liggur við að jeg harmi
það, að geta ekki lagt á hinn úfna
sjó með hinum sjóvönu mönnum
naustsins, fulltrúum þeirra stjetta,
sem við á þessum tímum éigum
svo mikið að þakka, til þess að
skjóta höfrungana hans Finns,
þessa hreina hafsins, sem málar-
anum tökst svo meistaralega að
láta stikla öldufaldana, er þeir
koma úr kafinu.
Alt í einu er mjer litið ofan í
skóg, hann hlýtur að vera á hafs-
botni þessi „spartlaði“ kóralskóg-
ur, en fjarska er hann fallegur.
Hægt geng jeg ofan hlíðar
„Hyrnu“ og held mig hafa sjeð
flest, en þá er tekið fast en þó
hlýtt í hönd mjer og þegar jeg
lít upp, stendur „Muggur“ fvrir
framan mig, ljiift brosandi og
bendir mjer á hina miklu töflu
sína, þar sem hann í óvenju mild-
um liium, með skilningi hins göf-
uga, skáldmælta listamanns, hefir
lýst meistaranum mikla, þar sem
hann læknar sjúka og kallar til
sín alla þá, sem erfiða.
Og listamaðurinn hefir af sín-
um innblæstri að ofan skilið það,
að best yrði þessi máttur meist-
arans túlkaður með því að setjk
við hlið hans hina mildu móður^
„mater dolorosa“, konuna, sem
skáldið segir um:
„Hennar fórn, hennar ást,
hennar afl til að þjást
skal í annálum sjást,
verða kvnstofnsins hróður.
Oft mælir hún fátt,
talar friðandi og lágt.
Hinn fórnandi máttur er
hljóður".
En í því mjer detta þessar hend-
ingar í hug, finst mjer jeg heyra
fallegan karlmannsróm með nokk-
uð dimmum raddblæ segja:
„Þó þjaki böl með þungum
hramrn,
þrátt fvrir alt þú skalt, þú skalt
samt fram“,
og jeg geng á hljóðið og sjá!
Þarna situr stjórnmálamaðurinri.
skáldið, glæsimennið Hannes Haf-
stein, sem listakonan Kristín
Jónsdóttir hefir sett við veigar
o^ blóm, en vorhvöt skáldsins
er ávalt hin sama:
„Heilir hildar til,
heilir hildi frá
koma hermenn vorgróðurs Is-
lands“.
Jeg tek imdir með skáldinu og
óska „Fjelagi íslenskra mynd-
listarmanna" héill og hamingju.
Júl, Havsteen.
Bræðra-
íjelag....
Frh. af bls. 121.
^>etta hefir altaf verið mjög á-
nægjulegt og er hægt að fullyrða,
að þrátt fyrir það, að lögð hefir
verið fram mikil vinna og menn
jafnvel farið frá sínum eigin störf-
um til þess að geta int þessi fje-
lagsstörf af höndum, þá hafa menn
fundið mikla gleði í starfinu og
átt við það margar ánægjulegar
stundir.
Það er ljúft fyrir B. F. H. að
færa kvenfjelagi safnaðarins, í
þessu sambandi, hinar bestu þakk-
ir fyrir gott og heillaríkt sam-
starf á liðnum árum.
Oft hefir verið þröngt í búi hjá
B. F. II., en fyrir sterkan vilja og
, fórnfúsa lund margra fjelags-
• manna hefir ávalt verið hægt að
i
'verjast fjárhagslegum áföllum.
Þessi störf eru ekki unnin í launa-
skyni, þau eru unnin af löngun
til þess að veita góðu málefni lið,
til þess að efla kirkju og kristin-
dóm í landinu, og með það fyrir
augum að fegra, bæta og göfga
mannlífið.
1 stjórn B. F. H. hafa verið
þessir menn:
Guðmundur Einarsson, formað-
Ur 1930—1940.
Þórarinn Böðvarsson, gjaldkeri
1930—1932.
Finnb. J. Arndal, ritari 1930—
1940.
Guðjón Jónsson, gjaldk. 1932—
1934.
Þorleifur Jónsson, ritari 1940—
1942.
Kristinn J. Magnússon, gjaldk.
1934 og síðan.
Loftur Bjarnason, formaður
1940 og síðan.
Símon Kristjánsson, ritari 1942
og síðan.
Þar sem prestur safnaðarins
hefir nu fluttst til Reykjavíkur
vegna starfa þar, þó að hann
þjóni hjer áfram, þarf söfnuður-
inn ekki á húsi fjelagsin's að halda.
að minsta kosti um sinn, þá ákvað
fjelagið á fundi sínum 3. des. s.l.
að selja húsið. 22. s. m. samþykti
fjelagið tillögu, um ráðstöfun á
andvirði hússioe, svo hljóðandi: