Lesbók Morgunblaðsins - 18.04.1943, Page 14

126
LIBBÓK MORQUNBLAÐBINB
lægri manntegund. Á síðustu tím-
vim hafa Múhameðsmenn ekki haft
mikil tækifæri til þess að sýna yf-
irburði sína yfir kristnum mönn-
um, en þeir hafa kúgað Gyðinga
þá, sem meðal þeirra búa, í marg-
ar aldir. Andúð þeirra á Gyðing-
um er trúarlegs eðlis, ekki kyn-
þáttalegs, eins og í Þýskalandi, en
það er umræðuefni, sem ekki er
holt að brjóta upp á við Múham-
eðstrúarmenn.
UMGENGNIS-
VENJUR.
„Múhameðstrúarmenn vísa ekki
gestum inn í svefnstofuna, til
þess að leggja þar af sjer yfir-
hafnimar. Ef yður er boðið heim
til slíkra manna, þá minnist þess,
að aðeins það herbergi, sem yður
er boðið inn í, er ætlað fyrir yð-
ur og aðra gesti, sem vera kunna
á staðnum".
„Þegar þjer mætið Múhameðs-
manni, þá vill hann venjulega
heilsa með handabandi. En það
má ekki taka fast í hendur þeirra.
Ekki kreista hendur þeirra, nje
hrista þær. Margir þeirra, sjer-
staklega þeir, sem í jbæjum búa,
hafa fíngerðar hendur, sem eru
mjög viðkvæmar. Einnig getur svo
farið, að Múhameðsmenn Jcyssi á
hönd vðar, eða á sína eigin hönd,
eftir að hann hefir tekist í hend-
ur við yður. Brosið þá ekki að
honum, þetta er hans háttur að
láta í ljós kurteisi. Og í öllum
bænum sláið ekki á öxl hans, eða
takið í handleggi hans, tuslcist
aldrei við hann í gamni. Snertið
yfirleitt aldrei við honum, jafnvel
þótt þjer haldið, að þjer þekkið
hann vel.
Og ef yður sinnast við Múham-
eðsmann, þá gætið þess í öllum
bænum, að slá hann ekki. Þeir
kunna ekki hnefleika, og enginn
vandi er að slá þá niður. En þeir
berjast með hnífum, og í þeirri
íþrótt eru þeir vissulega mikið
betri én þjer eruð“.
ÞAÐ SEM MÁ
OG MÁ EKKI.
„Borðið ekki mat, sem seldur er
á götum úti.
Reykið og hrækið ■ einhversstað-
ar annarsstaðar, aldrei nærri bæn-
húsum. Ef þjer nálgist bænhús, þá
lítið undan og haldið beint áfram.
Staðnæmist ekki.
Talið aldrei um trúarbrögð nje
kvenfólk við Múhameðsmenn. Nóg
er af öðrum umræðuefnum.
Múhameðsmenn láta aldrei aðra
sjá sig nakta. Gjaldið þeim líku
líkt í þeim efnum.
Skiljið eftir mat á fatinu. Það,
sem þar er skilið eftir, fer til
kvenna og barna.
Borðið ekki of mikið at' fyrsta
rjettinum, það geta komið fjórir
eða fimm í viðbót.
Neytið aldrei svínakjöts nje
neins af svínum, svo Múhameðs-
menn sjái.
Verið kurteisir, ef Múhameðs-
menn vilja ekki þiggja eitthvað,
sem þjer bjóðið þeim.
Farið úr skónum, er þjer farið
iún í herbergi. En ekki úr sokk-
unum.
Farið aldrei með hund inn í
hús.
Ef þjer sjáið fullorðna menn
leiðast, þá skiftið yður ekki af
því. Þeir eru ekkert „skrítnir",
þótt þéir geri það.
Reynið ekki að haga yður eins
Og Evrópumenn þeir, sem búa í
borgum Norður-Afríku. Margir
þeirra eru í litlu áliti hjá Múham-
eðsmönnura.
Og að lokum: Verið ekki nísk-
ir á cigarettur".
í veitingahúsi.
— Þjónn, kveikið þjer ljós. Jeg
get ekki sjeð, hvort það er fiskur
eða títuprjónabrjef, sem jeg er að
jeta.
★
— Hjer eftir ætla jeg einungis
að lifa á grænmeti og ávöxtum.
— Er það samkvæmt læknis-
ráði?
— ónei, en bakarinn, fisksalinn
og slátrarinn eru hættir að lána
mjer. |
★
Húsfreyja (við betlara): — 1
vikunni, sem leið, gaf jeg yður
köku, og síðan hafið þjer sent til
mín alla vini yðar.
— Nei, það voru óvinir mínir.
Sumarið er
að koma
— Hvar er baðhúsið hjer í þorp
inu?
— Jeg veit það ekki. Jeg hefi
ekki átt heima hjer nema í 4 mán-
uði.
★
Læknirinn: — Hafið þjer nú
farið að ráðum mínum og ekki
reykt nema 2 vindla á dag?
— Já, en nú þoli jeg þetta ekki
lengur. Jeg hefi aldrei reykt fyrr.
★
— Iívenær varð sund algengt
í Skotlandi?
— Þegar byrjað var að taka
brúartolla.